«ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ»
ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ (ΛοΓό)
παρουσιάζει ένα αφιέρωμα σε τραγούδια που έγραψαν μια...χαμογελαστή ιστορία!
22, 23 ΚΑΙ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ, ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (ΜΕΤΑ ΨΗΛΑ ΡΕΒΕΡ), ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ
29, 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΡΥΠΙΩΤΗΣ, ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
6, 7, 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ, ΑΦΟΙ ΚΑΤΣΑΜΠΑ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Μαζί τους ο Κώστας Μάτζιος και η
Νίκη Τσαϊρέλη
Το σατυρικό τραγούδι (γελοιογραφικό όπως το αποκαλεί ο δημιουργός του ΛΟΓΟ') πρωτοεμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στη δισκογραφία την δεκαετία του ΄70.
Στην διάρκεια της δικτατορίας παράλληλα με το πολιτικό τραγούδι που ήταν απαγορευμένο, τα σατυρικά τραγούδια ήταν οι πρώτες προσπάθειες να περάσουν κάποια μηνύματα και η πρώτη απόπειρα επικοινωνίας μέσα από το χιούμορ. Στην χρονιά της μεταπολίτευσης (΄74) κυκλοφορούν όλοι οι δίσκοι με τα σατυρικά τραγούδια σημειώνοντας τεράστια επιτυχία και πλέον το γελοιογραφικό τραγούδι μεσουρανεί για μια δεκαετία ακόμα. Ο
Γιάννης Λογοθέτης περιγράφει το σατυρικό τραγούδι σαν μια γελοιογραφία. Γεμάτο από νοήματα χρησιμοποιεί το χιούμορ για να καταγράψει την εποχή μας.
Το αφιέρωμα που ετοιμάζει περιλαμβάνει τρία τριήμερα γεμάτα τραγούδια με χαμόγελο. Από την «Λούλα» και «Το σκυλάκι το κανίς» του ιδίου μέχρι την «Ευλαμπία» του Γιάννη Γιοκαρίνη, το «Πάρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου» του Λάκη Παπαδόπουλου, τα σατυρικά τραγούδια από τα
Ημισκούμπρια, το «Ένας τούρκος στο Παρίσι» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, «Τον σκύλο τον Βαγγέλη» του Φοίβου Δεληβοριά ή τα απίστευτα
Latin των αδερφών Κατσάμπα! κ.α. Ο ηθοποιός Κώστας Ευρυπιώτης θα διαβάσει χιουμοριστικά κείμενα ενώ ο
Μανώλης Μητσιάς, ο
Αντώνης Καλογιάννης αλλά και ο Κώστας Μάτζιος με την
Νίκη Τσαϊρέλη θα συμμετέχουν σε ένα μικρό αφιέρωμα στην καριέρα του Γιάννη Λογοθέτη ως στιχουργού, αφού έχει γράψει αρκετά τραγούδια που έχουν σφραγίσει με την ερμηνεία τους μεγάλες φωνές όπως η
Βίκυ Μοσχολιού (Έτσι είναι η ζωή, Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε), η
Δήμητρα Γαλάνη (Αν μ’αγαπάς φίλα σταυρό, Να πέσει να ρημάξει στα βράχια το φεγγάρι, Βρε πως αλλάζουν οι καιροί), ο
Μανώλης Μητσιάς (Κοίταξε να δεις, Τι να πούμε τι, Με το πρώτο λεωφορείο) κ.α.
Όπως λέει και ο ίδιος ο εμπνευστής των παραστάσεων «Στις δύσκολες στιγμές το χιούμορ είναι η αισιοδοξία, η διέξοδος και η εκτόνωση. Και τέτοιου είδους τραγούδια, πάντα φρέσκα και επίκαιρα, στις σημερινές δυσκολίες πιστεύουμε ότι θα σας χαρίσουν το χαμένο χαμόγελο»...
