Σπανια μετανοιωνω για κατι που κανω.
Μπορει να στεναχωρηθω, να λυπηθω, να παραδεχτω οτι εκανα βλακεια αλλα σπανια θα ευχηθω να υπηρχε τροπος να γυρισω τον χρονο πισω και να διορθωσω αυτο που εκανα.
Ισως αυτο να συμβαινει γιατι πιστευω οτι τα λαθη ειναι πολυ ευεργετικα αν μαθουμε απ αυτα και δεν τα επαναλαβουμε. Ειναι αυτο που λενε "οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο". Μπορει να ακουγεται μαζοχιστικο αλλα μου αρεσει να κανω λαθη καποιες φορες γιατι μονο τοτε συνειδητοποιω οτι κατι δεν παει καλα μαζι μου και οτι κατι πρεπει να διορθωσω. Αρκει βεβαια τα λαθη να μην καταντανε βιωμα....
Βεβαια, ηταν μια φαση της ζωης μου (ισως και η πρωτη) που πραγματικα ηθελα να γυρισει ο χρονος πισω. Ειχα κανει μια βλακεια που ηθελα να μπορουσε να διαγραφει μια για παντα απο τα χρονικα και θα εκανα οτιδηποτε για να μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω και για πραξω διαγορετικα. Δυστυχως ή ευτυχως, ομως, ο χρονος δεν γυριζει πισω και γι αυτο θα πρεπει να μαθουμε να ζουμε με τις συνεπειες των πραξεων μας. Δεν υπαρχει κανενα νοημα στο να κλαιμε την μοιρα μας.
Ισως βεβαια να ναι και καλυτερα ετσι. Να μην μπορει να γυρισει πισω ο χρονος δηλαδη, γιατι ετσι εχουμε ενα παρα πολυ ισχυρο κινητρο για να προσεχουμε τις πραξεις μας, να μην ενεργουμε επιπολαια και να σκεφτομαστε το μελλον μας γιατι πολυ απλα ο χρονος δεν γυριζει πισω, και αν κανουμε καποια βλακεια τωρα, μετα δεν θα υπαρχει τροπος να την διορθωσουμε. Πρεπει λοιπον, αναγκαστηκα να προνοουμε και να σκεφτομαστε τις επιπτωσεις των πραξεων μας στο μελλον. Αν ειχαμε την ευκαιρια να γυριζουμε τον χρονο πισω οποτε θελαμε, χωρια το οτι θα γινοταν αχταρμας, δεν θα υπηρχε αναγκη να σκεφτουμε τι κανουμε εφοσον αν καναμε κατι που δεν μας αρεσε θα γυρνουσαμε απλα τον χρονο και ολα θα ηταν μελι γαλα.
Παντως, προτιμω να μην μπορει να γυρισει πισω ο χρονος