Παύλος Σιδηρόπουλος

Συζητούσαμε τις προάλλες με ένα φίλο μου ο οποίος τον είχε γνωρίσει, όταν πήγαινε (πιτσιρικάς τότε) στις συναυλίες του:
"Δεν είχαμε μία και μας έβαζε μέσα τζάμπα, καθόμασταν μπροστά μπροστά και του λέγαμε: Παύλο παίξε μας αυτό, παίξε μας το άλλο. Ποτέ δε μας αρνήθηκε και μάλιστα ρωτούσε εμάς τα πιτσιρίκια, αν μας άρεσε, αν το έπαιξε καλά."

Όσο για την πρέζα, να τι έλεγε ο ίδιος:
"Θέλω να πω στους πιτσιρικάδες ότι δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας απολύτως λόγος να δοκιμάσουν ηρωίνη. Δεν μπορεί να σου δώσει κανένα όραμα, καμμιά ψευδαίσθηση, κανένα βίζιον ας πούμε, άμα είσαι ποιητής, ζωγράφος ή καλλιτέχνης... Η ηρωίνη είναι κάτι που σε εκμηδενίζει, είναι ένας μύθος, μια μπούρδα...''

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, ο Μάρκος και ο Μπάτης έπιναν χασίς, ενώ αντίθετα ο Τσιτσάνης όχι.

@ SOKRATISKARAVIDAS

Όταν λες έγραφε "τραγουδάκια" τι εννοείς?? Τα συγκρίνεις με κάτι άλλο? Μιλάς για ροκ?

Όχι πως περιμένω πολλά για απάντηση διότι είναι φανερό ότι είσαι από τα άτομα που μηδενίζουν πράγματα χωρίς επιχειρήματα...Τα ξέρεις όλα χωρίς να ξέρεις τίποτε

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Αξέχαστες μουσικές του ροκ τραγουδοποιού αναλαμβάνει να μας θυμίσει η παρέα των Απροσάρμοστων και μια σειρά από special guests όπως οι Δ. Πουλικάκος, Μ. Ξυδούς, Φ. Πλιάτσικας, Γ. Δημητριάδης, Γ. Γιοκαρίνης, Ν. Ζιώγαλας. 22-1-07,
RODEO Χέυδεν 34, Πλ. Βικτωρίας, 210-8814702.
Στις 9.30 μ.μ. Εισιτ.: € 10 (με μπύρα).(Πηγή, Αθηνόραμα)

Δεν γινονται αυταααααααααααααααα....... εχω εξεταστικηηηηηηηηηη.....Κοιτα να δεις τι θα χασω......

Πηγε μηπως κανεις; Εντυπωσεις;
Kοιτα να δεις τι χασαμε........

Το σώμα του Παύλου Σιδηρόπουλου κείτεται κάτι λιγότερο από 1 χιλιόμετρο μακριά από το σπίτι μου . Τα τελευταία 3 χρόνια περνάω καθημερινά από εκεί μπροστά αλλά δειλιάζω , δεν αντέχω να το πλησιάσω , να του αφήσω απλώς ένα τριαντάφυλλο , ένα απλό , λευκό , ''ευχαριστήριο'' τριαντάφυλλο για όσα έχω σκεφτεί και για όσα δεν άντεξα να σκεφτώ για εκείνον ....

Δεν θα τον χαρακτηρίσω ούτε και θα τον κρίνω για την επιλογή του να είναι χρήστης ναρκωτικών , γιατί πολύ απλά από όσα έχει συμβεί να ακούσω ή να διαβάσω για εκείνον , το μόνο που πραγματικά δεν μοιάζει να έχει καμία σημασία είναι αυτή του η εξάρτηση ...

Ειλικρινά , ακόμα και τώρα βασανίζομαι να γράψω για εκείνον γιατί και μαζί του έχω μεγαλώσει και μου είναι αδύνατο να βρω λέξεις που να εμπεριέχουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου που τον αφορούν ...

Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να κοντοσταθώ στο μνήμα του και να του αφήσω αυτό το αναθεματισμένο τριαντάφυλλο , πάντα το ίδιο λευκό μπουμπούκι , με αυτή την υπέροχη μυρωδιά... Μπορεί να σας φαίνεται κίνηση σαχλή , γελοία , ανούσια , αλλά για εμένα σημαίνει πολλά .

Μακάρι να αναπαύεται και να είναι γαλήνιος και χαρούμενος , όπου και αν είναι τώρα , σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται ...

