Το μεγάλο ψάρι, λένε, τρώει το μικρό. Ο κανόνας ισχύει φυσικά και για το εμπόριο όταν μία αλυσίδα ή ένα πολυκατάστημα «εξαναγκάζει» σε λουκέτο μικρότερες επιχειρήσεις. Ερχονται, όμως, ώρες που μία αγορά είναι τόσο εξασθενημένη που η επιβίωση είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση ακόμη και για τα «μεγάλα ψάρια».
*Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί η αγορά των cd στη χώρα μας: το 1996 λειτουργούσαν ανά την επικράτεια 3.700 δισκοπωλεία. Η ανάπτυξη όμως μεγάλων αλυσίδων (Metropolis, Virgin, PMW), σε συνάρτηση με την «άνθηση» της πειρατείας αλλά και του «κατεβάσματος» μουσικών αρχείων μέσω Ιντερνετ (downloading) είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι πωλήσεις δίσκων και σήμερα να λειτουργούν μόνο 320 δισκοπωλεία.
Και όχι μόνο αυτό: τα εναπομείναντα καταστήματα αλλά και οι «πειρατές» βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν νέο ανταγωνιστή που διεισδύει στη χώρα: το γρήγορο Ιντερνετ!
Πειρατεία
*Το 2005 πουλήθηκαν 7,1 εκατ. τεμάχια cd και ο τζίρος των 25 δισκογραφικών-μελών της IFPI (η ένωση των δισκογραφικών) διαμορφώθηκε στα 49,5 εκατ. ευρώ. Πριν από δέκα χρόνια, το 1996 και με διαθέσιμα στοιχεία μόνο από 12 εταιρείες που ήταν τότε μέλη της IFPI, οι πωλήσεις ήταν 7,4 εκατ. τεμάχια που αντιστοιχούσαν σε τζίρο 54 εκατ. ευρώ (στην πραγματικότητα δηλαδή οι πωλήσεις ήταν ακόμη μεγαλύτερες τόσο σε τεμάχια όσο και σε αξία).
Η IFPI, η ΑΕΠΙ (η αντίστοιχη εταιρεία για την πνευματική ιδιοκτησία) και οι αστυνομικές αρχές εκτιμούν ότι σήμερα πωλούνται στους δρόμους 20 εκατ. τεμάχια πειρατικών cd.
*Στελέχη δισκογραφικών εταιρειών, πάντως, αναφέρουν ως διαπίστωση ότι τον τελευταίο χρόνο έχουν μειωθεί αρκετά οι πωλήσεις πειρατικών cd, ειδικά στο ξένο ρεπερτόριο. Το γεγονός επιβεβαιώνουν και οι -έγχρωμοι συνήθως- αλλοδαποί που τα διακινούν: οι δουλειές, λένε, δεν πάνε καλά τελευταία.
Παρ' όλα αυτά, οι πωλήσεις στα δισκοπωλεία δεν έχουν αυξηθεί. Απλούστατα, δισκογραφικές και «πειρατές» διαπιστώνουν, από κοινού, ότι το γρήγορο Ιντερνετ (συνδέσεις ADSL) εξελίσσεται στον μεγάλο τους ανταγωνιστή.
*Η διείσδυση της ευρυζωνικότητας (του γρήγορου Ιντερνετ δηλαδή) στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλή σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες: μόλις 2,66% (δηλαδή 2,66 γρήγορες συνδέσεις ανά 100 κατοίκους) έναντι μέσου όρου 14,46% στην Ε.Ε. των 15 και 9,81% στους 25.
Συνδέσεις
Στην Ελλάδα, όμως, είναι εντυπωσιακός ο ρυθμός με τον οποίο το γρήγορο Ιντερνετ «μπαίνει» στα νοικοκυριά: τον Ιανουάριο του 2005 το ποσοστό της διείσδυσης ήταν μόλις 0,5% και στις αρχές του 2006 ήταν 1,5%.
Τον Ιούλιο «σκαρφάλωσε» στο 2,66% και το παρατηρητήριο για την «Κοινωνία της Πληροφορίας» επισημαίνει ότι η λιανική ζήτηση για γρήγορες συνδέσεις είναι τόσο μεγάλη που η χρονιά θα κλείσει στο 4,1%, ξεπερνώντας δηλαδή τις 400.000 συνδέσεις.
*Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αυξάνει διαρκώς ο αριθμός των χρηστών Ιντερνετ που μπορούν να κατεβάζουν μουσικά ή άλλα αρχεία με πολύ πιο μεγάλες ταχύτητες (πιο γρήγορα και πιο πολλά δηλαδή) απ' ό,τι στο παρελθόν. Και η αλήθεια είναι πως δύσκολα οι δισκογραφικές εταιρείες θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν το downloading, καθώς για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα έτσι ώστε να δίνουν οι παροχείς των συνδέσεων (Otenet, Forthnet κ.ά.) τα στοιχεία «ταυτότητας» των χρηστών που διακινούν μουσικά αρχεία (κατά τ' άλλα, η IFPI έχει την τεχνική δυνατότητα να εντοπίζει έλληνες χρήστες από το λεγόμενο ΙΡ address).
Σε διεθνές επίπεδο πάντως οι δισκογραφικές αναζητούν λύση μέσω του νόμιμου downloading που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να αγοράζει ένα τραγούδι έναντι ενός ευρώ. Πέρυσι μάλιστα, από το σύνολο των πωλήσεων των δισκογραφικών παγκοσμίως, ποσοστό 7-8% αντιστοιχούσε σε πωλήσεις μέσω Ιντερνετ.
*Εκείνο πάντως που είναι άξιον απορίας είναι το πώς μπορούν οι δισκογραφικές να πωλούν ένα τραγούδι 1 ευρώ μέσω Ιντερνετ και 6,5 ευρώ σε cd-single στο ράφι των δισκοπωλείων. Τα έξοδα παραγωγής του τραγουδιού αφορούν και τα δύο προϊόντα, ενώ τα έξοδα διάθεσης μέσω Ιντερνετ είναι ασφαλώς μικρότερα από αυτά μέσω καταστήματος.
Κέρδη
Σε καμία περίπτωση όμως αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη διαφορά των 5,5 ευρώ. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ακόμη και τα στελέχη των δισκογραφικών δίνουν διαφορετικές ερμηνείες στο φαινόμενο: ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το I-tunes της Apple κατάφερε να «δημιουργήσει» μια τιμή, με την οποία απ' ό,τι φαίνεται λειτουργούν κι όλοι οι ανταγωνιστές του, χρησιμοποιώντας το τραγούδι ως προϊόν χαμηλού κέρδους, προκειμένου να ενισχύσει την πώληση των I-pods συσκευών.
Κάποιοι άλλοι αναφέρουν πάλι ότι είναι μεγάλα τα περιθώρια κέρδους του δισκοπωλείου και ότι έχει ακριβύνει και το... πετρέλαιο (εννοώντας φυσικά τη διανομή στα καταστήματα)!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/10/2006
Καλά να πάθουν.... Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν οι καραγκιόζηδες...
Διαβαζοντας τον τιτλο του θεματος ενα εχω να πω
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ!
Μεχρι τωρα οι δισκογραφικες εβγαζαν απο παντου λεφτα(περα απ'τα Cd διαφημισεις,συναυλιες κα) ,οι μουσικοι και οι συνθετες δε μονο απ'τα λαιβ αντε και κανα ποσοστο απ'τις πωλησεις.
Αρα πολυ καλο το να υπαρχει "ανταγωνισμος" , αν μπορουμε να τον πουμε ετσι....
