"Είμαι γυναίκα της ερήμου
μια χούφτα άμμος η ζωή μου
νερό στην όαση, πηγάδι
Και το κρυφο σου το σημάδι
λουλουδι πέτρινο, ανθισμένο.
Για πάντα θα σε περιμένω
να πεις δροσιά, απ' την ψυχή μου...
Είμαι γυναίκα της ερήμου
αέρας παίρνει το φιλί μου
Για να σε βρει και σ' το δώσει
όρκο στ' αστέρια είχαμε δώσει
Κι όταν γυρίσεις απ' τον κόσμο,
τσάι στο κρύσταλλο με δυόσμο
πιες κι απ' τη στάμνα της ψυχής μου
Είμαι γυναίκα της ερήμου..."