Θα ήθελα να επανατοποθετηθώ όσον αφορά στο cd αυτό, καθώς μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε κάποιο ποσοστό σε ό,τι περιμέναμε ακούγοντας τους συντελεστές του, αλλά ωστόσο έχει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Θα τοποθετηθώ ξεχωριστά για το κάθε τραγούδι.
1) ''Ανάβει η ανατολή''
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Είναι ένα αρκετά μελωδικό τραγούδι, ενώ μου αρέσει αρκετά η ενορχήστρωσή του! Ο Νταλάρας είναι πολύ καλός εδώ, και αυτό οφείλεται στο ότι το τραγούδι είναι στις μεσαίες του νότες, κι όχι στις χαμηλές. Οι στίχοι του Παπαδόπουλου είναι από τους καλύτερους του δίσκου, και ταιριάζουν απόλυτα στο ύφος της μουσικής. Θα ταίριαζε επίσης και ο Θαλασσινός για ερμηνευτής σε αυτό το τραγούδι. Γενικά, το θεωρώ από τα 5 καλά τραγούδια του δίσκου.
2) ''Δώδεκα φεγγάρια''
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου
Το συγκεκριμένο τραγούδι το θεωρώ το χειρότερο του δίσκου, και δυστυχώς το λέω αυτό για τραγούδι που λέει η Αλεξίου. Η μελωδία είναι αλλοπρόσαλλη, και μόνο στο ρεφραιν κάτι καλύτερο γίνεται. Ωστόσο, ακόμα κι εκεί, η ενορχήστρωσή του δεν το βοηθάει να αναδειχτεί καθόλου. Υπάρχουν δυο κρουστά από πίσω, που μου θυμίζουν περισσότερο το τραγούδι που έλεγαν ο Τιμόν και ο Πούμπα στο Lion King. Τι έγινε ξαφνικά; Σώθηκαν τα όργανα; Η Αλεξίου τώρα, είναι πολύ σπασμένη, και με ενόχλησε αυτό το γλυκανάλατο που πάει να βγάλει, κυρίως στην αρχή και στο τέλος του τραγουδιού. Οι στίχοι του Παπαδόπουλου είναι απλοί και δεν βρίσκω κάτι το ιδιαίτερο πάνω τους.
3) ''Άρρωστος καιρός''
Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου (β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας)
Ο Μιτζέλος εδώ έχει γράψει ένα κλασσικό τραγούδι για τον Παπακωνσταντίνου, το οποίο μου αρέσει αρκετά όμως. Οι στίχοι του Παπαδόπουλου ανήκουν στην κατηγορία των κοινωνικών-πολιτικών τραγουδιών του και ταιριάζουν ως περιεχόμενο με τη μουσική. Ο Παπακωνσταντίνου βρίσκεται σε γνωστά γι' αυτόν λημέρια, οπότε δεν έχω να πω κάτι για την ερμηνεία του, η οποία είναι πολύ καλή, όπως πάντα σε τέτοια τραγούδια. Αυτό που μου άρεσε πολύ, αν και μέχρι να το καταλάβω μου πήρε πολύ ώρα, ήταν η δεύτερη φωνή που κάνει στο ρεφραίν ο Νταλάρας. Ακόμα, ωστόσο, δεν έχω πειστεί ότι είναι ο ίδιος. Δεν μου μοιάζει καθόλου η φωνή του για Νταλάρα, ίσως επειδή πρέπει να έχει υποστεί ηλεκτρονική επεξεργασία. Ωστόσο βάζει μια δυναμική στο κομμάτι, γι' αυτό και μου αρέσει. Η ενορχήστρωση είναι μια τυπική ενορχήστρωση ροκ κομματιού.
4) ''Στο σώμα σου να κατοικώ''
Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός
Ερμηνεία: Σαββέρια Μαργιολά, Γιώργος Νταλάρας
Εδώ έχουμε την καινούργια φωνή της Σαββέριας Μαργιολά. Τη συγκεκριμένη κοπέλα την γνωρίζω και κάνουμε παρέα εδώ και πολλά χρόνια. Πρόκειται για την κόρη του γνωστού μπουζουκσή Δημήτρη Μαργιολά. Φυσικά, εγώ την ξέρω ως Μανωλά, καθώς το ''Μαργιολά'' είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Μέχρι πριν δυο χρόνια η φωνή της ήταν καλύτερη απ' ότι ακούγεται τώρα. Σε αυτό το κομμάτι η φωνή της έχει βαρύνει πολύ, και στην αρχή μου βγάζει από Σοφία Παπάζογλου. Το κομμάτι είναι καλό κυρίως στο ρεφραίν, ως μελωδία πάντα. Οι στίχοι είναι ερωτικοί και τυπικότατοι για ένα ερωτοτράγουδο όπως αυτό. Δυναμική η δεύτερη φωνή του Νταλάρα, που βάζει ένα άλλο χρώμα στο τραγούδι. Ταιριάζει γενικά με αυτή της Σαββέριας. Η ενορχήστρωση καλή αλλά ως εκεί.
