ελληνική μουσική
    720 online   ·  210.848 μέλη
    mariachi
    11.01.2007, 20:52
    Τι να πεις για το Δήμο Μούτση?Ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες που έβγαλε η μεταπολεμική Ελλάδα?Είναι λίγο.Τεράστιο μουσικό ταλέντο.Περιμένουμε με αγωνία τον επόμενο δίσκο του.
    Crocodile
    31.08.2007, 01:35

    Σπουδαίος συνθέτης, από τους σημαντικότερους της μεταθεοδωρακικής γενιάς. Ο Δήμος Μούτσης έκανε την εμφάνισή του στα μέσα της δεκαετίας του '60 και οι πρώτες του δουλειές κινούνται στα πλαίσια του γενικότερου κλίματος που επικρατούσε εκείνη την εποχή στον χώρο του έντεχνου ελαφρολαϊκού τραγουδιού. Όμως εξ αρχής διαφαίνεται ότι πρόκειται για ένα συνθέτη με ιδιαίτερη προσωπικότητα, πράγμα το οποίο διαπιστώνει κανείς αφ ενός μεν από την ευρηματικότητα των μελωδιών του και αφ ετέρου δε από τον πρωτότυπο τρόπο με τον οποίο ενορχηστρώνει τα τραγούδια του. Ωστόσο, ο Μούτσης αναζητούσε συνεχώς νέους τρόπους μουσικής έκφρασης, αναζήτηση η οποία τον οδήγησε σε μία ριζική αλλαγή ύφους από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και μετά. Προσωπικά θαυμάζω ιδιαίτερα τον Μούτση ως ένα πρωτότυπο και εμπνευσμένο δημιουργό, αλλά δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάζομαι με το σύνολο του έργου του. Προτιμώ την πρώτη περίοδο της δημιουργικής του δραστηριότητας, έως τα μέσα της δεκαετίας του '70 περίπου, καρπός της οποίας ήταν μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ, όπως "Αυτά τα χέρια", "Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα", "Βρέχει ο Θεός", "Σ' έβλεπα στα μάτια", "Το κομοδίνο", "Στους μπαξέδες", "Αν είσαι εσύ"...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Crocodile στις 24-06-2008 17:02 ]


    antigonipapafi
    26.02.2008, 21:17
    νομίζω πως δεν ξέρει ουτε ο ιδιος
    fotini19
    27.02.2008, 18:49
    πιστευω ειναι ενας πολυ μεγαλος συνθετης....
    εχω μόνο 1 δίσκο του αλλά όλα τα τραγούδια του είναι εξαιρετικά και με διαφορετικό στυλ το καθένα.
    esta
    27.02.2008, 21:15
    πραγματικά ...ότι και να πω θα είναι τόσο λίγο!!πρόσφατα απέκτησα το "φράγμα".περίμενα τόσο καιρό να το βρώ!!
    petaloulouda
    03.01.2010, 17:11

    Χαιρω κι εγω, διαβαζοντας οτι κι αλλοι ηχητικοί δέκτες κατανοούν, πιστεύουν και ζουν τη μουσική του Μούτση. Μουσική και στίχοι αποσκοπούν στη γενική ανάταση, στο ξύπνημα της ανθρωπιάς μας. Δεν είναι τυχαία τα λόγια. Ούτε οι συχνότητες της μουσικής τυχαίες. Ανάταση ψυχής, χωρίς ενοχές για τα άδικα που επίσης με ζήλο καταφέρνουμε, αλλά τουλάχιστον με επίγνωση το δρόμο της συνέχειας να ψάχνουμε. Όχι το δρόμο που μας σερβίρουνε, καριέρες, δισκογραφικές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολυεθνικές. Το δρόμο της καρδιάς μας, το δρόμο που διαλέξαμε στ αλήθεια να πάρουμε. Να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, ώστε να χτίσουμε τον επιθυμητό μας κόσμο. Αυτά βγάζω εγώ απ τα τραγούδια του. Όλων των εποχών του.

