...αναρωτιέμαι...
Έχετε νιώσει ποτέ πως ζείτε μια ζωή που δεν σας ταιριάζει;
Αν σας έλεγαν να περιγράψετε πως θα θέλατε να ήταν η ζωή σας θα την περιγράφατε πολύ διαφορετικά…
Και όμως, οι επιλογές που εσείς οι ίδιοι κάνατε για τον εαυτό σας, σας οδήγησαν στο σήμερα…
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να φύγετε;
……και όμως, θα αφήνατε πίσω, μόνους, όσους σας έχουν ανάγκη;
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να τα καταστρέψετε όλα όσα δημιουργήσατε;
……και όμως πολλά από αυτά τα χτίσατε με πολύ κόπο….
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να αρχίσετε κάτι καινούριο;
……και αν τελικά ούτε αυτό σας εκφράζει;
Και νιώθεις περίεργα…
Σαν να περιπλανιέσαι μόνος και χωρίς σκοπό…
Σαν να βρίσκεσαι μέσα στα "Τείχη" και φοβάσαι τα "Παράθυρα" του μεγάλου μας ποιητή…
Το έχω ξαναγράψει και σε άλλο topic αυτό το ποίημα, αλλά όταν διαβάζω αυτά που μου λες μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό...
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
Γι' αυτό το λόγο, γιατί δεν μπορούμε να φέρουμε τον ''χαμένο'' χρόνο πίσω, φροντίζω πάντα να μην μετανιώνω και να είμαι ευχαριστημένη με τις επιλογές μου. Κάνω εγώ η ίδια την ζωή μου να μοιάζει σαν αυτή που θέλω... Άλλωστε αυτά που θέλουμε είναι πολλά. Αλλά πόσες φορές μπορείς να πεις ξαναρχίζω από την αρχή; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι όπου γης και πατρίς (ubi bene, ibi patria λέω εγώ- εκει που είναι ωραία εκεί είναι η πατρίδα μου). Πολύ απλά όμως έτσι δεν μπορείς να έχεις κανένα δικό σου άνθρωπο. όλοι είναι περαστικοί... Και όσο δελεαστικό και αν ακούγεται να κυνηγάς όλα τα ονειρά σου, να θες συνεχώς να αρχίζεις καινούργια ζωή, τόσο η μοναξιά του τέλους είναι το τείχος στο οποίο μάλλον αναφέρεσαι.
Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός...είναι διαφορετικός σου'χα πει μια νυχτιά θυμάμαι...πως ό,τι φαίνεται είναι αλλιώς κ ό,τι φτιάχνεις ουρανος με βροχη και φωτιά...φοβάμαι!!!!ΡΟΔΕΣ με τρέλλα!Πάντως χωρίς πλάκα είναι όλα θέμα επιλογών εμείς διαλέγουμε την ζωή που θα ζήσουμε...και κανένας άλλος.
οπως ειπε και το παιδι απο πανω δικες μας ειναι οι επιλογες οτι θελουμε κανουμε..
βεβαια οχι παντα..ειναι αυτο που λεμε αποδιδωμενη και κατεκτημενη θεση..μας βαζουν σε μια κατηγορια απο τη γεννηση μας, Καμια φορα οι γυρω μας μας επηρεαζουν ειτε αρνητικα ειτε θετικα..Εγω τωρα μπορει να περιγραψω μια ζωη τελειως διαφορετικη,ανεμελη αλλα ποτε δε θα εχω υπολογισει τους υπολοιπους παραγοντες που θα τη καθορισουν.Παρολα αυτα πιστευω πως ειναι λιγο αδικο να <<καταστρεφεται>> η ζωη σου απο μονο μια λαθος κινηση.Δυστυχως οι ευκαιριες δεν ειναι πολλες αλλα μας δινουν κουραγιο!!και ας μην ξεχναμε οτι η ζωη ειναι ενα αστειο!!
Ίσως κάποτε να νιώθω πως θέλω να αλλάξω κάποια πράγματα στη ζωή μου...όμως ποτέ δεν ένιωσα πως θέλω να αλλάξω ολόκληρη τη χωή μου. Αλλά σίγουρα σ'αυτή την ηλικία ακόμη να πάρω τη ζωή στα χέρια μου...στο μέλλον θα δείξει αν έκανα τισ σωστές επιλογές. Συμφωνώ και εγώ πως είναι όλα θέμα επιλογών. Κανείς δεν καθορίζει τη ζωή μας παρά εμείς...φτάνει να καταλάβουμε ποιοι είναι πραγματικά οι στόχοι μας...γιατί συνήθως οι άνθρωποι βάζουν λάθος στόχους!
