Περναω εδω μια συνεντευξη του ,ελπιζω να "πει"καποτε οσα εχει κρυμενα μεσα του!!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΙΦΥΛΛΙΑΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η γέννησή μου χαιρετίστηκε με εκαντοντάδες κανονιοβολισμούς. 1947 γαρ και το Σουφλί δεχόταν τα δώρα του εμφύλιου. Τη δεύτερη πατρίδα μου, την Κομοτηνή, την γνώρισα στις αρχές της " χρυσής οκταετίας ".Τότε ήταν που δέχτηκα από τους γονείς μου το δώρο της ζωής μου: μια κιθάρα. Κι ο έρωτας δε λέει να τελειώσει.
'Αρχισα να σκαρώνω κάτι πρωτόλεια τραγουδάκια αλλά στηνπορεία ανακάλυψα ότι τα τραγούδια ήταν πιο ισχυρά ακόμη κι απ' τα όπλα. Κι έτσι μέχρι σήμερα υπερασπίζω με λόγο και μουσικήαυτό που κανείς δεν πρέπει να παζαρεύει: Το δικαίωμα για μια ζωή με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Ταξίδεψα συντροφιά με την κιθάρα μου και υπέροχουςφίλους σ'όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Σοβιετική 'Ενωση, αλλά πάντα γυρνούσα στην Κομοτηνή. Στην πόλη που τόσοκαλοπροαίρετα με κατευοδώνει όταν φεύγω και με καλοσωρίζει όταν γυρίζω απ' αυτή την....Ατέλειωτη Εκδρομή.
Θανάσης Γκαϊφύλλιας
Αν θέλετε να ακούσετε ένα δείγμα της μουσικής του Θανάση Γκαϊφίλλια κάντε κλικ εδώ .Το τραγούδι αυτό έχει τίτλο Εκδρομή και ειναι απο τον δίσκο του Ατέλειωτη Εκδρομή .Το τραγούδι ειναι σε μορφή mp3.Αν θέλετε ενα mp3 player μπορείτε να το κατεβάσετε απο εδώ
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1968 ΘΑΝ. ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ LYRA ΜΙΝΙ LΡ
1971 ΩΤΟ ΣΤΟΠ LYRA
1971 ΚΗΠΟΣ LYRA
1975 ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΙΝΟS
1985 ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ ΡΟLYGRAM
1991 ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ ΚYΤΤΑΡΟ
1993 ΤΟΠΙΟ ΜYΣΤΙΚΟ SΟΝY
1994 ΝYΧΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΤΕΦΙ ΠΑ.ΚΕ.ΘΡΑ.
1996 ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΩ ΚYΤΤΑΡΟ
1997 TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΥΤΤΑΡΟ
«Ματιές», Καβάλα, Μάρτιος 1999
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι τόσα χρόνια,
δεν έχουμε μια κοινή γιορτή.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ
Στις μέρες μας που οι καταλήψεις είναι καθημερινότητα, εγώ θέλω να σε πάω σε μια άλλη κατάληψη πριν λίγα χρόνια. Σε μια μουσική κατάληψη του θεάτρου της Μαρώνειας, όπου εσύ και η Λία τραγουδήσατε και δώσατε ζωή στις λίγες σκόρπιες πέτρες του θεάτρου. Τι απέγινε από τότε;
