έχει τύχει σίγουρα σε όλους σας να συνδέσετε τραγούδια με κάποιες ευχάριστες στιγμές όπως π.χ το Final Countdown με τον τελικό του Ευρομπάσκετ του 87...
Σας έχει τύχει όμως και το αντίθετο??
Να συνδέσετε ένα τραγούδι με μια άσχημη στιγμή της ζωής σας και μετά να μην θέλετε να το ξαναακούσετε επειδή σας θυμίζει αυτή την άσχημη στιγμή????
Εγώ αυτό έπαθα με το Wish you were here - Pink Floyd το ο΄ποίο έιναι ένα υπέροχο τραγούδι...εγώ όμως δεν μπορώ να το ακούω γιατί στεναχωριέμαι!!!
Σας έχει συμβεί ποτέ και με πιο τραγούδι???
Κάτι μου έρχεται στο μυαλό από "Όλα σε θυμίζουν..."
Σε όλους συμβαίνει αυτό κάποια στιγμή... Αλλά, φίλε Ozzako, έχεις πολλά ακόμα να ζήσεις και πολλά να συνδέσεις με τραγούδια, παλιά ή νεότερα... Αν όμως μπεις στο τριπάκι να "σβήνεις" τραγούδια για τέτοιους λόγους, το tracklist σου θα συρρικνωθεί επικίνδυνα!!!!! Άλλωστε, πάντα κάτι θα σου θυμίζει μια κακή στιγμή... Άσε την ανάμνηση να υπάρχει κάπου στο βάθος, και κοίτα να απολαμβάνεις κάθε κομμάτι που σου αρέσει...
Υπάρχει ένα τραγούδι που δε μπορώ να τ'ακούσω με τίποτα...αλλά όχι επειδή μου θυμίζει κάτι δυσάρεστο! Το "Να με προσέχεις" από Πορτοκάλογλου.....Παλιότερα όταν μ'άρεσε ένα τραγούδι πάρα πολύ το έβαζα και το άκουγα τουλάχιστον 20 φορές μαζεμένες(!) Ε,όπως και να το κάνουμε δε μπορώ να το ξανακούσω....Έχω πάθει κορεσμό,πως να το κάνουμε!!
''Δείξε μου τον τρόπο'' του Ζακ Στεφάνου.
Μου θυμίζει τον σκυλάκο μου,τον Λουλούκο.Μια μέρα πριν τον σκοτώσει ένα αμάξι στο δρόμο τον είχα τραβίξει κάμερα και είχα βάλει αυτό το τραγούδι δημιουργόντας κάτι σαν video clip.Την επόμενη που τον έχασα δεν μπορούσα να ξανακούσω αυτό το τραγούδι,κάθε στίχος ήταν σαν να προοριζόταν για εκείνον.Ούτε καν να δω το video.
Όσο περνάει ο καιρός βέβαια παίρνει για μένα άλλη αξία το τραγούδι αυτό.
Χρυσός κι ασήμι
αγρίμι μες τη νύχτα
ουρλιάζεις δυνατά
Δάκρυα σου στα μαλλιά μου
τα γέλια σου χαρά μου
μα μου στερείς κι αυτά
Ποιος να ναι ο λόγος
που ένας θαραλλέος
να κλαίει τόσο πολύ
Ποια να ναι η αιτία
που αντί να λες αστεία
ξεσπάς παντού μ’ οργή
Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
Μόνο θέλω ακόμα
απ’ το δικό στόμα
να ακούσω σ’ αγαπώ
Πιάνω έναν τόνο
κι ίσως να ναι το μόνο
που με πάει μακριά
Λέω μια λέξη
χιονίσει είτε βρέξει
το μέλλον με κοιτά
Θέλω να ζήσω
μα αν δε σ' αγαπήσω
δεν ξέρω αν θα μπορώ
Θέλω να υπάρχω
φιλία μαζί σου να χω
για πολύ καιρό
Δείξε μου τον τρόπο
κι αν θέλει κι άλλο κόπο
εγώ θα προσπαθώ
Μόνο θέλω ακόμα
απ’ το δικό στόμα
να ακούσω σ’ αγαπω
Δεν έχει να κάνει με δυσάρεστη ανάμνηση ή μάλλον με συγκεκριμένο περιστατικό αλλά δεν μπορώ να ξανακούσω το "Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία". Το έχω ακούσει παντού κι από όλους! Όχι άλλο κάρβουνο!
Ναι,και εγώ άλλη μια φορά να ακουσω το " να μ' αγαπας" και το "ητανε μια φορα" του Ξυλούρη θα πάθω νευρικο κλονισμό!!!! τόσα απίθανα κομματια έχουν και οι δύο γιατί σε ολα τα Λαϊβάδικα παιζουν μόνο αυτά δεν καταλαβαίνω.
Η μάλλον καταλαβαίνω αλλά δεν μου αρέσει καθόλου.
Παίζουν ότιδοίποτε μπορεί να σιγοτραγουδίσει ο κόσμος, κατι που να το ξέρει.
Καμία φορά νομίζω πως και τα jingles απο τις διαφημήσεις, που μας πιπιλανε τα μυαλά στα ραδιόφωνα και τα κανάλια, να ακούσουν σε ένα live υπάρχουν ατοομα που θα τα σιγοτραγουδίσουν, έτσι από συνήθεια.
