Ποιές προσωπικότητες θαυμάζετε και γιατί??????

Γενικά...
απο τραγουδιστές μέχρι ηθοποιούς κ.α???

το κοτσιρα και ως καλλιτεχνη και ως ανθρωπο!!

τον εκπληκτο και ατελειωτο παντελη θαλασσινο!πολυ ευγενικη φυσιογνωμια,πολυ καλη καρδια,αξεπεραστη φωνη,γραφει πολυ καλη μουσικη και ακομα καλυτερους στιχους.Για μενα ενας απο τους καλυτερους καλλιτεχνες του κοσμου..Μακαρι να ναι καλα και να συνεχισει ετσι χωρις να κανταντησει κοινος

Τον Θαναση Βεγγο για την σταση του ολα αυτα τα χρονια!

από τον χώρο της μουσικής θαυμάζω τον Μανώλη Λιδάκη, γιατί κάνει καλές δουλειές και είναι χαμηλών τόνων.

Μουσική (εξωτερικό): Patti Smith
Μουσική (Ελλάδα): Φοίβος Δεληβοριάς

Κινηματογράφος: Peter Sellers

θα συμφωνησω με τον asimov-gr, Βέγγος τεράστιος από κάθε άποψη,
και θα προσθεσω τσε γκεβαρα
(δεν χρειαζονται σχόλια προφανώς!)

john cusack / γιατί έχει στυλ
edwart norton / γιατί είναι χαράκτήρας
norah jones / γιατί βγάζει ένα πάθος από μέσα της σα καυτή σοκολάτα
zinedin zidane / γιατί είναι ντόμπρος, δίκαιος, ειλικρινής
leonard cohen / γιατί δεν έχει σπίτι
roger waters / έπειδή ταξιδεύει με το μυαλό
nicolle kidman / επειδή είναι κούκλα
suzan saranton / επειδή είναι πρότυπο γυναίκας και μάνας
nick nolte / γιατί είναι ωραίος τύπος, αλήτης
αντωνη σουρουνη / για το πως γράφει
tim robbins / γιατί έχει γυναίκα τη suzan saranton
ugo chaves / γιατί δε μασάει και τα χώνει στον μπους


μια μέρα σαν καμία άλλη

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : hey-you στις 12-07-2006 14:37 ]

kurt cobain -> απλά μοναδικός
robbie williams -> κατάφερε να "νικήσει" τα ναρκωτικά και να συνεχίσει
madonna -> γιατί ότι και να κάνει παραμένει στη κορυφή
celine dion -> γιατί είναι φωνάρα
bryan adams -> no comments(!!!)
------------------------------------------
Πυξ Λαξ -> για τα "Να'ρθεις σαν θα'ρθουν τα χελιδόνια" και "Γιατί"
Κότσιρας -> για το ήθος του και τη φωνή του που σε ταξιδεύουν
Φραγκούλης -> δε ξέρω αν τον θαυμάζω ακριβώς, αλλά η ερμηνεία του στο "Φάντασμα της 'Οπερας" είναι εκπληκτική
Active Member -> για αυτό το διαφορετικό που προτείνουν και ενστερνίζονται, το κάλεσμα στο να μη δεχτείς το κόσμο έτσι όπως στο σερβίρουν αλλά να έχεις τη θέληση να αλλάξεις ότι σε χαλάει..
Μακρόπουλος -> επίαης, δε ξέρω αν πρόκειται για θαυμασμό.γιατί σε ξεσηκώνει ( )
-----------------------------------------
Αλ Πατσίνο -> για την κορυφαία ερμηνεία του στο "Άρωμα Γυναίκας"
George Clooney -> απλά γιατί είναι ο George
----------------------------------------
David Beckham -> ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ
Zinedine Zidane -> για το ήθος του και για το ταλέντο του
Tiery Henry -> γιατί είναι αστέρι
--------------------------------------
Vincent Van Gogh -> για τη μελαγχολία που αποδίδεται μέσα από κάθε πινελιά του
Ο. Ελύτης -> ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ

Εγώ συνήθως δεν θαυμάζω κάποιον καλλιτέχνη μόνο για τι μουσική που φτιάχνει η αν έχει καλή καρδιά η για το αν έχει ταλέντο η καλή φωνή η κοινός φωνάρα. Αλλά για την πάρα πολύ σκληρή δουλειά που έχει ρίξει για να είναι εκεί που είναι. Που εσύ συνηθίζεις να νομίζεις με το φτωχό σου το μυαλό ότι ξεφύτρωσε έτσι ξαφνικά επειδή και μόνο είχε λίγο παραπάνω ταλέντο από εσένα !!!!!

