Παράθεση:
Το μέλος revekka στις 27-11-2006 στις 10:55 έγραψε...
Θέλω να πώ ότι διαφωνώ με την πεποίθηση «ο καθένας στο είδος του» όταν αυτή αναφέρεται σε είδος μουσικής. Όταν ένας καλλιτέχνης αρχίσει με ένα είδος μουσικής, ας πούμε λαϊκά, δεν είναι υποχρεωμένος μια ζωή να τραγουδάει λαϊκά. Αυτό είναι φυλακή.
Ανέκαθεν όποιος ερμηνευτής έκανε μια στροφή άρχιζαν τα άρθρα και τα αρνητικά σχόλια: μα τί είναι αυτά που κάνει και γιατί δεν κάθεται στ’αυγά του. Ένας ερμηνευτής, ένας άνθρωπος, αλλάζει, εξελίσσεται. Όταν μένει στάσιμος είναι το πρόβλημα, όχι ότι όταν αλλάζει.
Μακάρι να μην εφυσηχαζόταν κανένας δημιουργός σε «φόρμουλες επιτυχίας» και να πειραματίζονταν όλοι συνεχώς, αντέχοντας την κριτική και παίρνοντας το ρίσκο της αποτυχίας.
Όσο για την Έλενα Παπαρίζου, χαίρομαι που έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα γιατί έχει την ικανότητα.
Απο τα καινούρια κομμάτια μου άρεσε πολύ το teardrops
|
|
Η δική μου άποψη δέν έχει να κάνη μέ την "αλλαγή πλεύσης" τής συγκεκριμένης ερμηνεύτριας από ένα ποιοτικό είδος σέ ένα άλλο,επίσης ποιοτικό,αλλά μέ την νοοτροπία τού "πρώτα να γίνω φίρμα μέ τον εύκολο τρόπο τού σαχλοπιασάρικου καί μετά να δείξω τίς ικανότητές μου".Εφ'όσον η Παπαρίζου έχει φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες,γιατί επέλεξε να πάη (δυό φορές μάλιστα) στο γνωστό ευρωπανηγυράκι μέ εύπεπτα τραγουδάκια και δέν ακολούθησε τον -δυσκολώτερο-δρόμο τής συνεχούς επιλογής καλών τραγουδιών;
Αν,τώρα,η εν λόγω τραγουδίστρια πετύχη στον νέο προσανατολισμό της,αυτό θα είναι μέν θετικό,αλλά το "σταρσυστεμικό" παρελθόν της πάντα θά την ακολουθή καί θα μετριάζη ό,τι καλό κάνη στο μέλλον.
ΥΓ.Καμμιά βόλτα κατά Αθήνα μεριά θά κάνης,νά σέ ξαναδούμε σέ κανένα meeting μας;