Θα σας πώ μια ιστορία του Έντουιν Τζάκσον ,ενός αγοριού που ήθελε να μάθει τα πάντα για την τζάζ.
Όταν ο Ένυουιν Τζάκσον ήταν ακόμη μικρός,είχε ζήσει πολύ δυνατές εμπειρίες.
Όταν ο πατέρας του τραγουδούσε,ο Έντυ μούγκριζε.Κι όταν η μητέρα του τραγουδούσε,ο Έντυ ούρλιαζε.
Στα πέντε του χρόνια,ο Έντυ απέκτησε τη δική του τρομπέτα.
Στα έξι του,του έκαναν δώρο ένα πικάπ,που μπορεί να ήταν μικρό αλλά είχε δύναμη σαν τη δική του.Στα εφτά του,του χάρισαν ένα τρανζίστορ,μήπως έτσι κατορθώσει ο Έντυ να χορτάσει την πελώρια πείνα του για μουσική.
Ξαφνικά,μια μέρα,ο Έντυ κόλλησε στην πόρτα του δωματίου του μια παράξενη πινακίδα που έγραφε:ΜΗΝ ΕΙΣΕΡΧΕΣΘΕ-ΜΕΣΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ.
Απο τότε η πόρτα ήταν πάντα κλειστή.Και κάθε απόγευμα,απο τις τρείς ώς τις έξι,η πινακίδα με την παράξενη επιγραφή έκανε την εμφανισή της στην ίδια πάντα θέση.Έξω απο την πόρτα,οι γονείς του Έντυ μπορούσαν ν'ακούνε την τρομπέτα ...ή το πικάπ..ή το ραδιόφωνο.
Πολλές φορές ,και τα τρία μαζί.
Αλλά πιο δυνατά απ'όλα ακουγόταν η τρομπέτα.Πολύ σύντομα,ο Έντυ απέκτησε μια πραγματική τρομπέτα κι ένα αληθινό δάσκαλο,που είχε μεγάλο πάθος για τη μουσική,όπως ο Έντυ.
Σε λίγο,οι γονείς του Έντυ άρχισαν να ακούνε μουσικές κλίμακες,πολύ απλές κλίμακες,που έβγαιναν δειλά δειλά και μετά έσβηναμ
Μετά,οι κλίμακες ήταν όλο και πιο δύσκολες,που ανέβαιναν και κατέβαιναν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.΄
Ύστερα άκουγαν μουσικές ασκήσεια,που οι νότες τους έμοιαζαν να κάνουν κυκλικές κινήσεις και να απλώνονται σ'όλο το δωμάτιο.
Και απο τις ακήσεις,ο Έντυ προχώρησε στις μελωδίες που έμοιαζαν με ορμητικό ρυάκι ή μ'ένα βαθύ και ήρεμο ποτάμι ή με καταιγίδα ,παιγμένες μ'έναν τέτοιο τρόπο,που οι γονείς του Έντυ δεν μπόρεσαν ποτέ να το φανταστούν.Ο Έντυ τους είπε οτι αυτές οι πολύ προωθημένες μελωδίες ήταν "μοντέρνα μουσική".Οι γονείς του συμφώνησαν αλλά δεν ήταν σίγουρο οτι κατάλαβαν.Σύντομα ο Έντυ και ο δάσκαλός του άρχισαν να παίζουν ντουέτο.Και πολύ γρήγορα,ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις το παίξιμό του Έντυ απο του δασκάλου του.
Στα δεκατέσσερά του ,ο Έντυ ήταν ένας τέλειος και πολύ υπερήφανος τρομπετίστας.
Ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα,ο Έντυ δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί,αν και ήταν μόνος και η πινακίδα ήταν έξω απο την πόρτα του.Κάπου,εκεί κοντά,σ'ενα άλλο σπίτι έπαιζε μια μικρή τζάζ-μπάντα.Απο όλα τα όργανα,ξεχώριζε ένα τενόρο σαξόφωνο,που είχε ένταση και ο ήχος του έκρυβε τόσες εκπλήξεις,που δεν τις είχε ακούσει απο κανέναν άλλο μουσικό.
Τον Έντυ,που είχε ταραχτεί πολύ,τον κυρίευσε η περιέργεια.
