ελληνική μουσική
    458 online   ·  210.845 μέλη

    Σταύρος Κουγιουμτζής

    Mesoxoritis
    16.10.2006, 17:00
    Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς είναι ο Σταύρος Κουγιουμτζής! Συγκεκριμένα, μετά τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη, τον θεωρώ έναν από τους τρεις μεγαλύτερους συνθέτες μας, μαζί με τον Μάνο Λοϊζο και τον Ξαρχάκο! (Φυσικά δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτή την κατάταξη τους παλαιότερους συνθέτες μας, όπως τον Τσιτσάνη ή τον Βαμβακάρη και τον Καλδάρα)... Δυστυχώς, στο forum δεν βρήκα κανένα topic για αυτή την μεγάλη προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής! Ας μοιραστούμε λοιπόν τις σκέψεις μας για αυτόν τον άνθρωπο εδώ!

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 16-10-2006 17:03 ]


    megaloserwtikos
    16.10.2006, 18:58
    Εγώ δεν θα έκανα τέτοια λίστα γιατί δεν είναι εύκολο να πω , Ξαρχάκο, Λοίζο, και Κουγιουμτζή και να έχω απ' έξω Μαρκόπουλο, Καλδάρα, Μούτση, Πλέσσα, Ζαμπέτα, Σπανό, Σαββόπουλο και τόσους άλλους.

    Ωστόσο ο Κουγιουμτζής και σε μένα άρεσει πάρα πολύ. Τα τραγούδια του λαικά αλλά και τρυφερά, γεμάτα όμορφες εικόνες.
    Να θυμηθώ το ''κόκκινο φουστάνι'', τα ''ψηλά τα παραθυρια'', τραγούδια με την Αλεξίου, τον Καλατζή, την Μοσχολιού, ακόμα και με την προκαρβελική Βίσση.
    Astron
    16.10.2006, 19:11
    Ο Κουγιουμτζής έχει γράψει μερικά απ' τα ομορφότερα τραγούδια των τελευταίων 40 χρόνων. Το περίεργο είναι ότι ενώ οι περισσότεροι γνωρίζουν τα τραγούδια του, πολλές φορές δεν ξέρουν το όνομά του. Αυτό σίγουρα έχει να κάνει με το χαμηλό προφίλ που διατήρησε σε όλη του την πορεία.
    Να πούμε επίσης ότι οι συνεργασίες του με τον Νταλάρα είναι ανεπανάληπτες, και ότι πρόκειται για μια απ' τις πιο ταιριαστές και μοναδικές "συναντήσεις" καλλιτεχνών που έχουν γίνει, όπως άλλωστε έλεγε και ο ίδιος.
    GL
    16.10.2006, 23:29
    Ντύλαν Τόμας - Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος

    Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
    εδώ δεν έχει τόπο να σταθείς
    Ανήμπορος στον ήλιο αρμενίζεις
    Συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής
    Συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής

    Τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις
    Και ψάχνεις για καινούργιες προσευχές
    Το χάλασμα το βλέπεις και σωπαίνεις
    φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχές

    Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
    εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς
    Τις νύχτες ματωμένος φτερουγίζεις
    μ' ανύπαρκτα φτερά για τους πολλούς

    Αυτά είπε σ' ένα ποιητή δικό μας
    Και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας

    aggeliki
    16.10.2006, 23:52
    Παράθεση:

    Το μέλος Mesoxoritis στις 16-10-2006 στις 17:00 έγραψε...
    Δυστυχώς, στο forum δεν βρήκα κανένα topic για αυτή την μεγάλη προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής! Ας μοιραστούμε λοιπόν τις σκέψεις μας για αυτόν τον άνθρωπο εδώ!

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 16-10-2006 17:03 ]






    Και αυτό δυστηχώς συμβαίνει συχνά...





    megaloserwtikos
    17.10.2006, 00:11
    Αγγελική, το ίδιο έχω νιώσει και εγώ αρκετές φορές για διάφορους καλλιτέχνες, αλλά αυτό το σάιτ, είμαστε εμείς από ότι έχω καταλάβει, δεν έχει δημοσιογράφους. Αν βλέπουμε ότι λείπει το όνομα κάποιου που θέλουμε, μαλλον πρέπει να παίρνουμε την πρωτοβουλία να βάζουμε εμείς το θέμα.
    Αν έχω καταλάβει κάτι λάθος, δεν ξέρω...
    aggeliki
    17.10.2006, 00:20
    Παράθεση:

    Το μέλος megaloserwtikos στις 17-10-2006 στις 00:11 έγραψε...

    Αγγελική, το ίδιο έχω νιώσει και εγώ αρκετές φορές για διάφορους καλλιτέχνες, αλλά αυτό το σάιτ, είμαστε εμείς από ότι έχω καταλάβει, δεν έχει δημοσιογράφους. Αν βλέπουμε ότι λείπει το όνομα κάποιου που θέλουμε, μαλλον πρέπει να παίρνουμε την πρωτοβουλία να βάζουμε εμείς το θέμα.
    Αν έχω καταλάβει κάτι λάθος, δεν ξέρω...