Πόσο πίσω με πας. Μιλάμε για μια βραδιά του Ιουνίου του 1993. Όμως είναι τόση επίκαιρη αυτή η αναφορά που κάνεις γιατί εκείνη η ιστορία είχε ξεκινήσει σαν μια αντίδραση στην αδράνεια αυτών που διαχειρίζονται τα πολιτιστικά μας. Μια αδράνεια η οποία έχει φέρει το αρχαίο θέατρο σε μια άθλια κατάσταση εκτεθειμένο, εγκαταλειμμένο, ρημαγμένο, τη στιγμή που θα μπορούσε να ενταχθεί ενεργά στους παγκόσμιους πολιτιστικούς χάρτες και να δώσει μια τέτοια αίγλη στην περιοχή μας που ούτε μπορούμε να φανταστούμε. Έχουμε στα χέρια μας μια τόσο ζωντανή κληρονομιά κι όχι απλά δεν την αξιοποιούμε αλλά με την αδιαφορία μας θέλουμε να την εξαφανίσουμε από το χάρτη. Κάτι δηλαδή που θα επιθυμούσε ο καθένας που επιβουλεύεται αυτόν τον τόπο και θα ήθελε να εξαφανίσει την πολιτιστική και ιστορική του ταυτότητα. Και ξέρουμε πως όπου θέατρο εκεί και Ελλάδα. Και το θέατρο είναι ένα από τα τρία χαρακτηριστικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ολυμπιακοί αγώνες, θέατρο και δημοκρατία. Αυτό που έμεινε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν τα αρχαία θέατρα. Δείγμα του καθαρά ελληνικού πολιτισμού. Κανείς άλλος λαός δεν είχε θέατρο όταν αυτό ανθούσε στην Ελλάδα. Και μάλιστα ήταν ο χώρος όπου τολμούσαν να πουν πράγματα που δεν μπορούσαν να πουν στην αγορά του δήμου. Τολμούσαν να τα βάλουν εκεί ακόμα και με τους θεούς. Εμείς έχουμε αρχαίο θέατρο και το αφήνουμε στην τύχη του με ένα περίεργο τρόπο, όπως λειτουργεί παραδοσιακά η αρχαιολογική υπηρεσία η οποία το έχει χρεωμένο με 108.
Αν και δεν το δικαιώνει η αρχαιολογική υπηρεσία το δικαιώνει η θέση και η ανάπτυξη της Μαρώνειας. Και το θέατρο βρίσκεται στην καρδιά αυτής της αναγέννησης που συντελείται εκεί. Υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να λειτουργήσουν.
Σου λέω πως είναι πολύ επίκαιρη η ερώτηση που ξεκίνησες την κουβέντα. Πριν ένα μήνα έστειλα ένα γράμμα σε 50 συμπολίτες μου, οι οποίοι έχουν ένα κοινωνικό εκτόπισμα και δεν είναι αναμεμιγμένοι στα κόμματα και στις τοπικές διοικήσεις. Τους κάλεσα να δημιουργήσουμε ένα σωματείο φίλων αρχαίου θεάτρου Μαρώνειας. Ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό όλοι και με ένα σκοπό. Την αναστήλωση και λειτουργία του αρχαίου θεάτρου. Όπως και έγινε. Κατατέθηκε στο πρωτοδικείο και το σωματείο είναι έτοιμο να κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή. Ήδη γίνονται προσπάθειες και πιστεύουμε ότι θα βρούμε τους Μαρωνίτες, οι οποίοι στο παρελθόν δεν συμπεριφέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο προς την πολιτιστική κληρονομιά τους και πήραν πολλές πέτρες μάρμαρα λαξευμένα από το αρχαίο θέατρο και έχτισαν το σχολείο και τα σπίτια τους. Μέχρι τώρα δεν υπάρχει ενδιαφέρον από την πολιτεία για την αναστήλωση του θεάτρου. Την πίεση θα την ασκήσει το σωματείο που το αποτελούν 30 επώνυμοι κάτοικοι της Κομοτηνής και ελπίζουμε να έχουμε συμπαράσταση των νέων και των μεγαλυτέρων μαζεύοντας χιλιάδες υπογραφές τις οποίες θα τις απευθύνουμε στον πρωθυπουργό και τον υπουργό πολιτισμού. Έχουμε τρομερή ανάγκη ως τόπος από αυτήν την αναβάθμιση.
