Παράθεση:
Το μέλος apopsilosi στις 27-10-2007 στις 11:47 έγραψε...
Αφού πριν καλά καλά κυκλοφορήσει αυτό το σιντί και ανάψανε τα αίματα αρχίσανε τα όργανα και βγήκαν τα μαχαίρια μήπως αυτό είναι μια πρώτη ένδειξη και μάλιστα σοβαρή ότι αυτή η δουλειά θα αγαπηθεί και θα μείνει διαχρονικά;
Αφού στήθηκαν πρόωρα συλλαλητήρια(συγκρίσεις με το παρελθόν),υψώθηκαν οι γροθιές("ελαφρό ποπ")και χτύπησαν τα τύμπανα του πολέμου("φτηνά σουξέ")μήπως αυτό είναι μιά πρώτη γερή απόδειξη ότι τα περισσότερα από τα τραγούδια του σιντί θα γίνουν τελικά δικά μας και θα χαράξουνε στιγμές της ζωής μας;
Αφού απαγγέλθηκε με σθένος το κατηγορητήριο ("σκυλο-λαϊκό")και βγήκε με απόλυτη σιγουριά η διάγνωση("της καλλιτεχνικής κρίσης"της Άλκηστης)μήπως αυτό είναι το σφύριγμα του αφέτη για μια μεγάλη και λαμπερή διαδρομή αυτού του άλμπουμ;
Τέτοια βιασύνη τέτοια φούρια και τέτοια σπουδή μήπως είναι τελικά η πρώτη σοβαρή και βάσιμη υπόνοια ότι κάτι καινούργιο γεννιέται σε ένα κόσμο που αιμοραγεί αθεράπευτα;
|
|
Απορώ με αυτά που γράφεις...ο συλλογισμος σου δεν μου είναι απόλυτα κατανοητός. Δεν βλέπω γιατί κανείς να θέλει να κάνει εκ προοιμίου πόλεμο στην Άλκηστη, πόσο μάλλον εγώ που την ακολουθώ αρκετά χρόνια, σε πείσμα των εφήμερων και των προσωρινών. Φταίω που δεν μου αρέσει να βλέπω την Άλκηστη να στρατεύεται για τη διαφήμιση στεγαστικών δανείων, όταν είναι τοις πάσι γνωστό το πως αισχροκερδούν τέτοια χρηματοοικονομικά ιδρύματα; Πως να μην συγκρίνω τα γράμματα στον Μακρυγιάννη του Ανδριόπουλου με το πολυσυλλεκτικό(?) "Το ωραιότερο σημείο" (για να μην αναφέρω το "Ανθρώπων Έργα"); Πώς να μην θυμηθώ την ποίηση που έχει τραγουδήσει και να αναρωτηθώ για τους στίχους της "Χαβάης"; Δυστυχώς υπάρχει μια εσφαλμένη κατά τη γνώμη μου θεώρηση ότι κανείς πρέπει να κάνει το καινούριο, τον εκσυγχρονισμό, αυτοσκοπό. Το καινούριο για το καινούριο δεν λέει τίποτα. Ναι, ο νέος δίσκος της αγαπημένης μου ερμηνεύτριας ακολουθεί τα χνάρια των καιρών. Και; Ναι, το "Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει" είναι ένα τέλειο beat τραγουδάκι, το οποίο πολύ πιθανώς να ακουστεί στα κάπως πιο ψαγμένα ελληνάδικα και ευχαριστώς να χορέψω στον ρυθμό του. Και; Όταν ξέρω τι μπορεί να προσφέρει η Άλκηστη στο κοινό της και στην τέχνη της, τι να μου κάνει μια διασκευή τραγουδιού του Michael Jackson; Ειδικά όταν έχω στο μυαλό μου τη σκέψη ότι η Heaven βλέποντας την επιτυχία του "Όλα αυτά που φοβάμαι" έσπευσε να συμπεριλάβει δύο διασκευές ξένων τραγουδιών στον επόμενο δίσκο! Τι να σκεφτώ για το "Υπάρχει ένα φώς", με σχετικά αδιάφορα φωνητικά από το Τρίφωνο (που κατά τα άλλα σέβομαι) και ένα feeling...περίεργο;
Όλες αυτές οι παραπάνω σκέψεις είναι αποτέλεσμα πολλών και συνεχόμενων ακροάσεων του δίσκου. Για μένα ο δίσκος αυτός, όπως και ο προηγούμενος δηλώνουν έλλειψη ρίσκου και άποψης από την Άλκηστη. Είναι δίσκοι "ποικιλίες", βάζουμε λίγο από όλα μέσα, όλο και κάτι θα αρέσει στον καθένα, θα τις κάνουμε τις πωλήσεις μας. Θα μπορούσα να αποδώσω αυτή το τρόπο λειτουργίας στην Heaven, αλλά θα περίμενε κανείς μια καλλιτέχνης όπως η Άλκηστη να μην ελέγχεται από την κάθε Heaven (βλ. Γαλάνη). Είναι εξάλλου τυχαίο πως τα προγράμματα των συναυλιών της Άλκηστης αποτελούνται κατά κύριο λόγο από τα "παλαιάς κοπής" τραγούδια της; Μάλλον όχι...
