35 ΧΡΟΝΙΑ
Scorpions
35 ΧΡΟΝΙΑ ROCK LEGEND
ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Special guests οι Whitesnake…
ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2006 ΣΤΙΣ 21.00
Την πέμπτη τους εμφάνιση στη χώρα μας και την τέταρτη μέσα σε λίγα χρόνια, κάνουν στις 19 Ιουλίου στο Στάδιο Καραϊσκάκη οι
Scorpions. 16 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, οι Σκορπιοί έχουν ιδιαίτερο λόγο να γιορτάσουν μαζί μας τα 35 χρόνια τους, αφού το Ελληνικό κοινό έχει αποδειχθεί πολυπληθές πιστό και θερμό!
Το γερμανικό συγκρότημα μετά την μεγάλη επιτυχία της συναυλίας τους στον ίδιο χώρο το περασμένο καλοκαίρι όπου εγκαινίασε τη συναυλιακή δράση του σταδίου ξανάρχεται αλλά αυτή την φορά για να γιορτάσει τα 35 χρόνια του. Σε ατμόσφαιρα ροκ πάρτι και με τους μοναδικούς Whitesnake μαζί τους οι
Scorpions δίνουν και πάλι ένα σημαντικό ραντεβού με το αθηναϊκό κοινό σε μια τετράωρη συναυλία!
Οι Κλάους Μάινε, Ρούντολφ Σένκερ, Ματίας Γιαμπς, Πάβελ Μακίβοντα και Τζέιμς Κότακ θα ανέβουν στη σκηνή για να ερμηνεύσουν παλιά, αγαπημένα κομμάτια, αλλά και τα τραγούδια από το τελευταίο τους άλμπουμ Unbreakable.
Το περιοδικό Rolling Stone χαρακτήρισε τους
Scorpions ως «ήρωες του χέβι μέταλ». Ο Κλάους Μάινε αποδίδει την επιτυχία τους στους δεσμούς φιλίας που έχουν τα μέλη μεταξύ τους. Και οι πέντε «Σκορπιοί», άλλωστε, λατρεύουν να γεμίζουν στάδια και να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα.
Για τις ανάγκες της συναυλίας της 19ης Ιουλίου θα στηθεί μία σκηνή μήκους 24μ. και 16μ. βάθους, ενώ τα συστήματα ήχου και φωτισμών θα μεταφερθούν σε τέσσερις νταλίκες και για τον συντονισμό τους θα απασχολήσει ένα συνεργείο 100 ατόμων.
Οι
Scorpions είχαν εμφανιστεί στη χώρα μας τον Νοέμβριο του 1990 και τον Σεπτέμβριο του 2001 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τον Ιούλιο του 2004 στον Λυκαβηττό και τον Ιούλιο του 2005 στο Στάδιο Καραϊσκάκη.
Όσο για τους Whitesnake αποτελούν ένα από τα πιο σπουδαία groups πίσω στη δεκαετία των 80s. Δημιουργούν τη δική τους ιστορία στη rock μουσική σκηνή, πραγματοποιούν καταπληκτικές on stage εμφανίσεις και πετυχαίνουν μια φανταστική επιτυχία! Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται ένας άνθρωπος, ένας προικισμένος καλλιτέχνης, ένας οδηγός ο οποίος έχει χαρακτηριστεί πολλές φορές ένας από τους καλύτερους rockers στην ιστορία της μουσικής, ένας τίτλος που έχουν κερδίσει πολύ λίγοι μουσικοί, όπως είναι ο Ian Gillan (Deep Purple), ο Robert Plant (Led Zeppelin) και άλλοι. Το όνομά του είναι David Coverdale και έχει γεννηθεί για να ροκάρει το μυαλό και την καρδιά μας!
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 21.00, ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ 35 ΕΥΡΩ ΚΑΙ 45 ΕΥΡΩ...
Πληροφορίες στο τηλ.: 210-7298995
Προπώληση εισιτηρίων
Virgin Megastores, στο Ticket House και στην Ticketshop με πιστωτική κάρτα στο τηλέφωνο211 9559900
Γήπεδο Καραϊσκάκη (στο εκδοτήριο που βρίσκεται στην θύρα 25 κοντά στο Μετρό)
Υπεύθυνος επικοινωνίας
Βαγγέλης Περάκης Τηλ. 6972858515
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΡΠΙΩΝ...
Οι
Scorpions, όπως ίσως θα είναι γνωστό, δημιουργήθηκαν από τον Rudolph Schenker, έναν κιθαρίστα από το Ανόβερο της Γερμανίας που είχε δει στην τηλεόραση τους Beatles το 1964 και ήθελε να γίνει σαν κι αυτούς. Είχε γεννηθεί το 1948, πρωτότοκος από έναν αδελφό (Michael) και μια αδελφή, την Barbara, που πολλά χρόνια μετά βρέθηκε να παίζει πλήκτρα στους Γερμανούς Viva.
Το 1965 ο Rudolph σχημάτισε ένα συγκρότημα με τους Wolfgang Dziony (drums), Achim Kircoff (bass) και Karl Heinz Vollmer (guitar), και τους ονόμασε
Scorpions. Για το σχήμα αυτό σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό, παρά το ότι άλλαζαν συνθέσεις και ονόματα συνέχεια. Οι στίχοι τους ήταν στα γερμανικά, και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έπαιζαν συνεχώς στη Γερμανία, όπου υπήρχαν πολλές αμερικάνικες βάσεις. Όταν έπαιζαν στις βάσεις αυτές, μπροστά σε ένα ακροατήριο εξολοκλήρου αμερικανικό, έπαιζαν διασκευές κομματιών της εποχής, οι οποίες όσο περνούσαν τα χρόνια παρουσίαζαν μια μετάβαση από την ποπ μουσική της δεκαετίας προς πιο σκληρές, ροκ συνθέσεις.
Στα τέλη του 1970, είχε πια έρθει ο καιρός για τον Rudolph Schenker να αποφασίσει που ήθελε να κινηθεί, κι έτσι υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξαναπαίξει συνθέσεις άλλων, και έφερε στο συγκρότημα τον μικρό του αδελφό Michael ο οποίος είχε γεννηθεί στο Saustadt της Δυτικής Γερμανίας στις 10 Ιανουαρίου του 1955, και σε πάρα πολύ μικρή ηλικία (12 χρονών) έγινε μέλος του πρώτου συγκροτήματος, που ήταν οι τοπικά γνωστοί Cry.
Μαζί του ο μικρός Michael έφερε τον τραγουδιστή των Cry, κάποιον Klaus Meine, γεννημένο στα 1948, και έτσι το 1971, είχαν γεννηθεί οι καινούριο
Scorpions, με την εξής σύνθεση : Rudolph Schenker (κιθάρα), Michael Schenker (κιθάρα), Klaus Meine (φωνητικά), Luthar Heimber (μπάσο) και Wolfgang Dziony (drums).
H σύνθεση αυτή δεν ήταν, φυσικά, σταθερή, και δεν θα μπορούσε να είναι, μιας που οι Heimber και Dziony είχαν τάσεις προς το τζαζ ροκ/ fusion της εποχής, ενώ η καρδιά των υπολοίπων τριών βρισκόταν γερά κρατημένη στο hard rock.
