Φυσικά και η φωνητικές δυνατότητες είναι πολύ σημαντικές.. Ξέχασα να το αναφέρω, και δικαίως το τόνισες! Απλώς, θεωρώ ότι όσο καλή φωνή και να έχει κάποιος, πρέπει να κάνει και τις αντίστοιχα καλές επιλογές για να θεωρηθεί μεγάλος τραγουδιστής! Και ο Τερζής δεν τις κάνει...
Δεν είπα ποτέ τη λέξη "μεγάλος τραγουδιστής"!
Είπα πολυ απλά "πολύ καλός"
Οπότε συμφωνούμε φιλαράκι!
Συμφωνώ και εγώ ότι έχει καλή φωνή, αν και η άρθρωσή του δεν μου αρέσει... Αν τραγουδούσε και τα σωστά κομμάτια θα ήταν καλύτερος! Κακό του κεφαλιού του! Πάντως το cd θα είναι καταπληκτικό..
Kalos o Terzis alla gia kommatia toy Fivou k tou Theofanous kai gia stihakia tis plakas,pou stoheyoun mono sto efteles souxe!
Den nomizo oti mpori na tairiaxei i foni tou se stihous toy Papadopoulou,oute na symporeftei me fones opos Papa/ntinou,Dalaras, Alexiou ktl ktl...[Diaforetika viomata kai staseis sto horo tou tragoudiou]
Ante etsi opos ginamai to mono pou menei einai na tragoudisei ki o Sarbel Hatzidaki!!
Ki isos einai lathos mou pou epikentrosame s'auto to thema ki oxi stin genikoteri douleia pou oloi perimenoume me anipomonisia!
Πράγματι popopik! Απλώς σχολιάζουμε αυτό το γεγονός. Ότι δηλαδή ο Τερζής δεν κολλάει καθόλου στο όλο κλίμα, τόσο το τραγουδιστικό όσο και το δημιουργικό..
Το γεγονός ότι ο Τερζής δεν κολλάει στο κλίμα πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε τον κύριο Νταλάρα που έχει και τη διεύθυνση της παραγωγής
Νομίζεις πως δεν τα "χώνουμε" στο Νταλάρα για τις κακές του επιλογές semplice; Πόσο λίγο μας ξέρεις...
Παράθεση:
Το μέλος jorge στις 15-10-2006 στις 21:06 έγραψε...
Νομίζεις πως δεν τα "χώνουμε" στο Νταλάρα για τις κακές του επιλογές semplice; Πόσο λίγο μας ξέρεις...
|
|
Jorge ζητάς κάποια απάντηση σε αυτό που ρωτάς η απλά τα "χώνεις" σε εμένα?
Εάν θέλεις απάντηση σου λέω πως καλοπροαίρετα είπα ότι είπα για να μη ξαναγίνει
ο κόσμος μπίλιες.Δεν ήταν ότι καλύτερο νομίζω ..
Αν τώρα θέλεις να τα χώσεις σε εμένα για κατι στειλε μου ΠΜ και κάνε μου συστάσεις,γιατι δεν είναι θεμα του τόπικ νομίζω.
Ο τρόπος αυτός παντως που μου γραφεις διαβάζεται και κρίνεται.
Δεν τον χαρακτηρίζω διότο ειναι σαν να υποτιμώ τα μέλη του ΜΗ που διαβάζουν.
Σε κάθε περιπτωση παντως "δεν με αγγίζει"
Και εσυ ο ίδιος εχεις πει πως το ΜΗ ειναι ενας χώρος που χαλαρώνουμε ,ξεκουραζόμαστε..
Αν δεν μπορουμε να κανουμε και humor πως θα γινει αυτο?
Υπογραμμίζω πως δεν ήθελα να πάρω το μερος κανενός με αυτο που εγραψα.
Ειπα απλά με τον τρόπο μου να προσέξει (ή τουλαχιστον να διαβάσει ο συγκεκριμένος φίλος το αντίστοιχο τόπικ) .Θα ήταν χρήσιμο να προσπαθήσουμε να
προωθήσουμε τη μετριοπάθεια εδώ μεσα .
Για αυτο ακριβώς το είπα και όχι για να κοροιδέψω πρόσωπα και καταστάσεις όπως κακώς μάλλον εννόησες.
Νομίζω πως αρπάζεσαι με το παραμικρό και αντί να επικεντρώνεσαι στην ουσία όσων γράφω, επινοείς επιθέσεις και προσωπικά "χωσίματα"...
τωρα το ποιος αρπάχτηκε ..φαινεται...
Δεν εχω ούτε είχα ποτέ διάθεση αντιδικίας.
Ποσο μάλλον με εσένα που έστησες όλο αυτο το site που μου έχει
προσφέρει πάρα πολλά.
