@pa___
Παράθεση:
Και για να περάσαμε και στα σκυλάδικα...Που είναι το κακό να είσαι ροκάς/έντεχνος/οτιδήποτε τέλος πάντων,και πάνω στο κέφι,σε ένα μαγαζί,σε ένα σπίτι να σηκωθείς νω χορέψεις Μπουγά;;Η να σιγοτραγουδήσεις Μακρόπουλο;;Η Γονίδη;;Μην είμαστε απόλυτοι ρε παιδιά και εφόσον θέλουμε να λέμε ότι είμαστε και καλλιτέχνες-τρομάρα μας-όχι παρωπίδες στη μουσική..
Γιατί κάτσε και σκέψου τη διαφορά έχει ένα τραγούδι του Ιωαννίδη και ένα του Μελλά;Το ίδιο νόημα θα βγάλουν απλά θα το αποδώσουνε με άλλα λόγια.Απλά στον Μελλά θα το ακούσεις μία και θα μπορείς να το τραγουδήσεις ενώ στον Ιωαννίδη μπορεί να χρειαστεί να ανοίξεις και ένα λεξικό για να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής.
|
|
Καταρχάς, καθένας από μας έχει το δικαίωμα να ακούει όποια μουσική θέλει. Ωστόσο, όλοι οι υπόλοιποι έχουν και αυτοί δικαίωμα να ασκήσουν κριτική. Το αν θα δεχτείς μια κριτική είναι στη διακριτική σου ευχέρεια.
Θεωρείς ότι ο όρος καλλιτέχνης (---> κάλλος + τέχνη) ικανοποιείται από τον Γονίδη, το Μακρόπουλο, τον Μπουγά;
Αν όπως λες, ένα τραγούδι του Ιωαννίδη έχει το ίδιο νόημα με ένα τραγούδι του Μελλά, τότε θεωρώ ότι η λέξη ποιότητα δεν έχει πια νόημα. Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να περικλείσω τη λέξη ποιότητα μέσα στον Α.Ιωαννίδη. Απλά, πιστεύω ότι με αυτό το σκεπτικό, δε θα είχε νόημα ένα ποίημα, δε θα είχε νόημα ένας στίχος, δε θα είχε νόημα ένας πίνακας, δε θα είχε νόημα ένα έργο τέχνης γενικότερα. Με άλλα λόγια, αν θεωρείς τέχνη το οτιδήποτε, τότε δε λύνεις το πρόβλημα αλλά το πολλαπλασιάζεις.
Παράθεση:
Άσε που στον Μελλά μπορεί να νταλκαδιαστείς και να χορέψεις και ένα ζεϊμπέκικο να σου φύγει ο καημός.Στον Ιωαννίδη δεν νομίζω να έχεις τέτοια δυνατότητα.(δε συγκρίνω Μελλά-Ιωαννίδη απλά θέλω να ανεβάσω λίγο τα σκυλάδικα στα μάτια του κόσμου.)
|
|
For the record, έχει και ο Ιωαννίδης ζεϊμπέκικο και μάλιστα εξαιρετικό (Ζήνωνος). Έχει και τσιφτεντέλι (Αγορά του Αλ Χαλίλι). Δε θα αναλύσω γιατί το συγκεκριμένο ζεϊμπέκικο του Ιωαννίδη είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει. Το μόνο που θα πω είναι ότι η έννοια του ζεΪμπέκικου έχει διαστρεβλωθεί.
