ελληνική μουσική
    523 online   ·  210.846 μέλη

    Μελαγχολια...ενα απλο αισθημα...η' μηπως Εμπνευση!

    sea_like_eyes
    17.08.2006, 22:47
    Μελαγχολια...Προσφατα πραγματοποιηθηκε μια εκθεση ζωγραφικης...Μεχρι εδω ολα καλα θα μου πειτε....το θεμα ειναι πως ολα τα εργα ειχαν ως βαση την μελαγχολια και μονο αυτη....τελικα τι ρολο παιζει η μελαγχολια?στη μουσικη ας πουμε...στιχοι,συνθεσεις ολοκληρες που αποπνεουν.....μελαγχολια....
    theotita
    17.08.2006, 23:21
    Η τέχνη γενικά, για μένα έχει δύο - ας τις πω - ιδιότητες, που πολλές φορές είναι αλληλένδετες: την επικοινωνία και την ίαση.
    Ο καλλιτέχνης, είτε ζωγράφος είτε μουσικός είτε ο,τιδήποτε άλλο, μέσα από την τέχνη του εκφράζει συναισθήματα, σκέψεις, ανησυχίες, προβληματισμούς. Παράλληλα, όμως, μέσα απ' αυτήν την έκφραση μπορεί να "γιατρέψει" την ψυχή του. Κι αντίθετα. Υπάρχουν φορές που δημιουργεί ακριβώς για να ξεπεράσει καταστάσεις όπως η μελαγχολία, αλλά στο τέλος την επικοινωνή αφού την έχει κάνει πίνακα, τραγούδι, κλπ.

    Άρα, ακόμα κι η μελαγχολία μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης! Κανένα αίσθημα ή συναίσθημα δεν είναι απλό...
    sea_like_eyes
    18.08.2006, 17:20
    αρα η μουσικη ειναι.....ερωτευμενη με την ζωη,την καθημερινοτητα και το αντιθετο φυσικα.η μελαγχολια αλλωστε ειναι ενα ακομα στοιχειο της καθημερινοτητας...
    theotita,συμφωνω απολυτα μαζι σου!
    theotita
    18.08.2006, 17:39

    gate
    18.08.2006, 23:21
    "...επειδή η δύναμη της μαύρης χολής είναι ασταθής, ασταθείς είναι και οι μελαγχολικοί [...] Και επειδή είναι δυνατόν η αστάθεια να βασίζεται και σε καλό μείγμα και να λειτουργεί κάπως εξισορροπητικά και, όπου χρειάζεται, να γίνεται η διάθεση θερμότερη κι ύστερα πάλι ψυχρή ή το αντίστροφο εξ αιτίας της υπερβολής στην οποία φτάνει, γι' αυτό όλοι οι μελαγχολκοί είναι πλάσματα ξεχωριστά, κι αυτό όχι από αρρώστια αλλά από τη φύση τους."

    Αυτά κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα περί της ..."μελαίνης χολής"... θα βρείτε στο 30ο πρόβλημα του Αριστοτέλη, με θέμα: "Μελαγχολία και ιδιοφυΐα"...

    [βλ. εκδόσεις Άγρα, μετάφραση Αλόη Σιδέρη, με εισαγωγή και σχόλια Jackie Pigeaud]

    Η γνώση σώζει το όνειρο...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 18-08-2006 23:23 ]


    koini_maria
    19.08.2006, 00:51
    Η μόνη μου επαφή με την τέχνη είναι αυτή της αποδοχής , ενεργητικής μεν - έτσι θέλω να πιστεύω , τουλάχιστον - μονάχα αποδοχής , δε...
    Ποτέ μου δεν κατάφερα να γράψω ούτε ένα στιχάκι γιατί ποτέ του ένα στιχάκι που γεννιόταν στο μυαλό μου δεν χωρούσε την κατάσταση που ήθελε να περιγράψει , ήταν φτωχό και πολύ λίγο ...
    Δεν ξέρω τι μπορεί να εμπνεύσει έναν καλλιτέχνη προκειμένου να δημιουργήσει , να γεννήσει ένα έργο...
    Δεν ξέρω , επίσης , αν η μελαγχολία μπορεί να λειτουργήσει ως ζωοποιός δύναμη , αν μπορεί δηλαδή να μετατρέψει κάτι από σκέψη σε εικόνα , λέξη , νότα ή ο,τιδήποτε άλλο ...
    Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι οτι αφού η μελαγχολία είναι και αυτή ένα συναίσθημα είναι ωραίο να την νιώθουμε που και που ...
    Προσφέρει ... Διδάσκει , ίσως ...
    Είναι όμορφο να μπορείς να νιώθεις διάφορα συναισθήματα...
    Δηλώνει ύπαρξη ζωής αυτό , νομίζω ...
    Μην ξεχνάς ότι μπορεί να έρθει η στιγμή στην οποία δεν θα μπορείς να νιώσεις τίποτα ...
    Μην την φοβάσαι την μελαγχολία...
    Το κενό να φοβάσαι ...
    Την έλλειψη οποιουδήποτε συναισθήματος , οποιουδήποτε πάθους ...
    Γι' αυτό στο εξής όταν μελαγχολείς , να χαμογελάς λιγάκι , κρυφά από μέσα σου ... Θα είσαι ζεις ακόμα , να ξέρεις ...
    Aiolos_m
    19.08.2006, 02:55
    Μελαγχολία...πηγή έμπνευσης αναμφισβήτητα...ένα συγκρότημα που ζει τη μελαγχολία μέσα από την τέχνη του είναι τα αγαπημένα μου Κρίνα...

