Μανος Χατζιδάκις-Ψάχνω στιχους από 1 τραγούδι.

Υπάρχει ένα τραγούδι, που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις, το οποίο ξεκινά με έναν πρόλογο-μονόλογο που απαγγέλει ο ίδιος και συνεχίζει με την φωνή κάποιου αλλου, δεν θυμάμαι ποιου..

Ο πρόλογος τελειώνει με την φράση: "...κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν..".

Μήπως ξέρει κάποιος να μου πει τους στιχους αυτού του τραγουδιού??

Ευχαριστω προκαταβολικά!

Οι στίχοι που λες melitini ανήκουν πράγματι στον "Προλογο" του Μάνου Χατζηκάκι, από το δίσκο "Οδός Ονείρων", το γνωστό μουσικό θεατρικό έργο το οποίο ανέβηκε στο "Μετροπόλιταν" το 1962.
Όλοι οι στίχοι του "Προλόγου" είναι:

"Γεια σας. Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι, ας πούμε, ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολλή σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό, μα κι αβάσταχτο ουρανό.
Εδώ, σ’ αυτό το δρόμο γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί.
Όμως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν."

Στο δίσκο, αμέσως μετά ακολουθεί το υπέροχο εκείνο τραγούδι, με τίτλο ομόνυμο του δίσκου, που έγραψε ο Μάνος Χατζηδάκις και τραγούδησε ο Μαρίνος μαζί με χορωδία

"ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εσύ
σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ΄ αστέρια
που όλο πέφτουν σα βροχή.

Δος μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ΄την αρχή.

Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή"

...και τι να πει κανείς για την συγκλονιστική εκτέλεση του "Ηθοποιού" από τον αγαπημένο σου/μου Δημήτρη Χορν, Νεκταρία.

O ίδιος ο Χατζιδάκις είχε πει για αυτόν τον δίσκο-σταθμό στην ελληνική δισκογραφία:

"Ό,τι θα παρουσιάσω δεν είναι επιθεώρησις . Είναι ένα μουσικό έργο με πολλά χορευτικά στοιχεία, πού δίνει ανάγλυφα, μέσα από στιγμές, λεπτομέρειες, κοινά περιστατικά από τη ζωή μιας γειτονιάς, μίας οποιασδήποτε, ας πούμε, τυπικής Αθηναϊκής συνοικίας, εκείνο πού πραγματικά κυκλοφορεί και κρύβεται μέσα σ' όλα κι όλους: το όνειρο. Αυτό το όνειρο πού είναι η οδός της ζωής - πού είναι η οδός του θανάτου".

Στον "Επίλογο" δε του δίσκου, με υπόκρουση τον ήχο της λατέρνας, ακούγεται η φωνή του Μάνου Χατζιδάκι, να λέει:

«Εδώ τελειώνουν τα όνειρα πού μου δανείσατε εσείς
οι ίδιοι μια βραδιά δίχως να το γνωρίζετε. Τώρα είναι αργά
και όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. Εγώ αθεράπευτα πιστός σ' αυτό
το δρόμο, θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούργια
όνειρα πού θα γεννήσετε.
Να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά,
πάλι σε μουσική. Καληνύχτα» ...

... na kai kati pou dev nksera... :)

Ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά!! Άκουσα μόνο μια φορά αυτό το τραγούδι και μ' άρεσε πάρα πολύ. Δεν ήξερα τιποτα ομως απ' αυτά που μου είπατε. Και πάλι ευχαριστώ!!