Έτσι οι εμβρυακού αυτοί
Scorpions ηχογράφησαν μόνο ένα άλμπουμ στη γερμανική εταιρία Brain/Metronome και σε παραγωγή του πασίγνωστου Conny Plank που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1072 με τίτλο “Lonesome Crow”. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε μόνο στη Γερμανία αλλά το 1982, όταν οι
Scorpions ήταν ήδη διάσημοι, επανακυκλοφόρησε στην Αγγλία και σε άλλες χώρες. Το “Lonesome Crow” έκανε ενθαρρυντικές πωλήσεις στη Γερμανία, πράγμα κάπως ασυνήθιστο για τοπικό συγκρότημα με στίχους σε γλώσσα άλλη από τη μητρική τους, και επιτέλους οι
Scorpions είχαν κάποια θεμέλια πάνω στα οποία μπορούσαν να χτίσουν την καριέρα τους. Άλλωστε, το 1972 έδωσαν 136 συναυλίες, πολλές ανοίγοντας show των Uriah Heep, Rory Gallagher, UFO, Chicken Shack κλπ.
Ή, τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν. Γιατί η τύχη επιφύλασσε στον μεν Michael ένα κάλεσμα το οποίο θα του έφερνε παγκόσμια φήμη μόλις στα 18 του χρόνια, στους δε
Scorpions τουλάχιστον δύο χρόνια αναποδιάς και καθυστέρησης. Αυτό που έγινε ήταν το εξής : Οι
Scorpions άδραξαν την ευκαιρία να παίξουν support στη γερμανική περιοδεία ενός ανερχόμενου καινούργιου αγγλικού hard rock συνόλου, κάποιων UFO, οι οποίοι εκείνη την εποχή είχαν για κιθαρίστα τον Mick Bolton και έπαιζαν κυρίως space rock. Όλα πήγαν καλά με τη διαφορά ότι ο Mick Bolton είχε πια βαρεθεί τους UFO και το space rock τους και αποφάσισε να αποσχιστεί. Ο τραγουδιστής των UFO, Phil Mogg, αμέσως εντόπισε τον νεαρό Michael Schenker, και κατάλαβε ότι έχει μπροστά του ένα ανερχόμενο αστέρι. Άλλωστε ο Mogg είναι γνωστός για το γούστο του στους κιθαρίστες (βλέπε Yngwie Malmsteen). Έτσι λοιπόν ο Mogg δε χρονοτρίβησε καθόλου στο να προτείνει τη θέση του κιθαρίστα των UFO στον άπειρο και ξένο Michael Schenker, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι η πρόταση προερχόταν από ένα ανερχόμενο αγγλικό συγκρότημα, και δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήδη το αστεράκι του Michael είχε αρχίσει να λάμπει περισσότερο από κάθε άλλο μέσα στο συγκρότημα, το οποίο δε μπόρεσε να συνεχίσει, με συνέπεια οι
Scorpions να διαλυθούν άδοξα. Ο Rudolph, όμως, δεν εννοούσε να το βάλει κάτω, και κράτησε τη στενή του σχέση με τον Klaus Meine, με σκοπό να ξαναφτιάξουν μαζί το συγκρότημα. Στο μεταξύ, και οι δύο πήγαν στους Dawn Road, όπου έπαιζε κιθάρα κάποιος Ulrich Roth. Τον Αύγουστο, όμως, του 1973, οι Schenker / Meine / Roth προσέλαβαν δύο καινούρια μέλη στους Dawn Road, τους μετονόμασαν και δημιούργησαν τους
Scorpions No 2. (Rudolph Schenker (κιθάρα), Klaus Meine (φωνητικά), Ulrich Roth (κιθάρα), Francis Buchholz (μπάσο) και Jurgen Rosenthal (drums)). O Francis Buchholz, γεννημένος του 1954, είχε χρηματίσει μια εποχή μπασίστας των Dawn Road. Όσο για τον νέο κιθαρίστα, ο Ulrich Roth με την πρώτη ματιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άλλος ένας υποψήφιος διάδοχος του Jimi Hendrix, μαζί με την παρέα Robin Trower, Frank Marino, Stevie Ray Vaughan κλπ., αλλά αυτό είναι λάθος! Σίγουρα ο Roth ήταν (και παραμένει) χίπης, σίγουρα αναφέρει σαν μεγάλη του επιρροή τον Hendrix, αλλά έχει ένα εντελώς διαφορετικό προσωπικό στυλ, όπως έδειξε τόσο στην καριέρα του με τους
Scorpions, όσο και στα τρία προσωπικά του albums.
Η σύνθεση αυτή, ομολογουμένως πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτήν του Lonesome Crow, δε δυσκολεύτηκε να υπογράψει ένα συμβόλαιο με την RCA, το οποίο καρποφόρησε στα μέσα του 1974 με την κυκλοφορία του άλμπουμ “Fly To The Rainbow”.
Αμέσως μετά την κυκλοφορία αυτή ο Jurgen Rosenthal αντικαταστάθηκε από τον Βέλγο Rudy Lenners, για να αποδυθούν σε μια τεράστια προσπάθεια αναγνώρισης στην Ευρώπη. Μέρος της προσπάθειας αυτής ήταν και η πρώτη τους επίσκεψη στην Αγγλία, το Νοέμβριο του 1975, που απέσπασε πολύ καλές κριτικές, όπως και οι πρώτες τους εμφανίσεις στην Ελβετία, στη Γαλλία, και στην Αυστρία. Το 1976 κυκλοφόρησε και το πρώτο album σε παραγωγή του Dieter Dierks, από το studio του στην Κολωνία, με τον οποίο οι
Scorpions υπέγραψαν ένα συμβόλαιο δεκαετούς συνεργασίας. Οι ίδιοι λένε σήμερα ότι έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου τους όλα αυτά τα χρόνια, κι ότι χωρίς τον Dieter Dierks, οι
Scorpions δεν θα ήταν
Scorpions. Ήταν το “In Trance”, και οι
Scorpions είχαν αρχίσει να γίνονται ένα αξιοσημείωτο όνομα στο χώρο του heavy metal, πράγμα που αποδείχθηκε από την άλλη περιοδεία στη Βρετανία, πολύ πιο επιτυχημένη από την πρώτη τους και μια ενθουσιαστική υποδοχή όταν άνοιξαν τις συναυλίες των Kiss στην πατρίδα τους τη Γερμανία. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε άλλο ένα album, το “Virgin Killer” που συνάντησε μεγάλες διαμαρτυρίες για το εξώφυλλο του, το οποίο τελικά αλλάχθηκε. Ήταν φανερή η ανοδική πορεία των
Scorpions, μια που κάθε album τους γινόταν πιο πετυχημένο από το προηγούμενο, απόδειξα μάλιστα η θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ του Offenbur σαν headliners μπροστά σε 20.000 άτομα, αλλά ο φρενιτιώδης ρυθμός δουλειάς τους φαίνεται ότι κούρασε τον Rudy Lenners, που εγκατέλειψε το συγκρότημα την άνοιξη του 1977. Αμέσως μετά αντικαταστάθηκε από το Γερμανό Herman Rarebell, ο οποίος, αν και δεν είναι πολύ γνωστό, είχε παίξει με τους Steppenwolf και τους Cactus, πράγμα που εξηγεί το ότι ξέρει τα καλύτερα αγγλικά από όλους και γράφει τους περισσότερους στίχους. Περιέργως, οι
Scorpions δε βρήκαν τον Rarebell στην πατρίδα τους, αλλά στο Λονδίνο όπου ζούσαν μόνιμα. Αμέσως ηχογράφησαν το “Taken By Force”, που ήταν το καλύτερο τους μέχρι τότε, και ένα από τα καλύτερα albums της καριέρας τους, αλλά η επιτυχία στην Ευρώπη είχε αρχίσει και πάλι να αργοσβήνει. Αυτό οφειλόταν κατά κύριο λόγο στο ότι η εταιρία τους η RCA, δεν τους προωθούσε αρκετά αποτελεσματικά, κι έτσι οι
Scorpions, πήραν ορισμένες αποφάσεις που θα δούμε αργότερα.
