1975. Γερμανία. Ο τριαντάχρονος Αμερικανός πιανίστας δίνει μια συναυλία. Από τα εικοσιεπτά του έχει αρχίσει να πειραματίζεται με αυτοσχεδιασμούς μπροστά σε κοινό. Εμφανίζεται στη σκηνή δίχως
παρτιτούρες και ξεκινάει να παίζει, όχι σπάνια για περισσότερο από ώρα. Το κοινό σχεδόν πάντα ενθουσιάζεται. Όταν ο πιανίστας νιώθει κάτι μαγικό να συμβαίνει κάνει κάτι σχεδόν ανήκουστο για κοντσέρτο πιάνου: χτυπά το πόδι του ρυθμικά στο πάτωμα. Άλλες φορές σηκώνεται ελαφρά από το κάθισμά του σαν να αιωρείται από μιαν ανεξήγητη δύναμη. Πιο σπάνια, όταν η έκσταση της δημιουργίας τον κυριεύει, αφήνει ελεύθερη τη φωνή του και με υπόγειες κραυγές γίνεται ένα με τους ήχους που συνθέτει. Κλείνοντας τα μάτια δείχνει να ταξιδεύει πέρα από το χώρο και την ύλη.
Σε κάποιους από το κοινό το ηχητικό αυτό πάντρεμα δεν αρέσει. Ο ίδιος, άγνωστο αν έχει επίγνωση, αδιαφορεί. Μοιάζει να μην είναι καν παρών. Απαιτεί απόλυτη ησυχία από το κοινό του και δεν είναι λίγες οι φορές που στο παρελθόν έχει διακόψει συναυλίες εξαιτίας του βήχα κάποιου θεατή.
Η σημερινή είναι μια ιδιαίτερη παράσταση αν και κανείς δεν το γνωρίζει ακόμη. Αμέσως μετά το τέλος της, μουσικολόγοι, μουσικοί και ακροατές θα τον πιέσουν για την κατάρτιση
παρτιτούρας βασιζόμενης στην ηχογράφηση. Ο ίδιος αρχικά θα αρνηθεί λέγοντας πως ένας αυτοσχεδιασμός γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Η δημιουργία όμως υπερβαίνει τον δημιουργό. Η
παρτιτούρα δημοσιεύεται με τον πιανίστα να τονίζει ότι κάποιος θα πρέπει να ακολουθήσει την ηχογράφηση και όχι τη συμβολική της απεικόνιση για την αναβίωση της σύνθεσης. Ό,τι κι αν συνέβη εκείνη τη νύχτα δεν γινόταν να χωρέσει στο χαρτί με πληρότητα. Ο 30χρονος πιανίστας γίνεται περιζήτητος. Χρόνια μετά ο δίσκος θα γίνει από τους πιο επιτυχημένους στην ιστορία του είδους. Το όνομα του πιανίστα Keith Jarrett και το κοντσέρτο The Kφln Concert -όνομα της πόλης στην οποία έλαβε χώρα η μυσταγωγία.
1993. Ρώμη. Ένας σαραντάχρονος Ιταλός χρησιμοποιεί το απόσπασμα του κοντσέρτου για μια σκηνή στην ταινία που θα τον κάνει γνωστό παγκοσμίως: Ο ήρωας-σκηνοθέτης ταξιδεύει στην περιοχή της δολοφονίας του Pier Paolo Pasolini. Ακούγεται μόνο η μουσική από τη νύχτα εκείνη του 1975, χρονιά της δολοφονίας.
src="modules/Splatt_Forums/attachment/1c61b4f45e56c7dfa4dcdd4d0ad492d5.0.Keith_Jarrett.jpg.atch">