Ότι και να πει κανείς έίναι πολύ λίγο...........
Σωκράτη δεν συμφωνώ και κατακρινω την αποψή σου.......
Έναν (πάνω απ' όλα) Ανθρωπο σαν τον Παύλο Σιδηρόπουλο δεν τον αποκαλούν "πρεζάκια......" Και ας σταματήσουμε πλέον να βάζουμε ταμπέλες σε Ανθρώπους μόνο και μόνο για ένα "ολίσθιμα"(κατα τη γνωμη σου ολισθιμα)................ Αν και............. όπως προαναφέρθηκε χρήστης έγινε στα τελύταία πια χρόνια της ζωής του..........
Απλώς................................ "Πρέζες υπάρχουνε πολλές! Δεν είναι μόνο η Ηρωίνη, αλλά η Ηρωίνη σκοτώνει................... Αυτή είναι η μόνη διαφορά.........." ( όπως θα έλεγε και ο ίδιος................)

"H μουσική εινάι η μόνη γλώσσα που όλος ο κόσμος καταλαβαίνει.Ο μόνος τρόπος συνεννόησης.Είναι μια αδελφοσύνη.Να το θυμάσαι φίλε μου,κάποτε δεν θα χρειάζεται να μιλάμε..."ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

όσο αναφορά βιντακια υπαρχουν στο www.youtube.gr απ την εκπομπη της Σεμίνας παλιοτερα "οι αταίριαστοι" όσοι την θυμουνται.......

Σωκράτη θα ήθελα να δεις την ταινια "Να μ'αγαπάς" οχι για να αλλάξεις γνώμη,για να δεις
ένα μέρος της αλήθειας για τον Παύλο........

στο Live που προαναφέραται είχα την ΤΥΧΗ -και το γράφω με κεφαλαια οσοι πήγαν θα καταλάβουν-να είμαι εκεί και να απολαύσω οσο δεν πήγαινε άλλο την συναυλία,ένιωσα πραγματικά οτι είχα πάει σε μια ροκ συναύλια αυθεντική....πιστεύω πως σπάνια γίνονται τέτοιες συναυλίες....

"κατα τα άλλα εσεις που 'σαστε ύγιεις......."

Παύλο εύχομαι εκεί που είσαι να γράφεις και να τραγουδάς γι αυτούς που σε λάτρεψαν.
Πες και το "Η" για το φιλαράκι μου!

Ο αγαπημένος μου Έλληνας καλλιτέχνης!
Τι να πρωτοπείς για τον Παύλο...!!!Τι να πρωτοθαυμάσεις...!!! Μορφή...
Έτσι άσχημα να μην έφευγε...
Παύλο R.I.P.

Τον έχουμε κάνει Θεό ε; Ναι, ίσως να τον δοξάζουμε σαν να ήταν Θεός, όταν ακούμε τους στίχους του, όχι μόνο μέσα από κάποιο ραδιόφωνο (άλλωστε δυστυχώς πολλοι σταθμοί κοντεύουν να τον ξεχάσουν...), είτε από cd, είτε απο κασσέτες, όσοι έχουν κ ακούνε ακόμα, αλλά πιο πολύ όταν συναντάμε αυτούς τους στίχους μέσα μας...όταν φέρνουμε στο μυαλό τη φωνή του Παύλου κ σιγοτραγουδάμε και εμείς παρέα... Ναι, τον δοξάζουμε σαν Θεό, αλλά ήταν κάτι παραπάνω...ήταν Άνθρωπος! Ο άνθρωπος δεν είναι αλλάνθαστος, όπως θεωρείται ο Θεός...Έχει αυαισθησίες, πονάει, γελάει, φιλοσοφεί, κάνει λάθη...κ ο Παύλος άνθρωπος ήταν κ έβγαλε όλα αυτά τα συναισθήματα στα τραγούδια του. Μας τα έδωσε με τέτοιο τρόπο, τόσο απλόχερα, κ είδαμε πως αυτοί οι στίχοι ήταν αληθινοί. Πηγάζαν μέσα από την ψυχή ενός ανθρώπου που χάρηκε, που αγάπησε, που πόνεσε, που είδε τα λάθη του να τον καταστρέφουν....κ έλεγε πάντα να μην κάνει κανείς τα ίδια λάθη. "Θα σου πω εγώ τι είναι η πρέζα, έλεγε ουσιαστικα, για να μην τη δοκιμασεις!" "Είν'επικίνδυνη και θέλει προσοχή. Θανάτου άγγελος σωματοφύλακας της..." Ο Πρίγκηπας έφυγε. Ήρθε η ώρα...Δεν πέθανε όμως...Κάπου εδώ είναι, μέσα μας κρυμμένος, κ ίσως μας ξαναδεί....