Στην Ιαπωνία όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι επισκέψεις τους εκεί είχαν απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία, και τον Απρίλιο του 1978, έδωσαν ορισμένες συναυλίες στο περίφημο Budokan Hall του Τόκιο που ηχογραφήθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο live album τους. Μετά την κυκλοφορία του ο Ulrich Roth δήλωσε ότι εγκαταλείπει το συγκρότημα γιατί δεν ήταν ικανοποιημένος από τη μουσική πορεία που ακολουθούσαν και προσωρινός αντικαταστάτης του ήταν ο νεαρός Mathias Jabs από το γερμανικό group Fargo. Ο Rudolph όμως ήθελε άλλον κιθαρίστα, συγκεκριμένα τον αδερφό του που μόλις είχε εγκαταλείψει τους UFO, κι αυτός μετά από ένα μνημειώδες live album. Έτσι οι
Scorpions άρχισαν να ηχογραφούν ένα νέο album, όχι όμως πια με την RCA, της οποίας το συμβόλαιο διέλυσαν για να πάνε στην EMI στην Ευρώπη και στη Phonogram στις ΗΠΑ. Στο album αυτό ο Michael Schenker έπαιξε κιθάρα σε τρία κομμάτια, αλλά προβλήματα με την υγεία του δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει, κι έτσι έφυγε για να ξαναγυρίσει ο Mathias Jabs και να τελειώσουν με αυτόν το album.
Έτσι στις αρχές του 1980 κυκλοφόρησε το “Lovedrive”, το πρώτο album των
Scorpions για την EMI, με το συγκρότημα να έχει τη μορφή : Rudolph Schenker (κιθάρα), Klaus Meine (φωνητικά), Francis Buchholz (μπάσο), Herman Rarebell (drums) και Mathias Jabs (κιθάρα).
Όπως ξέρουμε, αυτή η σύνθεση είναι που έχουν μέχρι σήμερα, και αυτή είναι που τους οδήγησε στο να κατέχουν τη θέση ενός από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα του hard rock στον κόσμο. Το “Lovedrive” ξαναζωντάνεψε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για τους
Scorpions, και ειδικά της Αμερικής, όπου περιόδευσαν σαν support των Rainbow με τρομερή επιτυχία που έστειλε το album απευθείας στα charts για τριάντα εβδομάδες. Το υλικό του “Lovedrive” ήταν πολύ πιο μελωδικό και καθαρό από προηγούμενα albums, και οι μπαλάντες “Always Somewhere” και “Holiday” τους έκαναν γνωστούς σε ένα κοινό διαφορετικό από αυτό του heavy metal, μια που παίχτηκαν κατά κόρον στο ραδιόφωνο.
Το επόμενο album κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980, με τον τίτλο “Animal Magnetism” και σταθεροποίησε την παγκόσμια επιτυχία των
Scorpions, με αποκορύφωμα μια θριαμβευτική εμφάνιση στο πρώτο festival Monsters Of Rock του Castle Donington στις 16 Αυγούστου του 1980.
Όλοι περίμεναν για το 1981 άλλο ένα album που θα τους έστελνε πιο ψηλά, αλλά η μοίρα δεν το θέλησε : Ο Klaus Meine έβγαλε πολύποδες στις φωνητικές του χορδές, και έκανε εγχείρισε για να τις βγάλει, αλλά η εγχείριση παρουσίασε επιπλοκές και οι γιατροί εξέφρασαν φόβους ότι μπορεί να μην τραγουδήσει ξανά. Οι
Scorpions όμως αποφάσισαν να συνεχίσουν να δουλεύουν σε ένα νέο album με άλλο τραγουδιστή, μέχρι να μαθευτεί σίγουρα από ειδικούς ότι ο Meine θα έχανε τη φωνή του ή όχι. Έτσι, προσέλαβαν τον Don Dokken από τους Dokken, οι οποίοι το 1981 είχαν ηχογραφήσει το πρώτο τους album. Το album τελείωσε και ο Dokken θα γινόταν μόνιμος τραγουδιστής του group, όταν επιτέλους ο Meine ξαναβρήκε τη φωνή του και γύρισε στο συγκρότημα. Ηχόγράφησε όλα τα φωνητικά στο album και αμέσως στις αρχές του 1982, το τελικό προϊόν κυκλοφόρησε.
Στο μεταξύ ο Herman Rarebell ηχογράφησε ένα solo album, που βγήκε από την EMI, αλλά ξαναηχογραφήθηκε μερικά το 1985.
Όχι μόνο ο Meine δεν έχασε τη φωνή του, όχι μόνο οι
Scorpions δεν βλάφτηκαν από αυτήν τη διακοπή, αλλά αν μη τι άλλο, ξαναγύρισαν ισχυρότεροι.
Το “Blackout”,όπως λεγόταν το νέο album, έγινε σχεδόν αμέσως πλατινένιο στις ΗΠΑ, και το γεγονός αυτό έδωσε θάρρος στο συγκρότημα να συνεχίσει, και να ηχογραφήσει ακόμη ένα album με την ησυχία του. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του 1983 πέρασε με τους
Scorpions στο studio, αλλά αυτό δεν οφειλόταν μόνο στο ότι ηχογραφούσαν το album. Βλέπετε, ο Herman Rarebell, που άλλωστε περνούσε πολύ καιρό μακριά από το συγκρότημα, ήθελε να κάνει κάποια δικιά του προσπάθεια, ενώ ο Francis Buchholz είχε κουραστεί από τις αδιάκοπες περιοδείες. Σιγά σιγά κυκλοφόρησε η φήμη ότι αυτοί οι δύο είχαν εγκαταλείψει το συγκρότημα, κι ότι τις θέσεις τους τις πήραν αντίστοιχα ο Boddy Rondinelli και ο Jimmy Bain, και οι δυο “παιδιά” του Ritchie Blackmore. Εν μέρει, οι φήμες ήταν αληθινές. Κι αυτό γιατί οι υπόλοιποι τρεις ήθελαν να δείξουν στους Rarebell και Buchholz ότι ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν, ειδικά τώρα που η επιτυχία είχε γίνει δικιά τους, κι έτσι πήραν τον Rondinelli και τον Bain σε βάση session μουσικών για να ηχογραφήσουν το album, σε περίπτωση που οι άλλοι δύο δε ξαναγύριζαν. Πράγματι, οι δύο ... ταραξίες επέστρεψαν, έσβησαν στην ηχογράφηση τα μέρη που είχαν κάνει οι Bain / Rondinelli και έγραψαν δικά τους.
Το τελικό αποτέλεσμα κυκλοφόρησε στις αρχές του 1984 με τίτλο “Love At First Sting”, και ένα καταπληκτικό εξώφυλλο. Η ηχογράφηση του album είχε διακοπεί μόνο δυο φορές, από μια εμφάνιση στο festival του Dortmund το Δεκέμβριο, και μια συναυλία μπροστά σε 300.000 κόσμο στο U.S. Festival στο San Bernardino του Los Angeles, που ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην μέχρι τότε καριέρα τους.