    ΑΓΡΙΟ ΜΕΛΙ

    Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
    και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
    που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ
    δίκαιος φθόνος σ' άδικο της ζωής νόμο

    Ν' αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
    και ν' αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι
    που γεμίζεις μ' ανάσες καθώς ξεψυχά
    το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ

    Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
    και να φτύνω σιωπές σ' άλλες δυό μου ζωές
    που δε τρέχουν τα σύννεφα και πως ν' ανασάνω
    με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.

    Να φωλιάζω κρυφά στις ρυτίδες της νιότης
    και να ψέλνω αργά το τραγούδι της μάνας
    που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ είμαι ο πότης
    είμαι μέτρο, ρυθμός, η ωδή και ο Πάνας

    Δεν αντέχουν τα πόδια μου να τρέξουν κοντά σου
    σαν κισσός να τυλίξω το κορμί σου που θέλει
    που δε θέλει όμως φίδι να γίνει, φαντάσου
    να σταλάξει αρμύρα από άγριο μέλι...


    Θ.Α




    sea_like_eyes
    19.08.2006, 11:50
    μιζερο φως......συναισθηματα ντυμενα με νοτες...
    ioannade
    22.08.2006, 15:58
    Μαλλον εμπνευση.........τα αισθηματα και τα συναισθηματα ερχονται απο μονα τους χωρις καμια επιδιωξη...!

    sea_like_eyes
    22.08.2006, 16:24
    Δεν κανουμε και μια λιστα με τα ποιο μελαγχολικα τραγουδια ever...?ας ξεκινησουμε με ελληνικο ρεπερτοριο...ξεκιναω εγω με το ''Δ''απο τα διαφανα κρινα...περιμενω δικες σας προτασεις...θα'θελα να ειναι και λιγο ψαγμενες...με εννοειτε νομιζω..(καλοι οι πυξ λαξ...μα...)...περιμενω με αγωνια....
    Aiolos_m
    22.08.2006, 17:02
    justelene

    Μέσα σε χρόνια δανεικά, απρόσμενα και ξένα
    μες στα ποτάμια τα θολά που ζω σα μαύρη σμέρνα
    μες στην ανάσα του Βοριά, σε σύμπαντα ηττημένα
    Θα σιγοκαίνε σα φωτιά η αγάπη και η λησμονιά.

    Θα χουν τα μάτια μου σκουριά, θα ζω χωρίς εσένα
    θα με χλευάζουν τα παιδιά, θα πιω απ' τη μαύρη στέρνα
    μες των μηρών σου τη δροσιά πως ξαποστέναν τρυφερά
    τα χέρια μου, δυό ελάφια κουρασμένα.

    Κι εγώ που δε μπορώ πια να ξεχάσω τ' όνομά της
    να τριγυρνάω εδώ κι εκεί ψάχνοντας τ' άρωμά της,
    στον κήπο της Γεσθημανή να ξαγρυπνώ δίχως φωνή
    σαν λυπημένο φάντασμα στον τάφο της αγάπης.

    μουσικη: διαφανα κρινa
    στιχοι: παντελης ροδοστογλου

    Aiolos_m
    22.08.2006, 17:12
    Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ στο σχήμα που έκανε τη μελαγχολία να ακτινοβολεί και εμάς ν’ αναζητάμε τη ζεστή λάμψη στη ματιά της...

    Βασίλης Κυριακόπουλος για τα Διάφανα Κρίνα,
    9/12/2001- Avopolis

    sea_like_eyes
    22.08.2006, 17:47
    thanks aiolos...το τραγουδι μπηκε στην λιστα.....
    maspa
    10.09.2006, 05:37
    Κάθε συναίσθημα μπορεί να προκαλέσει έμπνευση....Έτσι και η μελαγχολία.Προσέξτε μόνο γιατί μετά τη μελαγχολία έρχεται η κατάθλιψη!
    poison_girl
    10.09.2006, 11:57
    μελαγχολια......γνωριμη λεξη ακομα πιο γνωριμο συναισθημα το οποιο νιωθω τα τελευταια 99χρονια εννοειτε πηγη τρομερης εμπνευσης..!!!!!

    take me down to the paradise city where the grass is....PINK and the boys are preety!!!I want you please take me home!!!!!!!!!!!!!!!!

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : poison_girl στις 10-09-2006 11:58 ]


    sea_like_eyes
    10.09.2006, 15:55
    πλακα πλακα..η καταθλιψη ειναι της μοδας.....περιμενω τραγουδια σας παιδια..δικες σας επιλογες...
    houlina
    10.09.2006, 16:24
    εμένα μου αποπνέει μελαγχολία το Σιωπή από Ξύλινα Σπαθιά...
    όταν το ακούω ταξιδεύω σ'ένα άλλο μέρος...
    sea_like_eyes
    10.09.2006, 16:40
    Ωραια επιλογη Οριάνα.......κι αλλο ενα στην λιστα.........!!!


    Rasmio
    10.09.2006, 21:14
    Joy Division - Shadowplay
    δεν λεω τιποτα αλλο...
    vero
    10.09.2006, 22:24
    wet sand - red hot chili peppers