Δεν θα μπορούσα να πω ότι δίσκος είναι χάλια...θα ήταν όντως υπερβολή. Πολύ απλά γιατί η Άλκηστις είναι τελειομανής και η παραγωγή του δίσκου είναι υψηλής ποιότητας. Η διαφωνεία μου με τον δίσκο είναι σε πολύ πιο βασικό επίπεδο...σε επίπεδο επιλογών. Σύγκριση όμως δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω. Η Άλκηστις του σήμερα δεν είναι αποκομένη από αυτή του χτές. Δεν εμφανίστηκε τώρα...κουβαλάει μαζί της την ιστορία της και αναμενόμενο είναι να κριθεί σύμφωνα με αυτήν. Κάποιος που ζητάει να μην γίνονται συγκρίσεις, σιωπηρά αποδέχεται ότι τέτοιες συγκρίσεις θα ήταν εις βάρος της και για αυτό είναι προτιμότερο να αποσιωπηθούν. Δεν βλέπω γιατι εν έτη 2007 θα πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στη μουσική, ή στους στίχους των τραγουδιών. Δεν βλέπω γιατί κάποτε οι στίχοι των τραγουδιών της Άλκηστης ήταν ποίηση και τώρα πρέπει να δεχτούμε στίχους προκάτ;
Αν πάλι η αγαπητή Άλκηστη έχει αποφασίσει ότι θέλει να αλλάξει αυτό που λέμε το target group της, τότε φαίνεται να το πετυχαίνει. Δεν μου αρέσει να είμαι αφοριστικός ή να γενικεύω χωρίς να ξέρω, αλλά νομίζω ότι το "πολυπλατινένιο" τελευταίο cd όπως και αυτό που βγήκε τώρα υποστηρίχθηκαν και θα υποστηριχθούν από εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, από αυτους που ανέδειξαν το "Ηφαίστειο" ως έναν από τους πιο επιτυχημένους δίσκους στην ελληνική μουσική σκηνή. Η ανησυχία μου και αυτό που θα ήθελα να μεταφέρω στην Άλκηστη είναι ότι το μεν πρώτο group, είναι κομμάτι της γενιάς fast food/fast art, ένα κοινό εφήμερο, το δε δεύτερο (στο οποίο θα ήθελα να με συμπεριλάβω) είναι αυτό που τόσα χρόνια την ακολουθεί και την στηρίζει, ελπίζοντας και αναπολώντας. Στα 60 της και στα 80 της, που τα beat τραγούδια δύσκολα θα εντάσσονται στο ρεπερτόριο της (αν και από αυτήν όλα να τα περιμένει κανείς), πιο κοινό λέτε την ακολουθεί;
Πολλά είπα και δεν ξέρω και αν έχει νόημα να μακρυγορώ τόσο. Το μόνο νόημα είναι η αγάπη που έχω για την Άλκηστη, για την φωνή της και την τέχνη της που τόσα χρόνια υπηρέτησε πιστά.
δεν πρόλαβα το παλιό site της ΄Αλκηστης έχω αρκεστεί στο σημερινό που παρεπιπτώντως δεν ικανοποιεί και όλες τις ανάγκες μου.
)
