Γιάννης Μαρκόπουλος

Ενα αριστερό "κλικ"στο ποντίκι του υπολογιστή και...αυτό είναι όλο!
Ο χώρος πλημμυρίζει "Χρώματα και Αρώματα" και το υπέροχο Τραγούδι
μας θυμίζει τα ...συστατικά μας..

Το μέλος aggeliki στις 18-10-2006 στις 19:14 έγραψε...

@

Παράθεση: Ενα αριστερό "κλικ"στο ποντίκι του υπολογιστή και...αυτό είναι όλο! Ο χώρος πλημμυρίζει "Χρώματα και Αρώματα" και το υπέροχο Τραγούδι μας θυμίζει τα ...συστατικά μας..

Μ'αρέσει όπως το έγραψες αυτό Κωνσταντίνε!




Και να ένα τραγούδι του, που του έχω αδυναμία...Πέρα ότι πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα τα πράγματα κάπως έτσι είναι!

ΕΛΛΑΔΑ(ΛΕΝΓΚΩ-ΛΕΝΓΚΩ)


Στη κυρά μάνα μας μη δίνεται βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
τα νιάτα χάνονται στα βρόμικα σοκάκια
για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
πάψε να με τυραννάς

Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς
χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς
ρε μπάρμπα κάτσε να μας πεις μιά ιστορία
πως ήταν τότες η μανούλα μας παλιά
έπεφτε ξύλο σα γινόταν φασαρία
ή σας νανούριζε με χάδια και φιλιά

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου σπαράζεις την καρδιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου πληγώνεις τη χαρά

Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
τη κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ
η μητέρα είπε ήταν ένα κοριτσάκι
που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ
τ΄άνθη στόλιζαν το αγέρωχο κεφάλι
μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει
εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
μου΄χεις φάει τη ψυχή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω
φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί

Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα
ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές
το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα
κι απ΄τα κουρέλια φαινότανε οι πληγές
κι αν μας χτυπάει με μανία και φωνάζει
τη βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
το όνειρο που φεύγει τη τρομάζει
να αναζητάει μιά χαμένη ελευτεριά

Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα
στο καμίνι της φωτιάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω μάνα
πες μας πάλι τι ζητάς

Το μέλος Mesoxoritis στις 18-10-2006 στις 02:19 έγραψε...

Κατόπιν, θα ήθελα να μιλήσω για έναν από τους καλύτερους δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου... Και μιλώ για τον δίσκο ''Σεργιάνι στον Κόσμο''! Βασικός ερμηνευτής του έργου αυτού είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ενώ συμμετέχουν η Βασιλική Λαβίνα, και η Γιούλη Τσίρου! Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει το πασίγνωστο κομμάτι ''Παραπονεμένα λόγια'', που αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια του Νταλάρα, αλλά και του Μαρκόπουλου! Επίσης, άλλο ένα γνωστό κομμάτι του δίσκου είναι το '' Η μάνα του Αλέξανδρου''. Ωστόσο, τα υπόλοιπα κομμάτια από αυτό το έργο είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, όπως συμβαίνει συνήθως σε αρκετές καλές παραγωγές. Η δουλειά αυτή λοιπόν αποτελείται από δεκαπέντε (15) κομμάτια, τα οποία χωρίζονται σε δύο κύκλους! Ο πρώτος κύκλος ονομάζεται ''Ο κύκλος της Μακεδονίας'' και περιλαμβάνει τραγούδια που περιγράφουν, όπως λέει ο συνθέτης, την συμπεριφορά των ξένων απέναντι στην Μακεδονία και την Ελλάδα γενικότερα! Ο δεύτερος κύκλος ονομάζεται ''Παραπονεμένα λόγια''! Πρόκειται για μια πραγματικά καταπληκτική δουλειά, η οποία χαρακτηρίζεται από κομμάτια που έχουν τη γνωστή δυναμική μουσική του Μαρκόπουλου, και από τις καταπληκτικές (και πολύ δύσκολες, θα μου επιτρέψετε να πω) ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος σε αυτόν τον δίσκο, αναδεικνύει πλήρως τις φωνητικές του δυνατότητες.

Το μέλος Lansetris στις 19-10-2006 στις 22:27 έγραψε...

Ρε παιδιά, έστειλα δημοσίευση με τίτλο: Γιάννης Μαρκόπουλος, αλλά εσείς τα λέτε όλα!!
Τέλος πάντων. Θυμάμαι, αν και ήμουν πολύ μικρός μια συναυλία στο Ηρώδειο. γεμάτο το θέατρο, λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση ήταν, και η συναυλία σπουδαία. Κόσμος πολύς να τραγουδάει, να χειροκροτεί, ο Ξυλούρης, ο Χαλκιάς, χαμός... Κάποια στιγμή γίνεται απόλυτη ησυχία και ο Μαρκόπουλος μόνος στο πιάνο αρχίζει ένα καινούργιο τραγούδι: Λένγκω. Μ' αυτή τη φοβερή φάλτση φωνή του, που ώρες -ώρες νομίζεις πως δεν αντέχεται, τους καθηλώνει όλους, μ' αυτό το μαγικό τραγούδι για τη Λένγκω - Ελλάδα και τα παιδιά της, και κάπου προς το τέλος ο συνθέτης τραγουδάει:"...τ' όνειρο που φεύγει την τρομάζει, ν' αναζητάει μια χαμένη ελευτεριά" και ένα κορίτσι μπροστά μου ξεσπάει σε λυγμούς και κλαίει κλαίει, το τραγούδι τελειώνει, όλα ενώνονται σε ένα σαρωτικό χειροκρότημα και γω βλέπω γύρω υγρά, δακρυσμένα μάτια κι αυτή η κοπέλα κλαίει στην αγκαλιά ενός αγοριού. Πέρασαν τόσα χρόνια και δεν ξεχνάω την έκπληξη και την έκσταση που ένιωσα. Ήταν η πρώτη μου συναυλία και ήταν συγκλονιστική. Όσες φορές ακούω αυτό το τραγούδι, βλέπω μπροστά μου αυτή την κοπέλα να κλαίει για την προσδοκία μιας χαμένης ελευθερίας... έτσι όπως το έδωσε ο ανεπανάληπτος Γιάννης Μαρκόπουλος !!


οδήγησέ με στο τέλος του ονείρου...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Lansetris στις 19-10-2006 22:30 ]

Το μέλος semplice στις 17-10-2006 στις 21:03 έγραψε...

Ενα αριστερό "κλικ"στο ποντίκι του υπολογιστή και...αυτό είναι όλο!
Ο χώρος πλημμυρίζει "Χρώματα και Αρώματα" και το υπέροχο Τραγούδι
μας θυμίζει τα ...συστατικά μας..



ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Στιχοι :Ερρίκος Θαλασσινός
Ανεπανάληπτη Ερμηνεία :Βίκυ Μοσχολιού


Τον ήλιο είχες αγκαλιά, βασιλικό στο χέρι
και μπρος, στο μέρος της καρδιάς, κάτασπρο περιστέρι

Πέρα από τη θάλασσα, πέρα από τα δάση
βρήκα την αγάπη μου, που την είχα χάσει
Πέρασαν τα όνειρα, πέρασαν τα πάθη
έλαμψε σαν άνοιξη η δική σου αγάπη

Το Μάη είχες στα μαλλιά, γαρύφαλλο στα χείλη
Στα μάτια και στο μέτωπο την ομορφιά τ’ Απρίλη

Πέρα από τη θάλασσα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 17-10-2006 21:54 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 17-10-2006 21:57 ]