ελληνική μουσική
    873 online   ·  210.851 μέλη

    Χαμηλότερες κατά 4% οι πωλήσεις μουσικής παγκοσμίως εξ αιτίας της πειρατείας και του ανταγωνισμού

    GaTZoS
    18.10.2006, 00:32
    Η πειρατεία και ο ανταγωνισμός οδήγησαν χαμηλότερα κατά 4% τις πωλήσεις μουσικής το πρώτο εξάμηνο του 2006, σε αντίθεση με τη συνέχιση της αύξησης της δημοτικότητας της ψηφιακής μουσικής.

    Σύμφωνα με την International Federation of the Phonographic Industry

    (IFPI), οι συνολικές πωλήσεις μουσικής κατά την εξεταζόμενη χρονική περίοδο, μειώθηκαν στα 13,7 δισ. δολ., σε λιανική αξία, αποτέλεσμα της συνέχισης της μείωσης των πωλήσεων CD.

    Ο πρόεδρος της IFPI και ανώτατος εκτελεστικός της διευθυντής, Τζων Κέννεντυ, έχει πει ότι οι πωλήσεις ψηφιακής μουσικής θα εξισορροπήσουν την μείωση της πώλησης των CD.

    Σύμφωνα με την IFPI οι πωλήσεις ψηφιακής μουσικής αυξήθηκαν 106% το πρώτο εξάμηνο του 2006, φθάνοντας στα 945 εκατ. δολ., κάτι το οποίο σημαίνει ότι σήμερα η ψηφιακή μουσική αποτελεί το 11% του συνόλου της ηχογραφημένης μουσικής διεθνώς, από 5,5% που ήταν τα τέλη του 2005.

    Η βιομηχανία της μουσικής αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα από το παράνομο κατέβασμα μουσικής στα τέλη της δεκαετίας του '90 και την προσφορά νόμιμων εναλλακτικών λύσεων όπως τα iTunes Music Stores της Αpple.

    Oι πωλήσεις ψηφιακής μουσικής στις ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο, αυξήθηκαν κατά 84% κα αποτελούν το 18% της δισκογραφικής αγοράς. Στη Νότιο Κορέα η ψηφιακή μουσική αποτελεί το 51%, στην Ιαπωνία, το 11%, στην Ιταλία το 9% και στη Βρετανία το 8% της αγοράς μουσικής.

    Διεθνώς οι πωλήσεις μουσικής σε κλασσική φόρμα (CD), μειώθηκαν 10%. Η IFPI, ανέφερε ότι η πειρατεία και ο ανταγωνισμός για τις δαπάνες των καταναλωτών συνέβαλαν στη μείωση των πωλήσεων το πρώτο εξάμηνο της χρήσης.

    Σε ολόκληρο τον κόσμο οι πωλήσεις μειώθηκαν 4% το πρώτο εξάμηνο, πλέον του 3% που είχαν μειωθεί ολόκληρο το 2005, αλλά το δεύτερο εξάμηνο προβλέπεται αύξηση των πωλήσεων λόγω των εορτών των Χριστουγέννων.

    Πηγή: naftemporiki.gr

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : GaTZoS στις 18-10-2006 00:33 ]