    Nαι δεν αντιλέγω...
    Mesoxoritis
    17.10.2006, 00:42
    Επειδή ειπώθηκε κάτι για την κατάταξη την οποία έκανα, να ξεκαθαρίσω ότι αυτή είναι καθαρά προσωπική!
    Mesoxoritis
    17.10.2006, 00:46
    Αυτό που πιστεύω εγώ για τον κύριο Κουγιουμτζή, είναι ότι κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα μουσικό είδος που αποτελεί σύνθεση ρεμπέτικων και χατζιδακικών ακουσμάτων! Είναι φανερά επηρεασμένος επίσης από τη βυζαντινή μουσική, κάτι που αποδεικνύεται κι από τον καταπληκτικό δίσκο του ''Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων''! Κατόρθωσε λοιπόν να εντάξει στα τραγούδια του στοιχεία τόσο από τα ρεμπέτικα (''Κάποιος χτύπησε την πόρτα'', ''Αν ήτανε να σ' αρνηθώ''), όσο και από τα πιο μοντέρνα και έντεχνα τραγούδια (χατζιδακικά), όπως τα: ''Τώρα που θα φύγεις'', ''Σ' αγαπώ'', ''Θα' ταν δώδεκα του Μάρτη'' κ.α...

    Στα Τρίκαλα στα δυο στενά...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 17-10-2006 00:46 ]


    PETRAN
    17.10.2006, 02:34
    Oντως ,συμφωνώ ότι είναι από τους κορυφαίους συνθέτες... έγραψε πάρα πολλα ωραία τραγούδια και συγχρόνως εμπορικά. Λίγοι το έχουν καταφέρει αυτό. Είναι κρίμα που δεν έχει ακουστεί όσο θα του άξιζε... Όλοι Έλληνες έχουν τραγουδήσει έστω κ ένα τραγούδι του. Για μένα είναι μέσα στους 4 κορυφαίους Θεοδωράκης,Χατζιδάκης,Κουγιουμτζής και Τσιτσάνης.
    Mesoxoritis
    17.10.2006, 14:15
    Κουγιουμτζής Σταύρος - Τα τραγούδια του
    (πηγή: kithara.vu)

    Αγάπη βουρκωμένη
    Άδειοι οι δρόμοι (+σ)
    Αν βαρέθηκες κυρία
    Αν δεις στον ύπνο σου ερημια. (+σ)
    Αν είν' να 'ρθεις
    Αν ήτανε να σ' αρνηθώ
    Αν μ' αγαπάς
    Αν σε δω σε ξένα χέρια
    Αυγερινό παράπονο (+σ)
    Αυτός ο κόσμος
    Αυτός που θα φανερωθεί
    Αχ τι άδικο
    Βάλε τα καλά
    Βασανάκι. (+σ)
    Γεια χαρά καλή
    Για μια γυναίκα
    Για την αγάπη πες μου (+t)
    Γιατί εγώ γεννήθηκα φτωχός
    Γλυκοχαράματα
    Δίχως την καρδούλα σου (+σ)
    Δίψασα στην πόρτα σου (+t)
    Δώσε μου το χέρι σου (+σ)
    Είμαι μάγκας
    Είναι πια καιρός
    Είσαι ωραία σαν αμαρτία (+σ)
    Είχα ένα καραβάκι
    Ένας κόμπος η χαρά μου. (+σ)
    Έρημος μες την ερημιά
    Έτσι είν’ οι ανθρώποι. (+σ)
    Έτσι είναι η ζωή μας
    Έχεις την πόρτα σου κλειστή
    Η αγάπη μου για σένα
    Η μικρή οθόνη
    Η πρώτη ανάσταση
    Ήθελα να ’μουνα πουλί. (+σ)
    Ήσουν ωραία (+σ)
    Ήταν πέντε, ήταν έξη. (+σ)
    Θα 'ταν δώδεκα του Μάρτη (+σ)
    Θα βάλω ρούχο δανεικό
    Θα φύγω κάποια μέρα
    Καλαμαριά
    Κάποιον άλλο φίλησες (+σ)
    Κάποιος χτύπησε την πόρτα (+σ)
    Κάπου νυχτώνει. (+σ)
    Κάπου στα Πετράλωνα
    Λίγη είν' η σάρκα
    Λυπούμαι
    Μ’ έκοψαν, με χώρισαν. (+σ)
    Μάτια μου (+σ)
    Με τους καημούς δεν βρίσκεις άκρη
    Μέθυσα κι απόψε
    Μη γυρεύεις ομορφιές (+σ)
    Μη μου θυμώνεις μάτια μου. (+σ)
    Μια φορά
    Μου δως' ο πλάστης την καρδιά
    Να 'μουν ο Μεγαλέξαντρος
    Να ’τανε το εικοσιένα. (+σ)
    Να σταματήσω τον καιρό
    Ντύλαν Τόμας (+σ)
    Ξενάκι (+σ)
    Ο δραπέτης
    Ο Μπάρμπα-Θάνος
    Ο ουρανός φεύγει βαρύς. (+σ)
    Ο φωτογράφος
    Οι άντρες που αγαπάνε
    Οι ελεύθεροι κι ωραίοι (+σ)
    Όλα καλά. (+σ)
    Όμως δεν ξέρω
    Όταν ανθίζουν πασχαλιές (+σ)
    Παραμύθι ξεχασμένο (+σ)
    Παράπονό μου
    Πάσχα των Ελλήνων (+σ)
    Πες μου τι θα καταλάβεις
    Πηνελόπη
    Πικρός καφές
    Ποιο δρόμο να διαλέξω
    Πόσα χρόνια
    Πού ’ναι τα χρόνια (+σ)
    Προχτές τα ξημερώματα
    Σ’ αγαπώ (Αχ περιστέρι μου...). (+σ)
    Σ' αυτή την πόλη (+σ)
    Σαν ραγίσει το ποτήρι
    Σαν Σβησμένο Καρβουνάκι (+σ)
    Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε
    Σαν τα τριαντάφυλλα
    Σου στέλνω χαιρετίσματα
    Στα χρόνια της υπομονής. (+σ)
    Στα ψηλά τα παραθύρια (+σ)
    Στη φυλακή με κλείσανε
    Στο καπηλειό
    Τα πολύχρωμά σου μάτια (+σ)
    Τα κατά Ματθαίον πάθη (+σ)
    Τα πολύχρωμά σου μάτια
    Τα σκούρα μάτια (+σ)
    Τα χρέη της καρδιάς σου
    Ταξιδεμένο μου πουλί
    Τι σημαίνει αγάπη (+σ)
    Το καλοκαίρι το μορτάκι
    Το κόκκινο φουστάνι. (+σ)
    Το λεωφορείο
    Το λιμάνι (+σ)
    Το πουκάμισο το θαλασσί. (+σ)
    Το πρώτο περιστέρι (+σ)
    Το σακάκι μου κι αν στάζει (+σ)
    Του κάτω κόσμου τα πουλιά (+σ)
    Τώρα που θα φύγεις (+σ)
    Φεύγει ο καιρός
    Φορτηγό
    Χάντρα στο κομπολόι σου
    Χάντρα στο κομπολόι σου (+σ)
    Χασάπικο
    Χρόνια σαν βροχή (+σ)