Η περιοδεία για την προώθηση του album άρχισε τον Ιανουάριο του 1984 από την Αγγλία και την Ευρώπη, και συνεχίστηκε στις ΗΠΑ, όπου οι
Scorpions ήταν το μοναδικό συγκρότημα εκείνους τους μήνες που κατάφερε να κάνει όλες τις συναυλίες του sold out, κι αυτό σήμαινε πολλά, μια που εκείνη την εποχή γίνονταν περιοδείες των Kiss με support τους Bon Jovi, των Dio με support τους Queensryche και των Iron Maiden με support τους Mothley Crue. Η εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο είναι λογική, αν σκεφτεί κανείς πόσο συναρπαστικοί είναι οι
Scorpions στη σκηνή, δείχνοντας μια δύναμη, έναν ενθουσιαμό και μια ενεργητικότητα που δύσκολα μπορεί κανείς να υποψιαστεί από τους δίσκους τους.
Η περιοδεία έκλεισε μετά από δεκατρείς μήνες, επισκέψεις στην Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αυστραλία, Ιαπωνία, Άπω Ανατολή, αλλά ακόμα και μετά το τέλος της, οι
Scorpions εξακολουθούσαν να είναι σε ζήτηση. Έτσι, έπαιξαν στο γιγάντιο festival του Knebworth στην Αγγλία στις 22 Ιουνίου 1985 σαν δεύτερο όνομα κάτω από τους Deep Purple, σε άλλο ένα τεράστιο υπαίθριο συμβάν στη Μαλαισία, και τον Αύγουστο εμφανίστηκαν στο Texas Jam, μπροστά σε 80.000 άτομα και πάλι σαν προσκεκλημένου των Deep Purple.
To συγκρότημα ξεκουράστηκε, αλλά το καλοκαίρι του 1986 έκαναν και πάλι ορισμένες εμφανίσεις στα ευρωπαϊκά festival : συγκεκριμένα, έπαιξαν για δεύτερη φορά στο Castle Donington, σαν δεύτερο όνομα κάτω από τον Ozzy Osbourne, αλλά στη Γερμανία, στα festival Monsters Of Rock οι
Scorpions ήταν headliners με προσκεκλημένο τον Ozzy, όπως και στην Ισπανία, με δεύτερο group το συγκρότημα του Michael Schenker που τώρα λέγονται McAuley-Schenker Group.
Λίγο πριν από τα καλοκαιρινά αυτά festival, άρχισε η ηχογράφηση για το νέο τους album, και στα τέλη του Οκτωβρίου του 1986 ήταν έτοιμοι οι σκελετοί για τα περισσότερα κομμάτια. Η ηχογράφηση αναμένεται να τελειώσει μέχρι τα Χριστούγεννα και το album (το τελευταίο που προβλέπεται με τον Dieter Dierks, που δεν ξέρουμε αν θα ανανεωθεί) προβλέπεται να κυκλοφορήσει στις αρχές του 1987 μαζί με μια νέα παγκόσμια περιοδεία που θα αρχίσει από την Ευρώπη, και που μάλιστα θα είναι κι αυτή τεράστια, μια που οι
Scorpions, όπως λένε και οι ίδιοι, παίζουν όπου υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. (Στην Ελλάδα, φαίνεται, δεν υπάρχει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ευκαιρία).
Κι έτσι για τους
Scorpions ο δρόμος συνεχίζει παντοτινά, αφού σκοπεύουν να συνεχίσουν μέχρι να μην αντέχουν άλλο, κι αν παραμείνουν ένα τόσο εντυπωσιακό live συγκρότημα (πράγμα που απομένει να δούμε), έχουν ακόμα πολλά χρόνια μπροστά τους!
Ενώ λοιπόν ο δίσκος επρόκειτο να κυκλοφορήσει στις αρχές του 1987, τελικά κάτι τέτοιο έγινε μόλις τον Μάιο του 1988! Ο λόγος της καθυστέρησης και των συνεχών αναβολών ήταν πως οι σχέσεις ανάμεσα στη μπάντα και στον παραγωγό Dieter Dierks είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Η "δικτατορική" συμπεριφορά του Dierks είχε αγανακτήσει πλέον όλους στο συγκρότημα και έτσι κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων ήταν κοινό μυστικό πως εκείνο το album θα ήταν το τελευταίο με τον Dierks. Την εποχή εκείνη το νούμερο ένα όνομα της μουσικής βιομηχανίας ήταν οι Def Leppard, οι οποίοι είχαν μόλις κάνει τη δική τους επανάσταση με το νεοκυκλοφόρητο τότε "Hysteria".
Ο Dierks θέλοντας να κλέψει λίγη από τη δόξα του παραγωγού του "Hysteria", Mutt Lange, θα περάσει τον περισσότερο χρόνο στο studio παρέα με τους Rarebell και Buchholz προσπαθώντας να αποφασίσουν μαζί τι είδους ρυθμικά εφέ θα χρησιμοποιήσουν στο δίσκο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι υπόλοιποι τρεις να κάθονται περιμένοντας τους υπόλοιπους για ατελείωτες ώρες! Το τελικό αποτέλεσμα βέβαια δικαίωσε τον Dierks, αφού ο δίσκος, ο οποίος τελικά ονομάστηκε "Savage Amusement", ήταν ο έκτος στη σειρά δίσκος των
Scorpions που γινόταν πλατινένιος. Το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου ήταν σαφώς πιο "εξευγενισμένο" σε σχέση με τους προκατόχους του, προσέφερε όμως και αυτό κλασσικά κομμάτια όπως τα: "Rhythm Of Love", "Walking On The Edge" και τη μπαλάντα, που δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά από το album, "Believe In Love". Έκπληξη προκάλεσε η συμμετοχή τόσο του Lee Aaron, στα φωνητικά του "Rhythm Of Love", όσο και του μπασίστα των Accept, Peter Baltes, επίσης στα φωνητικά, του "Every Minute Every Day". Αξίζει να σημειώσουμε πως το "Savage Amusement" έφτασε στο No.3 των αμερικανικών charts και στο No.1 των ευρωπαϊκών.
Έτσι λοιπόν άλλη μια τεράστια περιοδεία ξεκίνησε, και μάλιστα πέρασε και από την Σοβιετική Ένωση! Οι φόβοι λόγω των δεδομένων τότε προβλημάτων ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Δυτική Γερμανία δεν επιβεβαιώθηκαν μίας και η μανία για τους
Scorpions δεν ήταν ικανή να υπερνικηθεί από τα πολιτικά ζητήματα της εποχής εκείνης. Κατά την άφιξη του συγκροτήματος στην Ε.Σ.Σ.Δ. ο Schenker θα δηλώσει: "Οι πατέρες μας ήρθαν με tanks... Αλλά εμείς με κιθάρες!". Οι
Scorpions έδωσαν λοιπόν, το φθινόπωρο του '88, δέκα sold out συναυλίες, μπροστά σε συνολικά 350.000 κόσμο στο λίκνο του κομμουνισμού, το Leningrad. Οι μέρες εκείνες ήταν αναμφίβολα από τις σπουδαιότερες στην ιστορία της μπάντας. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά, οι Σοβιετικοί, και με δεδομένη τη τεράστια επιτυχία των πρόσφατων τότε συναυλιών των Scorps στο Leningrad, θα ξανακαλέσουν το συγκρότημα για να συμμετάσχει στο "Moscow Music Peace Festival" παρέα με τους: Ozzy Osbourne, Skid Row, Bon Jovi, Motley Crue, Cinderella και τους "ντόπιους" Gorky Park. Συνολικά 250.000 Μοσχοβίτες βρέθηκαν το διήμερο του festival στο Lenin Stadium. Σε όσους συμμετείχαν στο festival, ζητήθηκε να προσφέρουν από μια διασκευή με σκοπό τη κυκλοφορία μιας συλλογής προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων. Οι Scorps με τη βοήθεια του παραγωγού Bruce Fairbairn θα ηχογραφήσουν το "Can't Explain" των Who, με τον Schenker να παίζει στο τραγούδι με μία Gibson Flying V που αγόρασε από τον ίδιο τον Pete Townsend! Το "Can't Explain" μπορεί να βρεθεί και στη συλλογή των
Scorpions: "Best Of Rockers 'n' Ballads", που κυκλοφόρησε επίσης το 1989.