Παράθεση:
Και στην τελική,και οι δύο για τα λεφτά δεν το κάνουν;;Που είναι η ποιότητα;;Όλοι γράφουνε για έρωτα,μια γυναίκα,έναν χωρισμό κτλ.Αυτό που πουλάει δηλαδή,που είναι το "επίπεδο";;Που είναι η "κουλτούρα";;
|
|
Είναι το πιο άδικο πράγμα που έχω ακούσει. Καταρχάς, ο τραγουδιστής/καλλιτέχνης είναι πλέον επάγγελμα. Φυσικά και πληρώνεται. Θεωρείς, όμως, ότι οι τραγουδιστές έχουν τις ίδιες αμοιβές; Θεωρείς ότι οι αμοιβές τους είναι σε αναλογία με το επίπεδο μουσικών σπουδών που διαθέτουν; Θεωρείς ότι o Ιωαννίδης είχε ίσες ευκαιρίες με τον Μπουγά, Μακρόπουλο, Γονίδη;
Από την άλλη πλευρά γιατί προσπαθείς να εξαφανίσεις τη λέξη "ποιότητα" με σκοπό να εξισώσεις δύο, τρεις, πέντε, δέκα... ανθρώπους;
Από τα λεγόμενά σου, μου δίνεις την εντύπωση ότι δεν είσαι καθόλου ενημερωμένος σε ότι αφορά το έντεχνο. Δε σε κατηγορώ. Ούτως ή άλλως δε διαφημίζεται ποτέ το έντεχνο. Δε μου φαίνεται διόλου παράξενο να αγνοείς πολλά εξαιρετικά τραγούδια τα οποία δε μιλούν για έρωτα, γυναίκες, χωρισμό κτλ Το σκυλάδικο είναι αυτό που πηγαίνει με το κύριο ρεύμα (mainstream). Το έντεχνο είναι μία από τις εναλλακτικές μουσικές.
Παράθεση:
Κάποτε τα τραγούδια εκφράζανε τους πόθους και τα μεράκια του λαού,όχι τον πόνο του συνθέτη.Γάμος γινότανε;Τραγούδι του γάμου!Θάνατο είχαμε;Τραγούδι του χάρου.Δε λέω να γυρίσουμε σε εκείνες τις εποχές αλλά όχι να κατηγορούμε τα σκυλιά της νύχτας επειδή δεν έχουν μέταλλο στην φωνή και επειδή γράφουνε ένα τραγούδι μέσα σε 5' λεπτά.Και αυτοί επαγκελματίες είναι και συμμετέχουν στην βιομηχανία που ονομάζεται "νυχτερινή διασκέδαση".
|
|
Αν ο τραγουδιστής δεν έχει φωνή, τότε γιατί τον ονομάζεις τραγουδιστή; Πολύ περισσότερο, γιατί τον ονομάζεις καλλιτέχνη όταν δεν πληροί τον ορισμό; Θεωρείς τέχνη να φτιάχνεις ένα τραγούδι μέσα σε πέντε λεπτά; Κι αν το θεωρείς, πιστεύεις ότι είναι σωστό να το συγκρίνεις και να το προωθείς (όχι εσύ) με άλλα τραγούδια τα οποία έχουν γραφτεί με περισσότερη προσοχή και σε άλλο επίπεδο;
Τη διαφορά τη βρήκες ήδη. Οι τραγουδιστές των "σκυλάδικων", δουλεύουν για τη βιομηχανία που ονομάζεται νυχτερινή διασκέδαση. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Είναι άραγε, τυχαίο ότι κορυφαία, πρωτοκλασάτα ονόματα της νυχτερινής ζωής, εξαφανίζονται μετά από λίγο καιρό;
@alexia-vicky
Strictly speaking, το γούστο στη μουσική δεν είναι σε καμία περίπτωση καθαρά υποκειμενικό. Ο καθένας, προσωπικά, έχει τα δικά του όρια. Γνωρίζει που μπορεί να φτάσει και που δε μπορεί. Το αν θα βάλεις όρια στη μουσική που ακούς είναι δικό σου θέμα. Η μουσική, όμως, γενικότερα οφείλει να έχει ορισμένα διακριτά όρια, για να μπορεί να δικαιολογεί το όνομά της.
(Μεγάλο ταλέντο αυτός που δημιούργει τέτοιον αχταρμά!) 