    Βασικοί ερμηνευτές του Σταύρου Κουγιουμτζή είναι οι: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Καλατζής, Άννα Βίσση (στα νιάτα της), Κώστας Σμοκοβίτης, Γιάννης Πάριος, αλλα και η γυναίκα του, Αιμιλία Κουγιουμτζή!

    Στα Τρίκαλα στα δυο στενά...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 17-10-2006 14:16 ]


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 17-10-2006 14:19 ]


    Mesoxoritis
    17.10.2006, 14:22
    Σταύρος Κουγιουμτζής
    (πηγές: Βικιπαίδεια, music.gr)

    ''Ποιός άραγε δεν έχει σιγοτραγουδήσει το Κόκκινο Φουστάνι με την Αρβανιτάκη; Το ΄Ενας κόμπος η χαρά μου; Στά ψηλά τα παραθύρια αλλά και το Πουκάμισο το θαλασσί, με τη φωνή του Γ. Νταλάρα; Το Νάτανε το ΄21, που το τραγούδησε ως και ο Μπιθικώτσης, έχοντας το ρεκόρ σε επανεκτελέσεις αφού μετράει, 19 τον αριθμό, παρακαλώ.
    Ισως όμως δεν γνωρίζουν πάρα πολλοί πως συνθέτης αυτών τών τραγουδιών ειναι ο Θεσσαλονικιός Σταύρος Κουγιουμτζής . Μικρασιάτης στην καταγωγή γράφει το πρώτο του τραγούδι το 1960. Το στίγμα του δίνει ουσιαστικά στα τέλη του ΄60 με τον 19χρονο τότε Νταλάρα να τραγουδάει Ο ουρανός φεύγει βαρύς πάνω απ΄τη ζωή μου... . .

    Ο Σταύρος Κουγιουμτζής είχε γεννηθεί το 1932 στη Θεσσαλονίκη, σ' έναν προσφυγικό καταυλισμό κοντά στο Γεντί Κουλέ. Τα πρώτα τραγούδια που άκουσε και αγάπησε ήταν αυτά που έφεραν οι πρόσφυγες μαζί τους. Το σμυρνέικο κι αργότερα το λαϊκό πότισαν τις πρώτες αναμνήσεις του. «Στην εποχή μου δεν υπήρχαν μόνο φτωχοί, υπήρχαν και "υπόφτωχοι". Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκα», έλεγε κάποτε ο ίδιος. Κι όμως, παρά τις συνθήκες πενίας, η μάνα του, καπνεργάτρια, όταν εκείνος είναι 5 ετών, του χαρίζει ένα γραμμόφωνο και μερικές πλάκες. «Φαίνεται», εξηγούσε ο ίδιος, «πως κάτι είδε σε εμένα και την κέντρισε...».