Το μέλος solar στις 01-08-2006 στις 19:38 έγραψε...
Παράθεση:
...αναρωτιέμαι...
Έχετε νιώσει ποτέ πως ζείτε μια ζωή που δεν σας ταιριάζει;
Αν σας έλεγαν να περιγράψετε πως θα θέλατε να ήταν η ζωή σας θα την περιγράφατε πολύ διαφορετικά…
Και όμως, οι επιλογές που εσείς οι ίδιοι κάνατε για τον εαυτό σας, σας οδήγησαν στο σήμερα…
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να φύγετε;
……και όμως, θα αφήνατε πίσω, μόνους, όσους σας έχουν ανάγκη;
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να τα καταστρέψετε όλα όσα δημιουργήσατε;
……και όμως πολλά από αυτά τα χτίσατε με πολύ κόπο….
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να αρχίσετε κάτι καινούριο;
……και αν τελικά ούτε αυτό σας εκφράζει;
Και νιώθεις περίεργα…
Σαν να περιπλανιέσαι μόνος και χωρίς σκοπό…
Σαν να βρίσκεσαι μέσα στα "Τείχη" και φοβάσαι τα "Παράθυρα" του μεγάλου μας ποιητή…
|
|
Άπειρες φορές.........
...."Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Καλύτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει"
Μία απλή φράση θα πω που την λέω πάντα:
Γεννήθηκα σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο...........!
Και εγώ anger κάπως ετσι... αν να ανήκω σε άλλη εποχή ώρες ΄ώρες.. Αλλα αφου εδώ είμαστε ας το διασκεδάσουμε τουλάχιστον.. Ειμαι μικρή ακόμα αλλωστε για να μπώ πως ζω μια ζωή που δεν την έχω φανταστεί έτσι...
Η δημιουργός του topic και η Meltica με κάλυψαν απόλυτα! Κάπως έτσι νοίωθω αυτή την περίοδο. Αισθάνομαι ότι είναι ώρα να κλύσω έναν κύκλο τις ζωής μου, αλλά δεν ξέρω πως... Πόσο μάλλον να ανοίξω έναν νέο!
Συμφωνώ επίσης με τα άτομα που λένε ότι οι επιλογές είναι δικές μας άρα και τα λάθη και οι επιτυχίες. Όπως έγραψε όμως και η Βάσω, ο τρόπος σκέψης μας και οι αποφάσεις μας είναι κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος επιρεασμένα από το περιβάλλον που ζούμε. Ας μην ξεχνάμε πως για 18 (συν-πλην) περίπου χρόνια άλλοι αποφασίζουν για μας κατά κύριο λόγο. Από κει και πέρα αργά ή γρήγορα, άλλοι συνειδητοποιούν ότι δεν τους ταιριάζουν οι αποφάσεις των άλλων ή οι επιροές τους και άλλοι ταυτίζονται.
Σε όλα αυτά όμως, τί ρόλο παίζει - αν παίζει φυσικα - το λεγόμενο timing; Μήπως το timing είναι ο λόγος που χάνουμε ευκαιρίες ή τις αρπάζουμε ή απλά είναι η αφορμή που μας κάνει να θεωρούμε ότι δε μας αρέσει αυτό που ζούμε; Ότι, δηλαδή είμαστε γεννημένοι σε λάθος εποχή;
Πες μου αν είναι ο κόσμος μου αυτός... Ζω κάθε μέρα με τη σκέψη του, περνάω κάθε στιγμή με τη θύμησή του, ασταμάτητα αναζητώ το τελευταίο του φιλί, είμαι για πρώτη μου φορά ερωτευμένη και για πρώτη μου φορά τόσο μακριά από'κει που θα'θελα να είμαι. Θα πεις το διάλεξα, μα τελικά στη ζωή τα πράγματα δεν είναι άσπρα και μαύρα, είναι γεμάτα από χρώματα κι έτσι πώς να διαλέξεις ποιο είναι το δικό σου χρώμα... Πρώτη φορά θα σου πω ότι τ'αλλάζω όλα για να είμαι στο πλάι του, γιατί πολύ απλά ο κόσμος μου είναι αυτός. Κι είναι μακριά, πολύ μακριά από εμένα, κι όταν είσαι μακριά απ' τον κόσμο σου, χάνεσαι... Έτσι χάθηκα κι εγώ και τώρα περιμένω μια απάντηση, μήπως και βρω το δρόμο μου, γιατί ο κόσμος μου είναι αυτός, εκεί ανήκω και μόνο εκεί μπορώ να ζήσω όπως το θέλησα.