Πήρε την τρομπέτα του,βγήκε απο το δωμάτιο του και,ακολουθώντας τον ήχο,ο Έντυ βρήκε τέσσερις νεαρούς μουσικούς να παίζουν στο κελάρι ενός σπιτιού,στο διπλανό τετράγωνο.Όταν οι νεαροί μουσικοί είδαν την τρομπέτα,ζήτησαν απο τον Έντυ να μπεί στην ομάδα τους.Ο Έντυ κοίταξε και ξανακοίταξε τριγύρω,αλλά πουθενα δεν είδε παρτιτούρες.Προσπάθησε να παίξει μαζί τους,αλλά του φάνηκε οτι έκανε αφόρητα λάθη.
Ο Έντυ δεν κατόρθωσε να βρεί μια θέση για τον εαυτό του.Κάθε φορά που προσπαθούσε,η μουσική κόλλαγε σ'ενα στόπ.
"Άκου μικρέ",του είπε αυτός που έπαιζε το τενόρο σαξόφωνο."Ξέρεις καλά τρομπέτα αλλά δεν ξέρεις να παίζεις τζάζ.Όταν μάθεις ξαναέλα".Ο Έντυ,πολύ στενοχωρημένος,γύρισε σπίτι του.
Αλλά η μουσικη που είχε ακούσει στο κελάρι του είχε προκαλέσει υπερδιέγερση.Άρχισε λοιπόν να ακούει δίσκους τζάζ και κυρίως με τρομπετίστες.
Πολύ γρήγορα,άρχισε να νιώθει ευχάριστα όταν προσπαθούσε να παίξει μερικές ασκήσεις και κλασσικά κομμάτια στο ρυθμό της τζάζ.Ο Έντυ άρχισε επίσης να καταλαβαίνει οτι κάθε τρομπετίστας είχε τρομπετίστας είχε το δικό του τρόπο να παίζει.Ήταν σαν να μιλάνε,να γκρινιάζουν,να ξεγλιστρούν και να αστειεύονται με νότες.Ανακάλυψε άκόμη την ευχαρίστηση που προκαλούν οι παύσεις.Στο τέλος,ο Έντουιν Τζάκσον ήταν έτοιμος .Κι έτρεξε στο κελάρι του σπιτιού ,στο διπλανό τετράφωνο.
Αλλά όταν άρχισε να παίζει με τους άλλους νεαρούς μουσικούς,κάτι δεν πήγαινε καλά.Η τρομπέτα του Έντυ του Έντυ ξεχώριζε,σαν να ήταν μόνη της.Ακόμη δεν μπορούσε ο Έντυ να βρεί μια θέση για τον εαυτό του στην μπάντα.Κοίταξε την τρομπέτα του και του φάνηκε πως όλα ήταν σωστά.Κοίταξε τους άλλους μουσικούς ,κι αυτοί κουνούσαν τα κεφάλια τους."Άκου μικρέ",του είπε αυτός που έπαιζε το τενόρο σαξόφωνο,"ξέρεις καλά να παίζεις τζάζ με την τρομπέτα αλλά δεν ξέρεις να παίζεις με α΄λλους ανθρώπους.Όταν μάθεις,ξαναέλα".
Ο Έντυ,σκυθρωπός ,γύρισε σπίτι.Σκέφτηκε ξανασκέφτηκε και τελικά κατάλαβε οτι όταν άκουγε δίσκους ,πρόσεχε μόνο τον τρομπετίστα και οχι τί έκανα οι άλλοι μουσικοί.
Ο Έντυ άρχισε να ξανακούει τους δίσκους μ'ένα τρόπο εντελώς διαφορετικό.Άκουγε πώς το ένα όργανο απαντουσε στο άλλο.Άκουγε τους αυτοσχεδιασμούς σε λαικούς σκοπούς και σε μελωδίες,που ταίριαζαν μ'αυτές που έπαιζε ο βασικός σολίστας.
Μέχρι εκείνη την στιγμή ο Έντυ έμενε στην επιφάνεια της μουσικής.Αλλά τώρα προσπαθούσε να κάνει βουτιά στην μουσική.
Έπαιζε με μεγάλες μπάντες και με μικρές μπάντες.Με κακές μπάντες και με καλές ορχήστρες .Και πρός μεγάλη έκπληξη των γονιών του,ο Έντυ αυτοσχεδίαζε με το καθετί.Αυτοσχεδίαζε με συμφωνική μουσική ,έμπαινε με την τρομπέτα σε κουαρτέτα εγχόρδων και φλυαρούσε με τα όμποε,με τα βιολιά,με τις άρπες ακόμα και με το φαγγότο.