    Το μουσικό του παράθυρο ανοίγει για να μπουν οι μουσικές του Βαμβακάρη και του Τσιτσάνη πρώτα και αργότερα των μεγάλων κλασικών. Στα 15, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, γοητευμένος από τον ήχο του πιάνου που άκουσε πίσω από ένα κλειστό παράθυρο στην οδό Παύλου Μελά, γράφεται στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, μελετά πιάνο με τον Τώνη Γεωργίου και παίρνει πτυχίο αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας με τον Σόλωνα Μιχαηλίδη. Αργότερα, στην Αθήνα πια, θα συμπληρώσει τις σπουδές του κάνοντας μαθήματα σύγχρονης μουσικής με τον Γιάννη Ανδρέου-Παπαϊωάννου.
    «Δεν ήταν δυνατόν όταν αγαπούσα τον Τσιτσάνη να μην αγαπήσω και τον Μπαχ», έλεγε σε μια συνέντευξή του. Ούτε όμως και το αντίστροφο. Διότι παρότι στο ωδείο η λαϊκή μουσική ήταν απαγορευμένη, «σαν χολέρα ήτανε», ο νεαρός σπουδαστής δεν σταματά να ακούει λαϊκά και αρχοντορεμπέτικα. Από το 1952, για λόγους βιοπορισμού, αρχίζει να εργάζεται ως πιανίστας σε διάφορα νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης.
    Τ
    ο 1960 γράφει σε δικούς του στίχους το πρώτο του τραγούδι, «Το Περιστεράκι», που το τραγουδά η Ζωίτσα Κουρούκλη. Οταν το ακούει ο (προ «Λύρας» ακόμα) Αλέκος Πατσιφάς, του λέει να γράψει λαϊκά τραγούδια. Κι αυτό ακριβώς κάνει: τα δύο πρώτα λαϊκά τραγούδια του, με δικούς του στίχους και πάλι, γίνονται αμέσως επιτυχίες. Ηταν το «Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά», που το τραγουδά ο Μανώλης Καναρίδης και το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» που το λέει ο Γιάννης Πουλόπουλος.

    Το 1967 ο Σταύρος Κουγιουμτζής αποφασίζει να κατεβεί στην Αθήνα. Ετσι αρχίζει η μεγάλη του συνεργασία με τη «MINOS» και κυρίως με τον νεαρό κι ανερχόμενο τότε τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα. Εκείνος ερμηνεύει το τραγούδι που θα γίνει η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Κουγιουμτζή: το περίφημο «Να 'τανε το '21», σε στίχους της Σιώτας Τσιώτου (που για λόγους λογοκρισίας αναμορφώνει έναν από τους στίχους του τραγουδιού, «και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα μια τουρκοπούλα αγκαλιά», σε μια «ομορφούλα αγκαλιά»).

    Αυτή είναι η πρώτη μιας αλυσίδας μεγάλων επιτυχιών, οι περισσότερες με τον Γιώργο Νταλάρα , αλλά και με τη Χαρούλα Αλεξίου («Χρόνια σαν βροχή», «Σου στέλνω χαιρετίσματα»), την Αννα Βίσση («Σ' αγαπώ», «Στα χρόνια της υπομονής»), τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Γιάννη Πάριο, τον Γιάννη Καλατζή, την Ελευθερία Αρβανιτάκη (στην οποία χαρίζει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το «Κόκκινο φουστάνι») αλλά και τη σύντροφό του Αιμιλία Κουγιουμτζή. Αν και εξαιρετικός στιχουργός και ο ίδιος, συνεργάζεται και με άλλους κορυφαίους στιχουργούς (Μ. Ελευθερίου, Λ. Παπαδόπουλο, Ακο Δασκαλόπουλο, Μ. Μπουρμπούλη, Κ. Βίρβο κ.ά.). Και, λιγότερο συχνά, μελοποιεί και ποιητές. Σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, γράφει τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στον δίσκο του «Ηλιοσκόπιο» και σε ποίηση Σεφέρη, Παπαδιαμάντη, Σαχτούρη, Χριστιανόπουλου και Ριτσιώνη τα τραγούδια του δίσκου «Μικραίνει ο κόσμος».

    Τα τελευταία χρόνια είχε περιορίσει τη δραστηριότητά του από άποψη. Ανθρωπος χαμηλών τόνων, επέστρεψε το 1988 στη Θεσσαλονίκη, αναζητώντας μια «ήσυχη ζωή». Ζούσε σε ένα απλό διαμέρισμα στην Καλαμαριά με τη γυναίκα του Αιμιλία και τις κόρες του Δόρα και Μαρία. Αλλωστε, πλούσιος δεν έγινε ποτέ γιατί, όπως λένε όσοι τον γνώρισαν καλά, «πολύ απλά, αυτό δεν τον ενδιέφερε».