Η Θράκη δημιούργησε ένα θαυμάσιο πολιτισμό σπαρμένο σε τρεις τόπους. Ο δικός μας τόπος κάνει προσπάθειες για να τον δικαιώσει;
Η Θράκη όντας σταυροδρόμι στην ανατολή και τη δύση, υπέφερε τα πάνδεινα. Το πιο μεγάλο χτύπημα ήταν που ο τόπος κόπηκε στα τρία. Έτσι αναπτύσσονται τρεις πολιτισμοί. Όμως η ανάπτυξη προέρχεται κυρίως από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Πολύ φοβούμαι ότι η Βουλγαρία μας έχει ξεπεράσει. Και επειδή ο Ορφέας είναι Θράκας και επειδή είναι παιδί της ελληνικής παιδείας εμείς θα έπρεπε να ενδιαφερόμαστε περισσότερο παρά οι Βούλγαροι. Όμως δεν γίνονται πολλά βήματα σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Μήπως φταίνε παράγοντες που έχουν έρθει στη Θράκη και προσπαθούν να αλλοιώσουν αυτή την προσπάθεια;
Αυτό θα το λέγαμε αν γινόταν προσπάθειες αποπροσανατολισμού, μα το κακό είναι ότι δεν γίνονται καν προσπάθειες. Και αυτό είναι το χειρότερο. Ο μόνος χώρος που κινείται στο χώρο του πολιτισμού είναι η Σαμοθράκη. Ο μόνος χώρος. Και μάλιστα διάβασα την προσπάθεια που κάνει ο δήμαρχος του νησιού να ξαναφέρει στο νησί το άγαλμα της Σαμοθράκης από το Λούβρο.
Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι ο μόνος που μιλάει για προώθηση του πολιτισμού στο εξωτερικό. Εσένα τί αίσθημα σου δίνει αυτή η προσωπικότητα;
Θα ήθελα περισσότερο έργο ουσίας και λιγότερα λόγια. Και ο ίδιος πρέπει να καταλάβει ότι η πολύ δημοσιότητα του κάνει κακό. Και ιδιαίτερα ένας πνευματικός πατέρας δεν πρέπει να αναλώνει το χρόνο του στις δημόσιες εμφανίσεις. Ελάχιστα λοιπόν προσδοκώ απ’ αυτόν στο παρόν.
Το πανεπιστήμιο δικαιώνει το ρόλο του στη Θράκη;
Ελπίζω να αποκτήσει τόσο βαθιές ρίζες και να μην εξαρτάται τόσο πολύ από τα κελεύσματα του κέντρου. Να γίνει αυτόνομο και οι άνθρωποι που θα το υπηρετήσουν να το αγαπήσουν αυτό και τον τόπο τόσο που να μην θέλουν να φύγουν ούτε για διακοπές. Τότε μόνο θα το δούμε να λειτουργεί δυναμικά.
Από τότε που επέστρεψες στην Κομοτηνή έχει αλλάξει το τοπίο. Και μάλιστα είναι τόσο θεαματικές οι αλλαγές που η Κομοτηνή είναι το κέντρο της περιφέρειας ουσιαστικά. Κάνε έναν απολογισμό.
Άλλαξαν τα πάντα. Και η κοινωνία και η οικονομία. Οι Θρακιώτες ξαφνικά που αισθανόταν μόνιμα απομονωμένοι έριξαν τα τείχη τους. Συντέλεσε βέβαια και το ότι η πρόοδος ήταν θεαματική σε όλη την Ελλάδα. Η επικοινωνία είναι απογειωτική, η νεολαία έφερε το νέο αλλά έγιναν τόσο γρήγορα που χάλασε ο κοινωνικός ιστός, δημιούργημα αιώνων. Τι εννοώ. Κανείς για παράδειγμα στην Κομοτηνή δεν φανταζόταν ότι θα γινόμασταν ιδιοκτήτες που θα εκμεταλλευόμασταν σπίτια προς ενοικίαση. Άλλαξαν οι σχέσεις των ανθρώπων, τα παιδιά μας βγαίνουν πια για να διασκεδάσουν στις δώδεκα τα μεσάνυχτα. Όλα αυτά συντελέστηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα και δεν μας άφησαν να αντιδράσουμε. Έπεσε και η πολιτεία με τα μούτρα πάνω στη Θράκη για να επανορθώσει τα λάθη δεκαετιών και κυρίως στις σχέσεις χριστιανών και μουσουλμάνων. Ποτέ δεν φρόντισε για την αρμονική συμβίωση και των δύο αυτών κομματιών. Και ξέρεις η βία φέρνει βία, ο αποκλεισμός θα φέρει αντίδραση. Πράγματα εντελώς φυσιολογικά και ανθρώπινα. Και το κακό είναι ότι τα λάθη μας τα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο η Άγκυρα και μας εκθέτουν διεθνώς. Μόνη σωτηρία μας πια η ένταξή μας στην ΟΝΕ. Οι αλλαγές στην ελληνική πραγματικότητα γίνονται και εδώ, μόνο που εδώ τα βιώνουμε με καθυστέρηση. Μια επισήμανση για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο. Ποτέ, καμιά φορά οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι δεν κινήθηκαν στην κατεύθυνση μιας κοινής γιορτής. Σκέψου ότι ζούμε μαζί και δεν έχουμε κάτι κοινό να γιορτάσουμε. Γιορτάζει ο καθένας με το δικό του τρόπο τις γιορτές του και τίποτε κοινό για να μας δέσει.
