Ήταν μια όμορφη εμπειρία, μιας και ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε ένα τέτοιο γεγονός.Το μαγαζί ήταν ένα παλιό νεοκλασικό σπίτι το οποίο έχει μετατράπει σε μπάρ-εστιατόριο.
Μπαίνοντας, ένιωθες όχι μόνο οτι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα (στολίδια και φωτάκια ) αλλά και την σημασία της "συνάντησης" (κάμερες και φωτογράφοι).
Στην πρόσκληση έγραφε 21.00 αλλά κανείς δεν ήρθε στην ώρα του.(Και εμείς λέγαμε οτι αργήσαμε).
Εμείς (ο jorge και εγώ) στεκόμασταν σχετικά κοντά στην πόρτα.Έτσι είχαμε οπτικό πεδίο ελεύθερο στο να σχολιάζουμε ποιός μπαίνει...
Τάνια Τσανακλίδου (χαμογελαστή με μια αγκαλία για όλους), Κατερίνα Λέχου (ούτε που σκέφτηκα να πάω κοντά της
θα ήθελα σκάλα για να της μιλήσω), Θέμις Μπαζάκα (σεμνή και απλή), Ντάλια...συγνώμη Σμαράγδα Καρύδη και Θοδωρής Αθερίδης ( μας κοιτούσαν περίεργα σαν να έλεγαν "κάπου σας ξέρουμε αλλά απο που"
βέβαια έφυγαν όταν αποφάσισα να τους μιλήσω).
Κάποια στιγμή κόσμος μαζεύτηκε στην πόρτα.Η οικογένοια Αρβανιτάκη εμφανίστηκε.Η Ελευθερία σαν παιδάκι που έκανε πάρτυ γυρνούσε σε όλο τα μαγαζί και χαιρετούσε τον κόσμο που ήταν εκεί για να την τιμήσει.Μέχρι που έφτασε η στιγμή για την απονομή του χρύσου δίσκου.Λίγα λόγια ο διευθυντής της εταιρείας,λίγα η Αρβανιτάκη, λίγα ο Ξυδάκης.
Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι ανταλλάξαμε λίγα λόγια μαζί της και το σημαντικότερο οτι ευχαρίστησε το musicheaven.
Υ.Σ. Ακόμη ένα μπράβο για τα τόσο σεμνά παιδάκια της,την Αντιγόνη και τον μικρούλη Λεωνίδα.