    Παράθεση:

    Το μέλος Mesoxoritis στις 18-10-2006 στις 12:43 έγραψε...

    Ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Μυλώνα: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού / 3 (1970-1980)", εκδόσεις Κέδρος (1992).

    Γράφει λοιπόν ο Μυλωνάς (στη σ. 160):

    «Ολοκληρώνοντας την αναφορά στο Δήμο Μούτση θα πρέπει να πούμε ακόμα ότι, τα επόμενα από την δεκαετία του ’70 χρόνια, το ύφος του αλλά και γενικά η στάση του απέναντι στο τραγούδι θ’ αλλάξει. Στηριγμένος ως ένα βαθμό και με τρόπο δημιουργικό και προσωπικό στα ξένα πρότυπα, θ’ αναζητήσει μια νέα πορεία και θ’ ακολουθήσει δρόμους μοναχικούς και ανεξάρτητους, που οδηγούν όμως στα αιτήματα των καιρών. Αγνοώντας τη λογική της δισκογραφικής πιάτσας και παραμερίζοντας τους αγοραίους επαγγελματικούς υπολογισμούς, θα επιδιώξει τη ριζική ανανέωση των εκφραστικών του μέσων και θα γράψει τραγούδια τα οποία θα κινούνται σε εντελώς διαφορετική τροχιά από εκείνα που πραγματοποίησε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες. Τραγούδια με σύγχρονο ήχο, που τους στίχους και την ερμηνεία τους δε θα εμπιστευτεί παρά μόνο στον εαυτό του [σημ.:εξαίρεση ο κύκλος "Φράγμα" του 1981 που τους στίχους του έγραψε ο Τριπολίτης και όπου συμμετέχουν ως ερμηνευτές και οι Μπέλλου, Κηλαηδόνης και Πρωτοψάλτη], αρνούμενος έτσι τη διαδικασία εκείνη που υπακούει στο star system και στην εκ των προτέρων εξασφάλιση την εμπορικής επιτυχίας. Η στροφή και οι επιλογές αυτές του συνθέτη, η συνειδητή αυτοπεριθωριοποίησή του, ίσως να μην ήταν επωφελής για την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Επίσης, η νέα δουλειά του ίσως να είναι μουσικά λιγότερο εμπνευσμένη από την παλιά και οι επιτυχίες του όχι τόσο μεγάλες όπως άλλοτε. Όμως, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, η στροφή και οι επιλογές αυτές, είναι προϊόν μιας βαθύτερης εσωτερικής ανάγκης και υπεύθυνης καλλιτεχνικής στάσης του Μούτση, σ’ ό,τι αφορά στο τραγούδι και στα προβλήματά του στους χαλεπούς καιρούς μας.»


    petaloulouda
    03.01.2010, 17:11

    Χαιρω κι εγω, διαβαζοντας οτι κι αλλοι ηχητικοί δέκτες κατανοούν, πιστεύουν και ζουν τη μουσική του Μούτση. Μουσική και στίχοι αποσκοπούν στη γενική ανάταση, στο ξύπνημα της ανθρωπιάς μας. Δεν είναι τυχαία τα λόγια. Ούτε οι συχνότητες της μουσικής τυχαίες. Ανάταση ψυχής, χωρίς ενοχές για τα άδικα που επίσης με ζήλο καταφέρνουμε, αλλά τουλάχιστον με επίγνωση το δρόμο της συνέχειας να ψάχνουμε. Όχι το δρόμο που μας σερβίρουνε, καριέρες, δισκογραφικές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολυεθνικές. Το δρόμο της καρδιάς μας, το δρόμο που διαλέξαμε στ αλήθεια να πάρουμε. Να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, ώστε να χτίσουμε τον επιθυμητό μας κόσμο. Αυτά βγάζω εγώ απ τα τραγούδια του. Όλων των εποχών του.

    Παράθεση:

    Το μέλος Mesoxoritis στις 18-10-2006 στις 12:43 έγραψε...

    Ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Μυλώνα: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού / 3 (1970-1980)", εκδόσεις Κέδρος (1992).