Είναι από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές και θα ήθελα τόσο πολύ να τον είχα γνωρίσει κι εγώ, να τον είχα δει από κοντά σε κάποια συναυλία του... Τα τραγούδια του τα βρίσκω όλα πολύ ωραία και μ' αρέσει ότι μέσα απ' αυτά περνούσε και κοινωνικά - πολιτικά μηνύματα. Επίσης, νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό το ότι ενώ ο ίδιος ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών, προέτρεπε τους νέους να κάνουν το αντίθετο, υποστηρίζοντας ότι ουσιαστικά αυτές δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα.

Άραγε τι να πω για τον Παύλο Σιδηρόπουλο; Τι να πω... δεν υπάρχουν απλά λόγια... κάθησα και διάβασα όλα τα σχόλια, φέτος στις 6 του Δεκέμβρη συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που έφυγε. Μακάρι να ήταν αλλιώς οι συνθήκες στη ζωή μου και η ηλικία μου που να τον γνώριζα από κοντά. Έστω, όμως, γνώρισα έναν άνθρωπο που τον ήξερε τον πρίγκηπα και αυτό μου αρκεί, έστω και ετσι, έστω με τις ελάχιστες γνώσεις περι μουσικής που έχω μπροστά σε πολλούς από εσάς. Ας αναπαύεται μαζί με τους Αγγέλους...

 

http://www.os3.gr/

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ/ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ/ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Χμ...αυτή η αγιοποίηση δεν είναι κι ότι το καλύτερο.

Υπάρχουν μπόλικα ψεγάδια στον Παυλάκη (αν το ψάξει κανείς καλύτερα και εις βάθος το θέμα...)

Δεν ποστάρω όμως για να κάτσουμε να νεκρολογήσουμε. Αυτό συνεπάγεται πως ούτε θεοποιούμε αντιστοίχως (διότι αυτό που γίνεται εδώ μέσα δυστυχώς είναι θεοποίηση).

Θα θυμήσω μόνο μια στιγμή από τις στιγμές που προσωπικά εγώ θεωρώ κάργα αρνητική.

Για όποιον έτυχε να βρίσκεται εκείνη τη μέρα στο πεδίον του άρεως, σίγουρα θα θυμάται πως ο Παύλος εκφράστηκε υπέρ της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Στάνταρ θα θυμάται και το κράξιμο που έφαγε στην πορεία.

Και αυτό το είπα για να απομυθοποιήσουμε το συγκεκριμένο (και όποιο) άτομο στο οποίο είμαι θετικά προκατειλημμένος καλώς ή κακώς. Είναι κάτι που δε μπορώ να το αρνηθώ. Πόσο μάλλον όταν του έχω κάνει εκτενές ραδιοφωνικό αφιέρωμα.

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freakhood στις 10-03-2010 20:57 ]

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν ξεκινούσα την καριέρα μου είχα δουλέψει σε μια συναυλία που είχε κάνει στο Ηράκλειο και δε μπορώ να πω πως μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν αναφέρομε βέβαια στο καλλιτεχνικό μέρος μια και είναι μάλλον δύσκολο να αμφισβητήσει κάποιος την αξία του, αλλά σε επίπεδο συνεργασίας τεχνικού και καλλιτέχνη που δεν ήταν και ότι καλύτερο έχω ζήσει στη καριέρα μου.

Μιας και ο συμφορουμίτης Έκτορας7911 παραθέτει τους στίχους του τραγουδιού "Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ", επιτρέψατέ μου να συμπληρώσω ότι το τραγούδι αυτό είναι από την εποχή που ο Παύλος Σιδηρόπουλος και ο Σαλονικιός κιθαρίστας Παντελής Δεληγιαννίδης [r.i.p. ] είχαν σχηματίσει το μπαλαντο - ροκ ντουέτο "ΔΑΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΝΤΙΑΣ", δλδ από τα τέλη 60ς / αρχές 70ς. Εκείνη την εποχή ο Παύλος σπούδαζε στο Μαθηματικό της Θεσσαλονίκης και ο Παντελής ήταν κιθαρίστας στους Olympians. Ας αφήσουμε, όμως, να περιγράψει τη γνωριμία τους ο ίδιος ο Παύλος, σε μία συνέντευξή του στο περιοδικό "Μουσική" εν έτει 1982. Το απόσπασμα αυτής της συνέντευξης περιέχεται στο βιβλίο του Άκη Λαδικού "Παύλος Σιδηρόπουλος - πού να γυρίζεις" εκδόσεις "Νέα Σύνορα" - Λιβάνη 1998 σελ. 22 :