5) ''Σ' αγαπώ και σε θέλω''
Μουσική: Παναγιώτης Καλατζόπουλος
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Κατά την άποψή μου το δεύτερο χειρότερο κομμάτι του δίσκου. Οι στίχοι είναι αμιγώς ερωτικοί και επιφανειακοί, με εξαίρεση κάποιες μεταφορές (βλέπε: 'του έρωτά μου τα πράσινα φύλλα'). Η μουσική δεν μου αρέσει καθόλου, καθώς μου δημιουργεί την εντύπωση ότι ο συνθέτης προσπαθεί να χωρέσει τους στίχους μέσα σε αυτήν. Κουραστική πολύ, όπως και η ενορχήστρωση, η οποία μόνο για ζεϊμπέκικο δεν είναι. Όσον αφορά τον Νταλάρα τώρα, η φωνή του εδώ δεν μου αρέσει καθόλου, ούτε ο τρόπος ερμηνείας του. Μου φαίνεται πολύ σπασμένη, κυρίως στις πιο χαμηλές του νότες. Απογοητεύτηκα προσωπικά, αν και δεν τον βοηθάει ούτε η μελωδία. Μου θύμισε κακές εποχές ''Στα τραγούδια που σου γράφω''...
6) ''Μ' όποια να' ναι''
Μουσική: Ηλίας Μακρίδης
Ερμηνεία: Μπάμπης Στόκας
Μπάμπης Στόκας κυρίες και κύριοι. Πραγματικά είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αποδώσει αυτό το κομμάτι τόσο καλά. Η μελωδία είναι πλασμένη γι' αυτόν, ενώ γενικά είναι πολύ όμορφη και καθόλου κουραστική. Μου αρέσει επίσης η ενορχήστρωση με το πιάνο σε πρώτο πλάνο, και τα βιολιά από πίσω να συνοδεύουν. Είναι μια ροκ μπαλάντα, κλασσική. Το μόνο που δεν μου άρεσε στην ενορχήστρωση είναι ο μπαγλαμάς που μπαίνει σε ένα γέμισμα στο δεύτερο κουπλέ, καθώς είναι τελείως άσχετος με το όλο κλίμα του τραγουδιού. Οι στίχοι του Παπαδόπουλου κι εδώ επιφανειακοί, χωρίς να κάνουν τη διαφορά. Τουλάχιστον, ο Ηλίας Μακρίδης έγραψε ταιριαστή με τους στίχους μουσική. Πολύ ενδιαφέρον τραγούδι.
7) ''Μαχαιρωμένο τραγούδι''
Μουσική: Γιώργος Καζατζής
Ερμηνεία: Δημήτρης Μπάσης
Οι στίχοι του Παπαδόπουλου εδώ είναι αρκετά ευρηματικοί, ενώ θα τους έβαζα στην ίδια κατηγορία με αυτούς του άλλου τραγουδιού του δίσκου, ''Εννιά μαχαίρια''. Μου άρεσαν πολύ, όπως και η μουσική, η οποία έχει πιάσει πλήρως το ύφος των στίχων. Η ενορχήστρωση είναι κλασσική για ένα τσιφτετέλι, χωρίς κάτι το ξεχωριστό. Αυτό που ξεχωρίζει ο καθένας στο κομμάτι όμως είναι η φωνή του Μπάση, η οποία έχει ωριμάσει πάρα πολύ. Στα χαμηλά του είναι μαγεία ενώ όταν πάει ψηλά στο ρεφραίν (''κι ας μου ματώνεις τα τραγούδια'') το απογειώνει. Θα ταίριαζε ως ερμηνεία επίσης στον Λιδάκη ή και στον Μάλαμα. Τον τελευταίο μου τον θυμίζει και η μουσική.