Το μέλος solar στις 01-08-2006 στις 19:38 έγραψε...
Παράθεση:
...αναρωτιέμαι...
Έχετε νιώσει ποτέ πως ζείτε μια ζωή που δεν σας ταιριάζει;
Αν σας έλεγαν να περιγράψετε πως θα θέλατε να ήταν η ζωή σας θα την περιγράφατε πολύ διαφορετικά…
Και όμως, οι επιλογές που εσείς οι ίδιοι κάνατε για τον εαυτό σας, σας οδήγησαν στο σήμερα…
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να φύγετε;
……και όμως, θα αφήνατε πίσω, μόνους, όσους σας έχουν ανάγκη;
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να τα καταστρέψετε όλα όσα δημιουργήσατε;
……και όμως πολλά από αυτά τα χτίσατε με πολύ κόπο….
Και έχετε άραγε νιώσει πως θα θέλατε να αρχίσετε κάτι καινούριο;
……και αν τελικά ούτε αυτό σας εκφράζει;
Και νιώθεις περίεργα…
Σαν να περιπλανιέσαι μόνος και χωρίς σκοπό…
Σαν να βρίσκεσαι μέσα στα "Τείχη" και φοβάσαι τα "Παράθυρα" του μεγάλου μας ποιητή…
|
|
Πάρα πολλές φορές.....
vero
13.08.2006, 00:31
ποσσες φορες το χω πει αυτο!!!αλλα δεν θυμαμαι ποτε κανενας να με καταλαβε...ποσο με παρηγορει που το σκεφτεστε κ σεις....
Κάποια στιγμή ένιωσα ότι ζω μια ζωή που δεν ήθελα...τώρα ζω την ζωή που δεν έζησα....
Τι κόσμος είναι αυτός που ψάχνει στο φεγγάρι
να βρει αλήθεια στο κενό
τι κόσμος είναι αυτός
που πάει στο φεγγάρι
και τα παιδιά του πολεμά
Ε ουρανέ κάθισε μαζί μας
κάτσε ν' ακούσεις μια πενιά
φίλε παλιέ μην προσπαθήσεις
να μας κεράσεις μαχαιριά
Τι κόσμος είναι αυτός
πουλάει συνειδήσεις
καταβροχθίζει συνεχώς
τι κόσμος είναι αυτός
που πλημμυρίζει δάκρυ
τι δακρυσμένος ουρανός
Σκεφτόμουν και ονειρευόμουν ό,τι ήθελα να ζήσω.Αυτό με ηρεμούσε , μου άρεσε αλλά άλλοτε με έπιανε κατάθλιψη που δεν μπορούσα να το ζήσω.Κάποια στιγμή ένιωσα το απόλυτο κενό , σα να χτύπησα ξαφνικά σε τοίχο."Μα εγώ πηγαίνω μόνος" που λέει και ο Πλιάτσικας.
Όπως αναφαίραμε και στην αρχή όλα μα όλα είναι θέμα επιλογών! Το βασικότερο ερώτημα που θα έθετα εγώ είναι: Με έχω καλύψει? Τα έχ βρει με την πάρτι μου?
Το θέμα είναι να μην μετανιώνουμε για κάτι που κάναμε και να προσπαθούμε να το κάνουμε καλήτερο από πριν! Αν φτάσουμε στο σημείο να μετανιώνουμε για κάτι που κάναμε τότε φτάνουμε στις ερωτήσεις που έθεσα πιο πάνω! Μετά θα φτάσουμε σε ένα σημείο να λυπόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και ακόμα χειρότερα να τον παρατήσουμε στο έλεος του Θεού...! Ναι, όπως είπα και πιο πάνω πιστεύω πως έχω γεννηθεί σε λάθος τόπο και χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μου αρέσει η ζωή που έχω κάνει, που κάνω και που θα κάνω! Άλλωστε "δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω..."!