    Το 1998 με την προτροπή του Γ. Νταλάρα επιστρέφει με κομμάτια βασισμένα στην βυζαντινή υμνογραφία που παρουσιάζονται και ηχογραφούνται στο Μέγαρο Μουσικής με τον τραγουδιστή, την Αιμ. Κουγουμτζή και χορωδία, με τον τίτλο : Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων. ''
    Η τελευταία του δισκογραφική παρουσία ήταν το 2001 με το «Εβρεχε ο κόσμος» και 11 τραγούδια που έγραψε για να τα πει η κόρη του, Μαρία Κουγιουμτζή, ο Γιώργος Χριστοδούλου και, ως συμμετέχων, ο τραγουδιστής των μεγάλων του επιτυχιών, ο Γιώργος Νταλάρας. «Και σήμερα βγαίνουν καλά τραγούδια, αλλά το όραμα του τραγουδιού, όπως το είχαμε από τον Θεοδωράκη ή τον Χατζιδάκι, έχει κατακερματιστεί. Τότε δίναμε σημασία στην ελληνικότητα του τραγουδιού που τώρα σχεδόν έχει εξαφανιστεί...», εξηγούσε τους λόγους της απουσίας του μιλώντας το 2001 στην «Ε» και στη Μαρία Βλαχοπούλου.
    Η μουσική ως κεντρικός άξονας της ζωής του ήταν κι αυτός των γραπτών του, του αυτοβιογραφικού του αφηγήματος «Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια» («Εντευκτήριο» 1998 - «Κέδρος» 2001) και της συλλογής διηγημάτων «Στα διώροφα έμεναν οι όμορφες» («Κέδρος» 2000).
    Ο συνθέτης πέθανε το Σάββατο 12 Μάρτη 2005, στα 73 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς.

    ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ έργα του συνθέτη

    1) 10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ
    2) ΕΒΡΕΧΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ
    3) ΚΑΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
    4) ΛΑΙΚΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
    5) ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
    6) ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
    7) ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
    8) ΝΑΤΑΝΕ ΤΟ 21
    9) ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ
    10) ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΣΕΤΑ
    11) ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ 14 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
    12) ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ
    13) ΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΑ ΜΑΣ
    14) ΤΟ ΗΛΙΟΣΚΟΠΙΟ
    15) ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ
    16) ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ
    17) ΥΜΝΟΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ







    Στα Τρίκαλα στα δυο στενά...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 17-10-2006 14:30 ]


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 17-10-2006 17:08 ]


    pokopik
    17.10.2006, 16:20
    Sughero tin prospathia auti na fotisoume enan tetoio dimiourgo,pou ontos toy hrostaei para polla to Elliniko tragoudi.Einai alithia oti den anagnoristike oso tha eprepe ki akoma theoro oti einai pros timin tou oti kratise auto to low profil,para tin simantikotita toy ergou toy!
    Sto akousma kathe tragoydioy tou, niotho to megalio tis aplotitas enos tragoudiou alla syghronos thlivome stin diapistosi toy poso mas leipoun simera ap tin diskografia stihia opos i melodikotita,i aplotita.i eugenia kai polla alla haraktiristika toy Kougioumtzi...
    Den tha ithela na katataxo omos tous sunthetes autis tis epohis me sira protereotitas giati einai poly diskoli i epilogi..Einai omos lypiro na ehoyme en zoi akoma synthetes san tous:Theodoraki,Moutsi,Spano,Xarhako,Katsaro,Kokkoto,Plessa [mehri persi kai tous Kougoumtzi,Mouzaki] ktl ktl kai na exei autin tin emmetiki eikona to tragoudi mas!!
    Kai palli sygharitiria gia tin protovoulia.
    megaloserwtikos
    17.10.2006, 16:34
    Γιώργο - μεσοχωρίτη - πολύ καλό το αφιερωμά σου...
    semplice
    17.10.2006, 18:37
    Χαίρομαι και σας συγχαίρω όλους για όλα αυτά που γράψατε και γράφετε εδώ παιδιά ..
    Το μέλος Mesoxoritis που άνοιξε αυτό το τόπικ και όλους όσους σιωπηρά δίνουμε
    υπόσχεση(νομίζω πως είναι όλοι όσοι έχουν στην καρδιά τους την Πανέμορφη ελληνική μουσική) πως θα κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του και

    ..τα τραγούδια του ..










    επισυναπτόμενα: Kairos - front1.JPG 
    semplice
    17.10.2006, 20:29
    "Τέσσερις πλανόδιοι μουσικοί"

    ΚΕΙΜΕΝΟ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
    από το βιβλίο του Σταύρου Κουγιουμτζή «Χρόνια σαν βροχή»(εκδ.Ιανός)