Ένας καλλιτέχνης ο οποίος μπήκε μέσα στην καρδιά μου όσο κανένας άλλος είναι φυσικά ο Steve Vai δεν ξέρω αλλά επικοινωνούμε απόλυτα
Παράδειγμα: Έπαιζε για εμένα ένα άγνωστο κομμάτι και καθώς άκουγα φανταζόμουνα την συνέχεια ε μα ένα πράμα να ακούω αυτό που είχα μέσα στο κεφάλι μου και κάποιες μελωδιούλες που είχα μέσα μου να τις παίζει και να λέω εεεεε αυτός με αντιγράφει .
Με λίγα λόγια εγώ είδα τον εαυτό μου. Την τρέλα που έχει αυτός και εγώ δεν την έχει κανένας άλλος και για τι ζωή και για καλή διάθεση και για να είναι όλα θετικά

Και για αυτά που λέει:

Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι διαφορές μεταξύ της σημερινής μουσικής και αυτής της περιόδου όπου ξεκίνησες να ασχολείσαι;
Βασικά είναι οι ίδιες διαφορές με τη μουσική που άκουγα εγώ στα ‘70s και αυτής που είχε βγει στα ‘50s. Απλά εξελίσσεται. Άλλες φορές γίνεται πιο ενδιαφέρουσα, άλλες φορές χειροτερεύει. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η μουσική κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις. Μερικές φορές σε αγγίζει, είναι πρωτότυπη και καλαίσθητη, αλλά δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι βλακώδης, άνοστη, ανούσια και ...brutal. Στις μέρες μας υπάρχει πολλή brutal μουσική εκεί έξω, η οποία δεν υπήρχε όταν εγώ άκουγα μουσική στα ‘70s. Είχαμε τους Black Sabbath αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το death metal κλπ που ακούγεται σήμερα.

Προφανώς δε σου αρέσει αυτό το είδος μουσικής.
Υπάρχουν μερικά πράγματα σε αυτή τη μουσική τα οποία εκτιμώ ως μορφή τέχνης. Πιστεύω ότι κάποιοι ήχοι και κάποιες «πολυπλοκότητες» στις μελωδίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αλλά πιστεύω επίσης ότι εκπέμπουν πολλή αρνητικότητα, είναι brutal. Αυτοί που γράφουν τέτοια μουσική αργά ή γρήγορα θα γίνουν τα ίδια σκατά (“become that shit” για την ακρίβεια) και αυτό είναι που θέλουν. Μερικοί βλέπεις νιώθουν ωραία όταν είναι δυστυχισμένοι. Σε μερικούς αρέσει το να νιώθουν «κακοί» και αρνητικοί σε όλα. Είναι εύκολο να το καταφέρεις αυτό, αλλά απ’ όσο γνωρίζω είναι και μια άσχημη παγίδα. Δε θέλω να νιώθω έτσι όταν ακούω μουσική. Θέλω να νιώθω «ανεβασμένος». Στα 20 μου περίπου συνήθιζα να γράφω πολύ σκοτεινή μουσική και πραγματικά με πονούσε. Συνειδητοποίησα ότι δε μπορούσα να ζήσω έτσι, δεν ήθελα αυτό το είδος ζωής. Άλλαξα, έτσι, τις θέσεις μου και τη μουσική που έγραφα κι έκανα το “Flex-Able”. To “Flex-Able” είναι ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος και κάθε φορά που τον βάζω, ακούω έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Δεν κριτικάρω όλους αυτούς που ασχολούνται με το death metal, αλλά για μένα όλα αυτά δεν έχουν την ενέργεια που θα ήθελα στη ζωή μου. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να είναι σκοτεινός και όταν ακούς τέτοια μουσική είναι πολύ εύκολο να «πατήσεις κουμπιά» και να στρέψεις κάποιον σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μπορείς έτσι να αλλάξεις τη ζωή του. Μπορείς να αποτελέσεις τεράστια επιρροή για κάποιον καθαρά από τη μουσική που δημιουργείς. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ευθύνη και γι’ αυτό δε θέλω αυτό το αίμα στα χέρια μου. Αυτά που λέω βέβαια μπορεί να μην αρέσουν σε μερικούς, μιας και για πολλούς το είδος αυτό έχει ενέργεια. Από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει. Αυτό που ξέρω εγώ είναι απλά πώς κάνει εμένα να νιώθω.

Και από Έλληνα καλλιτέχνη ένας που πραγματικά με έκανε να δακρύσω ήταν ο Κώστας Χατζής. Τρομεροί στοίχοι με ξεκάθαρο νόημα και γεμάτοι αλήθεια !!!