    Γράφει λοιπόν ο Μυλωνάς (στη σ. 160):

    «Ολοκληρώνοντας την αναφορά στο Δήμο Μούτση θα πρέπει να πούμε ακόμα ότι, τα επόμενα από την δεκαετία του ’70 χρόνια, το ύφος του αλλά και γενικά η στάση του απέναντι στο τραγούδι θ’ αλλάξει. Στηριγμένος ως ένα βαθμό και με τρόπο δημιουργικό και προσωπικό στα ξένα πρότυπα, θ’ αναζητήσει μια νέα πορεία και θ’ ακολουθήσει δρόμους μοναχικούς και ανεξάρτητους, που οδηγούν όμως στα αιτήματα των καιρών. Αγνοώντας τη λογική της δισκογραφικής πιάτσας και παραμερίζοντας τους αγοραίους επαγγελματικούς υπολογισμούς, θα επιδιώξει τη ριζική ανανέωση των εκφραστικών του μέσων και θα γράψει τραγούδια τα οποία θα κινούνται σε εντελώς διαφορετική τροχιά από εκείνα που πραγματοποίησε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες. Τραγούδια με σύγχρονο ήχο, που τους στίχους και την ερμηνεία τους δε θα εμπιστευτεί παρά μόνο στον εαυτό του [σημ.:εξαίρεση ο κύκλος "Φράγμα" του 1981 που τους στίχους του έγραψε ο Τριπολίτης και όπου συμμετέχουν ως ερμηνευτές και οι Μπέλλου, Κηλαηδόνης και Πρωτοψάλτη], αρνούμενος έτσι τη διαδικασία εκείνη που υπακούει στο star system και στην εκ των προτέρων εξασφάλιση την εμπορικής επιτυχίας. Η στροφή και οι επιλογές αυτές του συνθέτη, η συνειδητή αυτοπεριθωριοποίησή του, ίσως να μην ήταν επωφελής για την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Επίσης, η νέα δουλειά του ίσως να είναι μουσικά λιγότερο εμπνευσμένη από την παλιά και οι επιτυχίες του όχι τόσο μεγάλες όπως άλλοτε. Όμως, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, η στροφή και οι επιλογές αυτές, είναι προϊόν μιας βαθύτερης εσωτερικής ανάγκης και υπεύθυνης καλλιτεχνικής στάσης του Μούτση, σ’ ό,τι αφορά στο τραγούδι και στα προβλήματά του στους χαλεπούς καιρούς μας.»


    petaloulouda
    03.01.2010, 17:13

    Παράθεση:

    Το μέλος antigonipapafi στις 26-02-2008 στις 21:17 έγραψε...

    νομίζω πως δεν ξέρει ουτε ο ιδιος

     

    Χαιρω κι εγω, διαβαζοντας οτι κι αλλοι ηχητικοί δέκτες κατανοούν, πιστεύουν και ζουν τη μουσική του Μούτση. Μουσική και στίχοι αποσκοπούν στη γενική ανάταση, στο ξύπνημα της ανθρωπιάς μας. Δεν είναι τυχαία τα λόγια. Ούτε οι συχνότητες της μουσικής τυχαίες. Ανάταση ψυχής, χωρίς ενοχές για τα άδικα που επίσης με ζήλο καταφέρνουμε, αλλά τουλάχιστον με επίγνωση το δρόμο της συνέχειας να ψάχνουμε. Όχι το δρόμο που μας σερβίρουνε, καριέρες, δισκογραφικές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολυεθνικές. Το δρόμο της καρδιάς μας, το δρόμο που διαλέξαμε στ αλήθεια να πάρουμε. Να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας, ώστε να χτίσουμε τον επιθυμητό μας κόσμο. Αυτά βγάζω εγώ απ τα τραγούδια του. Όλων των εποχών του.

    Κρίμα που εσύ νομίζεις οτι ο ίδιος δεν ξέρει γιατί τα γράφει. Καλά, δεν έτυχε ποτέ να κάτσεις να σκεφτείς?