Εμπνεόμενος από τις συγκλονιστικές εμπειρίες που οι
Scorpions έζησαν στη Μόσχα, ο Meine το Σεπτέμβρη του '89 θα γράψει το προφητικό "Wind Of Change"! Και λέω προφητικό γιατί δύο μόλις μήνες αργότερα συνέβη το απροσδόκητο! Η πτώση του τείχους του Βερολίνου! Το "Wind Of Change" κατέστη αυτομάτως ο ύμνος του τέλους του ψυχρού πολέμου! Εξάλλου το 1990, ένα χρόνο μετά τη πτώση του τείχους, οι
Scorpions θα παίξουν στην Potsdamer Platz του Βερολίνου όπου παρουσιάστηκε ζωντανά ένα υπερθέαμα βασισμένο στο "The Wall" των Pink Floyd, με τον Roger Waters να διευθύνει το όλο εγχείρημα (οι υπόλοιποι Floyd δε συμμετείχαν λόγω της γνωστής τότε διαμάχης τους με τον Waters).
Ο δίσκος στον οποίο βρίσκεται το "Wind Of Change" θα ονομαστεί "Crazy World" και θα κυκλοφορήσει το 1990 περιέχοντας αρκετές αναφορές στην πολιτική κατάσταση της εποχής. Το "Crazy World" ήταν ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος που ηχογραφήθηκε στην Αμερική. Παραγωγός του δίσκου ήταν ο Keith Olsen, ενώ στη συγγραφή των περισσοτέρων κομματιών συνεισέφερε ο Καναδός Jim Vallance, τον οποίο συνέστησε στους υπόλοιπους ο Fairbairn (αρκετά χρόνια νωρίτερα ο Vallance με τον Fairbairn έπαιζαν μαζί στην ίδια μπάντα, τραγουδιστής της οποίας ήταν ένας άλλος πασίγνωστος Καναδός... Ο Bryan Adams!). Βοηθούμενο από το για πολλές βδομάδες No.1 "Wind Of Change" (το οποίο ηχογραφήθηκε και στα Ρώσικα!), αλλά και από τα αρκετά επιτυχημένα singles: "Tease Me, Please Me", "Send Me An Angel" και "Don't Believe Her", το "Crazy World" θα καταλήξει κι αυτό πολύ φυσιολογικά στην κορυφή των charts των περισσοτέρων χωρών! Η περιοδεία για τον εν λόγω δίσκο ονομάστηκε "Crazy World Tour" και πέρασε και από την Ελλάδα! Συγκεκριμένα οι
Scorpions έπαιξαν για πρώτη φορά μπροστά σε ελληνικό κοινό στις 29/11/1990 στο κατάμεστο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Το 1991 θα βρεθούν στο Κρεμλίνο όπου και θα συναντήσουν τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης. Η ειρωνεία βρίσκεται στο ότι οι
Scorpions ήταν οι τελευταίοι επίσημοι επισκέπτες του Γκορμπατσόφ κατά τη διάρκεια της θητείας του, καθώς λίγες εβδομάδες αργότερα παραιτήθηκε.
Το τέλος της "Crazy World Tour" το 1992 συνέπεσε και με το τέλος της συνεργασίας των
Scorpions με τον Buchholz. Αρκετά χρόνια αργότερα έγινε γνωστό πως ο Buchholz με τον τότε manager του group είχαν "βάλει χέρι" σε πολλά από τα χρήματα των
Scorpions τα οποία κανονικά προορίζονταν για την εφορεία! Ο αντικαταστάτης του Buchholz θα βρεθεί στο πρόσωπο του Γερμανού, και συνάμα κατοίκου Los Angeles, Ralph Rieckermann. Πριν πάντως καταλήξουν στον Rieckermann, ο Schenker πρότεινε στον Peter Baltes (με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στο "Savage Amusement" όπως είδαμε παραπάνω) να αναλάβει το μπάσο, αυτός όμως αρνήθηκε αφού δεν ήθελε να αφήσει τους Accept. Με τον Rieckermann λοιπόν στη θέση του μπασίστα αλλά και τον παλιό γνώριμο Bruce Fairbairn στη θέση του παραγωγού, οι
Scorpions θα ηχογραφήσουν το διάδοχο του "Crazy World" στο Βανκούβερ του Καναδά. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει το 1993 με τίτλο "Face The Heat", θα αποτύχει όμως να γνωρίσει την επιτυχία των προηγούμενων δίσκων. Το "Face The Heat" αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους πιο σκληρούς δίσκους των Scorps, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν περιείχε βεβαίως τις κλασσικές πλέον μπαλάντες - σήμα κατατεθέν των
Scorpions. Το "No Pain No Gain" από το συγκεκριμένο δίσκο θα ηχογραφηθεί και σε μια δεύτερη εκτέλεση με τη χορωδία που ακούγεται στο refrain να αποτελείται από... την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας! Μάλιστα το κομμάτι αυτό αποτέλεσε τον ύμνο της ομάδας για το παγκόσμιο κύπελλο της Αμερικής το 1994 (για την ιστορία να αναφέρω πως το τραγούδι δε προσέφερε και ιδιαίτερη τύχη σε εκείνη την ομάδα, μίας και η Βουλγαρία με μια εκπληκτική κεφαλιά του Yordan Lechkov είχε αφήσει τους Γερμανούς εκτός ημιτελικών με σκορ 2-1! - Αρκετά με τα ποδοσφαιρικά όμως!).
Το 1993 ξεκίνησε και νέα περιοδεία κατά την οποία τις περισσότερες συναυλίες άνοιγε ο Michael Schenker! Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που ο Michael "τζάμαρε" επί σκηνής με τους
Scorpions. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας εκείνης θα περάσουν για δεύτερη φορά και από τη χώρα μας! Το 1994 θα έρθει άλλη μία τιμητική διάκριση για τους Σκορπιούς αφού μετά από πρόσκληση της οικογένειας του Elvis θα παίξουν ζωντανά στο Elvis Memorial Concert στο Μέμφις το τραγούδι του King Of Rock & Roll, "His Latest Flame". Το ίδιο έτος θα ηχογραφήσουν το κομμάτι "White Dove", τα έσοδα από τις πωλήσεις του οποίου δόθηκαν στους πρόσφυγες από τον εμφύλιο της Ρουάντα. Το 1995 θα κυκλοφορήσει το τρίτο live album των
Scorpions με τίτλο "Live Bites". Στο δίσκο αυτό περιέχονται κυρίως τραγούδια από τους δίσκους "Crazy World" και "Face The Heat", χωρίς βέβαια να λείπουν και μερικά από τα διαμάντια του παρελθόντος. Στο "Live Bites" μπορεί επίσης κανείς να βρει τα: "Living For Tomorrow", το οποίο δεν υπάρχει σε studio εκτέλεση, το "Heroes Don't Cry", μια νέα τότε σύνθεση καθώς και το "White Dove". Την ίδια χρονιά και με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την ίδρυση των
Scorpions θα κυκλοφορήσει και η συλλογή "Deadly Sting", σε δύο εκδόσεις, μία με ένα cd και μια δεύτερη με δύο. Και στις δύο μπορεί κανείς να βρει κάποια ακυκλοφόρητα κομμάτια, με καλύτερο αυτό που βρίσκεται στη μονή έκδοση και ονομάζεται "Edge Of Time".