Πάνω, στη Θεσσαλονίκη, πάω μια μέρα ν' ακούσω τους Οlympians και βλέπω μαζί τους τον Παντελή Δεληγιαννίδη που έπαιζε κιθάρα. Ξεχώριζε ο άνθρωπος. Δεν είχε καμία δουλειά με τον Πασχάλη και τους υπόλοιπους. Του μιλάω, τα βρίσκουμε - αυτός άκουγε του σκοτωμού Cream, Clapton και τέτοια - και αποφασίζουμε να κάνουμε κατάσταση. Κατεβαίνουμε Αθήνα, κλεινόμαστε στο σπίτι και "πλακωμένοι" καθόμαστε και παίζουμε. Είχε αυτός κάτι μελωδίες και ακόρντα στην κιθάρα, τους έβαλα τους στίχους και έτσι έγιναν ολοκληρωμένα τραγούδια. Ηχογραφούμε σ' ένα κασετόφωνο κάτι τραγούδια και τα στέλνουμε σε μια εταιρεία, της οποίας ο διευθυντής μάς απαντάει (τόσα ήξερε, τόσα έλεγε) "ναι μεν καλά, αλλά τα τύμπανα είναι πολύ μπροστά". Καταλάβαμε. Και αρχίσαμε να παίζουμε στα μαγαζιά της Αθήνας.

Στην αμέσως επόμενη παράγραφο του ιδίου βιβλίου, στην ίδια σελίδα, ο συγγραφέας μάς πληροφορεί για τον τρόπο με τον οποίο ό Παύλος έγραψε τους στίχους του τραγουδιού "Ο κόσμος τους" :

 

Η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι "Ο Κόσμος τους" το έγραψε μέσα στο λεωφορείο που τους κατέβαζε στην Αθήνα, ενώ παρατηρούσε το ύφος των συνεπιβατών τους που κάθονταν απέναντί τους.

Τη φαντάζεσθε τη σκηνή, εκεί γύρω στο 1969 / 1970, μεσούσης της Χούντας .... Δύο μακρυμάλληδες 20χρονοι φοιτητές κατεβαίνουν με το ΚΤΕΛ από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, έχοντας όνειρα να κάνουν κατιτίς στο χώρο της μουσικής .... εννοείται, της μουσικής που "έβραζε" μέσα τους, την οποία "στοιχειοθετούσαν" οι στίχοι του Μπομπ Ντίλαν, οι "άγριες" ροκιές των Cream και του Hendrix ..... Κι από τα διπλανά καθίσματα του λεωφορείου να τους κοιτούν με "μισό μάτι" οι 45 - 50ρηδες συνεπιβάτες τους και - επηρεασμένοι από την προπαγάνδα της Χούντας - να σκέφτονται "βρε τους αληταράδες, βρε τους γιεγιέδες, βρε πού βαδίζει η νεολαία σήμερα" κλπ κλπ .... Έτσι, λοιπόν, εξηγούνται οι στίχοι του "Ο κόσμος τους" ......

 

Τον Παύλο Σιδηρόπουλο θυμάμαι να τον έχω δει μια φορά σε συναυλία του στο ΑΝ ΚΛΑΜΠ γύρω στο 1989. Την ημέρα που πέθανε ήμουνα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν στη συναυλία του ΤΖΑΚ ΜΠΡΟΥΣ. Η συναυλία αυτή γινόταν σε κάποιο Περίπτερο της Δ.Ε.Θ. []. Κάτω από τη σκηνή υπήρχαν ... πλαστικά καθίσματα καφενείου [], όπου καθόμασταν οι λιγοστοί που είχαμε "πάρει πρέφα" την ύπαρξη της συναυλίας [από αυτό καταλαβαίνει κανείς την έλλειψη συναυλιακών χώρων στη Σαλονίκη εκείνη την εποχή, όπως και τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτές διεξάγονταν]. Στο διπλανό κάθισμα καθόταν ένας 45χρονος "παλαιοροκάς", ο οποίος - με προτροπή δικιά μου βεβαίως βεβαίως - μου διηγιόταν ένα σωρό ιστορίες από τα παλιά : για τη συναυλία των Πελόμα Μποκιού στο Παλαί Ντε Σπορ περί το 1971, για τους Poll, για τα στέκια των ροκάδων στη Σαλονίκη τις προηγούμενες δεκαετίες κλπ κλπ. Και, εκεί που "ρυφούσα" τις ιστορίες του, μού λέει ξαφνικά : "μικρέ, το έμαθες ??? Σήμερα πέθανε ο Παύλος" !!! Μόλις τ' άκουσα, σχεδόν με πιάσανε τα κλάματα  ..............................

