Φτιαξε καρδια μου το δικο σου παραμυθι

. . . τι φοράς όταν κοιμάσαι ;

τίποτα του απαντάει κοιτώντας με βλέμμα απορημένο..

μμμμμ....ενδιαφέρον λέει το κοντοπίθαρο ξωτικό, που το μυαλό του έπαιρνε πονηρίδικες στροφές...καλά και δεν κρυώνεις;

. . . κρυώνω . . . και αναρωτιέμαι !
Καθισμένο το τεκνό στο απέναντι παγκάκι σκέφτεται . . . τελικά και τα τραγούδια είναι βγαλμένα απ' τη ζωή . . . και σιγοτραγουδώντας την τεράστια επιτυχία της Άντζελας : είναι κρύα τα σεντόνια . . .

και σκεφτεται αμεσως αφου τα σεντονια ειναι κρυα δεν τσιμπαω μια κουβερτουλα να ειμαι αρχηγος?

κουβερτούλα και παπλωματάκι αλλιώς δεν τον σώζει τίποτα.....αλλά που να τα βρει αφού και το ξωτικό φοράει τα εντελώς απαραίτητα ( είχε μια ταση να τα πετάει)...που να ψάξει....σε ποιον να ζητήσει λίγη ζεστασιά............

. . . έστειλε λοιπόν ένα μηνυματάκι στο γκομενάκι . . . εκείνη αποsentoniσμένη του απαντά : πάμε για καφέ . . .

και απανταει δεν μπορω εχω να παω σε μια δυγκεντροση..

. . . το γκομενάκι αναρωτιέται . . . την ζώνουν τα black snakes, μήπως προλαβαίνει να φάει κοκορέτσιflakes πριν του απαντήσει ; Ναι . . . πρόλαβε, οπλίστηκε με θάρρος και του απαντά : . . . τι συγκέντρωση είναι αυτή . . . καλών τεκνών ;

Το φέρε από εδώ το φέρε από εκεί, να πάει για καφέ η να κάτσει στα αυγά της.
Αλλά τελικά πείρε το δρόμο για τη συγκέντρωση των τεκνών πας και της γυαλίσει
Και τελικά ένα τεκνό ,

ε, δεν έκατσε στα αυγά της...αλλά ούτε το άλλο πήγε στη συγκέντρωση.Σκέφτηκε: τι δουλειά έχω εγώ σε συγκέντρωση με τεκνά;πρώτον δε θα με βάλουν μέσα και δεύτερον άλλα θέλω εγώ....(μήπως να πιω καφέ ή .....

ή μήπως να φάω μια ομελέτα; μπούχτισα το κοκορέτσι....

. . . όχι θα κάνω καφέ . . . πάω να βάλω το μπρίκι χύνω τον καφέ, το κεφάλι μου φρίκη , τα μάτια μου μπλε . . . ζεστή απ’ το κρεβάτι δίπλα μου σαν σταθείς . . . στου κορμιού σου τη θέα νιώθω πάλι ασφαλής . . . είσαι ότι έχω πιο ιερό . . . προσκύνα λοιπόν . . .

κάνει το σταυρό της και τελικά προκυνά....
ξαφνικά θυμούνται και τον άλλο που περιμένει το πάπλωμα...και τι να βρουν να τον χωρέσει...τρέχουν στους δρόμους τον ψάχνουν και που τον βρίσκουν;

. . . μα τι λέμε ; Ποτέ δεν τον ξεχνούν . . . παρόλα αυτά τον βρίσκουν στο ζαχαροπλαστείο να 'ναι πάλι σε δίλημμμμμα : εκμέκ ή γαλακτομπούρεκο ;

ρε παληκάρι, του λένε, ξέρεις πώς θα καταντήσεις;όχι πάπλωμα ούτε αερόστατο δε θα σου φτάνει...αίσχος " έφαγες " όλο τον κοσμάκι....δεν ασχολείσαι με τίποτα άλλο για να σταματήσεις το φαί; να , πάρε ένα κλαρίνο να παίξεις....

όσο πιο λίγα κατέχει κανείς, τόσο λιγότερο κατέχεται.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : moufixtros στις 21-02-2007 23:24 ]

. . . το πήρε . . . και με το κλαρίνο μάγεψε τα κορίτσια και τα χάζεψε, τα σύνορα ξεπέρασε μα αυτές λαχταρά . . . γι'αυτό ξαναγυρνά . . .

και λέει με παράπονο...ρε παιδιά τώρα με το κλαρίνο μου άνοιξε η όρεξη,θυμήθηκα κοντοσούβλια,κοκορέτσια καιν γαρδουμπάκια,πάμε για ένα στα γρήγορα;

. . . το υποσυνείδητο ξαναχτυπά . . . εντάξει λοιπόν . . . θα σου κάτσω, για παρέα αλλά θέλω και . . .

καμιά χωριάτικη με μπόλικο λάδι.....