Διάβασα όσα γράψατε. Είναι στ' αλήθεια τόσα πολλά που δύσκολα μπορείς να πάρεις θέση για όλα. Γι' αυτό επιλέγω έναν άλλο δρόμο. Θα μιλήσω απλά για 'μένα... Γιατί τι άλλο κάνει κανείς σ' αυτό το τόπικ... Μιλά για τη δική του άποψη για τη ζωή, τον άνθρωπο, την ύπαρξη ή όχι Θεού. Άλλοτε με αποδείξεις, με επιχειρήματα, άλλοτε με "αισθήσεις", με "υπόνοιες" που δύσκολα επιβεβαιώνονται... Όμως μιλά μέσα απ' τα μάτια του, τη λογική του και κάποτε - κάποτε (γιατί αυτό το τελευταίο δεν ισχύει για όλους) και την καρδιά του...
Εγώ λοιπόν, που λέτε, είχα την "τύχη" (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω καλύτερα) να γνωρίσω έναν άνθρωπο... Προσέξτε τι λέω..! ΆΝΘΡΩΠΟ. Δε θα σας μιλήσω για θαύματα και θείες αποκαλύψεις, ούτε για όνειρα και φαντασίες. Για έναν άνθρωπο λοιπόν που υπήρξε (γιατί τώρα έχει πεθάνει - "κοιμηθεί" όπως συνηθίζεται να λέγεται στη γλώσσα της εκκλησίας - και παρεπιμπτόντως, πολύ μ' αρέσει αυτή η συνήθεια...:)) ιερομόναχος. Κάποιοι θα τον ξέρουν. Είναι ο Γέροντας Πορφύριος. Ένας γλυκύτατος απλοϊκός παπούλης με γνώσεις της α' δημοτικού, που όμως μπορούσε να μιλήσει με λεπτομέρειες για θέματα ιατρικά με τους γιατρούς, μηχανολογικά με τους μηχανικούς, νομικά με τους δικηγόρους... Όχι όχι, μη βιάζεστε...! Δε θα αρχίσω να σας αραδιάζω "θαύματα" που ξέρω πόσο οι περισσότεροι απεχθάνεστε και περιγελάτε (έστω κι αν έχω πολλά), γιατί τούτο θα ήταν μάταιο. Σίγουρα θα βρίσκατε να μου πείτε ένα σωρό θεωρίες από τον επιστήμονα "τάδε" της "Τανγκανίκα" ή και του Harvard για το πώς εξηγείται να μιλά π.χ. ο Γέροντας στα ελληνικά (χωρίς να ξέρει γαλλικά) με γαλλίδα που δεν ξέρει λέξη ελληνικά και του απαντάει στα γαλλικά κι όμως να συνεννοούνται ή πώς μύριοι και πόσοι (και δικοί μου...!) άνθρωποι με διαγνωσμένο καρκίνο απ' τους γιατρούς να εμφανίζονται εν μία νυκτί θεραπευμένοι... ή πως να γνωρίζει και τις πιο απόκρυφες λεπτομέρειες τις προσωπικής μας ζωής ένα τέτοιο γεροντάκι, όταν για πρώτη φορά ερχόμαστε σε επαφή μαζί του... Ε όχι! γι' αυτά θα μιλάμε τώρα; Αυτά είναι παιδαριώδη! Αυτά είναι για τις γυναικουλίτσες που τρέχουν με τους κότσους και τις φουστάρες στους δρόμους με το σταυρό στο χέρι...! Κάπως έτσι έχουμε μάθει να τα αντιμετωπίζουμε αυτά. Γι' αυτό τ' αφήνω κι αυτά στην άκρη, έστω κι αν εμένα μου λένε πολλά...!
Εγώ λοιπόν δε θα σας πω για τον Θεό μου των θαυμάτων ή των ευαγγελίων. Θα σας πω για τον Θεό μου όπως τον γνώρισα απ' όσα ΕΝΙΩΣΑ (την ξεχάσαμε τη λέξη αυτή μήπως ;) όσο από παιδάκι στριφογυρνούσα στα ράσα αυτού του παπούλη..., αυτού του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Κι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος - τουλάχιστον γι' αρχή - για να νιώσεις τον Θεό. ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Το τι ένιωσα και το τι νιώθω ασφαλώς δεν εξηγείται. Άρα θα σας πω ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ...
