Παραφράζοντας ένα ποίημα του Καβάφη και με πολύ χιουμοριστική διάθεση...
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάχεις φαρδύ παπούτσι,
με μαλακή την σόλα, και το πέλμα.
Τα τακουνάκια και τις μπότες να αποφύγεις,
και τα στενά παπούτσια δίχως άλλο,
έτσι στον δρόμο δεν θα υποφέρεις,
κάλους δεν θα γεμίσεις και φουσκάλες
απολαμβάνοντας μια εξαίσια διαδρομή.
Πληγές, σκασίματα και χόνδρους,
και τους σκληρούς τους κάλους δεν θα τους αποκτήσεις
αν μαλακό διαλέξεις να'ναι το παπούτσι
και να εφαρμόζει στο σχήμα του ποδίού σου.
Τότε θα εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Με άφθονα τα μονοπάτια για να τα περπατήσεις
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα κάνεις βήμα χοροπώ από ανακούφιση,
ανάλαφρα και δροσερά αν έχεις τα πόδια σου,
θα σταματάς σε κάθε μαγαζί για να χαζέψεις
χωρίς τους πόνους των ποδιών σου να σε θλίβουν
στις μύτες τον ποδιών σου στα ακροδάχτυλα θα στέκεσαι
με ένα χαμόγελο γιατί εσύ θα έχεις γλιτώσει
από σουβλιές που σου χαρίζει το λάθος το παπούτσι
σε πόλεις και σοκάκια πολλές θα περπατήσεις,
και κάθε βήμα σου αγαλίαση θα σε γεμίζει και όμορφες αναμνήσεις.
Πάντα στον νου σου νάχεις το παπούτσι.
Η άνεση αυτός είναι ο σκοπός σου.
Μην μου διαλέξεις να φορέσεις το σανδάλι.
Καλλίτερα κλειστό να είναι το παπούτσι
και με σταθερά τα βήματα γερός να φτάσεις στο νησί,
με ασφαλή τα πόδια σου και απλήγωτα από τον δρόμο,
μη χρειαζόμενος γιατρό για να σε περιθάλψη.
Το παπούτσι σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς παπούτσι σταθερό δεν θα το φχαριστιόσουν.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν δίχως κάλους πτωχικό το'βρες τούτο το ταξείδι,
το παπούτσι δε σε γέλασε. Έτσι αλώβητος που γύρισες,
μετά από τόσο δρόμο,ήδη θα το κατάλαβες πόσο σημαντικό είναι το σωστό παπούτσι.
