Ας φτιάξουμε μια ιστορία...

Ο καθένας θα γράφει το πολύ δύο προτάσεις και δε θα μπει τέλος στην ιστορία. Κάνω εγώ την αρχή...

(και μην ξεχνάτε, φαντασία )

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα παιδί που βαρέθηκε την καθημερινότητα και αποφάσισε να κάνει το γύρο του κόσμου με ποδήλατο. Έτσι μια μέρα παράτησε ό,τι είχε και δεν είχε και ξεκίνησε το ταξίδι του...

...ποδηλατωντας λιγο εξω απο τη θεσσαλονικη πηγαινοντας προς βουλγαρια ειδε στο δρομο εναν παρατημενο χαρτοφυλακα...σταματησε..τον ανοιξε και..

arxizeis na zeis otan arxizeis na agapas..

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : __ilias__ στις 17-11-2006 23:38 ]

Αντικρυσε ενα παλιο φθαρμενο χαρτη που σιγουρα οδηγουσε σε κατι πολυ συμαντικο.Αλλα το διλλημα ηταν το εξης.Να το ρισκαρει η οχι?

τελικα πηρε την αποφαση να ακολουθησει τις οδηγειες του χαρτη και συντομα εφτασε σε μια πολυ παραξενη τοποθεσια οπου υπηρχε μια σπηλια που ηταν σαν κουφαλα δεντρου,δεν ηξερε ομως τι θα εβρισκε μεσα αλλα ειπε οτι αφου εφτασε ως εδω καλυτερα να μην κανει πισω........
ola einai idia an den ta agapas kai ola menoun idia ama de ta pas....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : wraios στις 18-11-2006 23:27 ]

Ετσι, πηρε μια βαθια ανασα και με αποφασιστικο βημα περασε την εισοδο της σπηλιας για να βρεθει στο υγρο, σκοτεινο και αφιλοξενο εσωτερικο της. Τα βηματα του αντιχουσαν στην δυσοιωνη σιωπη καπως προχωρουσε ολο και πιο βαθια....

Αν καποτε νιωσεις την επιθυμια να δουλεψεις, μην αγχωνεσαι!! Καθησε κατω, παρε βαθιες ανασες και χαλαρωσε....Δεν ειναι τιποτα.....Θα σου περασει......

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : punkster στις 22-11-2006 17:59 ]

Με το φως του αναπτήρα να υφαίνει αλλόκοτες σκιές στα τοιχώματα της σπηλιάς και χωρίς να το καταλάβει, είχε κιόλας προχωρήσει αρκετά...

Σταματησε και κοιταξε γυρω του. Το ηξερε καλα οτι ηταν πλεον πολυ αργα για να γυρισει πισω αλλα παρ ολα αυτα ενιωσε μια εντονη επιθυμια να το βαλει στα ποδια. Οσο προχωρουσε το σκηνικο γινοταν ολο και πιο δυσαρεστο και ενα ασχημο προαισθημα ειχε αρχισει να φωλιαζει στην ακρη του μυαλου του....

Ομως ο καυτός ήλιος έπεφτε σα νιτρικό οξύ στο ζαλισμένο του κεφάλι κάνοντας το κατάστρωμα να φαντάζει σα δρεπάνι πίσω από τα κρυστάλλινα πόδια του κι η διαίσθησή του έλεγε πως δεν μπορεί πιά να πηδήξει από το τραίνο.

αυτο τι ακριβως ειναι? αποσπασμα απο καποιο βιβλιο σου?? ή ξεχασες να διαβασεις τα προηγουμενα??

. . . του είπε ο ελεγκτής που κοιτούσε το κείμενο στα χέρια του. "Οχι κύριε δεν γράφω βιβλία εξ' άλλου τα μαύρα μου γυαλιά έπρεπε να σας οδηγήσουν στο συμπέρασμα οτι δεν βλέπω"

συνεχισω απο τη punkster...ήξερε όμως οτι δεν έπρεπε να τα παρατήσει τώρα!Για να αισθανθεί καλύτερα και να αποβάλλει αυτό το άσχημο προαίσθημα,θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα του λίγο πριν φύγει απο τη ζωή''όποτε φοβάσαι,να λες απο μέσα σου το τραγουδάκι που σου λεγα πριν κοιμηθείς όταν ήσουν μικρός και να δεις που όλα θα περάσουν''.και έτσι κανε...

. . . του άντρα του πολλά βαρύ μην του μιλάτε το πρωί . . .
Ο ελεγκτής τα 'χασε . . . τα εισιτήρια και έτρεξε προς τον οδηγό εκείνος . . .