ΖΥΓΟΣ: Κυδαθηναίων 22-Πλάκα, τηλ: 210 3241610.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΕΡΑΚΗΣ
ΤΗΛ. 6972858515
Βιογραφικό
Ο
Γιάννης Λογοθέτης (ΛοΓο), γεννήθηκε στη Θάσο. Άρχισε να δημοσιεύει γελοιογραφίες από 17 χρονών. Συνεργάστηκε με εφημερίδες όπως: Τα Νέα, Το Βήμα, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Αυγή, Daily Mirror , Sunday Telegraph και περιοδικά όπως: Ταχυδρόμος, Εικόνες και άλλα.
Έχει εκδώσει 21 Βιβλία με γελοιογραφίες, ένα Βιβλίο μαγειρικής (ΛοΓομαγειρέματα, εκδόσεις Καστανιώτη) και τελευταία ένα βιβλίο με συγκεντρωμένα όλα του τα τραγούδια με τίτλο: "Ασπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε", εκδόσεις Παπαϊωάννου. Έχει πάρει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις σκίτσου στον Καναδά, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα έχει κάνει ατομικές εκθέσεις με γελοιογραφίες, ενώ συμμετείχε και σε ομαδικές.
Παράλληλα έχει κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον FLASH και στον 9.84 και τηλεοπτικές στην ΕΡΤ με τίτλο: "Χαμογελάστε λοξά να φανεί το χρυσό δοντάκι". Έγραψε την επιθεώρηση "Βαριετέ" που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε το 1971 γράφοντας στίχους.
Συνεργάστηκε με τους Δήμο Μούτση, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Βασίλη Αρχιτεκτονίδη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Γιάννη Κιουρτσόγλου, Χριστόδουλο Χάλαρη, Σταύρο Κουγιουμτζή, Πέτρο Βαγιόπουλο, Βασίλη Δημητρίου, γράφοντας τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, τις οποίες τραγούδησαν οι: Μοσχολιού, Μητσιάς, Γαλάνη, Πάριος, Αλεξίου, Καλογιάννης, Μάνου, Κιουρτσόγλου, Ανδρεάδης, Αμπαζής, Πουλόπουλος, Χρύσανθος, Πουλικάκος, ΛαΒίνα, Λετονός, Κοντογιάννης,
Γιάννης Γκιωνάκης,
Θύμιος Καρακατσάνης και
Τάκης Μηλιάδης.
Στη δεκαετία του 70 καθιέρωσε το χιουμοριστικό τραγούδι με τρεις μεγάλους δίσκους που έγραψε για τον Θέμη Ανδρεάδη. Τα τελευταία χρόνια τραγουδάει τα τραγούδια του και ο ίδιος. Ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής: στον "Αστρολάβο", στην "Αίθουσα Σκουφά", στην "Έκφραση" της Γλυφάδας, στο "Δαίδαλμα".
ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛοΓο...
Ο ΜΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ...
«Εις τον δίσκον "Τραγούδια με νόημα" του φίλου Γιάνη Λογοθέτη, περιέχονται ράσμπε, ρούμπε, κε σάμπε, και μεταξή άλων κε το λεγόμενον "τανγκό" που κατά την γνόμην Μου θα είνε ο χορός του Μέλοντος. ΟΔΗΓΙΕ ΧΡΗΣΕΟΣ: το τανγκό χορέβετε ως εξής: τοποθετόμεν μίαν ντάμαν εις την αγκαλειάν μας εις ορθίαν στάσιν κε ακολούθος χορέβομεν αφτήν, προσέχοντες όστε οι πόδες αμφοτέρων να ακολουθούν τον ριθμόν της μουσικής, χορίς να κητάζομεν εμείς τα κάτο άκρα. Οταν ο δίσκος τελιόση, κε εάν η κηρία θέλει, σηνεχίζομεν».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:
Τα σατιρικά, ή άλλως σκωπτικά, τραγούδια ανήκουν σε μια τόσο παλιά παράδοση όσο, σχεδόν, και ο κοινωνικός άνθρωπος. Το σκώμμα (από το σκωψ = το πτηνό γκιώνης), το πείραγμα, ιδιαιτέρως στη δικιά μας παράδοση, ήταν πάντα προσφιλές και τα τραγούδια που δημιούργησε αποτελούν μια μεγάλη κατηγορία με ποικιλία θεμάτων.
