Το σ' αγαπώ να μου το πεις...

Νυστάζω απεριόριστα
Πεινάω αφάνταστα
Διψάω υπερβολικά
Είμαι απίστευτα άφραγκος
Πονάω αφόρητα
Ματώνω αστάματητα
Κατρακυλώ δίχως τέλος
Αντιφάσκω εκπληκτικά
Παραμιλώ χωρίς λόγο
Υπερβάλλω ασυναίσθητα
αλλά
Μ' ένα βάθος απύθμενο

Σ' αγαπώ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : hey-you στις 11-07-2006 17:34 ]

Μονόγραμμα (αποσπάσματα) - Οδυσσέας Ελύτης

....Επειδή σ'αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες
στ'αχανή σεντόνια.
Να μαδάω γιασεμιά και έχω τη δύναμη
αποκοιμισμένη να σε φυσώ να σε πηγαίνω
Μες από φεγγαρά περάσματα και κρυφές
της θάλασσας στοές.

-----------------------------------------------

Τόσο η νύχτα, τόσο ή βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή.

Που πια δεν έχω τίποτα άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από εσένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από εσένα και ν'αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο
Δεν τ'αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ'ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα

-------------------------------------------------

Πουθενά δε πάω, μ'ακούς
Η' κανείς ή και οι δυο μαζί, μ'ακούς...

------------------------------------------------

Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει-ακούς
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμ'εγώ που κλαίω,
μ'ακούς
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς

-------------------------------------------------

Απο τί να'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να'ρθω
που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξεσκεπής όρθιας θάλασσας τον καλπασμό.

Σ'αγάπησα, σε λάτρεψα, Θεό σε κάνω
Αχ να σ'αγγίξω μια τελευταία φορά και ας πεθάνω...

__________________________________________

Ότι κι αν κάνω στη ζωή εσένα θα ζητάω, γιατί... εγώ με σένα μάτια μου,
έμαθα ν' αγαπάω

___________________________________________

Να γράψω θέλω σ' αγαπώ πολύ να πάψω θέλω γι' αυτό θα πιω πολύ Παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό Απόψε η νύχτα μοιάζει μ' απειλή μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ Λευκά σεντόνια ριγμένα στη καρδιά για μένα χιόνια και γι' άλλους μυρωδια...

...πριν να είναι πολύ αργά...

και κάτι ακόμα..μπράβο σε alexia-vicky που διαβάζουν τον θεό Ελύτη!

Να μου το πεις...Το Σ'αγαπω και πάλι...Να μου το πεις...Η αγαπη ειναι ζάλη!!!



(αλλα αυτή τη φορά να το νιώθεις!) :)

Το μέλος justin στις 21-07-2006 στις 02:04 έγραψε...

Παράθεση: και κάτι ακόμα..μπράβο σε alexia-vicky που διαβάζουν τον θεό Ελύτη!

για τον Ελύτη

Υ.Γ. Είμαι μία...

Σ΄ αγαπώ τίποτα αλλο δεν έχω να πω πιο απλό πιο βαθύ πιο μεγάλο

Σ'αγαπω δεν εχω τπτ αλλο πια για να θυμαμαι στην αγκαλια σου θελω μονο να κοιμαμαι και τη μορφη σου να αντικριζω σαν ξυπνω! Σ'αγαπω δεν εχω τπτ αλλο πια να περιμενω μεσα στα χερια σου γεννιεμαι και πεθαινω και οτι ονειρευτηκα κοντα σου μονο ζω... Σ'αγαπω...

το σ΄αγαπώ να μου το πεις
χωρίς λέξεις στην αρχή
μα με φιλιά τρυφερά
και χάδια μαγικά.

σ' αγαπάω θα στο πω
με νανουρίσματα ολονύχτια
σκιρτήματα τρελλά της καρδιάς
σαν σου δοθώ.

το σ' αγαπώ να μου το πεις
χωρίς διαμάντια και χρυσά.
λατρεία εξαγοράς μη δίνεις
μα στοργή και χαρά.

