Ο υγιής άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από τέχνη

Δεν το λέω εγώ! Είναι μια φράση που την είχε πει ο Γιάννης Τσαρούχης και με προβλημάτισε σοβαρά.
Προσωπικά έχω ισχυρές αντιρρήσεις

Ποια είναι όμως η δική σας γνώμη?






.................
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά...... Γιώργος Σεφέρης

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Melissanthi στις 25-10-2006 00:10 ]

"...Δημιουργώ πίνακες και γλυπτά, για να χτυπηθώ με την πραγματικότητα, για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να αντισταθώ στον θάνατο και να γίνω ελεύθερος, όσο μου είναι μπορετό..." (Αλμπέρτο Τζιακομέτι)

"...οι μόνοι καλλιτέχνες που έχω γνωρίσει στη ζωή μου που να 'ναι και ως άτομα χαριτωμένοι είναι οι κακοί τεχνίτες. Οι καλοί τεχνίτες υπάρχουν μονάχα μέσα στα έργα τους και κατ' ακολουθία ως πρόσωπα δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον. Ένας μεγάλος ποιητής, ένας αληθινά μεγάλος ποιητής, είναι το πεζότερο πλάσμα του κόσμου. Όμως, οι δευτερότεροι ποιητές είναι απολύτως σαγηνευτικοί. Όσο χειρότεροι είναι οι στίχοι τους, τόσο πιο καλλιτεχνική κάνουν εντύπωση οι ίδιοι. Και μόνο το γεγονός πως έχει τυπώσει ένας άνθρωπος ένα βιβλίο με δευτέρας τάξεως σονέτα, είναι αρκετό για να τον κάμει ακαταμάχτηο. Αυτός τη ζει την ποίηση που δεν μπορεί να τη γράψει. Εκείνοι γράφουν την ποίηση που δεν τους βολεί να τη ζήσουν..." (Όσκαρ Ουάιλντ, από το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίη" - λόγια του Ντόριαν)

Ναι... πράγματι, όλ' αυτά δείχνουν ανθρώπους που αναζητούν "ίαση"... Να τους πούμε άρρωστους; Γιατί όχι... Είμαι βέβαιη πως ο Τσαρούχης είχε επίγνωση του τι έλεγε... Κι όσο κι αν στην αρχή ο νους μου αντέδρασε σ' αυτήν τη φράση, ...αφού το καλοσκέφτηκα κι αφού βοηθήθηκα με τέτοιες μνήμες, σαν αυτές τις παραπάνω..., κατάλαβα πως ίσως, αλήθεια, ο υγιής άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από τέχνη, γιατί αυτός ο "ιδανικός" άνθρωπος έχει πετύχει ό,τι η τέχνη προσπαθεί να αναπληρώσει, ...ό,τι ακριβώς αναζητά ένας καλλιτέχνης και ο κόσμος που τον παρακολουθεί και δονείται από το έργο του...
Κι ίσως τότε σωστά το λέει ο Ουάιλντ πως ο αληθινά μεγάλος ποιητής δεν γράφει ποίηση, γιατί την ζει την ποίηση... Ζει ... και δεν αναζητεί... τον σκοπό της τέχνης του... Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει έτσι για κάθε μορφή τέχνης...

Δεν μπορώ παρά να μη συμφωνήσω... Και οφείλω να ομολογήσω πως ποτέ δεν το είχα σκεφτεί κάπως έτσι... Melissanthi το post σου μου άνοιξε -χωρίς υπερβολή- νέο ορίζοντα σε όσα σκεφτόμουν...
Πώς να σ' ευχαριστήσω...;

Κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Χάρης ο Κατσιμίχας:

"Ένας άνθρωπος που είναι καλά δεν κάθεται να ζωγραφίσει μήλα. Πάει και τα αγοράζει από το μανάβη. Ή το πολύ πολύ τραγουδά μόνος στο μπάνιο του. Η τέχνη είναι ένα γλυκό ψέμα. Ένα sweet nothing. Ένας άνθρωπος που είναι πλήρης δεν χρειάζεται να περιγράψει τα όνειρά του. Τα ζει..."

'' Ένας άνθρωπος που είναι πλήρης δεν χρειάζεται να περιγράψει τα όνειρά του. Τα ζει..."

ρε τον Χαρη...

Ζαλισμένος από ενάμιση λίτρο μπύρα και μιά πίτσα έπεσα πάνω σ'αυτό το θέμα.....