Πριν αρχίσουν τις ηχογραφήσεις για τον επόμενο δίσκο τους, ο Herman Rarebell θα αποχωρήσει με σκοπό να αφοσιωθεί στη προσωπική του ζωή αλλά και στη δισκογραφική του εταιρία την οποία ίδρυσε από κοινού με... τον Πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό! Για τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου θα προσληφθεί ο session drummer Curt Cress, ενώ ως μόνιμο μέλος θα επιστρατευθεί μετά το τέλος αυτών ο Αμερικάνος (αλλά παντρεμένος με Ελληνίδα!) James Kottak, τον οποίο οι Scorps γνώριζαν από το 1988 όταν ως μέλος των Kingdom Come τότε, είχε παίξει ως support group σε αρκετές συναυλίες των πρώτων. Αξίζει να τονισθεί πως ο Kottak συμμετείχε επίσης και στο δίσκο "McAuley-Schenker" Group των MSG του Michael Schenker! Ο νέος δίσκος λοιπόν κυκλοφόρισε το 1996, υπό τον τίτλο "Pure Instict" με παραγωγή από τους Erwin Musper και Keith Olsen. Ο δίσκος παρουσιάζει τους
Scorpions με μια πιο soft rock διάθεση και με κάποια τραγούδια στα οποία υπάρχουν έως και ethnic αναφορές. Παρά την επιτυχία άλλης μιας μπαλάντας με τίτλο "You And I", το "Pure Instict" θα περάσει σχεδόν απαρατήρητο από το ευρύ αγοραστικό κοινό. Παρόλα αυτά, το Δεκέμβρη του '96 οι
Scorpions θα μας επισκεφτούν για τρίτη φορά, ενώ στην ίδια περιοδεία θα αποτελέσουν το πρώτο διεθνές συγκρότημα που επισκέφτηκε ποτέ το Λίβανο! Η περιοδεία για το "Pure Instict" κράτησε έως και το 1997.
Μετά από λίγη ξεκούραση, θα κλειστούν σε στούντιο της Αυστρίας όπου με παραγωγό τον Peter Wolf θα ηχογραφήσουν τον πιο αμφιλεγόμενο δίσκο της καριέρας τους, το "Eye II Eye". To "Eye II Eye" που κυκλοφόρησε το 1999, και στο οποίο συμμετέχει ως guest στα φωνητικά του "Mind Like A Tree" o Herman Rarebell, δείχνει τους
Scorpions να πειραματίζονται με pop ήχους και να χρησιμοποιούν αμέτρητα ηχητικά εφέ, drum machines και ότι άλλο ηλεκτρονικό μπορείτε να φανταστείτε! Είναι γεγονός πως το album αυτό περιέχει κάποιες καλές ιδέες, η παραγωγή του όμως είναι τέτοια που κάνει τους
Scorpions να ακούγονται σαν Depeche Mode και Duran Duran! Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά! Ευτυχώς οι
Scorpions δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους και έτσι προέβησαν γρήγορα σε διορθωτικές κινήσεις. Η πρώτη ήταν η κυκλοφορία της συλλογής "
Scorpions Best", με τραγούδια της περιόδου 1972-1990, η οποία μάλιστα έγινε χρυσή στην Ελλάδα. Στη συλλογή αυτή υπάρχει το ακυκλοφόρητο "Love Is Blind", μία σύνθεση του Rarebell. Το 1999 θα παίξουν στο "Michael Jackson and Friends Benefit Concert" που έλαβε χώρα στο Μόναχο, ενώ το 2000 στην Πολωνία θα παίξουν μπροστά στον ασύλληπτο αριθμό των... 750.000 ατόμων!
Το 2000 θα έχουμε τη δεύτερη διορθωτική κίνηση η οποία θα είναι η ηχογράφηση παλαιότερων αλλά και καινούργιων κομματιών με τη συνοδεία της φιλαρμονικής του Βερολίνου. Η ιδέα ενός τέτοιου εγχειρήματος υπήρχε από το 1996 στο μυαλό των Schenker και Meine και μάλιστα αρχικά είχαν σκοπό να συνεργαστούν με τον Michael Kamen! Βρέθηκαν μάλιστα με το Kamen και έγραψαν και ένα τραγούδι μαζί. Το 1999 στη δέκατη επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, οι
Scorpions έπαιξαν το "Wind Of Change" στην Brandenburg Gate με τη συνοδεία 166 cellos. Τον Ιανουάριο του 2000 λοιπόν σε συνεργασία με τον Christian Kolonovits οι
Scorpions μπήκαν σε στούντιο της Βιέννης για να ηχογραφήσουν τα μέρη τους. Η φιλαρμονική του Βερολίνου ηχογράφησε τα δικά της μέρη τον Απρίλιο του ίδιου έτους ενώ ο δίσκος κυκλοφόρησε το καλοκαίρι με την ονομασία "Moment Of Glory" και γνώρισε σχετικά μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα την κυκλοφορία αυτή ακολούθησε και περιοδεία με την ορχήστρα η οποία ξεκίνησε στις 22/6/2000 στην EXPO του Ανόβερο (τόπος καταγωγής των Schenker, Meine και Jabs). Το τραγούδι "Moment Of Glory" μάλιστα ήταν ο επίσημος ύμνος της EXPO της χρονιάς εκείνης. Πριν τη κυκλοφορία του "Moment Of Glory" υπήρξαν φήμες πως σε αυτό θα συμμετείχε και ο Uli Jon Roth, κάτι το οποίο όμως δεν επιβεβαιώθηκε παρά το γεγονός ότι ο Roth επισκέφτηκε τους
Scorpions στο studio. Η περιοδεία με την ορχήστρα θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και θα διαρκέσει ως τα τέλη του 2000 με κάποια μεμονωμένα shows να γίνονται όμως και τα επόμενα χρόνια.
Στις αρχές του 2001, και συγκεκριμένα στις 8,9 και 10 Φεβρουαρίου θα δώσουν τρία αμιγώς ακουστικά show στο μοναστήρι "Convento Do Beato" της Λισσαβόνας τα οποία θα ηχογραφηθούν, θα μαγνητοσκοπηθούν και τελικά θα κυκλοφορήσουν υπό το τίτλο "Acoustica" σε cd και DVD στις 14 Μαΐου του ίδιου έτους. Στο "Acoustica" μπορεί να βρει κανείς 3 νέα κομμάτια. Ταυτόχρονα με τη κυκλοφορία του "Acoustica" θα ξεκινήσει και μια acoustic/electric περιοδεία κατά την οποία το μισό setlist ήταν ακουστικό και το άλλο μισό κανονικό ("ηλεκτρικό" κοινώς). Τελευταίος σταθμός της περιοδείας ήταν η Αθήνα και συγκεκριμένα το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στις 19 Σεπτεμβρίου του 2001 σε άλλη μια αξέχαστη συναυλία από τους Σκορπιούς!
