Αν το έχει κανείς ας μου στήλει ένα ΠΜ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ (Ν. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ)
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό Με μιας θαρρείς κι απ' τη καρδιά μου ξέκοψε Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά Ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ' έπνιξε Φυλάξου για το τέλος θα μου πεις Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω Κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ Ο δρόμος που τραβάμε ειν' αδιάβατος Κουράγιο θα περάσει θα μου πεις... Πως μπορώ να ξεχάσω τα λιτά της μαλλιά Την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε απάνω μου χιλιάδες φιλιά Διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό... Σε ποιαν έκσταση πάνω, σε χορό μαγικό Μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως Που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε Κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει... Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός Αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται Μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως Φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται Και φέγγει από μέσα η φυλακή...
Μαζί το γράψαμε το τραγούδι αυτό για εμένα λέει μεσα
Ε παιδιά νομίζω πως ήρθε η ώρα να πω ταπεινά συγγνώμη και να προσθέσω ότι κάτι τέτοια δεν θα τα βρίσκεις στα σόλα μιας κιθάρας
(Η παλιοί θα καταλάβουν!!!)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Brokenchord στις 05-07-2006 09:13 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 05-07-2006 09:21 ]
Σωστό και ενθαρρυντικό...Να΄σαι καλά...