    nikostheater
    18.10.2006, 01:15
    Καλα να παθουν.
    Ας μην αισχροκερδουν με τα cd εις βαρος του μουσικοφιλου,ας μην φιξαρουν τις τιμες τεχνητα,ας αγκαλιασουν το ιντερνετ και τις δυνατοτητες του με σεβασμο στον μουσικοφιλο για να δουν τα κερδη τους να αυξανονται.
    Αμαν πια.
    megaloserwtikos
    18.10.2006, 01:27
    Εγώ πάλι, αγοράζω τα σιντάκια μου κανονικότατα... κι αυτό μου το έχουν ''μάθει'' τα πρώτα μου ακούσματα.
    Οταν σαν ακροατής έχω περάσει από Χατζιδάκι και Κάλλας, έχω μάθει να αντιμετωπίζω την μουσική αλλιώς.
    Δεν μπορώ να κάνω μια έτσι και να κατεβάσω το καινούριο της Αρβανιτάκη, για παράδειγμα.
    Πήγα και έδωσα 18 ευρώ και νιώθω πολύ έντιμα απέναντι στην μουσική μου επιλογή, στους καλλιτέχνες, στους μουσικούς, σε αυτούς που μόχθησαν για αυτό το σιντάκι.
    Ισως να μαι ολίγον κουτός τελικά, δεν ξέρω...
    AlmaNegra
    18.10.2006, 04:21
    Τι σε κάνει φίλε μου να νομίζεις ότι όταν αγοράζεις ένα CD είσαι σωστός απέναντι στη μουσική και στους καλλιτέχνες και όχι "σωστός" απέναντι στη δισκογραφική; Λόγω των ακουσμάτων σου όπως λες, το πιο λογικό θα ήταν να ήσουν πιο αρνητικός απέναντι στην εξάπλωση και κυριολεκτικά δυναστεία των δισκογραφικών, καθώς είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη κατρακύλα της σημερινής μουσικής. Σε παραπέμπω στο εισαγωγικό βιβλιαράκι από το CD "30 Νυχτερινά" του Μάνου Χατζιδάκι, να δεις τι γνώμη είχε ο μέγιστος αυτός συνθέτης για τήν "εταιρία" όπως την ονομάζει. Τέλος, κι εγώ αγοράζω κάποια CD's αλλά όχι για ενισχύσω τη δισκογραφική, μα για το όλο έργο, τα σχόλια των μουσικών, τις φωτογραφίες, την σωστή σειρά των τραγουδιών (ασύγκριτα πλεονεκτήματα έναντι των "ξερών" mp3).
    Αυτή είναι πάνω κάτω η γνώμη μου..
    Har--rY
    18.10.2006, 11:36
    Πολλές φορές θυμώνω με την κατάσταση που επικρατεί και την αισχροκέρδεια των δισκογραφικών σε βάρων του μουσικόφιλου κοινού, και για αυτό εξάλλου έχουν γεμίσει τα δισκάδικα με προσφορές και "πακέτα". Το μόνο που πρέπει να κάνει κανείς είναι να ψάξει.
    Προσωπικά ακολουθώ και τις δυο οδούς αλλά προτιμώ την αγορά του cd απο το δισκάδικο γιατί πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο μπαίνει κανείς σε μια άλλη, πιο γοητευτική διαδικασία, να ανοίξει ο ίδιος το cd, να διαβάσει το βιβλιαράκι και επιτέλους, να τα ακούσει στο στερεοφωνικό του μετροφυλώντας το "πάρεργο" του cd και όχι απο τον υπολογιστή καθώς σερφάρει... Πολύ ρομαντικά όλα αυτά ε; (και εννοείται ότι ούτε και εγώ ακολουθώ κατα γράμμα αυτά που γράφω )
    jorge
    18.10.2006, 12:57
    Παράθεση:

    Το μέλος AlmaNegra στις 18-10-2006 στις 04:21 έγραψε...

    Τι σε κάνει φίλε μου να νομίζεις ότι όταν αγοράζεις ένα CD είσαι σωστός απέναντι στη μουσική και στους καλλιτέχνες και όχι "σωστός" απέναντι στη δισκογραφική;


    Μα και ο καλλιτέχνης εισπράτει ένα ποσοστό από την τιμή του CD, άρα τον βοηθάς αγοράζοντας το. Και επιπλέον τον αποτρέπεις από το να στραφεί σε άλλο επάγγελμα και να σταματήσει τη δημιουργία.
    megaloserwtikos
    18.10.2006, 15:21
    Παράθεση:

    Το μέλος AlmaNegra στις 18-10-2006 στις 04:21 έγραψε...

