Το μέλος assasinos στις 04-07-2006 στις 18:19 έγραψε...
Παράθεση:
Κοίτα harullis ...το να κλαις για μια του δρόμου τι άλλο μπορεί να είναι από ντροπή?Διότι τέτοια αποδείχτηκε...
|
|
Dn 3rw an to katalabeneis! Alla agapame
k g mena dn itan tou "dromou" kati simantiko! to oti eklega itan g mena!
Το μέλος Thesis στις 04-07-2006 στις 15:09 έγραψε...
Παράθεση:
Πριν λίγο καιρό έζησα τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου.Κάθε βράδυ σχεδόν έκλαιγα ακούγοντας μουσική.Ενώ δεν μου είχε συμβεί κάτι μου έφταιγαν όλα.ένιωθα ότι έχανα τα πάντα,ότι γκρεμιζόταν κάατι μέσα μου και ότι κανένας δν μπορούσε να με καταλάβει.Έκλαιγα στα βουβά μέσα στο σκοτάδι του δωματίου μου και το άλλο πρωί ξυπνούσα και το έπαιζα χαλαρή μέχρι να ξαναρθει το βράδυ και να γίνω και πάλι κουρέλη...Ήταν σαν μια μορφή κατάθλιψης,ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει...
Το καλύτερο πιστεύω είναι να γράφουμε ότι νιώθουμε, εγώ το έκανα,την επόμενη μέρα τα διάβαζα και έλεγα "ε,όχι δεν θα μείνω μια ζωή έτσι".έγραψα και ένα γράμμα στη μητέρα μου με τις σκέψεις μου...και με βοήθησε πάρα πολύ...
Μιλήστε για όσα νιώθετε...αυτό είναι η λύση...
|
|
hmmmm emena pou dn blepoun polloi ta poihmata m? :p kyriws i oikogeneia??? MPAAAAAAAAAAAAAAAA :P k dn 8a to 3eperaseis apla 8a to apomonoseis! etsi paei alla kapoia stigmi 8a s 3anabgei!