    <<΄Eνα πρωί πήρα το λεωφορείο της Καλαμαριάς από τη στάση της γειτονιάς μου και κατέβηκα στην Αριστοτέλους. Από 'κει πήγα στα εκδοτήρια του ΟΣΕ κι έβγαλα ένα εισιτήριο. Την επόμενη μέρα έπρεπε να ταξιδέψω για την Αθήνα και τη μεθεπόμενη να μπω στο στούντιο για να ηχογραφήσω τα καινούργια μου τραγούδια.
    Όταν τελείωσα με το εισιτήριο, τράβηξα κατά το Μοδιάνο και το Καπάνι για ένα πέρασμα. Κάθε φορά που κατέβαινα στην πόλη, έκανα και μια βόλτα σ' αυτές τις αγορές.
    Για μένα κάτι τέτοιες βόλτες ήταν βόλτες αναψυχής και νοσταλγίας. Με γύριζαν πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που στην Κατοχή έκανα τον μικροπωλητή σ' αυτά τα μέρη. Κάποια στιγμή, καθώς σεργιανούσα στην Βασιλέως Ηρακλείου, άκουσα ζωντανή μουσική να 'ρχεται από τα λουλουδάδικα. Ανέκαθεν μου άρεζε ν' ακούω πλανόδιους μουσικούς, γι' αυτό προχώρησα προς τα 'κει.
    Ήταν τέσσερις. Βιολί, κλαρίνο, ακορντεόν και ντέφι.
    Άνθρωποι μεγάλοι, πενηντάρηδες, μπορεί και παραπάνω.
    Έπαιζαν και τραγουδούσαν.
    Το τραγούδι που έλεγαν ήταν «Το μινόρε της αυγής».
    Ξαφνικά, λες κι ο θόρυβος της αγοράς σταμάτησε και ένας ήχος μαγικός πλημμύρισε τα λουλουδάδικα. Ήταν κάτι το απίστευτο. Πού βρέθηκε τόση γνησιότητα, τόση συγκίνηση και τόση μαγεία σ' έναν ήχο δρόμου.
    Πάνω από τριανταπέντε χρόνια έχω πάρε δώσε με όργανα και τραγούδια και ήχο τόσο αληθινό δεν θυμάμαι να ξανάκουσα. Πώς είναι δυνατόν, σκέφτηκα, τέσσερις πλανόδιοι μουσικοί, με τέσσερα οργανάκια, να παίζουν και να τραγουδούν έτσι απλά, μέσα στη φασαρία της αγοράς, και να βγάζουν τέτοιον ήχο.
    Κάτι, το οποίο, και να το θέλαμε εμείς οι λεγόμενοι σπουδαγμένοι, δεν θα μας έβγαινε.
    Μέσα σ' εκείνο το ξεχασμένο από την εξέλιξη τετράγωνο, πόσο όμορφα ταίριαζε αυτός ο ήχος, αυτή η γνησιότητα. Δεν μου έκανε καρδιά να φύγω από κοντά τους. Συντόνισα το βήμα μου με το δικό τους και, κάνοντας πως χαζεύω τους πάγκους των μαγαζιών, απολάμβανα την τέχνη τους.
    «Το μινόρε της αυγής» και ο αργός βηματισμός τους μου θύμιζαν Μεγάλη Παρασκευή. Ένιωθα μια συγκίνηση, όπως όταν ήμουν παιδί κι έτρεχα από επιτάφιο σε επιτάφιο ν' ακούσω τα Εγκώμια. Ω γλυκύ μου έαρ!
    Το στούντιο που θα ηχογραφούσα ήταν από τα καλύτερα κι ο ήχος μου έπρεπε να 'ναι σύγχρονος - μοντέρνος - σημερινός. Στην ουσία, ήχος ψεύτικος, άψυχος και φτιασιδωμένος, όπως ταίριαζε στα σημερινά γούστα του καταναλωτικού κοινού.
    Την άλλη μέρα, κολλημένος στο παράθυρο του τρένου, ταξίδευα για την Αθήνα- για τα καινούργια μου τραγούδια.
    Όμως η σκέψη μου όλο στα χθεσινά γύριζε. Σ' εκείνους τους πλανόδιους μουσικούς και στο δικό τους ήχο...>>

    ...

    Mesoxoritis
    18.10.2006, 00:51
    Ένα άρθρο για τις συναυλίες με τίτλο: ''Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων''!

    ''Ο Σταύρος Κουγιουμτζής δεν έκρυψε ποτέ την ιδιαίτερη αγάπη του για τη βυζαντινή μουσική. «Η βυζαντινή μουσική, το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι υπήρξαν η μοναδική πνευματική τροφή για τα παιδικά μου χρόνια. Την κλασική μουσική τη γνώρισα έφηβος». Με την ευκαιρία αυτού του νέου έργου συνεργάζεται πάλι με τον Γιώργο Νταλάρα, με τον οποίο τον συνδέουν ισχυροί δεσμοί αφού μαζί υπέγραψαν ένα σημαντικό κομμάτι της έντεχνης λαϊκής μουσικής. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1969, διήρκεσε ως το '75, για να βρεθούν ξανά μαζί στο στούντιο το '86. Τα πιο χαρακτηριστικά μάλιστα τραγούδια αυτής της σημαντικής και για τους δύο περιόδου θα παρουσιασθούν στο δεύτερο μέρος της συναυλίας που θα έχει τον τίτλο «Κάπου νυχτώνει...».

    Από το 1986 ως το 1995 ο συνθέτης, ο οποίος ζει στη Θεσσαλονίκη, δεν έγραψε απολύτως τίποτε. Αυτή ήταν η μόνη σιωπηλή περίοδος της ζωής του. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής έχει γράψει τραγούδια που ευτύχησαν μεγάλης απήχησης από το κοινό· τραγούδια που έχουν διασχίσει τον χρόνο μέσα από τις μνήμες των ανθρώπων: «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», «Κάπου νυχτώνει», «Να 'τανε το '21», «Μ' έκοψαν, με χώρισαν στα δυο», «Στα ψηλά τα παραθύρια», «Κόκκινο φουστάνι», «Ενας κόμπος η χαρά μου» και πολλά άλλα.

