Τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές του μουσικού κινήματος που σόκαρε την Ευρώπη τη δεκαετία του '70
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα
Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ
Τριάντα χρόνια πριν και η κατάσταση στη βρετανική αυτοκρατορία είναι όπως ακριβώς την περιγράφει ο Τζόναθαν Κόου στο μυθιστόρημά του «Η λέσχη των τιποτένιων» (2001, εκδόσεις «Πόλις»): το εργατικό κόμμα παλεύει με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά η παρατεταμένη οικονομική ύφεση, τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας, ο ανένδοτος αγώνας των παντοδύναμων, τότε, εργατικών συνδικάτων, τα απανωτά τυφλά βομβιστικά χτυπήματα του IRA, η επανάκαμψη των νεοναζιστικών απόψεων του Εθνικού Μετώπου και οι σπατάλες για τον εορτασμό των πενήντα χρόνων της βασίλισσας Ελισάβετ κάνουν τα πράγματα όλο και πιο δύσκολα. Κατεξοχήν θύματα αυτής της γκρίζας πραγματικότητας, οι έφηβοι, που, καθηλωμένοι στις ουρές των ταμείων ανεργίας, αναζητούν απεγνωσμένα μία διέξοδο από την πλήξη και το κενό. Δεν τη βρίσκουν στο ροκ, που περνά περίοδο εμπορευματοποίησης και μεγαλομανίας. Πώς θα μπορούσε να αποκτήσει ξανά τη νεανική του έκπληξη, την ηλεκτρική του ανατρεπτικότητα;
Το φιτίλι άναψαν μια αναρχική μοδιστρούλα (Βίβιεν Γουέστγουντ), ένας γιαλαντζί μάνατζερ (Μάλκολμ ΜακΛάρεν) και μία χούφτα άγρια βλαστάρια (Σεξ Πίστολς), με κατάλληλο χτένισμα (κόμη βαμμένη στο εθνικό χρώμα της φασολάδας και περασμένη στη μηχανή του κιμά), ταιριαστό ντύσιμο (πετσοκομμένη και πιασμένη με παραμάνες κουρελαρία) και φάλτσα σλόγκαν («είμαι ένας αντίχριστος, είμαι ένας αναρχικός», «δεν υπάρχει μέλλον για μένα»). Ακόμα και αν όμως όλο αυτό το κοκτέιλ-μολότοφ από αδιάλλακτο, κακόφωνο ροκ εντ ρολ, κακόγουστη μόδα και πολιτικό εξτρεμισμό εκσφενδονίστηκε με μοναδικό σκοπό την προώθηση μιας σοκαριστικής κολεξιόν, ένα άτακτο μπουλούκι από γνήσιους απόκληρους της εργατικής τάξης άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Το πανκ είχε μόλις γεννηθεί και ξύπνησε με τις φωνές του όλους τους εφησυχασμένους γείτονες.
Τριάντα χρόνια μετά είναι καιρός να δούμε τι απέγιναν όλοι εκείνοι οι «επαναστάτες χωρίς αιτία», οι «ήρωες με τα βρόμικα χέρια», που επέδειξαν διαγωγή μηδέν:
Σεξ Πίστολς
Σαν τη «μεγαλύτερη απατεωνιά στην ιστορία του ροκ εν ρολ» χαρακτηρίζει τους Σεξ Πίστολς ο Μάλκολμ Μακ Λάρεν, ο κηδεμόνας τους, δηλαδή, αρκετά πριν από την αρχή μέχρι και λίγο μετά το τέλος! Απτόητος λοιπόν εξακολουθεί να εξαργυρώνει το όνομά του και τις γνώσεις του στις καλές τέχνες και στα γραπτά του Γκι Ντεμπόρ με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Μεταξύ αυτών η υποψηφιότητα για τη δημαρχία του Λονδίνου πριν από έξι χρόνια και η συμμετοχή του ως βασικού ομιλητή σε σεμινάρια εκσυγχρονισμένων μεθόδων μάρκετινγκ. Στο πλαίσιο ενός τέτοιου, μάλιστα, πέρασε και από την Αθήνα πέρυσι! Στα μέρη μας όμως είχε βρεθεί και ο Τζόνι Ρότεν τον Σεπτέμβριο του '88, ως Λάιντον και με τους Πάμπλικ Ιματζ φυσικά. Αλλά ούτε στη σκηνή δεν πρόλαβε καλά καλά να βγει, καθώς όλα έγιναν γυαλιά-καρφιά στο Πεδίον του Αρεως. Με την ίδια αφ' υψηλού απάθεια που αντιμετώπισε τότε την όλη κατάσταση, γνωστοποίησε τον περασμένο μήνα με μια ανοιχτή επιστολή την άρνησή του να ενταχθεί στο Rock & Roll Hall of Fame. Ομως δεν είχε δείξει την ίδια αποφασιστικότητα πριν από δύο χρόνια, όταν κλείστηκε σε τηλεοπτικό ριάλιτι.