Η ζωή είναι ένα τραγούδι. Γι΄αυτό τραγούδησε το όσο ποιο δυνατά μπορείς. Γιατί λίγα πράγματα χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος. Μια ψυχή να τον αγαπάει, μια καλοκαρδισμένη κιθάρα και όνειρα, πολλά όνειρα, όσα είναι τα αστερία στους γαλαξίες

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Brokenchord στις 11-07-2006 13:33 ]

Το μέλος Brokenchord στις 11-07-2006 στις 13:28 έγραψε...

Παράθεση: Εγώ συνήθως δεν θαυμάζω κάποιον καλλιτέχνη μόνο για τι μουσική που φτιάχνει η αν έχει καλή καρδιά η για το αν έχει ταλέντο η καλή φωνή η κοινός φωνάρα. Αλλά για την πάρα πολύ σκληρή δουλειά που έχει ρίξει για να είναι εκεί που είναι. Και για αυτά που λέει: [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Brokenchord στις 11-07-2006 13:33 ]

σεβαστη η γνωμη σου.αλλα θα θαυμαζες εναν ανθρωπο χωρις ταλεντο;Και θαυμαζεις το ταδε για αυτα που λεει;σωστος!!εκει ομως συμπεριλαμβαμεται και η καλη καρδια και οι σωστες αποψεις.

O MIXALHS XATZHGIANNHS
EXEI TELEIA,MAGIKH FWNH
EXEI KATAPLHKTIKA TRAGOUDIA
EINAI POLU KOINWNIKOS KTL...
EINAI THEOS!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ως προσωπικότητα θαυμάζω τον Anthony Kiedis! Είναι απίστευτος άνθρωπος! Δεν φοβήθηκε στιγμή να ζήσει την ζωή του στο έπακρον, ευχαριστήθηκε την κάθε του στιγμή, ακόμα κι όταν είχε πιάσει πάτο καταφερε να βγεί απ΄τον βούρκο και να παλέψει.. Κάνει οτι του ρθει στο κεφάλι και παρ'ολα αυτά (ενω δείχνει ποιος πραγματικά είναι και είναι αντισυμβατικός σαν άνθρωπος) έχει χιλιάδες θαυμαστές σε όλον τον κόσμο!!!!!!!!!!!!! Ο άνθρωπος απλά τα σπάει....

Ton Albert Einstein......alakse ton tropo pou vlepoume ton kosmo guro mas....

Το μέλος sindy-windy στις 10-07-2006 στις 19:34 έγραψε...

Παράθεση: το κοτσιρα και ως καλλιτεχνη και ως ανθρωπο!!

Συμφωνώ! ! !Αυτό θα έγραφα τώρα.

tolaruba Έλα αφού το νόημα το πιάσατε ξέρετε τι παρεξήγιαρης που είμαι.
Λοιπόν θα θαύμαζα κάποιον ο οποίος παρότι δεν έχει ταλέντο είναι σε θέση λόγο της συνεχείς τριβής του να κάνει κάτι αξιόλογο. Π.χ. ο δάσκαλος μου που μου μαθαίνει κιθάρα δεν έχει και το τρομερό ταλέντο απλά ο άνθρωπος κάθετε και το ζορίζει όσο μπορεί (Και πιστέψτε με μπορεί για πολλές ώρες την ημέρα ). Για εκείνο που λες : Και θαυμάζεις το τάδε για αυτά που λέει; σωστός!! εκεί όμως συμπεριλαμβάνεται και η καλή καρδιά και οι σωστές απόψεις. Ε ναι έχεις δίκιο !!!! Έλα το νόημα αφού το πιάσατε


Η ζωή είναι ένα τραγούδι. Γι΄αυτό τραγούδησε το όσο ποιο δυνατά μπορείς. Γιατί λίγα πράγματα χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος. Μια ψυχή να τον αγαπάει, μια καλοκαρδισμένη κιθάρα και όνειρα, πολλά όνειρα, όσα είναι τα αστερία στους γαλαξίες

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Brokenchord στις 12-07-2006 13:33 ]

ενταξει μη παρεξηγεισαι!!!

RED HOT CHILI PEPPERS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



John Frusciante=Τελειος με την κιθαρρα του
Anthony Kiedis=τελεια φωνη και χορο
και οι δυο κουκλοι

---------------------------

ΚuRT cOBAIN =mY SYMBOL ΤΕΛΕΙΟΣ!!!!!!!!!ΤΡΕΛΛΕΝΟΜΑΙ ΜΕΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ

Τον Μάνο Ελευθερίου. Απλά γιατί είναι αυτός που είναι ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.

από το χώρο της μουσικής μου αρέσει πολύ ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Έχει φωνή και έχει ταλέντο στη σύνθεση τόσο στίχων όσο και μουσικής.
από το χώρο της ηθοποιίας γουστάρω ατελείωτα το Jim Carrey. ο άνθρωπος είναι ο ορισμός της γκριμάτσας!!!!!!!!!!!!!!!!