    Τι σε κάνει φίλε μου να νομίζεις ότι όταν αγοράζεις ένα CD είσαι σωστός απέναντι στη μουσική και στους καλλιτέχνες και όχι "σωστός" απέναντι στη δισκογραφική; Λόγω των ακουσμάτων σου όπως λες, το πιο λογικό θα ήταν να ήσουν πιο αρνητικός απέναντι στην εξάπλωση και κυριολεκτικά δυναστεία των δισκογραφικών, καθώς είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη κατρακύλα της σημερινής μουσικής. Σε παραπέμπω στο εισαγωγικό βιβλιαράκι από το CD "30 Νυχτερινά" του Μάνου Χατζιδάκι, να δεις τι γνώμη είχε ο μέγιστος αυτός συνθέτης για τήν "εταιρία" όπως την ονομάζει. Τέλος, κι εγώ αγοράζω κάποια CD's αλλά όχι για ενισχύσω τη δισκογραφική, μα για το όλο έργο, τα σχόλια των μουσικών, τις φωτογραφίες, την σωστή σειρά των τραγουδιών (ασύγκριτα πλεονεκτήματα έναντι των "ξερών" mp3).
    Αυτή είναι πάνω κάτω η γνώμη μου..




    Βαγγέλη, όταν ακους ανθρώπους που δεν ήσαν απλά καλοί μουσικοί, αλλά οριοθέτησαν διαφορετικά τις αξίες με την τέχνη τους, μαθαίνεις να σέβεσαι την μουσική. Μαθαίνεις ότι αυτό κοστίζει κάποια χρήματα, πρέπει να το βάλεις να το ακούσεις με προσοχή, να το σκεφτείς... μια διαδικασία. Δεν είναι στραγάλια φίλε, είναι δουλειά-τέχνη.
    Εγώ πιτσιρικάς μάζευα 500 δρχ και πήγαινα στην πόλη του νομού και αγόραζα κασέτες του Χατζιδάκι... και αργότερα δίσκους. Εμαθα αλλιώς.
    Ετσι έφτασα να ακούω σήμερα ότι κάποιος κάνει νταουνλάουντ όλο τον δίσκο-την δουλειά κάποιων ανθρώπων και να λέω, βρε φίλε στερίσου 2 καφέδες και ένα σαββατόβραδο πιες λιγότερο και δώσε 18 ευρώ, στον τραγουδιστή, στους συνθέτες, στους στιχουργούς, στους κιθαρίστες, στους πιανίστες, στους τόσους κι άλλους μουσικούς, ακόμα και στον άνθρωπο που πήγε να μαζέψει και να σκουπίσει το χώρο μετά...

    Τώρα όσο αφορά τον Χατζιδάκι, τα έλεγε όλα ευθέως είναι αλήθεια, αλήθεια είναι ότι τα έβαλε με τις δισκογραφικές, ότι τον εξαγρίωναν, αλλά δεν ξέρουμε πόσο θα τον εξαγρίωνε και το νταουνλάουντ! και αυτή η προχειρότητα που επικράτησε με το ιντερνετ. Χειρότερη κι από τους μαύρους που τα δίνουν 5 ευρώ και μπορεί να ζει έστω μια οικογένεια ανέργων κάτα τ' άλλα, προσφύγων από την Αφρική.

    Οσο αφορά τις δισκογραφικές, ναι είναι μια πληγή, αλλά πληγή είναι ο καπιταλισμός γενικότερα. Η ίδια πληγή είναι όταν ο αγρότης βγάζει το τίποτα και οι μεσάζοντες εμπορεύονται τις λαικές, η ίδια πληγή είναι όταν στο μπαρ που πάμε, τα παίρνει όλα ένας τύπος που το έφτιαξε και είναι ο ιδιοκτήτης, η ίδια πληγή σε όλες τις δουλειές που ένας ιδιοκτήτης φτιάχνει βίλα στο κεφαλάρι και οι εργαζόμενοι είναι χωρίς ΙΚΑ και τους χρωστάει λεφτά. Τι να πρωτοσυζητήσουμε για όλο το παμπονηριστάν τώρα;
    AlmaNegra
    18.10.2006, 17:28
    Παράθεση:
    Βαγγέλη, όταν ακους ανθρώπους που δεν ήσαν απλά καλοί μουσικοί, αλλά οριοθέτησαν διαφορετικά τις αξίες με την τέχνη τους, μαθαίνεις να σέβεσαι την μουσική. Μαθαίνεις ότι αυτό κοστίζει κάποια χρήματα, πρέπει να το βάλεις να το ακούσεις με προσοχή, να το σκεφτείς... μια διαδικασία. Δεν είναι στραγάλια φίλε, είναι δουλειά-τέχνη.
    Εγώ πιτσιρικάς μάζευα 500 δρχ και πήγαινα στην πόλη του νομού και αγόραζα κασέτες του Χατζιδάκι... και αργότερα δίσκους. Εμαθα αλλιώς.
    Ετσι έφτασα να ακούω σήμερα ότι κάποιος κάνει νταουνλάουντ όλο τον δίσκο-την δουλειά κάποιων ανθρώπων και να λέω, βρε φίλε στερίσου 2 καφέδες και ένα σαββατόβραδο πιες λιγότερο και δώσε 18 ευρώ, στον τραγουδιστή, στους συνθέτες, στους στιχουργούς, στους κιθαρίστες, στους πιανίστες, στους τόσους κι άλλους μουσικούς, ακόμα και στον άνθρωπο που πήγε να μαζέψει και να σκουπίσει το χώρο μετά...


