Έχοντας πάει ήδη στις συναυλίες των Toto, Whitesnake και Scorpions, η συναυλία των Deep Purple ήταν αυτή που θα ολοκλήρωνε για φέτος τη συναυλιακή διαδρομή στη ροκ ιστορία.
Η προσφορά των Deep Purple στη ροκ μουσική είναι αναμφισβήτητη. Είναι από τα συγκροτήματα που αποτελούν σημείο αναφοράς και χωρίς την ύπαρξή τους η ροκ σκηνή θα ήταν διαφορετική.
Την περίμενα πολύ αυτή τη συναυλία. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι παρευρίσκεσαι σε μία συναυλία των Deep Purple σε γεμίζει περηφάνεια. Είναι από αυτές τις συναυλίες που, είτε είναι καλές είτε κακές, θα έχεις να το λες στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου. Όπως ακριβώς θα έκαναν οι γονείς μας αν έβλεπαν από κοντά μία συναυλία των Beatles, Elvis Presley, Led Zeppelin...
Όπως ήταν αναμενόμενο το Θέατρο Βράχων γέμισε ασφυκτικά. Έχω πάει πολλές φορές σε συναυλίες στο συγκεκριμένο χώρο (ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών) αλλά ποτέ μου δεν είδα τόσο γεμάτο το Θέατρο Βράχων!
Το συγκρότημα που άνοιξε τη συναυλία ήταν οι έλληνες Engine V. Ο τραγουδιστής τους έχει ενδιαφέρουσα φωνή αλλά για άλλη μια φορά είδα ένα συγκρότημα που το μόνο που κάνει είναι βαβούρα και επίδειξη τεχνικής. Αυτή η αρρώστια που μαστίζει την ελληνική ροκ σκηνή θα γιατρευθεί μόνο αν εγκαταλείψουν οι ίδιοι τον ναρκισσισμό τους και αποφασίσουν να φτιάξουν τραγούδια με μελωδία, στίχο και αρχή, μέση και τέλος.
Deep Purple
Οι Deep Purple εμφανίστηκαν λίγο πριν τις 10 και έπαιξαν κάτι λιγότερο από 1,5 ώρα (και όχι 2 ώρες).
Όλοι τους ήταν σε μεγάλα κέφια με τον Ian Gillan να τραγουδάει με την αναλλοίωτη εδώ και... 40 χρόνια (!) φωνή του.
Τα σόλο ήταν εκπληκτικά και... πρωτότυπα αφού συμπεριέλαβαν medley και από άλλα κομμάτια. Έτσι, στο σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας ακούσαμε το riff από το "Sweet Home Alabama" των Lynyrd Skynyrd μέχρι το "Hearbreaker" των Led Zeppelin, δημιουργώντας παραλήρημα ενθουσιασμού στο θερμότατο κοινό!
Στο αντίστοιχο σόλο των keyboards ακούσαμε από το ‘‘Turkish Mars’’ του Mozart (!) μέχρι τον ‘‘Ζορμπά’’ του Θεοδωράκη (!) και τα ‘‘Παιδιά του Πειραιά’’ του Χατζιδάκι πριν κάνει την εισαγωγή στο ‘‘Perfect Strangers’’ και προκαλέσει σεισμό 12 ρίχτερ στον βράχο!
Ναι, οι Deep Purple έδωσαν στο κοινό τους την καλύτερη φετινή συναυλία! Προσωπικά την χάρηκα με όλη μου τη ψυχή. Ακολουθούσαμε μαγεμένοι τις ‘‘σκηνοθετικές’’ οδηγίες του Ian Gillan που ευχαρίστησε πολλές φορές το φανταστικό κοινό, όπως ο ίδιος το αποκάλεσε, βλέποντας την πραγματικά θερμή συμμετοχή του πολυπληθούς κοινού.
Τι κι αν δεν έπαιξαν το ‘‘Child In Time’’ (ναι, σωστά διαβάσατε!), τι κι αν το ‘‘Soldier Of Fortune’’ έμεινε εκτός playlist; Έστω κι αν κάποιοι ήθελαν να ακούσουν το ‘‘Anya’’ ή το ‘‘Woman From Tokyo’’ (το οποίο ΔΕΝ το είπανε, για να διορθώσω το αγαπητό μέλος aggelosnegas) είμαι σίγουρος ότι τελικά όλοι έμειναν όχι απλώς ικανοποιημένοι, αλλά εκστασιασμένοι.
Το παίξιμό τους ήταν άψογο και οι εισαγωγές που έκαναν στα κομμάτια εκπληκτικές (δεν καταλάβαινες από την αρχή ποιο κομμάτι έπαιζαν παρά μόνο όταν έπαιζαν το riff).
Τί είπανε; Hush, Smoke On The Water, Perfect Strangers, Space Trukkin', Highway Star, Strange Kind of Woman και πολλά άλλα, κρατώντας στο τέλος -για το encore- το "Black Night" που ο κόσμος το ζήταγε επιμόνως και στο οποίο έγινε και ωραίο ‘‘παιχνίδι’’ μεταξύ κοινού και κιθάρας.
Παρά το γεγονός ότι η συναυλία έληξε, το κοινό ζητούσε κι άλλο Deep Purple. Δεν τους έφτανε το ένα encore. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και 10 encore να κάνανε πάλι θα ζητάγανε κι άλλο!
Χθες, οι Deep Purple έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και απέδειξαν -για άλλη μια φορά- ότι δεν είναι τυχαίο που αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της μουσικής. Έστω κι αν τα ιδρυτικά μέλη τους είναι πάνω από 60 ετών, έπαιξαν πολύ καλύτερα από άλλους πολύ νεότερους. Όσο για το κέφι... τα λόγια είναι περιττά.
Οι Deep Purple έδωσαν την καλύτερη συναυλία που έγινε φέτος στην Αθήνα!
The greatest gift of life is to love and be loved in return
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : CHE στις 25-07-2006 13:12 ]
