Παράθεση:
Το μέλος prosilios στις 03-11-2006 στις 21:37 έγραψε...
"Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει
Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
κι ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά
κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα
Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
ώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του 'ρθε ξαφνικά
κι άρχισε να φωνάζει με μανία
Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά
η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά
μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια
Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα"
|
|
Δεν τα τόνισες όσο έπρεπε τα γράμματα φίλε μου.....
Πόσο πιο καθαρά άραγε μπορούμε να δούμε το τι συμβαίνει
από τη ματιά που προσφέρει αυτό το τραγούδι;
Tην ελάχιστη προσοχή μας χρειάζεται,το ελάχιστο ενδιαφέρον.
Και εγω έμεινα να τους διαβάζω και να τους ξαναδιαβάζω και να τους ξαναδιαβάζω
και πάνω στην ανάγνωση τους, έκανα τους σχετικούς δικούς μου συνειρμούς..
Διότι το τραγούδι το είχα ακούσει αρκετές φορές όμως ποτέ δεν είχα δώσει
τόσο βάση στους στίχους του.Στους στίχους που λένε βασικά αυτήν
την τόσο μεγάλη αλήθεια "ΑΚΟΥΜΕ ότι μας ευχαριστεί και ότι ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑι είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο"
Το να μιλάει κανείς με τραγούδια ,με στίχους,είτε εντός είτε εκτός ΜΗ είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους.΄
Δεν θα χαιδέψω λοιπόν ούτε εγώ αυτιά..
Διότι θυμήθηκα τώρα ένα τραγούδι του Μαρκόπουλου σε στίχους του Γιώργου Σκούρτη με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη.Επίκαιρο πιστεύω και αυτό όσο επίκαιρο παρά ποτέ είναι και το προηγούμενο του Νιόνιου.
"Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί"
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
και 'μεις γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
και μεις κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
και μεις φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
και μεις τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
και μεις γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
και μεις φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα
Προσωπική μου άποψη είναι πως οι "Οχτροί" δεν είναι ούτε οι Τούρκοι
ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Σκοπιανοί ούτε οι Αλβανοί.Δεν κινδυνεύουμε
από αυτούς.Κατά η διάρκεια αιώνων ακόμα και όταν είμασταν υπόδουλοι
η φλόγα υπήρχε.Εκαιγε.
"Οχτροί" είναι οι κοιμισμένες αποχαυνωμένες συνειδήσεις.Αυτές που
επιτρέπουν και θα επιτρέψουν στον κάθε έναν τυχοδιώκτη ανιστόρητο
λύκο ,όπως και αν αυτόν τον λένε , να κάνει πλιάτσικο σε αυτά τα χώματα που έχουν ποτιστεί και μυρίζουν ακόμα αίμα των παππούδων μας.
Αυτές που δεν διακρίνουν πλεον πως το μαύρο είναι μαύρο και το άσπρο
άσπρο.Ανάλογα με την παρουσίαση πείθονται πως έτσι είναι.
Μένω όμως σε αυτά που είπε πριν ο prosilios και διακρίνω και εγώ την ελπίδα στα πρόσωπα όλων αυτών που έχουν αρχίσει να ταράζονται μέσα τους και να προβληματίζονται για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 04-11-2006 00:49 ]