Τη γνώμη μου όμως θα τη λέω(δεν μου το στέρησες ποτέ το δικαίωμα ειναι αλήθεια)
αλλά και το humor μου θα τα κάνω.Ανεξάρτητα πράγματα όλα αυτά νομίζω.
Χαιρετώ
Γεια σου ρε Αγγελικούλα!!!
(το πρωτο μέλος με το οποίο μίλησα πριν ενα χρονο περιπου!)
Επέτρεψέ μου να μη θεωρώ το χιούμορ σου αθώο, μια και αφήνεις να εννοηθεί πως θα μπούνε οι "παράξενοι" Νταλαρικοί να "ενεργοποιήσουν το ηφαίστειο". Τα άλλα περί site, το τι έκανα κλπ, δε χρειάζεται να τα αναφέρεις σε κάθε ευκαιρία, γιατί ούτε με κάποια "εξουσία" μιλάς, ούτε με κάποιον που έχει "προσφέρει". Μιλάς απλά με ένα μέλος.
Το humor μου ήταν αθώο Χόρχε.Αν το βλέπεις εσύ αλλιώς, λυπάμαι.
Μπορείς απλά να έχεις τη γνώμη σου όπως και εγώ.
Οσο για το site εγω θα τα γράφω όλα αυτά και αν γνωρίζω φυσικά ,θα
γράφω και ποιος δημιούργησε το κάθε τι.ΚΑι θα του αποδίδω τα εύσημα.
Αυτό είναι συμβατό άλλωστε με τους κανονισμούς.
Πρέπει τώρα να αποχωρήσω απο το τόπικ γιατί φτιάχνω το blog μου...μου επιτρέπεις νομίζω..
Οι εντυπώσεις από την πρώτη ακρόαση πολύ καλές!
Δε με συγκλόνισε κανένα τραγούδι για να πω την αλήθεια, αλλα τα περισσότερα είναι πολύ όμορφα και ... μ ' αρέσουν!
Φαντάζομαι πως μετά από μερικές ακροάσεις ακόμα, θα ξέρω ποια είναι τα αγαπημένα μου - για την ώρα, λέω απλά ότι πιστεύω πως έχουμε έναν πολύ όμορφο δίσκο
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : megali_mpougatsa στις 17-11-2006 04:01 ]
Μόλις άκουσα κι εγώ όλον το δίσκο (thanks Άγγελε). Πρόκειται για μια εντελώς αδιάφορη δουλειά, από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξει κανείς.
Επειδή πρόκειται για δίσκο στιχουργού λοιπόν, ξεκινώ από εκείνον. Οι στίχοι του Λ.Π. δεν αγγίζουν απλά τα όρια του κλισέ, είναι κλισέ. Απαράδεκτες ευκολίες που απλά δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι εποχές που ο Λ.Π. έγραφε τραγούδια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν ξέρω αν είναι το γήρας ή η εποχή η αιτία (ή και τα δύο) -κι ούτε με νοιάζει κιολας. Αυτό που ξέρω είναι ότι το "βγάζω δίσκο απλώς και μόνο για να βγάλω δίσκο και να δείξω ότι υπάρχω, χωρίς όμως να έχω έμπνευση" είναι διάχυτο από την αρχή ως το τέλος. Ο πόνος και η νοσταλγία για τον έρωτα που έβγαζαν ανέκαθεν τα περισσότερα τραγούδια του Παπαδόπουλου (πέραν ορισμένων εξαιρέσεων πολιτικοκοινωνικής φύσης) μοιάζουν στα καινούρια αυτά τραγούδια τόσο γλυκανάλατα, έτσι που ο δημιουργός χάνει τα στοιχεία εκείνα που τον καθιέρωσαν. Είναι σαφέστατο ότι ο Λ.Π. δεν προχώρησε μαζί με την εποχή του αλλά έμεινε στο '60 και '70. Για να μην παρεξηγηθώ, δε θεωρώ σώνει και καλά απαραίτητο κάποιος καλλιτέχνης να παράγει συνεχώς έργο, ακόμα κι αν οι εποχές περνάνε, τουναντίον. Όμως αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε μην προσπαθείς να αναβιώσεις τις τεχνικές που κάποτε σε κάνανε σπουδαίο, τώρα όμως, εκ των πραγμάτων δεν περνάει η μπογια τους. Ειδικά όταν αναγκάζεσαι να καταφύγεις σε φτηνές λύσεις. Στίχοι όπως "Θα βγω και θα πλαγιάσω μ' όποια να 'ναι" μπορεί να είναι μεν βαθιά..."αυτιοβιογραφικοί" και σήμα κατατεθέν του δημιουργού, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να το βγάζουμε και παραέξω -πόσο μάλλον να το κυκλοφορούμε και σε δίσκο...Αν αυτό είναι το αντίπαλο δέος του "Όποια και να είσαι", καταλαβαίνει κανείς γιατί το παιχνίδι είναι χαμένο εξαρχής.
