Παράθεση:
Ο υγιής άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από τέχνη |
|
Διάβασα ορισμένα σχόλια και πραγματικά προβληματίστηκα εν μέρει, όχι για την ορθότητα ή μη των απόψεων, εν σχέση με την παραπάνω δήλωση, μα αν πραγματικά μπορεί να ισχύει αυτή. Αν πραγματικά ισχύει θα πρέπει να ξεπεράσω την ανάγκη να δώσω άλλοθι στον εαυτό μου γιατί οπωσδήποτε, δεν θέλω, δια της ασθένειας μου, να κάνω την τέχνη θεραπευτικό σκοπό ώστε να βρω την υγειά μου.
Γιατί το λέω; Ίσως γιατί, το ίδιο ασθενής είναι και η ανάγκη που με σπρώχνει, τις στιγμές αυτές, να γράψω λίγα σχετικά με την παραπάνω δήλωση. Κι αυτό διότι, αναρωτιέμαι, και στη συνέχεια κατανοώ, πως τα λόγια μου αυτά, δεν με ωφελούν ούτε σε ένα μικρό ελάχιστο. Το κάνουν μήπως; Σε τί; Σε τίποτε. Είναι όμως αυτό απόδειξη για το αν είμαι ασθενής ή όχι; Υγιής ή όχι;
Το βέβαιο είναι πως η δήλωση του Τσαρούχη δεν έχει καθολική ισχύ ως προς τη Φύση της Τέχνης και των Θιασωτών της. Ο Θιασώτης της Τέχνης είναι προικισμένος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με ιδιαίτερα ψυχοπνευματικά αισθητήρια τα οποία στην όξυνση της έντασής τους τον σμπρώχνουν στην ανάγκη της εξόδου από την ένταση αυτή, δια του δημιουργεικού του έργου. Τα ερεθίσματα, τώρα, τα οποία προκαλούν την ένταση αυτή, την εσωτερική των αισθητηρίων του ένταση, είναι πολυποίκιλα και σε εξάρτηση από πολλούς και διάφορους παράγοντες. Νομίζω πως οι καλλιτέχνες του παρόντος χώρου, κατέχουν τα παραπάνω πολύ καλύτερα από μένα κι έτσι δεν υπάρχει κάποιος λόγος να σταθώ περισσότερο.
Ένα παράδειγμα όμως, θέλω να το αναφέρω. Τα παραπάνω λόγια μου φέρνουν στο νου, την ανάγκη του Έρωτα, την έντασή του και τα συνακόλουθα, όταν ανταμώνουν τα πρόσωπα της σχέσης, του ερωτικού δεσμού δηλαδή. Κάτι παρόμοιο, νομίζω, αφορά και την Τέχνη.
Αν τα δυό τους είναι ασθένεια, ή αλλοιώς, φανερώνουν μία μή υγιή προσωπικότητα, τότε θέλω μέχρι το τέλος μου, να μη δω ποτέ υγεία.
ΖΗΤΩ Ο ΕΡΩΤΑΣ!
ΥΓ. Γαμώτη μου, ήθελα δεν ήθελα, ξαναμουέδωσα άλλοθι...
ΥΓ.2 ΖΗΤΩ Ο ΕΡΩΤΑΣ