8) ''Έφυγες ολόγυμνη''
Μουσική: Τάσος Γκρους
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος, Πασχάλης Τερζής, Γιώργος Νταλάρας
Εδώ έχουμε την πολυαναμενόμενη σύμπραξη Μητροπάνου, Τερζή, Νταλάρα. Εμένα μια χαρά μου κάθισε στα αυτιά. Φυσικά δεν τραγουδάνε ποτέ όλοι μαζί, καθώς όλοι έχουν από μια στροφή. Ο Μητροπάνος μου φαίνεται πολύ βραχνός σε αυτό το τραγούδι, δεν ξέρω γιατί. Ο Τερζής μου άρεσε πάρα πολύ, και προσωπικά θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι δείχνει τι θα μπορούσε να είναι αν τραγουδούσε πιο αξιόλογα τραγούδια. Τέλος, ο Νταλάρας κάνει μια κλασσική και απολύτως ''νταλαρική'' ερμηνεία. Τα γνωστά γυρίσματα κτλ. Η μουσική ταιριάζει απόλυτα με τους στίχους ενώ και η ενορχήστρωση είναι κλασσική για τέτοιο τραγούδι. Οι στίχοι τίποτα ιδιαίτερο για μια ακόμα φορά.
9) ''Το πέλαγο κορμί σου''
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας (β' φωνή: Παντελής Θαλασσινός)
Κλασσικό κομμάτι του Θαλασσινού. Η μουσική κάνει μπαμ ότι είναι δικιά του, και δεν ξέρω γιατί δεν δόθηκε το κομμάτι αυτό στον ίδιο και δόθηκε στον Νταλάρα. Θεωρώ ότι θα ταίριαζε πολύ περισσότερο στον ίδιο τον συνθέτη. Φυσικά και ο Νταλάρας το αποδίδει αξιοπρεπέστατα. Πολύ ωραία η δεύτερη φωνή του Θαλασσινού, και απόλυτα ταιριαστή με αυτή του Νταλάρα. Οι στίχοι (έχω βαρεθεί να το λέω) κλασσικοί, ενώ πολύ ωραία είναι η ενορχήστρωση.
10) ''Εννιά μαχαίρια''
Μουσική: Σπύρος Κουρκουνάκης
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Σοφία Τσέρου
Από τα πιο ωραία κομμάτια του δίσκου στιχουργικά. Πολύ έξυπνοι και ευρηματικοί οι στίχοι, όπως τις περισσότερες φορές που ο Παπαδόπουλους αποφασίζει να ασχοληθεί με μαχαίρια. Ο Νταλάρας εδώ είναι αρκετά καλός, κυρίως στα γυρίσματά του, τα οποία και αυτά είναι κλασσικά στις ερμηνείες του. Ωστόσο, σε αρκετά σημεία η φωνή του μου ακούγεται σπασμένη. Κυρίως στα βιμπράτα του και στην αρχή των δύο πρώτων στροφών. Ωραία κι η φωνή της Σοφίας Τσέρου. Η μουσική είναι πολύ ωραία και ιδανική για τους στίχους αυτούς, όπως και η ενορχήστρωση. Πιστεύω ότι εδώ θα ήταν καλύτερα να τραγουδήσει η Αλεξίου, με κάποια επιφύλαξη όμως, καθώς αυτή είναι ακόμα πιο σπασμένη από τον Νταλάρα. Τα γυρίσματα που κάνει ο Νταλάρας δηλαδή δεν ξέρω αν θα τα έβγαζε τόσο καλά...
11) ''Ένα φιλί για κείνον''
Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης
Ερμηνεία: Αρετή Κετιμέ, Δημήτρης Μπάσης
Στο κομμάτι αυτό έχουμε την Αρετή Κετιμέ και τον Δημήτρη Μπάση. Η φωνή της πρώτης είναι πολύ ωριμασμένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κι είναι φανερό ότι όσο περνάει ο καιρός εξελίσσεται όλο και περισσότερο. Μου άρεσε πάρα πολύ, όπως και ο Μπάσης στις δεύτερές του. Οι φωνές τους δένουν πολύ. Ο Κατσιγιάννης έγραψε μια πολύ ωραία μουσική, ενώ και οι στίχοι του Παπαδόπουλου μου άρεσαν πάρα πολύ, γιατί μου θύμισαν άλλες εποχές που φυσικά δεν έχω γνωρίσει αλλά με γοητεύουν πολύ. Μου δημιούργησε μια νοσταλγία αυτό το κομμάτι, που μου άρεσε πολύ. Η ενορχήστρωση απλή και όμορφη.
12) ''Εσύ που ξέρεις''
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Ερμηνεία: Μπάμπης Τσέρτος (Β' φωνή: Γιώργος Νταλάρας). Συμμετέχει η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου.
