20.7.1974 Μνήμες.

Μπορεί να πέρασαν 32 χρόνια αλλά είναι ακόμα πραγματικότητα.
Ας ξεχάσουμε την πολιτική και ας θυμηθούμε αύτούς που έπεσαν, αυτούς που χάθηκαν, αυτούς που πόνεσαν.
20 Ιουλίου 1974, η Μαύρη Επέτειος.

Σας παρακαλώ ξανά, μην μιλήσετε για πολιτική. Γράψτε δύο στίχους, ένα τραγούδι που σας θυμίζει τον χαμό, ή απλά δώστε το σεβασμό για τους πεσόντες με τη σιωπή και την σκέψη.

Η φρίκη του πολέμου ζωντανεύει κάθε χρόνο τέτοια μέρα...
Γι αυτούς που την έζησαν και ξέρουν τι θα πει χαμός, πείνα, εξαθλίωση, να χάνεις το σπίτι σου είναι η χειρότερη ανάμνηση...

...χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι!

Κι όμως, τόσα χρόνια μετά αναρωτιέμαι αν άδικα θυσιάστηκαν τόσοι γι αυτό που πίστευαν ιδανικό... Δε θυσιάστηκαν άδικα, αυτοί τον αγώνα τους τον έκαναν. Εμείς σήμερα έχουμε άλλον αγώνα. Άλλα μας σκλαβώνουν, εκτός των φανερών...

Στη μνήμη λοιπόν αυτών που θυσιάστηκαν, διότι η θυσία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης... Όσοι αγάπησαν ξέρουν... Ας μάθουμε κι εμείς κάποτε, κι ας βρούμε επιτέλουςν τι αξίζει για να θυσιαστούμε.

Σήμερα, ένας ύμνος για τη θυσία, για την πατρίδα, και μια αποδοκιμασία γι αυτούς που σκλαβώνουν και γι αυτούς που μένουν απαθείς στη σκλαβιά τους...

Γη της λεμονιάς, της ελιάς
Γη της αγκαλιάς, της χαράς
Γη του πεύκου, του κυπαρισσιο
των παλικαριών και της αγάπης

Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο

Γη του ξεραμένου λιβαδιού
Γη της πικραμένης Παναγιάς
Γη του λίβα, τ’ άδικου χαμού
τ’ άγριου καιρού, των ηφαιστείων

Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο

Γη των κοριτσιών που γελούν
Γη των αγοριών που μεθούν
Γη του Μύρου του Χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου

Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο

Θα πω μόνο πως νιώθω μέσα μου από μικρό παιδί την χιλιοπονεμένη Κύπρο μας Ελληνική.Τους Κύπριους αδέρφια μου και το δάκρυ τους σήμερα αυτή τη μαύρη επέτειο είναι και δικό μου δάκρυ.
Να ρθει γρήγορα ο καιρός που θα ξαναπάτε στα σπίτια σας-είναι κρίμα τόσα χρόνια ..

KAI FETOS DEN ANTHISANE TIS PASXALIAS TA FILA KAI FETOS DEN GELASANE STHN BRISES H MANOULES MONAXA AKOUS TON STENAGMO
AYTON POU PERIMENOUN KI APOMINE H THLIPSEI TOUS KAI TONIRO MABI KAI THANATILI H LEYTERIA STO ELINIKO NISI MAS STHN MORFOU STHN KERINIA MAS STO PENTADAKTILO MAS KAI FETOS DEN ANTHISANE TA FILA KAI FETOS DEN AKOUSTIKE H EKLISIA MONO POLIBOLA ANTRIXILA MES THN AJIMEROTI NIXTIA

H YPOGRAFH MOU

Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέρας σ'τουν'τον τόπο πο'ν καμένος τζιαι εν θωρεί ποττέ δροσιάν για να φέξει καρτερούμεν το φώς τζείνης της μέρας πο'ν να φέρει στον καθέναν τζιαι δροσιάν τζιαι ποσπασιάν

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nektarios_pi στις 20-07-2006 23:33 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nektarios_pi στις 20-07-2006 23:36 ]

Ήτανε χινόπωρο π'αντάμωσα
ώριο παλικάρι και το λάβωσα
σε πολέμου μπόρα και κακή μαλιά
κι είχε η γη στρωσίδι κάμει με κορμιά,
κι ήβγαινε απ'τα χείλη το βερτζί μιλιά
που μου μαχαιρώνει χρόνια τη καρδιά

Θέ μου σα ποθάνω κάμε με δεντρό
και παρέκει βρύση με κρυγιό νερό
να ρχουνται οι έμορφες να λούζουνται
και στον ασκιανό μου να δροσίζουνται,
να περάσει μιαν αυγή κι η αγαπώ
ξωτικό να κόψει και γλυκι καρπό
κι ο καρπός να βγάλει όνειρου καημούς
να γεμίσει ο κόσμος αναστεναγμούς
και στη βρύση μαγικό νερό να βρει
του καημού να σβήσει το θαμπό κερί.
Να τη δω να φεύγει να μακραίνεται
δίχως αναμνήσεις να πικραίνεται.

Μα τανε θολούρα και απόβραδο
κι ο Θεός δεν είδε στο ματόκλαδο
που χε κρουσταλιάσει ένα δάκρυ του
λύπηση γεμάτο απ'την αγάπη του,
μα τονε συμπώνεσε ένα ανέφαλο
κόκκινο και του ριξε προσκέφαλο
μια βροχή που ξέπλυνε τη λύπηση
κι έμεινε η ρίμα και η θύμηση....!!!!!

(Στη μνήμη των παλικαριών που θυσιάστηκαν)

Τιμή σε αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας και έπεσαν μαχόμενοι...

Μπορεί να είμαστε μικρά και να μην ζήσαμε κάποια γεγονότα.

Αλλά νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων που καρτερούν τόσα χρόνια...

Χθες στην τηλεόραση τπυ Σίγμα έδειξε μια γυναίκα, την Χαρίτα Μάντολες, η οπίοα έμαθε μετά από 32 χρόνια τι απόγιναν ο άντρας της και ακόμη 11 δικοί της. Συναντήθηκε και με μια τουρκάλα η οποία έχασε και εκείνη τον άντρα της και τα παιδιά της.

Ένα λουλούδι στους αγωνιστές Κύπρου και Ελλάδος

ένα κερί αθανασίας
μια φλόγα ελευθερίας
στο όνομα σας κάθε χρόνο,

μια πεταλούδα η κάθε ψυχή
που πετάει ελεύθερη μακριά
από του κόσμου τους καημούς,

ένα δάκρυ αέρινο
στο μάγουλο ένα φιλί
για κάθε του πολέμου ναυαγό

και ένα μεγάλο ευχαριστώ
δεν ξεχνώ κι αγωνίζομαι
με της ειρήνης το νέκταρ.