Μετά από λίγους μήνες ξεκούρασης οι
Scorpions θα μπουν στο studio και πάλι με σκοπό να ηχογραφήσουν δυο νέα κομμάτια με παραγωγό, 14 χρόνια μετά τη τελευταία συνεργασία τους, τον Dieter Dierks! Τα τραγούδια αυτά είναι τα "Cause I Love You" και "Bad For Good" και κυκλοφόρησαν σε άλλη μια συλλογή με το τίτλο: "Bad For Good: The Very Best Of
Scorpions". Η συλλογή αυτή κυκλοφόρησε κυρίως στην Αμερική και είναι αρκετά δυσεύρετη στην Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2002 οι
Scorpions θα περιοδεύσουν στην Αμερική σε μια co-headline tour με τους Deep Purple και με support group τους Dio... Χάλια!
Το 2003 θα περάσει με αρκετές συναυλίες αλλά και τη συγγραφή νέου υλικού. Το νέο αυτό υλικό θα κυκλοφορήσει το Μάιο του 2004. Ο νέος δίσκος, σε παραγωγή Erwin Musper ονομάστηκε "Unbreakable" και επανέφερε τα πράγματα στο φυσιολογικό δρόμο μετά την απογοήτευση όλων από το "Eye II Eye". Το "Unbreakable" αποτελεί δείγμα ατόφιου hard rock και θυμίζει έντονα τις παλιές καλές εποχές των
Scorpions! Στο "Unbreakable" συναντάμε και το νέο μπασίστα του group, τον Πολωνό Pawel Maciwoda, ο οποίος αντικατέστησε τον αποχωρήσαντα Ralph Rieckermann. Για άλλη μια φορά οι
Scorpions δεν θα μας ξεχάσουν και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς έδωσαν συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Το 2005 οι
Scorpions ετοίμαζαν ένα DVD με την ιστορία τους από την αρχή έως τις μέρες μας. Σαράντα χρόνια μετά την ίδρυση τους οι
Scorpions συνεχίζουν την πορεία τους ακάθεκτοι! Το κεντρί του σκορπιού είναι ακόμα θανατηφόρο!
* Υλικό προέρχεται από το βιβλίο "Monsters Of Rock:
Scorpions" των εκδόσεων Blow Up (Θεσσαλονίκη, τηλ. 231-0262531). Μετάφραση : Θόδωρος Ρωμανός.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ WHITESNAKE
Ο David Coverdale γεννιέται το Σεπτέμβριο του 1951 στη βορινή βιομηχανική περιοχή της Αγγλίας και αποτελεί το μοναδικό παιδί της οικογένειας του. Η καλλιτεχνική του φύση κυλά ήδη μέσα στις φλέβες του. Σαν παιδί ο Coverdale αγαπά πολύ την ποίηση και τη ζωγραφική, αλλά δεν αργεί να μπει στη ζωή του το όνειρο του για τη rock 'n' roll. Ο λόγος; Δεν είναι κανένας άλλος από ένα τηλεοπτικό show του Jimi Hendrix. Αρχικά αποφασίζει να συνεχίσει το σχολείο με την πρόθεση να γίνει καθηγητής των καλών τεχνών. Συμμετέχει παράλληλα και σε διάφορα bands, αλλά ζητά πολύ περισσότερα.
Επηρεάζεται από τους Bobby "Blue" Band, Otis Redding, Wilson Pickett and Joe Cocker, του οποίου το bluesy και soulful τραγούδι του γίνεται ο οδηγός του για μια πιο συναισθηματική και καλλιτεχνική έκφραση. Ενώ το 1973 παίζει σε διάφορα μικρά club, ανακαλύπτει την ανακοίνωση των Deep Purple ότι ψάχνουν για lead singer για την αντικατάσταση του Ian Gillan. Και η ιστορία γράφεται! Πριν από τους Whitesnake, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Coverdale έχει ήδη συνηθίσει να τραγουδάει για το group που ονομάζεται... Deep Purple!
Το 1974 οι Deep Purple μαζί με τον Coverdale αποτελούν το καλύτερο σε πωλήσεις group στην Αμερική. Στην αρχή όλα φαίνονται τέλεια, αλλά τα πράγματα εξελίσσονται πολύ πιο άσχημα και ο Coverdale ξανασκέφτεται τις αποφάσεις του. Πριν φύγει όμως από το group, ηχογραφεί ένα τραγούδι, με το οποίο σημαδεύει την επιτυχία του ίδιου του group και φυσικά του ίδιου του ονόματος του. Το τραγούδι είναι το “Soldier Of Fortune” στο album “Strormbridger”, ένα τραγούδι που τον ανεβάζει ως καλλιτέχνη.
Μπορεί να είναι ο τραγουδιστής ενός από τα πιο μεγάλα groups στον κοσμό, αλλά φτάνει η ώρα που παίρνει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του... να πραγματοποιήσει τα δικά του σχέδια και να αποδείξει την αξία του στη μουσική, όχι ως τραγουδιστής ενός επιτυχημένου group, αλλά ως ένας solo δημιουργός της δικής του μουσικής. Αποφασίζει να δημιουργήσει τη δική του μπάντα, πιο δυναμική, πιο αποτελεσματική και πιο rock που θα αναδείξει τις μουσικές του ικανότητες... και έτσι το Μάρτιο του 1976 αφήνει πίσω στο παρελθόν τους Deep Purple.
Ηχογραφεί δύο solo albums, “White Snake” (1976) και “North Winds” (1977). “Ήταν η καλύτερη εποχή της punk”, θυμάται ο Coverdale, “και μου είχαν πει ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για το hard rock. Έτσι έκλεισα μία περιοδεία σε έξι μικρά clubs στην Αγγλία και ανακάλυψα ότι υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που περίμεναν για να μπουν. «Κάποιος κάνει σίγουρα λάθος», σκέφτηκα...”. Φυσικά ήταν ο Coverdale που είχε δίκιο. Γράφει ένα τραγούδι για τον B. B. King, αλλά καταλήγει στο studio με τους Whitesnake ηχογραφώντας το “Fool For Your Loving”, το breakthrough hit της μπάντας του στην Αγγλία!
Η μπάντα του Coverdale είναι πια πραγματικότητα, ονομάζεται Whitesnake και περιλαμβάνει τους Micky Moody (guitar, ex-Snafu, Juicy Lucy), Bernie Marsden (guitar, ex-UFO, Wild Turkey, Babe Ruth), Brian Johnston (keyboards, ex-Streetwalkers), Neil Murray (bass, ex-Colosseum II, National Health) και Dave “Duck” Dowle (drums, ex-Streetwalkers). Ο Pete Solley αντικαθιστά τον Johnston λίγο πριν την ηχογράφηση του debut EP “Snake Bite”, το οποίο φτάνει μέχρι την 61η θέση στην Αγγλία τον Ιούνιο του 1978. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 το group μετά από εφτά albums και ένα EP καταφέρνει και περιοδεύει στην Αγγλία, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία (η πρώτη περιοδεία στην Αμερική γίνεται το 1980). Το “Fool For Your Loving” χτυπά στην Αγγλία το νούμερο 6 το Μάιο του 1980, γραμμένο από τους Coverdale, Marsden και Moody, καθώς το διπλό album, “Live… In The Heart Of The City” (ονομάζεται έτσι μετά το τραγούδι του Bobby Bland “Ain't No Love In The Heart Of The City”, στο οποίο συμμετέχει και ο Coverdale ), σκαρφαλώνει στο νούμερο 5 τον ίδιο χρόνο. Το “Come And Get It” ανεβαίνει στη 2η θέση στα UK album charts τον Απρίλιο το 1981, ενώ το “Don't Break My Heart Again” βρίσκεται στη 17η θέση.