Οσο για τα λοιπά αυθεντικά μέλη τού συγκροτήματος, ο Στιβ Τζόουνς είναι επιτυχημένη πλέον ραδιοφωνική περσόνα του Λος Αντζελες, ενώ οι Γκλεν Μάτλοκ και Πολ Κουκ παραμένουν για χρόνια στο περιθώριο. Οσον αφορά τον Σιντ Βίσιους, καλά, αυτός σκοτώθηκε νωρίς -τον Φεβρουάριο του 1979. Πνιγμένος σ' ένα βουνό από σκόνη...
Κλας
Με ινστρούκτορα τον Μπέρνι Ρόουτς, έναν πάλαι ποτέ συνοδοιπόρο του Μάλκολμ Μακ Λάρεν, οι Κλας παρουσίασαν στον πρώτο τους δίσκο «White Riot», τον Μάρτιο του '77, μια ξεκάθαρη εκδοχή του πώς θα ηχούσε το τραγούδι διαμαρτυρίας, αν παιζόταν από μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Δυόμισι χρόνια αργότερα άρθρωσαν τον αθεράπευτα ρομαντικό πολιτικό λόγο που διατρέχει ένα από τα καλύτερα ροκ άλμπουμ, το «London Calling». Και στις 27 Ιουλίου του '85 επήλθε η οριστική διάλυση: εκείνη η επεισοδιακή εμφάνιση στο Καλλιμάρμαρο έμελλε να είναι και η τελευταία τους...
Σήμερα ο Τζο Στράμερ κοιτάζει τον κόσμο από τον ουρανό, ο Μικ Τζόουνς βγάζει το μεροκάματο του τρόμου δίπλα στον Πιτ Ντόχερτι, ο Πολ Σίμονον έχει αφιερωθεί στα πινέλα του και ο Τόπερ Χίντον ζει στον κόσμο του!
Νταμντ
Το συγκρότημα που, προλαβαίνοντας ακόμα και τους Σεξ Πίστολς, κυκλοφόρησε στην ανεξάρτητη δισκογραφική ετικέτα Stiff το πρώτο πανκ σινγκλ («New Rose», Οκτώβριος '76) και το πρώτο πανκ άλμπουμ («Damned, Damned, Damned», Φεβρουάριος '77) μέσα σε μια χαοτική μεγαλοπρέπεια, ήταν όντως καταραμένο: τα τέσσερα μέλη του -Ντέιβ Βάνιαν, Μπράιαν Τζέιμς, Κάπτεν Σένσιμπλ και Ρατ Σκάμπις- μισούνταν θανάσιμα μεταξύ τους.
Κι όμως, παρά τους ομηρικούς καβγάδες τους, εξακολουθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να υφίστανται μέχρι σήμερα...
Μπάζκοξ
Υπογράφοντας συμβόλαιο με πολυεθνική, ακριβώς την ημέρα που ο Ελβις εγκατέλειψε τη ζωή, οι Μπάζκοξ είχαν στο μεν ενεργητικό τους το πρώτο αυτοχρηματοδοτούμενο δισκάκι του πανκ («Spiral Scratch»), στο δε παθητικό τους την αποχώρηση ενός βασικού μετόχου (Χάουαρντ Ντιβότο). Καθοδηγούμενοι όμως από τον Πιτ Σέλεϊ παρουσίασαν ένα ελκυστικό πακέτο από λεπτεπίλεπτα ξεσπάσματα... χειροποίητου σεξ («Orgasm Addict») και ανεκπλήρωτου έρωτα («Ever Fallen in Love with Someone You Shouldn't 've») που τους έδωσε το πλεονέκτημα της αυτοδιαχείρισης.
Εξακολουθούν μάλιστα να το διατηρούν ακόμα και σε άλμπουμ όπως το λίαν πρόσφατο «Flat-Pack Philosophy». Από αυτό, προφανώς, και τα τραγούδια που θα παίξουν όταν θα εμφανιστούν ακόμη μία φορά στη χώρα μας τον επόμενο μήνα!
