Φτιαξε καρδια μου το δικο σου παραμυθι

Για πες μου αυτό που κανείς...
Πες μου τι μου συμβαίνει...
Και μ'εχεις μαγεμένη...
Πως...πώς να το εξηγήσω αυτό...

anarwti8ike apo th zwh toy kai skeftike oti panta ton sernei ena karavi .peire loipon to dromologio kai araske sto 22.

. . . πως να το εξηγήσω αυτό ; αφού εγώ το σέρνω το καράβι α, εδώ θα κάτσω . . . θα κορδωθώ . . . θα στηθώ . . . και θα κάνω ότι δεν βλέπω . . . λιώστε σαν κεράκια κάθε ξημέρωμα λοιπόν εγώ θα αλλάξω και το nickname μου και απλά κάντε ότι δεν με βλέπετε . . .

δεν αναρωτιέμαι που να'σαι . . . γιατί όπου κι αν πάω μαζί σε κουβαλάω !

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sentoni στις 21-01-2007 14:11 ]

ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΩ ΑΦΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΤΙ.

Πώς να αντέξει τόση αγάπη?Αναρτιέμαι..

. . . μην αναρωτιέσαι . . . ένα ένα θα κατέβω τα σκαλιά σου και θα πέσω στην αγκαλιά σου . . . αχ και να'μουν sentonaki στο δικό σου κρεβατάκι ( παρόλο που δεν με χωράει ) να τυλίγω το κορμί σου ( σαν σουβλάκι ) και να πίνω το φιλί σου . . .

Λέει, λέει, λέει,
λέει και καταρρέει
κι ύστερα για τίποτα δε φταίει..

. . . ναι λοιπόν : το δικό του το μαράζι θα με φάει . . . πάει χαμένη η ζωή μου τώρα πάει και με δίχως να ντραπώ ( γιατί είμαι απ' τις γυναίκες που δεν σέβονται την ψυχή του άλλου και την γεύονται ) δώσε βάση τι θα πω . . . να'χεις χάρη μάγκα που σε αγαπώ . . . !

ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ,ΤΟΥΣ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ(ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΕΙΠΕ...)

περνάω τη νύχτα απ'το σταθμό με αδειανό το βλέμμα
ρίχνω το νου μου στο κενό εκεί που παν τα τρένα..

ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΛΟΠΑΡΜΕΝΗ......Μ' ΕΣΕΝΑ ΜΑΓΕΜΕΝΗ.....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : valia1984 στις 21-01-2007 20:24 ]

Ψάχνω φτερά για να πετάξω ψάχνω ελπίδα να πιαστώ
Στον κόσμο δεν αντέχω άλλο νομίζω πως θα τρελαθώ...

. . . τρένο ή μετρό ; αεροπλάνο ή καράβι ; κοντοσούβλι ή κοκορέτσιflakes ; Άχ τι σύγχηση τραβάω . . . τελικά μου λείπουν ή τους λείπω ; Θα μιλήσω υπεροπτικά λοιπόν και θα βάλω τα πράγματα στη θέση τους : Ναι μου λείπουν ! Μεσοπέλαγα αρμενίζω χαλβαδιάζω και τις σκέφτομαι . . . πως να με παρηγορήσουν οι ομορφιές του κόσμου ; Δεν αναρωτιέμαι . . .

Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό, στο βαγόνι μου μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη μια φωνή που γίνεται κραυγή καθώς λέει το όνομά μου
και το τρένο ξεκίνησε και εσύ πάλι μακριά μου...

Αφιερωμένο...

. . . ξαφνικά διαπιστώνω ότι στο τρένο είναι και η Άννα . . . ε, τι να κάνω τα 'χω χαμένα, κάθομαι δίπλα της και την ρωτάω : να σας κεράσω ένα κουραμπιεδάκι ;

βλέποντάς τη να με κοιτάει με απορία σκέφτηκα ότι μάλλον θα προτιμούσε
ένα μελομακάρονο.

. . . ευτυχώς είχα ένα τελευταίο για ώρα ανάγκης στην πίσω τσέπη του τζιν . . .

Ενώ αυτή παίρνει το κουραμπιεδάκι,εσύ για ακόμα μια φορά,τρως χυλόπιτα .
Δεν θα το ξεπεράσεις και το μόνο που σου μένει να κανεις,είναι να βάζεις και να ξαναβάζεις τραγούδια της.Παραλύεις με την σκέψη πως είναι μακριά και το πρώτο τραγούδι που
σου έρχεται στο μυαλό είναι: ''Ερωτευμενάκι, σάπιο καραβάκι
μέσα στης καρδιάς σου την κακοκαιριά
ερωτευμενάκι, κοίτα με λιγάκι
γιατί θα πεθάνω και θα κλαις μετά..''
Δυστυχώς δεν θα μάθει ποτέ πόσο πολύ την ήθελες...


Νικάει αυτός ο εαυτός που πάει γυμνός βαθιά στο φως!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mousikofilh στις 21-01-2007 21:08 ]

. . . κάθομαι λοιπόν την τρώω και φχαριστιέμαι . . . ζεστή όπως είναι κερνάω και τα παιδιά στο λιμάνι γιατί κάθε λιμάνι και καημός κάθε καημός και χυλόπιτα . . . εγώ εξάλλου είμαι απλός άνθρωπος . . .

''Άνθρωπος απλός" δεν του ταιριάζει καθόλου.
"άνθρωπος απλώς''ναιιιιι
Ίσως έτσι πατήσει στα πόδια του και αφήσει τα παλιά..

as mhn ypirxan limania kai karavia .sta8moi kai trena