Η πίστη είναι κομμάτι της καρδιάς κι εκεί δεν μπαίνουν τα τερτίπια της λογικής. Η λογική βαίνει παράλληλα. Η πίστη είναι η βεβαιότητα που έχουμε χωρίς αποδείξεις λογικής. Η πίστη καταγράφει μόνο τα "υπέρλογα" και σίγουρα ενισχύεται από αυτά, αλλά ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ. Η πίστη δε στηρίζεται στο "θαύμα" αλλά στην αίσθηση της καρδιάς. Σε αυτό στο οποίο ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΗΓΗΣΩ, γιατί αν μπορούσα θα ήταν μια διαδικασία της λογικής και όλοι εν τέλει θα ήμασταν σύμφωνοι. Σας καταλαβαίνω απόλυτα που δεν με καταλαβαίνετε κάποιοι. Κι απ' την άλλη είμαι βέβαιη πως αν έχετε στη ζωή σας κάποια στιγμή προσωπική εμπειρία απ' αυτό που ΠΡΟΣΠΑΘΩ και μόνο να σας περιγράψω, θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα στη ζωή σας...;
Θα τελειώσω με το εξής...: Οι περισσότεροι εδώ μέσα με γνωρίζετε καλά κι από κοντά ή από συζητήσεις μας; Με θεωρείτε γενικότερα άνθρωπο εκτός λογικής; Με θεωρείτε άνθρωπο που αεροβατώ ή που μ' αρέσει να μιλάω γενικόλογα χωρίς επιχειρήματα ή χωρίς λογικό ειρμό..; Νομίζω πως δε με θεωρείτε έτσι. Τουλάχιστον εγώ νιώθω πως η λογική είναι απαραίτητο εργαλείο μου και με βοηθα καθημερινά σε κάθε μου δραστηριότητα... Γιατί να θέλω να βάλω ένα τόσο χρήσιμο και αγαπητό εργαλείο μου ξαφνικά στην άκρη; Γιατί να θέλω να το απενεργοποιώ...; Μήπως με έχετε περάσει για τόσο "συναισθηματική"... Τουλάχιστον εγώ δεν νιώθω έτσι. Σας παρακαλώ να σκεφτείτε λοιπόν πως κάτι άλλο μπορεί να με έχει επηρεάσει ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ, που χωρίς δεύτερη σκέψη, εμπιστεύομαι τον Θεό, την ύπαρξη του, την ενέργειά του και την παρουσία του στη ζωή μου,... χωρίς δεύτερη σκέψη...
Κι εύχομαι να το νιώσετε κάποτε κι εσείς (όσοι ασφαλώς δεν το έχετε νιώσει ήδη)
Δε στέκομαι στις λεπτομέρειες για τη θρησκευτική ιστορία, τα δόγματα, τους παπάδες κ.ο.κ. Ίσως όλ' αυτά πολλή λιγότερη σημασία έχουν ακόμα και στα μάτια του Θεού και τουλάχιστον εμένα ούτε με απασχολούν ούτε με επηρεάζουν. Μακάρι όλοι αυτοί που ψάχνουν μανιωδώς αν ο Χριστός παντρεύτηκε ή όχι τη Μαγδαληνή, να έψαχναν με τον ίδιο ζήλο αν πράγματι μπορούν να ζήσουν τον Θεό στη ζωή τους ή όχι, να προσέγγιζαν έστω και για μια φορά έναν τέτοιον "άνθρωπο", όπως αυτόν για τον οποίο σας μίλησα - που ευτυχώς υπάρχουν ακόμα στην εποχή μας αρκετοί - και να ενδιαφέρονταν πραγματικά να μάθουν "ΠΩΣ υπάρχει" ο Θεός και "ΠΩΣ ζείται" ο Θεός και όχι τι είναι και από τι ουσία αποτελείται... Μια προσωπική εμπειρία χρειάζεται τίποτε άλλο! Εδώ δε μιλάμε για επιστήμη.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 20-05-2006 21:02 ]
)....