Μπαρντόν;Είπε τέτοιο πράγμα ο Τσαρούχης;

Τί εννοούσε μέ το "υγιής άνθρωπος";Αυτόν που δέν έχει συνάχι,μαλάρια ή ραβδομυοσάρκωμα;Η μήπως αυτόν που (νομίζει πως) τά έχει όλα,τά έχει δεί όλα και τά έχει ζήσει όλα;

Μάλλον το δεύτερο,φαντάζομαι.Λοιπόν,είχε δεί ποτέ του ο Τσαρούχης κανέναν τέτοιο άνθρωπο;Κρίμα,δέν μού τό είπε να πάω να τον γνωρίσω κι'εγώ...

Μά καλοί μου άνθρωποι,ακόμα κι'ένας "πλήρης" άνθρωπος δέν νοιώθει άραγε την ανάγκη να εκφράση στούς άλλους πόσο πλήρης νοιώθει;Πόσο ευτυχισμένος,ησυχασμένος από τά προβλήματα που τόν απασχολούσαν καί τών οποίων βρήκε την κατάλληλη γι'αυτόν λύση;Πώς θα τό εκφράση αυτό,άν όχι μέσω τής τέχνης;Πώς θά ψάξη να βρή άλλους επίσης πλήρεις άν όχι μέσω τής τέχνης;

Καί εν πάσει περιπτώσει,ποιός άραγε μπορεί ποτέ να πή οτι είναι "πλήρης";

Καί μάλιστα,εσαεί;

ο υγιής άνθρωπος ίσως δεν έχει ανάγκη απο ανθρώπινη τέχνη γιατί τα αισθητήρια του,τα έσω και τα έξω, είναι αρκετά εκλεπτυσμένα ώστε να χαίρονται το καλλιτέχνημα της Ζωής...

και ίσως η απόλαυση να ακούς το κελαδημα του αηδονιού δίπλα στο παγωμένο νερό που κυλά να μη συγκρίνεται με καμμιά συμφωνική ορχήστρα και κανενα σπουδαίο αοιδό....

ισως οι γραμμές ενος γερασμένου πλατάνου να ξεπερνουν σε ωραιοτητα κάθε έργο γλυπτικής...

κι ίσως το χαμόγελο της αγαπημένης να υπερβαίνει σε μυστήριο και πλαστικότητα τη Τζοκόντα του Ντα Βιντσι...

δηλαδή όσα θέλει ένας υγιής άνθρωπος για να χαρεί υπάρχουν ήδη εκεί έξω και εδώ μέσα...απλώς αυτός γνωρίζει πώς να τα βλέπει...

δεν ειμαι ειδημων περί την τεχνη ..εικασίες κάνω...

Μά και ποιός από εμάς δέν χαίρεται καί δέν τό απολαμβάνει όταν βλέπη π.χ. ένα ωραίο τοπίο,όταν βρίσκεται σέ ένα ήρεμο φυσικό περιβάλλον και ακούει τούς ήχους τής φύσης,όταν βρίσκεται μέ το έτερον ήμισυ κλπ κλπ κλπ;

Δέν είναι όλα αυτά πράγματα που μάς κάνουν να ηρεμούμε και να νοιώθουμε ευτυχισμένοι;

Αρα είμαστε άπαντες "πλήρεις και υγιείς" άνθρωποι;

(Εγώ πάντως μετά το συνάχι που πέρασα,τώρα μπορώ να δηλώσω υπερηφάνως οτι ναί,είμαι υγιής-τουλάχιστον μέχρι νά ξανασυναχωθώ.. )

Ενδιαφέρον το θέμα ..προσωπικά δεν έχω καταλήξει εντελώς αν και πιστεύω και έχω νιώσει πολλές φορές πως η αληθινή τέχνη εξυψώνει τον άνθρωπο.Συμφωνώ με τον Αλβέρτο στα περί έκφρασης.Και σίγουρα ένας άνθρωπος με συναίσθημα ή με τάση που "πνίγεται " και δεν εκφράζεται έχει αρκετές πιθανότητες να βλάψει την υγεία του.Oμως συμφωνώ και με τον φίλο
prosilios που έγραψε ωραιότατα ,για την απλότητα την ομορφιά και τη μεγαλοσύνη της φύσης.Αυτά και αν είναι Τέχνη..Εμείς να τα αποτυπώσουμε προσπαθούμε με τη μουσική τη ζωγραφική τη γλυπτική ..να τα ονειρευτούμε, να τα πλησιάσουμε στην πιο καθαρή τους μορφή με την ποίηση και την λογοτεχνία..
Εδώ όμως τίθεται το θέμα "υγιής άνθρωπος"..

Τι είναι Υγεία όμως?