Όταν οι Whitesnake ανασυντάσσονται το 1982 μόνο οι Lord και Moody παραμένουν στο group. Τα νέα μέλη είναι οι Mel Galley (guitar, ex-Trapeze), Colin Hodgkinson (bass, ex- Back Door) και Cozy Powell (drums, ex-Rainbow και Deep Purple). Παρ’ όλα αυτά, η αναμόρφωση αυτή διαρκεί εώς το 1984, όπου οι Moody και Lord εγκαταλείπουν το group (ο τελευταίος συμμετέχει στους ανανεωμένους Deep Purple). Καθώς ο Coverdale αποτελεί το κέντρο των Whitesnake, υπάρχουν πολλές αλλαγές στα χρόνια που ακολουθούν περιλαμβάνοντας και την επιστροφή του Murray. Η αλλαγή αυτή έχει μικρή επίδραση στη φήμη του group ως ένας από τους κυριότερους ερμηνευτές του heavy rock με ασαφή εξώφυλλα δίσκων σε μία λυρική ατμόσφαιρα.
Μπορεί η επιτυχία στην Αμερική να ήταν ένα απατηλό όνειρο, αλλά μετά από περιοδείες που ξεπούλησαν, μετά από την παρουσίαση πολλών δίσκων και μετά την κατάκτηση των ηπειρωτικών charts, ο Coverdale στρέφει το ενδιαφέρον του και κατά μήκος του Ατλαντικού. Το 1984 οι Whitesnake υπογράφουν ένα συμβόλαιο με την Geffen Records με παραγωγό τον John David Kalodner. Αυτός είναι ο χρόνος που το group κάνει το debut album “Slide It In” στην Αμερική περιλαμβάνοντας τεράστιες επιτυχίες, όπως το “Love Ain't No Stranger” και “Slide It In” και ο δίσκος γίνεται πλατινένιος. Οι Whitesnake κατακτούν τον κόσμο! Φυσικά μετά από μία τεράστια επιτυχία ακολουθεί μία τεράστια αποτυχία και ο Coverdale απειλείται από μία αρρώστια που έχει σοβαρές επιπτώσεις στη φωνή του. Οι Whitesnake βρίσκονται πίσω από τη μουσική σκηνή για λιγότερο από τρία χρόνια...
Ο Coverdale φυσικά επιστρέφει στα παλιά του μονοπάτια με μία πιο δυνατή από ποτέ φωνή και οι Whitesnake γνωρίζουν τεράστια επιτυχία με το προσωπικό album του Coverdale, “1987”. Μπορεί να μην κατέλαβαν αμέσως τις πρώτες θέσεις των charts και να παρέμειναν στη 2η θέση, αλλά η δύναμη τους είναι καταπληκτική. Το album πουλάει δέκα εκατομμύρια copies σε ολόκληρο τον κόσμο (πάνω από έξι εκατομμύρια πουλιούνται μόνο στην Αμερική), παραμένουν στο top 5 για παραπάνω από έξι μήνες και κατακτούν την 1η θέση των charts με το single “Here I Go Again” και τη 2η με το single “Is This Love”. Ένα τρίτο single, το “Still Of The Night”, ο πιο σκληροπυρηνικός rock ύμνος που αναδύεται σε αυτή την δεκαετία, βρίσκεται ανάμεσα στις θέσεις του Top 40. Το 1988 οι Whitesnake κερδίζουν τον τίτλο του “Album Of The Year” από διάφορα μουσικά περιοδικά σε όλο τον κόσμο και η Geffen Records ετοιμάζει συμβόλαιο για τα έξι ευρωπαϊκά albums των Whitesnake, ένα από τα οποία είναι και το “Saints and Sinners” (1982), περιλαμβάνοντας προηγούμενες versions των “Here I Go Again” και “Crying In The Rain”. Τα videos των τραγουδιών αυτών αποτελούν την εγγύηση για τη δόξα του group. Το “Here I Go Again” είναι το νούμερο πέντε στο MTV Top Videos του 1988, ενώ τα “Is This Love” και “Still Of The Night” βρίσκονται στο Top 40. Μετά από ένα χρόνο κυκλοφορεί η συλογή videos “Trilogy”, η οποία και κερδίζει αμέσως πλατινένια πιστοποίηση.
Το 1989 οι Whitesnake δίνουν ζωή στο “Slip Of The Tongue”, συνεχίζοντας αυτό που ο Coverdale αποκαλεί “rock 'n' roll sex drama”. Το album πουλάει περισσότερα από ένα εκατομμύρια copies, δύο singles βρίσκονται στο Top 40, το “Fool For Your Loving” και η δυναμική μπαλάντα “The Deeper The Love”. Επιτυχία γνώρισε και το single “Now You 're Gone”. Ακολουθώντας την παγκόσμια περιοδεία του 1990, ο Coverdale διαλύει τους Whitesnake και ξεκινά την ανακάλυψη για καινούργιες μουσικές απόπειρες.
Το 1993 ο Coverdale μαζί με τον Jimmy Page ηχογραφούν ένα φανταστικό album, το “Coverdale/Page” και μετά από τέσσερα χρόνια επανεμφανίζεται με το “Restless Heart”, ένα album με το όνομα των Whitesnake. “Into Τhe Light” είναι το τελευταίο album αυτού του καταπληκτικού performer.
Το 1994, 20 χρόνια μετά από το ξεκίνημα της δισκογραφικής καριέρας του Coverdale, η Geffen Records κυκλοφορεί το “Whitesnake's Greatest Hits” στην Αμερική και στον Καναδά. Ενώνοντας τα τρία original Geffen Records albums, η συλλογή περιλαμβάνει και τρία unreleased tracks στο LP της Νότιας Αμερικής. Το “Sweet Lady Luck” ηχογραφείται κατά τη διάρκεια της “Slip Of The Tongue” περιόδου, ενώ τα “Looking For Love” και “You 're Gonna Break My Heart Again” ηχογραφούνται κατά τη διάρκεια του πιο πετυχημένου album του group, του “1987”. Από το “Love Ain't No Stranger” μέχρι το “Is This Love” και το “Fool For Your Loving”, οι Whitesnake ερμηνεύουν κομμάτια του romantic hard rock και βρίσκονται ανάμεσα στα σπουδαιότερα hits της δεκαετίας.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία... Τα εισιτήρια στις συναυλίες ξεπουλιούνται, ο Coverdale είναι χωρίς αμφιβολία ο master της σκηνής και το υπόδειγμα της νεολαίας, ενώ το “1987”, καθώς και πολλά άλλα albums ακόμα βρίσκονται στα ράφια των δισκοπωλείων. Οι Whitesnake αποτελούν ένα group που κυριαρχεί στη δεκαετία του ’80 με τραγούδια που οδηγούν το κοινό στην τρέλα και με μία on stage παρουσία ενός καλλίτέχνη που γεννήθηκε για να υπηρετεί τη μουσική που λατρεύει, τη rock. Κάτι που κάνει το group ακόμα πιο σπουδαίο είναι φυσικά οι πολλοί μουσικοί καλλιτέχνες που έπαιξαν για αυτό... Ian Paice (Deep Purple), Jon Lord (Deep Purple), John Sykes (Thin Lizzy), Steve Vai (Frank Zappa, Alice Cooper), Micky Moody, Cozy Powell (Black Sabbath, Malmsteen), Adrian Vandenberg και πολλοί άλλοι...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 16-05-2006 01:49 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 26-05-2006 00:54 ]