    Το '95 έσκυψε πάνω στα βιώματά του. Το Πάσχα είναι το συγκλονιστικότερο βίωμα που κουβαλάει. «Στα 65 μου χρόνια, καθώς με πνίγουν το κενό της εξέλιξης, η απόγνωση της τηλεόρασης και ο εφιάλτης των αυτοκινήτων, νοστάλγησα να προσφέρω πάλι λίγα λουλούδια για το στόλισμα του Επιταφίου βγαλμένα από την ψυχή μου». Ετσι μελοποίησε κυρίως ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Κράτησε τα στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης και αξιοποίησε ακούσματα από την κλασική μουσική, το δημοτικό τραγούδι και το λαϊκό. «Ηθελα ό,τι γράψω να είναι σε φόρμα τραγουδιού. Να εκφράζει εμένα και την εποχή μου. Είναι σε ένα ρυθμό της εποχής μας. Αλλοι ήταν οι ρυθμοί της ζωής όταν μελοποιήθηκαν αυτά τα κομμάτια από τους πατέρες της Εκκλησίας. Δεν έχει νόημα να γίνονται συγκρίσεις άμεσες που να εξουδετερώνουν τις νέες προσπάθειες. Υπάρχει μια εξέλιξη. Η παράδοση δεν είναι κάτι νεκρό. Ολα τα κομμάτια τα έγραψα για τη φωνή του Γιώργου. Αυτήν είχα στα αφτιά μου όταν τα δούλευα», λέει.

    Υπάρχει μια ιστορία πίσω από τους «Υμνους αγγέλων...». Πριν από 15 χρόνια ο Σταύρος Κουγιουμτζής είχε μελοποιήσει ένα κομμάτι από τον Ψαλμό «Κύριε εκέκραξα». Το είχε ξεχάσει σε ένα συρτάρι. Το 1992 ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον προσκάλεσε για μια συναυλία στα Δημήτρια. Κάλεσε τον Γιώργο Νταλάρα να τραγουδήσει και έτσι θυμήθηκε εκείνο το ξεχασμένο κομμάτι. Εντυπωσίασε. Οταν ο Νταλάρας έκανε την παράσταση «... και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως» στο Μέγαρο Μουσικής, το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του. Εκανε ξανά εντύπωση. «Ο Γιώργος με προέτρεψε να συνεχίσω και με άλλες μελοποιήσεις. Από τη στιγμή όπου ξεκίνησα, μέσα σε 15 ημέρες τα είχα τελειώσει όλα. Μετά, όμως, μου πήραν πολύ χρόνο να τα φορμάρω. Ηταν εξοντωτική η προσπάθεια».

    Η τελευταία μεγάλη συναυλία του Σταύρου Κουγιουμτζή στην Αθήνα έγινε το καλοκαίρι του 1983 στο θέατρο του Λυκαβηττού, πάλι μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα. «Μόλις κάποιος κάνει ένα δίσκο, αρχίζει τις συναυλίες για να τον διαφημίσει. Αρχισα να γράφω τραγούδια το '62 και έδωσα την πρώτη μου συναυλία στην Αθήνα το '83. Δικαιούμαι, λοιπόν, να νιώθω συγκινημένος τώρα». Οι «Υμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων» οφείλουν τον τίτλο τους στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, θα ηχογραφηθούν ζωντανά και θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο. Μετά, τι; «Επανέρχομαι στο τραγούδι. Εχω όρεξη να γράψω τραγούδια. Ημουν λιγάκι απογοητευμένος από τον χώρο. Η διάθεσή μου τώρα είναι καλή. Δεν έχω τραγούδια στο συρτάρι. Οσα είχα τα πέταξα. Δεν με ικανοποιούσαν. Θα ξεκινήσω από την αρχή».

    Τα τραγούδια του διανύουν την τέταρτη δεκαετία τους και είναι σαν να γράφτηκαν χθες. Ο,τι αντέχει στον χρόνο είναι καλό. Τι σημαίνει, όμως, «καλό τραγούδι»; «Δεν υπάρχει συνταγή. Πρέπει να αρέσει σε αυτόν που το γράφει και να το γράφει με αγάπη». Ολα αυτά τα χρόνια που τον έχουμε χάσει εκείνος ζει από τα τραγούδια του. «Δεν έχω άλλη δουλειά. Ούτε επιχειρηματίας έγινα ούτε άλλους πόρους έχω. Με αυτά μεγάλωσα τα παιδιά μου».


    Mesoxoritis
    18.10.2006, 01:03
    Να μερικά ρητά του Σταύρου Κουγιουμτζή έτσι όπως αναφέρονται στο παράρτημα μιας συλλογής τραγουδιών του με τίτλο "Σταύρος Κουγιουμτζής – Εικοσιδύο Τραγούδια", Εκδόσεις Νάκας, 1984.
    (Ακολόυθησε και δεύτερη συλλογή: "Σταύρος Κουγιουμτζής 2". Και τα δύο μουσικά βιβλία κυκλοφορούν ακόμα. Βλ. www.nakas.gr ).
    Από τα ρητά που ακολουθούν και μόνο καταλαβαίνει κανείς για τι άνθρωπο και τι προσωπικότητα μιλάμε...