Ας δούμε τι λέει ο Π.Ο.Υ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας)

ο oποίος το 1946 στην ιδρυτική του διακήρυξη όρισε την υγεία ως “την κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας, όχι μόνον την απουσία νόσου ή αναπηρίας”. Αυτός ο ορισμός προκάλεσε σημαντικό κριτικό διάλογο στα χρόνια που ακολούθησαν, κυρίως επειδή δέχεται την υγεία ως μία κατάσταση πληρότητας, η οποία χαρακτηρίζεται ως ουτοπική.
Αρκετά αργότερα οι Noack και η Simmons ανασκόπησαν διάφορους ορισμούς της υγείας, που έχουν δοθεί από συγγραφείς επηρεασμένους από τις δυτικές αντιλήψεις και κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα για τον τρόπο που παρουσιάζεται η υγεία σ’ αυτούς. Κοινά χαρακτηριστικά που εντοπίστηκαν στους ορισμούς πoυ εξετάστηκαν είναι η ολιστική αντίληψη της υγείας και η πολλαπλότητα των διαστάσεων που η υγεία περικλείει.
Αυτές οι διαστάσεις που πηγάζουν από τις ακόλουθες θεωρητικές προσεγγίσεις και αναφέρονται σε άτομα ή ομάδες είναι:


α - η βιοϊατρική, στην οποία η υγεία θεωρείται ως έλλειψη νόσου ή αναπηρίας,

β - η ψυχολογική, στην οποία η υγεία θεωρείται ως η ικανότητα να εκπληρώνει κάποιος τους ρόλους που του αναλογούν, ή να προσαρμόζεται στις καταστάσεις της ζωής και,

γ - η κοινωνιολογική, στην οποία ο πολιτισμός και το περιβάλλον εξετάζονται ως βασικοί συντελεστές επιρροής της υγείας.

Πέρα όμως από την υγεία, που ορίζεται ανάλογα με την κατανόηση του όρου από διαφορετικούς συγγραφείς, η έννοια της ευεξίας (wellness) συζητείται επίσης πιο πρόσφατα. Ως ευεξία θεωρείται η διαδικασία βελτιστοποίησης της υγείας και χρησιμοποιείται εναλλακτικά με τον όρο υγεία. Οι Jensen και Allen υποστηρίζουν ότι η ευεξία εκφράζει την υποκειμενική αντίληψη της υγείας κατ’ αναλογία με τις έννοιες νόσος (αντικειμενική) και αρρώστια (υποκειμενική)

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παρά μέσα όπως τα μύγδαλα και η υπομονή.

Γιάννης Ρίτσος

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 25-10-2006 02:06 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 25-10-2006 02:07 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 25-10-2006 02:23 ]

[

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 25-10-2006 02:30 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 25-10-2006 02:31 ]

ολοι εχουν ανγκη απο τεχνη!!!!

Το είχα ακούσει πριν από τρία χρόνια αυτό. Ακόμα δε μπορώ να διανοηθώ ότι το έχει εκφράσει ο Τσαρούχης έτσι... Όλο το νόημα της τέχνης σε λίγες λέξεις! Απόλυτα σωστό και εκπληκτικά περιεκτικό.

Ο Τσαρούχης, μη υγιή θεωρεί (νομίζω) αυτόν που έχει έναν πόνο κάπου θαμένο, μια πληγή που ψάχνει τρόπους να γιατρέψει, έναν καημό που δεν περνά με μια απλή χαρά. Καμία σχέση με σωματική υγεία ή κάτι τέτοιο. Αυτοί λοιπον οι άνθρωποι έχουν μια επιπλέον ανάγκη, να γλυκάνουν αυτόν τον πόνο. Μέσω της τέχνης φυσικά. Ουσιαστικά αυτό δεν είναι η τέχνη (για κάποιον που δημιουργεί έτσι; όχι για τους θεατές της); Ίαση των ψυχών...

Αυτή η φράση μου είναι πολύ γνωστή. Στο συνάφι μου την εχω ξανακούσει. Δεν σημαίνει κάτι κάτα κυριολεξία, από άποψη υγείας δηλαδή. Αλλά από το πόσο ''τζαζ'', που λέμε, πόσο φευγάτος είναι κανείς.
Ας πούμε κάποιος νιώθει την ανάγκη να εκφράσει την ψυχή του γράφοντας, ζωγραφίζοντας, τραγουδώντας η παίζοντας ένα ρόλο. Αν μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα στην ζωή του και ήταν πιο ισσοροπημένος με τον περίγυρο, μπορεί και να μην είχε τέτοιες ανάγκες. Ενα φευγάτο, μια ευαισθησία περίεργη, έναν ψυχισμό ιδιαίτερο, τον έχει. Μια τρέλα.
Και για να πω την αλήθεια όλοι οι καλλιτέχνες είναι τζαζ, είναι κάπως. Είναι λίγο (έως πάρα πολύ) αλλού. Αυτό που λέμε ''είναι στον κόσμο τους''.