ως νεράιδα αέρινη
χορό μαγικό στο φεγγάρι για σένα θα δώσω
και μετά θνητή θα γίνω.
το σ΄αγαπώ για να σου πω.


tha hmouna mia numfh ths thalassas na methw me ta asteria tou patera ouranou kathws tha ferna ton afro sto upsos tou galaxia. kai tous nautikous swous sthn ithakh tous.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : movflower στις 22-07-2006 05:42 ]

Στα Είπα Όλα
(ερμηνεύει ο Σωκράτης Μάλαμας)
(στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου, μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης)

Πολλές φορές σου μίλησα
Με χώματα στο στόμα
Στο είπα όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα

Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
Να ζήσουν και τα δύο

Όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσεις
Δε θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα
Φίλα με τώρα

Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζόυσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δε με χωρούσε

Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαίς
Και της καρδιάς μου οι χτύποι

Άραγε θα με πάρεις πάλι στην αγκαλιά σου?
Άραγε θα με μεθύσεις πάλι με τα φιλιά σου?
Με έκανες πάλι να χαμογελάσω..
να ζήσω, να νιώσω..
Έφυγα τόσο νωρίς όμως
Πρίν καν μάθω τι σκέφτεσαι απρόσμενε άγγελε μου
Κι ειμαι τόσο μακρυά σου που πονώ
και κλαίω γιατί δεν είσαι εδώ..κι όμως όπου και να μαι πάντα θα σε αγαπώ.
Κι αν με ρωτήσεις ποτέ θα στο ξαναπώ..
έρωτα μου σε αγαπώ.

Δεκέμβρης του 1903, Καβάφης...

"Μάτια, στα υγρά μου τα μάτια
μοναχά να διαβάσεις όσα θέλω να πω
Όσα δεν τολμάει η γλώσσα
και μου καίνε τα χείλη
επειδή σ'αγαπώ"


____________________________________________


"Έχω ανάγκη από σένα, απ'τα μάτια τ'αγιασμένα
απ΄τα δάχτυλα που στάζουν μουσική
Έχω ανάγκη απ'το φιλί σου, την ανάσα, τη φωνή σου
την καρδιά σου που χει πάντα Κυριακή..."


_______________________________________________


"Εγώ εδώ, εσύ αλλού
κι όλο και χάνομαι σαν κύμα του γυαλού
Εσύ αλλού, εγώ εδώ
δίνω τα μάτια μου για να σε ξαναδώ..."


________________________________________________


"Πόσο σ' αγαπώ γι'αυτό το γέλιο ποταμό
πόσο σ' αγαπώ για την σιωπή και τον καημό
πόσο σ' αγαπώ γι'αυτά τα μάτια τα ζεστά
πόσο σ' αγαπώ τις νύχτες που φεγγοβολάς
και μες στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς..."

_________________________________________________

Λ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Σ' αγαπώ σαν αμαρτία
σε μισώ σα φυλακή,
κόψε με αν θες στα 3
στάλλα αίμα δεν θα βγει...

Σ' αγαπώ,
κι είναι άδικο
να με πας στο τρελάδικο...

Όμως εγώ,όμως εγώ είμαι τρελός
και σ' αγαπάω...
είμαι τρελός,είμαι τρελός,είμαι τρελός
και ας πονάωωω.......

Δε με πίστεψες ποτέ, δε με άφησες καημέ
να σου δείξω το πόσο σ’ αγαπάω
Δε σε χόρτασα κι εγώ και σε έχω σα Θεό
κι όπου πάω μαζί σε κουβαλάω
Σ’ αγαπάω

(αχ θάνο τι μου έχεις κάνει...!!!)

ΠΡΙΝ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΩ


Πριν σε αγαπήσω, τίποτα δεν ήταν
δικό μου: όλο βωλόδερνα στους δρόμους:
τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε:
έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα.

Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια,
τούνελ κατοικημένα απ' το φεγγάρι,
στέγαστρα άπονα που αποχαιρετιόνταν,
ερωτήσεις που επέμεναν στην άμμο.

Βουβά ήταν όλα, πεθαμένα κι άδεια,
πεσμένα, ξεπεσμένα κι αφημένα,
ήαταν αναλλοτρίωτα όλα ξένα,

όλα ήταν κανενός κι όλα των άλλων,
ώσπου η φτώχεια σου κι η ομορφιά σου
γέμισαν το φθινόπωρο με δώρα.


ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

Αχ,τί βαρύ να σ'αγαπάνε όπως εγώ''

Frederico Garcia Lorca

Όλες του κόσμου οι Κυριακές
λάμπουν στο πρόσωπό σου
τί χρώματα τί μουσικές
μες το χαμόγελό σου

σαν τη φωτιά είσαι ζεστός
είσαι ο ίδιος ο Χριστός
ένας Χριστός της γειτονιάς
που ξέρει τί θα πει χιονιάς

Λευτέρης Παπαδόπουλος