Στράνγκλερς
Αν και άνοιξαν τις, επί βρετανικού εδάφους, συναυλίες της Πάτι Σμιθ και των Ραμόνς το καλοκαίρι του '76, οι Στράνγκλερς δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν την σχέση που διατηρούσαν οι Σεξ Πίστολς με τον μουσικό τύπο της εποχής. Με τον Χιου Κόρνγουελ να έχει αποχωρήσει από το '90 και με τον άσο στο καράτε Ζαν-Ζακ Μπαρνέλ αδιαφιλονίκητο ηγέτη, το αναδομημένο συγκρότημα εξακολουθεί ακόμα να κυκλοφορεί άλμπουμ και να δίνει συναυλίες, μη παραλείποντας φυσικά και τη χώρα μας. Καμία όμως δεν συγκρίνεται με εκείνη στο φεστιβάλ Rock in Athens το καλοκαίρι του '85, μία μέρα πριν από τους Κλας.
Σούζι εντ δε Μπανσίζ
Γεννημένη ως Σούζαν Ντάλιον, η πρώην βαμπίρα με τη σβάστικα και το ουρλιαχτό που έκοβε την ανάσα, μεταλλαγμένη πλέον σε μια ισορροπημένη... Ελίζαμπεθ Τέιλορ, έχει μετακομίσει στη γαλλική ύπαιθρο με τον σύντροφό της, Μπάτζι.
Οταν μάλιστα η Σούζι δεν κλαδεύει τα σταφύλια της, περιοδεύει με τους Μπανσίζ, ηχογραφεί με τους Κρίτσουρς ή με γιαπωνέζους περκασιονίστες και προετοιμάζει προσεκτικά το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της καριέρας της, που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο.
Φολ
Αποτελώντας το μοναδικό μέλος των Φολ που συμμετέχει σε όλα τα άλμπουμ του συγκροτήματος, ο Μαρκ Ε. Σμιθ παραμένει πιστός στις τόσο ιδιαίτερες απόψεις του περί καλλιτεχνικής δημιουργίας. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε να νομίζει κανείς ότι δεν πέρασε ούτε μία μέρα από εκείνη τη θρυλική εμφάνισή του συγκροτήματος στο γήπεδο του Σπόρτινγκ τον Σεπτέμβριο του '82, έως την πλέον πρόσφατη στο «Gagarin» τον περασμένο μήνα. Κάτι που δεν συμβαίνει με τον οποιονδήποτε.
Ελβις Κοστέλο/Πολ Γουέλερ
Οπως ο κοινωνικά ευαισθητοποιημένος σερ Μπομπ Γκέλντοφ και ο οικολογικά αφυπνισμένος Στινγκ, έτσι και οι σύγχρονοί τους Ελβις Κοστέλο και Πολ Γουέλερ εκμεταλλεύθηκαν με την καλή έννοια τα νέα δεδομένα που επέβαλε το πανκ.
Ο πρώτος ξεκίνησε «πιο κάτω και από το μηδέν» τον Μάιο του '77, φορώντας ένα ζευγάρι γυαλιά που δόξαζε τον Μπάντι Χόλι και ένα ψευδώνυμο που υμνούσε τον Ελβις Πρίσλεϊ και σήμερα έχει κατακτήσει πολλά περισσότερα από τα πάντα. Το καινούριο άλμπουμ του με τίτλο «My Flame Burns Blue» κυκλοφορεί από τη ναυαρχίδα των εταιρειών κλασικής μουσικής Deutsche Grammophon.
Ο δεύτερος πάτησε στα πεπραγμένα του Ρέι Ντέιβις των Κινγκς και του Πιτ Τάουνσεντ των Χου για να περιγράψει με αξιοζήλευτη ευστοχία τον βρετανικό τρόπο ζωής της νιότης του. Γι' αυτό και οι Τζαμ παραμένουν τόσο δημοφιλείς είκοσι περίπου χρόνια μετά τη διάλυσή τους. Και ίσως για τον ίδιο ακριβώς λόγο να γερνάει με τόσο στυλ και τέτοια φινέτσα...
πηγη enet.gr
Ένας πιό σωστός τίτλος θα ήταν "Τα κουρέλια γκαρίζουν ακόμα"!
Δόξασμένη η Siouxsie, πιστεύω πως τελικά είναι ό,τι έμεινε όρθιο από μια τέτοια εποχή -- χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι οι υπόλοιποι του άρθρου θα έπρεπε να αγοούνται...
-Sino.
Κάτι γιορτούλες ετοιμάζουν για τα 30 χρόνια του πανκ στην Αγγλία:
και στις ΗΠΑ
punkturns30.blogspot.com (μπλογκ της
Theresa Kereakes -ναι, η καταγωγή της είναι από τη Σπάρτη)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 11-04-2006 01:12 ]
vouliakis, το δεύτερο Link είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον!
-Sino.