Ένα χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι πως η διακωμώδηση μπορεί να φτάνει στα άκρα, καθώς ακόμα και τραγικές καταστάσεις δεν παραλείπει να συμπεριλάβει στα ενδιαφέροντά του είτε ο ανώνυμος είτε ο επώνυμος δημιουργός.
Σε δύσκολες εποχές, η σάτιρα είναι διέξοδος και μέσο ηθικής αντίστασης. Οι συντηρητικές κοινωνίες έχουν πολύ ισχυρούς άγραφους κανόνες της κοινωνικής ζωής. Η επιτίμηση και η καταδίκη για την παραβίαση αυτών των κανόνων εκφράζεται, εκτός από τους άλλους τρόπους, και με την κοροϊδία, το περιγέλασμα. Η άπιστη σύζυγος, οι γέροι και οι γριές που δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με την ηλικία τους, τα διάφορα ελαττώματα κι όλοι οι κριματισμένοι παραδίδονται στην τιμωρία της σάτιρας. Επομένως, ο ρόλος της είναι και διδακτικός αφού, έμμεσα, εκφράζονται οι κοινωνικές αξίες.
Όσοι ήσαν πολύ νέοι σε ένα κοντινό παρελθόν, και τώρα λιγότερο νέοι, ασφαλώς θα θυμηθούν, με ανάμικτα αισθήματα, τα σατιρικά τραγούδια του Γιάννη Λογοθέτη. Αλλά και οι περισσότερο νέοι, όσοι δηλαδή δεν έχουν βιώσει το κλίμα και το πνεύμα των ημερών της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, δεν θα μείνουν, πιστεύω, αδιάφοροι ακούγοντάς τα. Είναι, για να εκφραστώ μ' ένα ανάΛΟΓΟ πνεύμα, σατιρικά τραγούδια «διά μικρούς και μεγάλους». Τιμή στη σάτιρα, που όχι μόνο σκώπτει τις διάφορες άσχημες, συνήθως, πλευρές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αλλά ενεργεί ηθοποιητικά και θεραπευτικά μ' έναν τρόπο τόσο αβίαστο όσο και το γέλιο καθεαυτό, ως αυθόρμητη αντίδραση στο γελοίο. Τέτοιος είναι ο σκοπός της Σάτιρας, παρόμοιος και του Γιάννη Λογοθέτη. Χωρίς δισταγμό, έμμεσα ή άμεσα να καυτηριάσει (ή και να τηγανίσει) ανελέητα τις ανθρώπινες κακίες, αδυναμίες και μικρότητες, γελοιοποιώντας και διασύροντας αντιλήψεις, ιδέες, πρότυπα και καταστάσεις.
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ο
Γιάννης Λογοθέτης ή μάλλον ο ΛΟΓΟ, όπως είναι γνωστότερος, κάθεται περιστοιχισμένος από ένα φωτεινό, πολύχρωμο πλήθος. Οι ζωγραφιστοί του ήρωες ποζάρουν κατά μόνας ή ανά ζεύγη στους δεκάδες πίνακες που γεμίζουν τους τοίχους του εργαστηρίου και διηγούνται τις ιστοριούλες τους σε όποιον τους κοιτάζει προσεκτικά. Όλοι τους έχουν κάτι το σκανδαλιάρικο, σαν παιδιά που βούτηξαν πρώτα σε ένα θεατρικό βεστιάριο και μετά βγήκαν στο δρόμο με περιπαικτική διάθεση.
ΜΑΙΡΗ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ – ΤΑ ΝΕΑ
Πρόσωπα χαρούμενα που μοιάζουν να έχουν βγει από παιδικές ζωγραφιές είναι τα έργα που παρουσιάζει ο ΛοΓο. Πρόσωπα που θα μπορούσαν να είμαστε εμείς, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ή και... κανένας. Γελοιογράφος, ζωγράφος, στιχουργός, τραγουδιστής. Πώς προτιμά να συστήνεται; «Γελοιογράφος, χωρίς δεύτερη σκέψη», δηλώνει - και δικαίως αν σκεφτεί κανείς πως από τα 17 του δημοσίευε τα σκίτσα του και έχει κάνει καριέρα σε όλες σχεδόν τις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες, αλλά και σε βρετανικές. «Άλλωστε και τα τραγούδια μου μοιάζουν με κόμικς, έχουν αρχή, μέση και τέλος. Όλα έχουν μεγάλη σχέση μεταξύ τους, αλλά είναι προέκταση της γελοιογραφίας».
