Κοιτάχτε καταρχάς το πλοκάμι δεν είναι για όλες τις ώρες. Επίσης καλώς ή κακώς απευθύνεται μόνο σε άτομα για τα οποία η λέξη... ''λαλάκας'' (και πολλές πολλές άλλες) δεν είναι βρισιά. Φαντάζομαι πως μέσα από αυτό το θέμα μπορεί να αρχίσει μία συζήτηση για το τι μας ενώνει και το τι μας χωρίζει στις μέρες μας... Δε με παραξενεύει καθόλου που κάποιοι από εδώ μπορεί να σοκάρονται ή τουλάχιστον να τους στρίβει το στομάχι με τέτοια μουσική. Δεν είναι άλλωστε ακριβώς μουσική (ακόμα και αν έχουν σε πολλά σημεία πολύ ωραία μουσική -πχ η εισαγωγή του τιρινινι) είναι μουσική φάρσα αν υπάρχει τέτοια λέξη, είναι αυτό που λένε στο εξωτερικό stupid rock αν δεν κάνω λάθος... Απλά έχουν προσφέρει πολλές στιγμές τρελού -ίσως ανόητου και ανώριμου, πάντως σίγουρα αυθόρμητου- γέλιου σε μικρούς (αγόρια κυρίως) και ενίοτε μεγάλους... Μην τρελαθούμε αν τους άκουγα όταν ήμουν 12 (ένας τυχαίος αριθμός
) χρονών θα έλεγα πως είναι εγκληματίες ή κάτι τέτοιο, πέρσι όμως που πέσανε στα χέρια μου τους απόλαυσα με την παρέα μου από το φροντιστήριο (3η λυκείου... ηρωικά χρόνια...) Και δεν τους απόλαυσα όπως απολαμβάνει κανείς μία εξαιρετική μουσική, τους απόλαυσα όπως μία ψιλοτραβηγμένη σάτιρα, όπως το αστείο ενός φίλου μου που μας κάνει να χαχανίζουμε για μισή ώρα... Always look at the bright side of life όπως τέλειωνε και το έπος ''Life of Brian''...
BECKHAP'S LAW: ''BEUATY TIMES BRAINS EQUALS A CONSTANT''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : 12plus στις 31-10-2006 14:58 ]