Τραγική σύμπτωσις ..... την ημέρα που πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήμουν σε συναυλία καλλιτέχνη που αυτός θαύμαζε και θεωρούσε "δάσκαλό του" ......

 

 

 

-----------------
Goodbye travelling, So long to the boys in the band [Mountain - Boys In The Band]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 31-05-2010 14:27 ]

Kwstasagas να είσαι πάντα καλά, ό,τι και να λένε ο πρίγκηπας ήταν είναι και θα είναι ένας. Τα υπόλοιπα περισσεύουν... Σε ζηλεύω που είδες τον Παυλάρα, εγω δεν πρόλαβα. Όλα του τα τραγούδια είναι διαμάντια, δεν ξαναβγαίνουν. Παρέθεσα τους στίχους του τραγουδιού "Ο κόσμος τους" γιατί είναι τόσο επίκαιρο σήμερα όσο πριν 40 χρόνια και μη σας φαίνεται περίεργο. Όταν είχα το μαλλί μέχρι τη μέση, π.χ. για να πιάσουμε ένα απόσπασμα από το τραγούδι, δεν έβρισκα με τίποτα δουλειά και άλλα που δε θέλω να γράψω εδώ. Ο κόσμος τους λοιπόν και ο δικός μας. Το μαλλί μακραίνει πάλι... για το κλούβιο τους κεφάλι ούτε που θα νοιαστώ Να είσαι πάντα καλά

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου .... Πότε πέρασαν κιόλας .... Τα τραγούδια του, όμως, ήταν, είναι και θα είναι ΑΘΑΝΑΤΑ ... θα είναι πάντα "εκεί", στα παλιά μας βινύλια, στις παλιές μας κασέτες κλπ, όποτε τα χρειαστούμε .... και πάντα έτοιμα να μάς ακουμπήσουν απαλά στον ώμο [όπως μας ακουμπά ένας αληθινός φίλος] για να πάρουμε κουράγιο ......

Στο παραπάνω ποστ μου [δημοσιευθέν στις 11/3/2010] γράφω πού ήμουν πριν 20 χρόνια, την ημέρα που πέθανε ο Παύλος, και υπό ποίες συνθήκες έμαθα για το θάνατό του .... Πότε πέρασαν κιόλας 20 χρόνια ....

 

Ο Παύλος ήταν ένας άγγελος!Μια πολύ ευαίσθητη ψυχή,πολύ απλός άνθρωπος και καθόλου καβαλημένος!Σήμερα παρατηρώ πολλά ατάλαντα παιδάκια,που βγάζουν ένα-δύο τραγουδάκια της πλάκας και επειδή προβάλονται από τα μ.μ.ε,που ως συνήθως προβάλουν τις μετριότητες,νομίζουν πως είναι κάποιοι.

Παράθεση: Το μέλος entexnorokas στις 26-01-2011 στις 08:59 έγραψε... Ο Παύλος ήταν ένας άγγελος!Μια πολύ ευαίσθητη ψυχή,πολύ απλός άνθρωπος και καθόλου καβαλημένος!Σήμερα παρατηρώ πολλά ατάλαντα παιδάκια,που βγάζουν ένα-δύο τραγουδάκια της πλάκας και επειδή προβάλονται από τα μ.μ.ε,που ως συνήθως προβάλουν τις μετριότητες,νομίζουν πως είναι κάποιοι.

Ναι, ήταν σπουδαίος περφόρμερ. Και τραγουδοποιός. Είχε ένα ελάττωμα πιστεύω. Δεν τον ενδιέφερε να ψαχτεί με νέους ήχους. Τον ενδιέφερε απλά να έχει μουσικούς να τον πλαισιώνουν. Βέβαια, άλλες εποχές τότε, αν σκεφτείς για παράδειγμα ότι το punk έφθασε στην Ελλάδα όταν στην Αγγλία είχε αρχίσει να σβήνει σαν κίνημα. Λίγα γκρουπ έκαναν κάτι προοδευτικό. Αν μη τι άλλο, πολλά από τα σημερινά γκρουπ ψάχνονται πιο πολύ με φρέσκους ήχους. Απλά, δεν ακούς συχνά δυνατό στίχο ή σπουδαία τραγούδια.

Και κάτι άλλο... Πώς συμπεραίνεις ότι ήταν "ένας άγγελος"? Τον γνώριζες προσωπικά? Άλλο το έργο ενός καλλιτέχνη και άλλο η προσωπικότητά του. Μάλλον... διαβολάκος ήταν. Σου μιλάει κάποιος που έπαιξε μαζί του επί δύο χρόνια. Απλά, τυχαίνει να μου αρέσουν τα διαβολάκια - παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον!