Παράθεση:
Το μέλος dijo στις 24-10-2006 στις 14:11 έγραψε...
Πριν από λίγο ρωτήθηκα από μια φοιτήτρια του 1ου εξαμήνου στο Τμήμα Ιχθυοκομίας & Αλιείας, ποιός είναι ο σκοπός της ζωής. Αφού απόρησα με την ερώτηση, μου εξήγησε πως πρόκειται για εργασία η οποία τους ανατέθηκε, στο μάθημα της γενικής βιολογίας. Και ενώ η ερώτηση της κοπελιάς ξεκίνησε με τη φράση: "Εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει", τελικα ο νους μου δεν κατέβασε και πολλά πράγματα. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ "Δικαίωμα στην τεμπελιά" που διάβασα μόλις χθες. 
Θα παρακαλούσα λοιπόν, όποιος έχει άποψη επί του θέματος, είτε σε βιολογικό είτε σε θρησκευτικό είτε σε φιλοσοφικό κλπ επίπεδο, ας τη διατυπώσει μήπως και βοηθηθούν κάπως τα παιδιά, που αυτή τη στιγμή ψάχνουν στη (μικρή και άθλια) βιβλιοθήκη του Τ.Ε.Ι. να βρουν το σκοπό της ζωής.
|
|
Δυστυχώς αγαπητέ φίλε τα παιδιά αυτά όπως και τα παιδιά των παλαιότερων χρόνων και φυσικά των χρόνων που έρχονται θα μείνουν με την απορία.Ότι και να τους πει κανείς και ότι και να διαβάσουν δεν πρόκειται να ικανοποιήσει αυτήν τους την απορία.
Είναι η μοίρα του ανθρώπου να μην γνωρίζει το που ήταν πριν "γεννηθεί",τι είναι αυτό που βρίσκετε τώρα,που θα πάει μετά,πόσο θα διαρκέσει αυτό που ο κοινός νους ονομάζει ζωή και φυσικά τί είναι η ζωή.Οπότε πόσο μάλλον εύκολο είναι να εξηγήσεις και ποιός ο λόγος ύπαρξής της και σκοπός της.
Σε αυτό κατά την γνώμη μου έρχονται να βοηθήσουν οι θρησκείες που ένα από τα μεγαλύτερά τους "ατού" είναι που δίνουν απαντήσεις σε αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα.
Αυτοί όμως που δεν πιστεύουν(είμαι ένας από αυτούς) και ψάχνουν για πιο "επιστημονικές" απαντήσεις που η λογική τους μπορεί να επιβραβεύσει...δεν θα βρουν απάντηση.
Προσωπικά πάντως πιστεύω οτι αν τελικά υπάρχει σκοπός σε αυτό που λέμε ζωή τον εκπληρώνουμε ήδη και πολύ απλά όλες μας οι σωματικές και πνευματικές λειτουργείες έχουν δημιουργηθεί(υπάρχουν) για να εκπληρώνουμε αυτόν τον σκοπό.
Για παράδειγμα ενώ όλοι ξέρουμε οτι θα πεθάνουμε κάποια μέρα και θα συμβεί σίγουρα!..."φοβόμαστε" όλοι τον θάνατο και θα κάναμε το παν για να τον αποφύγουμε.(Μιλάω για το ένστικτο της επιβίωσης).
Μετά έχουμε το ένστικτο της αναπαραγωγής.Πολύ απλά αν το αρσενικό δεν είχε την κάβλα να γαμήσει το θυληκό και το αντίστροφο φυσικά...δεν ξέρω κατα πόσο θα είμασταν σήμερα όλοι εδώ για να κάνουμε αυτήν την κουβέντα.
Θα αναφέρω επίσης την περιέργια.Αυτή η λειτουργεία που έχει προστεθεί στο ανθρώπινο είδος το κάνει συνεχώς να εξελίσεται και να δημιουργεί πράγματα.
Τα συναισθήματα επίσης.Το συναίσθημα χαράς όταν πετυχαίνουμε κάτι,το συναίσθημα να πρέπει να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας(σωματικές και πνευματικές) κτλ.κτλ.
Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ φίλε τα παραδείγματα αυτά είναι σχεδόν άπειρα και οδηγούν στην σκέψη οτι υπάρχουν για να μας κάνουν να πετύχουμε τον άγνωστο αυτόν σκοπό για τον οποίο υπάρχουμε αυτήν την στιγμή.
Συνεπώς ο δρόμος για την απάντηση αυτού του ομολογουμένως πολύ δύσκολου ερωτήματος που τέθηκε στην φοιτήτρια είναι να κατανοήσουμε τις δυνατότητες και ρυθμήσεις που έχουν δωθεί στο ανθρώπινο είδος.
Όπως για παράδειγμα για να καταλάβει κανείς
(ο οποίος πχ έρχεται απο μια χώρα χωρίς αυτοκίνητα) ποιός είναι ο σκοπός ύπαρξης του αυτοκινήτου πρέπει να δει πρώτα τί κανει αυτό και σε τί ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα αντικείμενα.
Συγχαρητήρια πάντως από μένα στον άγνωστο αυτόν καθηγητή που έβαλε μια τέτοια εργασία.Σίγουρα θα αποτέλεσε τη μίζα στα νεαρά μυαλά των φοιτητών του πρώτου εξαμήνου που είναι γεμάτα καύσιμα και έχουν τρελή "ιπποδύναμη" να βάλουν μπροστά τη μηχανή της σκέψης και του προβληματισμού.