Μουσικά τώρα, καμία μελωδία δεν μένει στο μυαλό μετά την πρώτη ακρόαση. Το κακό είναι ότι ούτε μετά την πέμπτη αλλάζει η κατάσταση. Αυτή η αίσθηση "προσπαθούμε να βρούμε λαϊκές συνθέσεις αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να αξίζει" οδηγεί σε νέες ευκολίες. Δεν αρκεί όμως ένας ρυθμός σε 9/8 με μια κιθάρα να παίζει ρυθμικά κι ένα μπουζούκι να διανθίζει για να γραφτεί ένα ζεϊμπέκικο. Καμία έμπνευση, μουσικές που γράφτηκαν στο πόδι και ταιριάζουν γάντι σε αυτό το άνοστο κλίμα του δίσκου.
Για τους ερμηνευτές δεν έχω να πω τίποτε το ιδιαίτερο, γιατί ό,τι και να κάνουν, το υλικό είναι τόσο φτωχό που δε σώζεται η κατάσταση με τίποτα. Οπότε, θα είναι άδικο να κριθούν από αυτόν το δίσκο. Φυσικά, οι βραχνάδες των Νταλάρα και Αλεξίου δε γίνεται να περάσουν απαρατήρητες, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν ενοχλούνται από την απόδοσή τους.
Τέλος, ενορχηστρωτικά, έχουμε να κάνουμε με μια κλασσική νταλαρική παραγωγή, άνοστη, που θυμίζει σε τίποτα αυθεντικές λαϊκές ενορχηστρώσεις. Αποτέλεσμα, όλα τα τραγούδια να έχουν μια γλυκανάλατη "στρογγυλεμένη" ατμόσφαιρα, την ίδια που χαρακτηρίζει πλέον όλους τους δίσκους του Νταλάρα.
Από τον συρφετό του δίσκου, ξεχωρίζω το τραγούδι "Ένα φιλί για 'κείνον" που ερμηνεύει πολύ όμορφα η Αρετή Κετιμέ (μια Αρετή που ωριμάζει με όμορφο τρόπο κι αυτό φαίνεται καθαρά στη χροιά και το χειρισμό της φωνής της) και -κατά δεύτερο λόγο- ο Δημήτρης Μπάσης. Είναι το μόνο που στιχουργικά τιμά τον Παπαδόπουλο και που η σύνθεση έχει κάποιο ενδιαφέρον. Με λίγα λόγια, το μόνο τραγούδι που έχει λόγο ύπαρξης στο δίσκο.
Συνοψίζοντας, θέλω να πω ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Δε σημαίνει ότι επειδή οι συντελεστές είναι εγνωσμένης αξίας, το αποτέλεσμα θα είναι αξιόλογο και εντυπωσιακό. Είναι ξεκάθαρο ότι η δουλειά είναι πολύ φτωχή κι ότι αυτός ο δίσκος κανονικά δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει, με την έννοια ότι δεν τιμά κανέναν από τους συντελεστές του. Η μεγαλομανία και η αυτοπροβολή -τα έγραψα και σε άλλο topic- μόνο κακό κάνουν -και να είναι σίγουρος ο δημιουργός και ο παραγωγός ότι το κοινό τα εισπράττει όλα αυτά. Ο δίσκος κουράζει αφάνταστα με τις ευκολίες, τους κενούς συναισθηματισμούς και τα κλισέ πάσης φύσεως. Αν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αποφασίσουν να τον θάψουν βαθιά στα συρτάρια τους (που θα το κάνουν και ορθώς), μη βγει πάλι σε όλα τα Μ.Μ.Ε. ο Λ.Π. να βρίζει -με αυτό το γνωστό ύφος "Ρε, ξέρεις ποιος είμαι 'γω;;"-, να απειλεί θεούς και δαίμονες και να κατηγορεί τους πάντες ότι αδικούν τη δουλειά του. Αν φταίει κάποιος, είναι ο ίδιος που αδίκησε τον εαυτό του με αυτή τη δουλειά του ποδαριού.
Υ.Γ. προς κάθε ενδιαφερόμενο: Το να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατηθείς στο προσκήνιο δεν είναι μαγκιά. Μαγκιά είναι να ξέρεις πότε να αποσυρθείς...
Γιώργη αν θες στείλτο και δημοσίευση για να μπει στη στήλη του Περιοδικού, είναι κρίμα να χάνονται τέτοιες πλήρεις κριτικές μέσα στο Forum.