Όταν ο Έντυ νόμισε πως ήταν έτοιμος,πήγε πάλι στο κελάρι του σπιτιού,στο διπλανό τετράγωνο.Αυτή τη φορά όταν άρχισε να παίζει με τους άλλους μουσικόυς της τζάζ του φάνηκε οτι ταίριαζε απόλυτα.Μετά απο λίγο,οι άλλοι μουσικοί σταμάτησαν και τον κοίταξαν παράξενα.Ο Έντυ πάγωσε."Ακου μικρέ",του είπε αυτός που έπαιζε το τενόρο σαξόφωνο,"τα ξέρεις όλα εκτός απο το πώς να μιλήσιες με την μουσική.Εσύ και η τρομπέτα σου είστε μια τέλεια μηχανή,αλλά η τζάζ δεν είανι μηχανή.Η τζάζ είναι αίσθημα.Μπορείς να αισθανθείς?Όταν μάθεις,ξαναέλα".Ο έντυ,πολύ στενοχωρημένος,γύρισε σπίτι του.
Στην αρχή ήταν πολύ μπερδεμένος.Αλλά όσο πλησίαζε στο σπίτι του ένιωθε εξοργισμένο.Ανέβηκε στο δωμάτιο του,έβγαλε την πινακίδα απο την πόρτα άρπαξε την τρομπέτα και άρχισε να παίζει.
Οι πρώτες νότες βγήκαν με μανία,ήταν ακατέργαστες και άσχημες.ΑΛΛ΄απο κάποια παράξενη αιτία ο Έντυ αισθανόταν ωραία.Κοίταξε την τρομπέτα του και είπε "Αυτές είναι οι δικές μου νότες".Αυτή η μουσική είμαι εγώ". Όσο περνούσαν οι ώρες οι νότες που έβγαιναν με μανία,γίνονταν νότες θριαμβευτικές,μετα χαρούμενες και σε λίγο όλων των ειδών οι νότες γέμισαν το δωμάτιο.'Αυτέ οι νότες είναι δικές μου", είπε ο Έντυ."Αυτές τις νότες τις αισθάνομαι".
Και Έντυ μεγάλωνε.Και περνούσε όλο και περισσότερο καιρό έξω απο το σπίτι.Κια γινόταν όλο και πιο πολύ μοναχικός και δεν ήξερε γιατί.Υπήρχαν στιγμές που ένιωθε καλά.Αλά υπήρχαν στιγμές που ένιωθε μεγάλη μοναξιά.Μερικές φορές φοβόταν.Φοβόταν οτι δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο,οτι δεν ήταν αγαπητός.Φοβόταν οτι ήταν επιθετικός με τους γονείς του,με τους δασκάλους του,με τους φίλους του,ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό.Πολλές φορές,ο Έντυ δεν μπορούσε να ηυχάσει απο τόσα πολλά αισθήματα που συγκρούονταν μέσα του.
Αλλά,ο,τι ένιωθε έβγαινε στη μουσική του.Και η τρομπέτα ήταν σαν ένα μέλος του σωματός του.
Ο Εντυ βρήκε την παλιά πινακίδα "μην εισέρχεσθε-μέσα γίνεται μουσική" και την ξαναέβαλε στην πόρτα του.Τώρα αισθάνθηκα πραγματικά έοιμος και ξαναπήγε στο κελάρι του σπιτιού,στο διπλανό τετράγωνο.Αυτή τη φορά άρχισε να παίζει με τους άλλους μουσικούς,ήξερε οτι ήταν ένας μάυτούς.Έπαιζε μαζί τους γαι πολλή ώρα,γεμάτος απο ευχαρίστηση που έκανε αληθινή μουσική.Κάποια στιγμή ο Έντυ σταμάτησε εξαντλημένος.'Πές μου είπε σ'αυτόν με το τενόρο σαξόφωνο, πότε θα φτάσω στο τέλος ,δηλαδή τι περισσότερο πρέπει να μάθω ,Ο άντρας με το τενόρο σαξόφωνο χαμογέλασε και του είπε΄΄Να μάθεις να είσαι ο εαυτός σου .Υπάρχουν που δεν μπορείς να τα πείς με λέξεις και πρέπει να μάθεις να τα λές με την τρομπέτα .Έτσι η τζάζ θα γίνει ένα με σένα.Γι αυτό η τζάζ αλλάζει διαρκώς,γιατί αλλάζεις εσύ και γιατί αλλάζουν οί άνθρωποι που παίζουν μαζί σου,Έλα ας παίξουμε.
Αργά εκείνο το βράδι ότνα ο Έντυ γύρισε στο σπίτι του έφτιαξε μια κανούργια πινακίδα για την πόρτα του που έγραφε
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ-ΜΕΣΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Jimy στις 04-10-2006 10:26 ]