Ξεκινώ λέγοντας ότι ήταν πολύ εύστοχη η επιλογή του Μπάμπη Τσέρτου για αυτό το τραγούδι. Η χορωδία του Τυπάλδου βέβαια δεν μου άρεσε πάρα πολύ όταν τραγουδάει μόνη της (το κάνει πολύ παιδικό το κομμάτι) αλλά μου αρέσει όταν συνοδεύει τον Τσέρτο. Πολύ ωραία η μουσική, τίποτα ιδιαίτερο οι στίχοι. Μου θυμίζει γενικά αυτό το κομμάτι παλιό σμυρναίικο, και θα μου το θύμιζε ακόμα πιο πολύ, αν στην ενορχήστρωση υπήρχαν και κάμποσα βιολιά να συνοδεύουν. Συνοδεύει σε χαμηλή ένταση και ο Νταλάρας.
13) ''Όλα γραφτήκανε για σένα''
Μουσική: Γιώργος Νταλάρας
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου
Οι υπεύθυνοι του δίσκου κρατήσανε το καλύτερο για το τέλος. Εδώ έχουμε το καλύτερο κομμάτι της παραγωγής αυτής, από όλες τις απόψεις. Στιχουργικά, είναι πολύ έξυπνο και συγκινητικό. Όσον αφορά στη μουσική τώρα: Ο Νταλάρας φυσικά είναι γνωστός ως τραγουδιστής. Ωστόσο κάθε φορά που αποφασίζει να προβάλλει και την άλλη ιδιότητά του, δηλαδή αυτή του συνθέτη, με εκπλήττει ευχάριστα. Μετά από παλιότερες συνθέσεις του, που όλες έγιναν επιτυχίες (Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν, Για τα τραγούδια κι εγώ φταίω, Καλωσόρισμα, Στο ίδιο έργο θεατές), γράφει αυτό το τραγούδι. Η μουσική είναι πραγματικά καταπληκτική, απόλυτα ταιριαστή με τους στίχους, και θεωρώ ότι είναι το μόνο από τα τραγούδια του δίσκου που μπορεί να χαρακτηριστεί διαχρονικό. Μου θύμισε παλιά καλά τραγούδια. Η ενορχήστρωση επίσης είναι καταπληκτική. Λιτή, με ένα μπαγλαμά συνεχώς στο προσκήνιο, με γεμίσματα διακριτικά από το μπουζούκι. Το ενδιάμεσο μέρος επίσης (ανάμεσα στις δυο στροφές) είναι πολύ μα πολύ καλό, με μεγάλη φαντασία και κάτι από τα παλιά καλά χασάπικα. Τέλος, πολύ ωραία είναι η ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος βρίσκεται στα πιο γνωστά λημέρια του από κάθε άλλο τραγούδι του δίσκου. Ωραία και η συνοδεία της Αλεξίου, η οποία όμως ακούγεται κι εδώ πολύ σπασμένη, κάτι που αποτελεί το μόνο αρνητικό του τραγουδιού, μαζί με το γεγονός ότι δεν έχει και τρίτη στροφή.
Γενικά, το cd έχει κάποια (5-6) αξιόλογα τραγούδια και θεωρώ ότι αξίζει να το αγοράσει κανείς. Απλώς, αν αρχίσουμε να κάνουμε συγκρίσεις με τις παλιότερες δουλειές του Παπαδόπουλου, τότε είναι λογικό να το βρούμε πολύ κατώτερο. Σαν μεμονωμένη δουλειά όμως είναι αρκετά καλό, χωρίς όμως εμένα να με τρέλανε όπως άλλες δουλειές (π.χ της Εστουδιαντίνας το ''Δάκρυ στο γυαλί''). Τέλος, επαναλαμβάνω ότι το βιβλίο από το οποίο προέρχονται οι στίχοι του δίσκου, έχει πολύ καλύτερους στίχους από αυτούς που επιλέχθηκαν. Στιχουργικά δηλαδή, ο δίσκος εμένα δεν με εντυπωσίασε! Κι είναι κρίμα γιατί αυτός υποτίθεται ότι ήταν ο πρωταρχικός στόχος του.
Στα Τρίκαλα στα δυο στενά...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 19-11-2006 20:46 ]
Μόνο αυτό το τραγούδι έχω ακούσει, κ ενώ ο Βασίλης είναι όπως πάντα πολύ καλός, δε μου φάνηκε τπτ ιδιαίτερο.... Θα το ξανακούσω πάντως! 
