Και τα καταναλωτικά είδη χρειάζονται σε κάποιες εκφάνσεις της ζωής μας. Δεν είναι όλες τις ώρες του 24ώρου μας γεμάτες από διανόηση και περισυλλογή. Δεν βρίσκω για ποιο λόγο γιατί πρέπει να είμαι απόλυτος σε θέματα που αφορούνη την τέχνη και τη μουσική, να δημιουργό στρατόπεδα και να έχω κάθετες απόψεις σε θέματα που είναι από τη φύση τους τόσο υποκειμενικά.
Εμένα προσωπικά δείγματα παιδείας και αισθητικής θα μου δείξει όχι αυτός που ακούει "ποιοτική" μουσική αλλά αυτός που θα μου εξηγήσει -με επιχειρήματα- γιατί απορρίπτει ή γιατί αρέσκεται να ακούει ένα τραγούδι, έναν καλλιτέχνη ή έστω ένα ολόκληρο είδος μουσικής, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό. Προσωπικά έχω μάθει, και αυτό βρίσκω δίκαιο και ειλικρινές, να έχω ακούσει κάτι πριν το απορρίψω. Δυστυχώς όμως αυτό που βλέπω σήμερα, είναι το να καθόμαστε στο
δερμάτινο καναπέ ή στο γραφείο μας και να απορρίπτουμε (π.χ. το εύκολο τραγούδι, eurovision, talent shows ή από την άλλη το "κουλτουριάρικο" τραγούδι, το έντεχνο κτλ.), όχι επειδή έχουμε εμπεριστατωμένη άποψη επί του θέματος, αλλά επειδή θεωρούμαστε in απορρίπτοντας το συγκεκριμένο είδος. Προσωπικά δεν την βρίσκω με το να μηδενίζω, έτσι απερίσκεπτα, την δουλεία των άλλων. Γιατί σε κάθε περίπτωση έχουμε ένα προϊόν της δουλειάς κάποιων ανθρώπων, και αυτό το σέβομαι.
Στα μάτια μου, χειρότερη εντύπωση μου κάνει ο Φραγκούλης, που παρουσιάζεται ως ο μέγας τενόρος (λες και δεν έχουμε άλλους στην Ελλάδα), που δεν μπορεί να τραγουδήσει ούτε ένα κομμάτι όπερας στα προγράμματα του και αρκείται στην ερμηνεία λαϊκών τραγουδιών και εύκολων αποσπασμάτων από μιούζικαλ, παρά ο οποιοσδήποτε Σαρμπέλ που δεν δήλωσε κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, διασκεδάζει όσους διασκεδάζει κι αν δεν μας αφορά, δεν ασχολούμαστε μαζί του.
Και τον Φραγκούλη όμως πριν τον απορρίψω, πήγα και τον είδα live (3 φορές μαλίστα), και μπορώ να έχω μια άποψη επί του θέματος. Όπως live έχω δει παραστάσεις όπερας, δεκάδες θεατρικές παράστασεις του Κ.Θ.Β.Ε. και συναυλίες κλασικής μουσικής, τους Jethro Tull, τους Scorpions και τους Massive Attack, την
Μαρινέλλα, την Φαραντούρη, την Πασπαλά, τον Ξαρχάκο και τον Θεοδωράκη αλλά και τον Ρέμο, τον Χατζηγιάννη, τον Πλούταρχο, την Βανδή, τον Πετρέλη, την Βίσση, την Ζήνα και τον Καρβέλα (και πολλούς ακόμα και από τις 2 "κατηγορίες"). Και δεν πήγα στην Ζήνα περιμένοντας να ακούσω τη μέγιστη καλλιτεχνική δημιουργία (ούτε η ίδια εξάλλου μου υποσχέθηκε ότι θα μου την παρέχει), ούτε υποτιμώ το σύνολο του κοινού της. Και από την άλλη δεν πήγα στην Πασπαλά ή την Φαραντούρη περιμένοντας να χορέψω στην πίστα.
Δεν πιστεύω πως αυτό λέγεται συνεργασία ή κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα πρέπει να τα βάλουμε και με όλους τους υπόλοιπους ανώνυμους που ανοίγουν το πρόγραμμα (του Ρέμου και οποιουδήποτε άλλου) και δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι.