Ναι,και εγώ άλλη μια φορά να ακουσω το " να μ' αγαπας" και το "ητανε μια φορα" του Ξυλούρη θα πάθω νευρικο κλονισμό!!!! τόσα απίθανα κομματια έχουν και οι δύο γιατί σε ολα τα Λαϊβάδικα παιζουν μόνο αυτά δεν καταλαβαίνω.
Η μάλλον καταλαβαίνω αλλά δεν μου αρέσει καθόλου.
Παίζουν ότιδοίποτε μπορεί να σιγοτραγουδίσει ο κόσμος, κατι που να το ξέρει.
Καμία φορά νομίζω πως και τα jingles απο τις διαφημήσεις, που μας πιπιλανε τα μυαλά στα ραδιόφωνα και τα κανάλια, να ακούσουν σε ένα live υπάρχουν ατοομα που θα τα σιγοτραγουδίσουν, έτσι από συνήθεια.
Πειτε τα βρε παιδια επιτελους και νομιζα οτι ημουν μονη!!καθε φορα που πηγαινα σε live μαγαζια και τα ακουγα για 100000η φορα νομιζα οτι επεφτε το ταβανι και με πλακωνε απο την απελπισια,νομιζα οτι θα αρρωστησω ..και η πλακα ειναι οτι ο κοσμος -που λογικα τα χει ακουσει απειρες φορες επισης-δειχνει τετοιο ενθουσιασμο καθε φορα που τα παιζουν λες και βγαινει ο ιδιος ο ξυλουρης η ο σιδηροπουλος και τα τραγουδουν...τελικα ο κοσμος η δεν βγαινει πολυ απο το σπιτι οποτε χαιρεται μ οτι και ν ακουει η τα πραγματα ειναι χειροτερα απ οτι νομιζα
Έχω πια σιχαθεί το ''Άν θυμηθείς τ' όνειρό μου'' (και άλλα πολλά..) γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι το θυμήθηκαν και το έχουν διασκευάσει αμέτρητες φορές..Επίσης, γενικώς δεν μπορώ να ακούω παντού και μάλιστα από εντελώς άσχετους τα πασίγνωστα πια κομμάτια ορισμένων εξαιρετικών κατά τα άλλα καλλιτεχνών..π.χ. Knocking on heaven's door, imagine κ.λ.π. (που φυσικά είναι διαμάντια) και να αγνοούνται τα υπόλοιπα.Μ΄εκνευρίζει που έγιναν σούπα και τα ακούω όπου κι αν βρεθώ. Όσο για το προσωπικό της ιστορίας, με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό όταν ακούω το ''Strawberry fields'', ''Summertime'' , ''Τραγούδι της ερήμου'' και κάποια ακόμη, χωρίς όμως να τα αποφεύγω διαρκώς..Εξάλλου κάθε τραγούδι και μία ανάμνηση..
Ενα απτα τραγούδια που "Δεν μπορώ να ακούσω" είναι το "Σιωπή" απτα Ξύλινα Σπαθία. Εκτος οτι με ανατριχιάζει και δεν υπάρχει μια φορά να μην βουρκώσω έστω και λιγουλακι, πρόσφατα το συνέδεσα και με τον παππούλη μου που χάσαμε.....
Υπάρχουν πολλά τραγούδια τα οποία τα έχω συνδέσει με στιγμές άσχημες της ζωής μου (συνήθως με άσχημες τα συνδέουμε). Μέχρι ένα σημείο δεν ήθελα να τα ακούω μετά κατάλαβα οτι δεν φταίει το τραγούδι αν μια χόρισα να σκοτώθηκε ο κολλητός μου κ.τ.λ. και αν μου τον /την θυμίζει προσπαθώ να θυμάμαι τις καλές στιγμές που πέρασα μαζί τους. Ο μόνος λόγος πλέον για να μην ακούσω ένα τραγούδι είναι να το έχω βαρεθεί!
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη θέλω να ξανακούσω τραγούδι που μ'αρέσει επειδή κάτι συνέβη παράλληλα με το άκουσμά του. Ίσα-ίσα που κυνηγώ να το ξανακούσω για να ξαναβιώσω τα ίδια συναισθήματα και ας είναι και δυσάρεστα(μαζοχισμός,ε?)Οι μόνοι λόγοι για να αλλαξω σταθμό θα είναι είτε επειδή δε μ'αρέσει το τραγούδι είτε επειδή το έχω βαρεθεί.
Κι εμένα μου συμβαίνει πολύ συχνά αυτό που περιγράφεις Ozzakos και με πολλά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι το "Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε" με τους Κατσιμίχα... δυστυχώς! Τόσο υπέροχο τραγούδι κι όμως μου θυμίζει τόσο άσχημες στιγμές που δεν αντέχω ούτε στιγμή στο άκουσμά του.
Yπάρχουν τραγούδια που τα ακούω πολλές φορές και μετά τα βαριέμαι, εώς και τα σιχαίνομαι και δεν μπορώ να τα ξανακούσω..
Αλλά δεν έχει τύχει να συχετίζω μουσική με άσχημες στιγμές και γι'αυτό να μην μπορώ να το ξανακούσω. Μάλλον μέσα μου δεν γίνεται η ''σύνδεση'' που γίνεται στους άλλους.
Το "Να με προσέχεις" από Πορτοκάλογλου.....Παλιότερα όταν μ'άρεσε ένα τραγούδι πάρα πολύ το έβαζα και το άκουγα τουλάχιστον 20 φορές μαζεμένες(!) 
Ε,όπως και να το κάνουμε δε μπορώ να το ξανακούσω....Έχω πάθει κορεσμό,πως να το κάνουμε!! 
)