    Συμφωνώ, αυτό έγραψα άλλωστε, πως τα CD έχουν ασύγκριτα πλεονεκτήματα.
    Πίστεψέ με δεν ήσουν ο μόνος που μεγάλωσες έτσι.

    Παράθεση:
    Οσο αφορά τις δισκογραφικές, ναι είναι μια πληγή, αλλά πληγή είναι ο καπιταλισμός γενικότερα. Η ίδια πληγή είναι όταν ο αγρότης βγάζει το τίποτα και οι μεσάζοντες εμπορεύονται τις λαικές, η ίδια πληγή είναι όταν στο μπαρ που πάμε, τα παίρνει όλα ένας τύπος που το έφτιαξε και είναι ο ιδιοκτήτης, η ίδια πληγή σε όλες τις δουλειές που ένας ιδιοκτήτης φτιάχνει βίλα στο κεφαλάρι και οι εργαζόμενοι είναι χωρίς ΙΚΑ και τους χρωστάει λεφτά. Τι να πρωτοσυζητήσουμε για όλο το παμπονηριστάν τώρα;


    Συμφωνώ και εδώ, απλά δε θέλω ο δημιουργός να είναι απλήρωτος και χωρίς το ΙΚΑ, θέλω αυτός να έχει τη βίλα και να είναι ο "άρχοντας". Δεν θέλω να αγοράζω τίποτα από πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες καταργούν και δημιουργούν δίσκους με μοναδικό κριτήριο τις πωλήσεις. Δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική, ούτε καλή είναι αυτή που πουλάει.

    Ίσως μια συλλογική κίνηση των μουσικών, μια οργανωμένη αντίδραση θα βοηθούσε στο ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση. Κι αυτό είναι που περιμένω με αγωνία. Γιατί σκέψου τώρα τι λέμε:Να μη φαλιρίσουν οι πολυεθνικές για να μην πεινάσουν οι μουσικοί. Από πότε η τέχνη έγινε (έστω οικονομικό) συνώνυμο της εταιρίας;

    Τέλος, όσον αφορά το downloading και την πειρατεία γενικώς, πιστεύω ότι είναι θέμα πολύ αργοπορημένης αντίδρασης από πλευρά εταιριών που έδειξαν ότι ως εταιρίες δεν διαθέτουν τα κατάληλλα αντανακλαστικά και την απαιτούμενη ικανότητα να προστατεύσουν το προϊόν τους. Αλλά αυτή είναι η βάση της σημερινής κοινωνίας... Ελεύθερος ανταγωνισμός με κάθε κόστος και χωρίς ηθική.

    jorge κι εγώ είμαι με το μέρος των μουσικών (γιατί κι εγώ μουσικός(θέλω να λέω πως)είμαι!).
    Σκέψου πόσοι όμως μουσικοί λαμπροί, που πουλούσαν δίσκους, κατάντησαν να ζητιανεύουν, ακόμα και στην χρυσή εποχή των δισκογραφικών. Κι αυτό γιατί τους εκμεταλλεύονται!
    Απλά αποδοκιμάζω με αυτόν τον τρόπο. Που σύμφωνοι, μπορεί να είναι λάθος..

    Απ' ότι καταλάβαίνω είμαστε στην ίδια πλευρά απλά διαφέρουμε στις σκέψεις για τους τρόπους αντιμετώπισης.