Αυτό μάλλον ήθελε να πει ο μεγάλος μας ζωγράφος. Από τους κορυφαίους που πέρασαν ποτέ. Τα σκηνικά που έφτιαχνε έκλεβαν παράσταση. Και οι πινακες του μοναδικοί. Φτωχός και σπουδαίος.... δεν είναι τυχαίο που όσοι τον γνώρισαν μιλούν για αυτόν με τόση αγάπη.

Tα λόγια του Kατσιμίχα έχουν τριγυρίσει πολλές φορές στο μυαλό μου, από την πρώτη στιγμή που τα διάβασα (στο τεύχος εκείνο του Διφώνου το παλιό.)
Aυτά του (αγαπημένου μου) Tσαρούχη δεν τα ήξερα.
Aφού το' χω κάπως φιλοσοφήσει το θέμα, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι συμφωνώ μαζί τους....

Εγώ θα απαντήσω με λίγους στίχους που έγραψα :

Η τέχνη είναι μια πηγή
μεσ’ της ψυχής τα βάθη
και πρέπει να τρέχει να κυλά
ότι και αν σου λάχει

και αν έχεις πόνο στην καρδιά
γίνεται ένα μικρό ποτάμι
και σου φέρνει λίγο την χαρά
η καρδούλα σου να γιάνει

Τελικά δεν είμαστε καλά!!!!!

Ego tha elega sto tsarouxi oti ean kata tin gnomi tou o ugieis anthropos den xreiazetai tin texni, tote kata auti ti logiki o arostos anthropos den xreiazetai ti filosofia, giati ola ta vlepei thola....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sintorin στις 25-10-2006 15:41 ]

Παράθεση: Το μέλος KAKOFONIKS στις 25-10-2006 στις 15:20 έγραψε... Τελικά δεν είμαστε καλά!!!!!

Είπε κανείς πως το θέλουμε ???

Μάλλον η τέχνη δεν έχει ανάγκη από υγιείς ανθρώπους...

Ποιος αλήθεια είναι ο ''υγιής άνθρωπος''; Κύριε Τσαρούχη θα μπορούσατε να μας διαφωτίσετε, αν ζούσατε....

Παράθεση: Το μέλος vasiloukos στις 25-10-2006 στις 16:23 έγραψε... Μάλλον η τέχνη δεν έχει ανάγκη από υγιείς ανθρώπους... Ποιος αλήθεια είναι ο ''υγιής άνθρωπος''; Κύριε Τσαρούχη θα μπορούσατε να μας διαφωτίσετε, αν ζούσατε....

καλώς τον!

..ο Π.Ο.Υ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας)
το 1946 στην ιδρυτική του διακήρυξη όρισε την υγεία ως “την κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας, όχι μόνον την απουσία νόσου ή αναπηρίας""


Aυτό σε σχέση με την κοινωνική ευεξία ..κάτι μου κάνει στο στομάχι..
Οπως και αυτό το "πλήρους" το ίδιο..

Παιδιά νομίζω η τέχνη δε θέλει τους υγιείς ανθρώπους !

Δεν ξέρω γενικότερα για την τέχνη.
Όσον αφορά εκείνους που κάνουν ποίηση* όμως, σίγουρα δεν το κάνουν για να ζήσουν καλύτερα. Το κάνουν για να πεθάνουν ευκολότερα. Για να λυτρωθούν με το θάνατό τους. Το κάνουν θεωρώντας δεδομένο το θάνατο και την αξία του. Θυσιάζοντας τα δευτερόλεπτα ζωής τους για να πετύχουν τον παραπάνω σκοπό τους. Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι από τους μεγάλους ποιητές, ακόμα κι εκείνοι που έγραφαν ερωτικά. Πέθαιναν σε κάθε ποίημα και ξαναγενιώνταν, για να πεθάνουν ξανά κάθε φορά που το διάβαζαν. Στο όνομα του έρωτα έστω. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν μόνο μια φορά και όταν το κάνουν το κάνουν αληθινά.

Σίγουρα λοιπόν οι ποιητές δεν είναι και από τους υγιέστερους, σωματικά και πνευματικά, ανθρώπους. Κατ' εμέ πάντα.




Μιλάμε για τους αληθινούς ποιητές είτε αυτοί είναι "καταραμένοι", είτε "ευλογημένοι" είτε τρελοί είτε αλήτες είτε παιδιά.