    «Πρωτοτυπία είναι να μοιάζεις μ’ όλους τους άλλους και ταυτόχρονα να είσαι ο εαυτός σου.

    Υπάρχει τέχνη με ύφος, υπάρχει και τέχνη χωρίς ύφος. Τώρα τελευταία αποκτήσαμε και ύφος χωρίς τέχνη.

    Μερικοί από μας είμαστε κατ’ ανάγκη σεμνοί. Είναι γιατί δεν μας δίνουν σημασία οι δημοσιογράφοι.

    Φαντάζεστε να σε ρωτούν οι δημοσιογράφοι γιατί έμεινες τόσα χρόνια στην αφάνεια;

    Μια φορά είπα σ’ ένα δημοσιογράφο
    – Εσείς είστε η εξουσία.
    Χαμογέλασε ικανοποιημένος.

    Δεν ξέρω τι σημαίνει κριτικός στο θέατρο, στη ζωγραφική, στον κινηματογράφο· πάντως, στο τραγούδι δεν σημαίνει τίποτα.

    Λένε για τους νεολαϊκούς (τσιφτετέλια κ.λ.π.) πως ξέρουν πολύ καλά τους δρόμους. Αυτό είν’ αλήθεια, μόνο που περιφέρονται άσκοπα.

    Όταν μιλούν οι τραγουδοποιοί με περιφρόνηση για τα σουξέ, μην τους πιστεύετε. Τα σουξέ είναι ο μεγάλος τους καημός.

    Ένας συνάδελφος μου είπε κάποτε:
    – Είμαστε μεγάλοι συνθέτες.
    Του απάντησα πως ίσως να μην είμαστε και τίποτα.
    – Τώρα καταλαβαίνω, μου λέει, γιατί έχεις άγχος.
    – Κι εγώ τώρα καταλαβαίνω γιατί εσύ δεν έχεις.

    Ένας γνωστός μου με ρωτούσε επίμονα, ποιος είναι ο μεγαλύτερος συνθέτης όλων των εποχών, ο Μπαχ ή ο Μπετόβεν;
    Στο τέλος αναγκάστηκα να του απαντήσω.
    – Ο πιο μεγάλος συνθέτης όλων των εποχών είναι ο Μπαχ, ο Βιβάλντι, ο Παλεστρίνα, ο Μοντεβέρντι, ο Χάυντν, ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν, ο Σούμπερτ, ο Σοπέν, ο Μάλερ, ο Ραβέλ, ο Ντεμπισί, ο Μπάρντοκ, ο Προκόφιεφ, ο Στραβίνσκι και πολλοί άλλοι που δεν τους θυμάμαι αυτή τη στιγμή.

    Την επιδημία της δόξας την πέρασα στο πόδι. Δεν με κρεβάτωσε.

    Κάθε φορά που μιλάω, ζηλεύω αυτούς που σωπαίνουν.»
    Mesoxoritis
    18.10.2006, 12:24
    Ο ουρανός φεύγει βαρύς.
    Νταλάρας Γιώργος
    Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος

    Ο ουρανός φεύγει βαρύς πάνω από τη ζωή μου
    μα η θύμησή σου έμεινε να δένει την ψυχή μου

    Δεν έχω μάτια να σε δω, καρδιά να σου μιλήσω
    Πέσαν τα χέρια μου νεκρά, και πώς να σε κρατήσω

    Ο ουρανός φεύγει βαρύς, τα όνειρά μου παίρνει
    και μες στην τόση μου φωτιά, άλλη φωτιά μου φέρνει

    Δεν έχω μάτια να σε δω...


    Δίψασα στην πόρτα σου
    Βίσση Άννα
    Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος/Ελευθερίου Μάνος

    Δίψασα στην πόρτα σου γι αγάπη κι έγειρα γλυκά να κοιμηθώ
    Μαύρο δαχτυλίδι το φεγγάρι, τάμα σε ξωκλήσι μακρινό
    Μαύρο δαχτυλίδι το φεγγάρι, τάμα σε ξωκλήσι μακρινό

    Έδεσα με κόμπο την φωνή σου δροσερό κλωνάρι της αυλής
    δένδρο μυστικό του παραδείσου, μπαλκονάκι της μικρής ζωής
    δένδρο μυστικό του παραδείσου, μπαλκονάκι της μικρής ζωής








    Στα Τρίκαλα στα δυο στενά...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Mesoxoritis στις 18-10-2006 12:28 ]


    Mesoxoritis
    19.10.2006, 00:36
    Για όσους ενδιαφέρονται και αγαπάνε τα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, προτείνω ένα καταπληκτικό βιβλίο-αυτοβιογραφία, με τίτλο ''Χρόνια σαν βροχή''! Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ''Ιανός''! Επίσης, έχει τους στίχους όλων των τραγουδιών στα οποία έγραψε ο ίδιος τα λόγια...