ΕΧΕΙ ΠΕΙ...
«Στη γειτονιά μου στον Πειραιά υπήρχε ένα παιδί που έκανε γελοιογραφίες για κάτι λαϊκά περιοδικά. Λεγόταν Δημήτρης Σταματάκης. Μέναμε τότε στην ίδια αυλή. Γύρω γύρω υπήρχαν κι άλλες κάμαρες, όπου έμεναν 3 οικογένειες. Τη μια βδομάδα, λοιπόν, αγόραζε ένας το "Ρομάντζο" και το διαβάζαμε όλοι. Την άλλη εβδομάδα το αγόραζε ο επόμενος. Έβλεπα κι εγώ το περιοδικό και στεκόμουν στις γελοιογραφίες. Ήθελα να μάθω τι είναι αυτό. Βρήκα, λοιπόν, τον Σταματάκη και μου εξήγησε πως αυτά γίνονται με σινική μελάνη πάνω σε άσπρο χαρτί. "Προσπάθησε", μου λέει όμως, "να κάνεις μοντέρνες γελοιογραφίες. Κι έτσι ξεκίνησα 17 χρονών...»
«Xιούμορ έχουν οι άνθρωποι με ποιότητα»
«Συνήθως ό,τι φτιάχνω, είτε έργα είτε τραγούδια, έχουν επιτυχία στα παιδιά πρωτίστως, τα οποία μάλιστα έχουν και άποψη, κρύβω κι εγώ ένα παιδί μέσα μου. Θα ήμουν σοβαροφανής αν έκανα μεγάλη ζωγραφική. H ζωγραφική είναι παιχνίδι»
«Αισθάνομαι τυχερός επειδή έκανα τα πράγματα που ήθελα»
Στο βιβλίο του ΛΟΓΟμαγειρέματα που έχει κυκλοφορήσει με εικονογραφημένες συνταγές μαγειρικής γράφει «Ένα καλό φαγητό είναι ιδιωτική υπόθεση. Γίνεται δημόσια όταν έχεις τη σωστή συνταγή. Και ποια είναι αυτή; Η καλή διάθεση! Και για να έχω καλή διάθεση, πρέπει οι συνταγές μαγειρικής να είναι και λίγο πικάντικες, με το αλατάκι τους, με το πιπεράκι τους, με το σκορδάκι τους και με το χιουμοριστικό σκιτσάκι τους. Έτσι θα απολαύσω το παϊδάκι μου και θα κάνω ΧΑ! Και όχι ΑΧ! το στομαχάκι μου... Γι' αυτό έγραψα το ΛΟΓΟμαγειρέματα».
«Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη τραγούδια. Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική. Ακόμα και την κόρη μου την βγάλαμε Ελισσώ και την βαφτίσαμε έτσι από το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου...»
«Οταν ήμουν παιδί, σ' όλες τις γειτονιές φτιάχναμε, αντί για συγκροτήματα, τρίο και λέγαμε δήθεν λατινοαμερικανικά τραγούδια με ψεύτικα λόγια. Αργότερα λοιπόν θέλησα να κάνω έναν τέτοιο δίσκο, να βάλω λίγο επιθεωρησιακά λόγια και να τα τραγουδήσουν ηθοποιοί. Ήταν όλα τα... Τραγούδια με νόημα»
«Ο
Θέμης Ανδρεάδης ήταν εκείνη την εποχή νούμερο ένα. Τραγουδούσε σε μια μπουάτ στην Πλάκα μαζί με τη Μοσχολιού κι απ' έξω περίμενε ο κόσμος να βγουν οι πρώτοι για να μπουν οι επόμενοι. Ουρές κάθε βράδυ. Μαζί κάναμε τρεις δίσκους...»