Τι μπορεί να είναι αυτό;
Μόνο ο πολιτισμός μπορεί να μας δέσει σε κάτι κοινό. Να κινηθούμε όλοι οι ντόπιοι στην κατεύθυνση αυτή. Φαντάζομαι όλους εμάς χριστιανούς και μουσουλμάνους σε ένα κοινό συλλαλητήριο με κεντρικό σύνθημα «Αφήστε μας επιτέλους ήσυχους». Είμαστε γεννημένοι και καταδικασμένοι να ζούμε μαζί, τι θα κάνουμε; Μπορείτε να μας βρείτε μια άλλη λύση; Όχι. Άρα αφήστε μας ήσυχους μα κάνουμε κάτι κοινό.
Εσύ έκανες μια προσπάθεια για ένα CD με μουσουλμάνους μουσικούς. Πώς είδαν οι δύο πλευρές αυτήν την κίνηση;
Με ανάμικτα συναισθήματα. Μην ξεχνάς ότι η Κομοτηνή έγινε μεγαλούπολη από το ’22 και μετά. Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες που είναι εδώ έχουν αναμνήσεις από το στρατοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας που βίωσαν στο πετσί τους που δεν μπορούν έτσι εύκολα να δεχθούν κάποιες καταστάσεις. Αν δεν αντιδρούν δεν σημαίνει ότι συμφωνούν. Τους καταλαβαίνω απόλυτα. Όμως υπάρχουν άνθρωποι με ανοιχτά μυαλά και ανοιχτά μάτια και αυτιά. Εμείς στη δουλειά εκείνη βρεθήκαμε σε κάτι κοινό με την ευκολία που προσφέρει η μουσική. Δε λύσαμε κανένα πρόβλημα με αυτό που κάναμε. Απλά βοηθούμε να λιώσουν οι πάγοι.
Το Σταβέντο έγινε ολοκληρωτικά στην Κομοτηνή σαν προϊόν. Σου λέει τίποτε αυτό;
Η καρδιά της δουλειάς έγινε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Εδώ μορφοποιήθηκε σε CD. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ανθρώπους που βοήθησαν αυτή τη δουλειά. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ο Βασίλης Δημητρίου με τους πέντε καταπληκτικούς μουσικούς που επένδυσαν μουσικά τη δουλειά αυτή. Ο Απόστολος Δημητρακόπουλος και άλλοι τριάντα μουσικοί. Ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Χρήστος Θηβαίος, η παιδική χορωδία του Τυπάλδου, η κοινότητα απεξάρτησης Στροφή, το συγκρότημα ΣΑΝ του Μάνθου Αρμπελιά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμμετείχαν με αγάπη στη δουλειά αυτή γιατί έτσι παίρνουν μια μικρή εκδίκηση προς το κέντρο που θέλει να τα ελέγχει απόλυτα όλα. Ο κάθε καλλιτέχνης πασχίζει για την κατάκτηση της απόλυτης ανεξαρτησίας και αυτονομίας στο χώρο της δουλειάς του. Εγώ αυτό το έχω κατακτήσει. Και οι καλλιτέχνες αυτοί που με στηρίζουν το κατακτούν και αυτοί μαζί μου.
Το Σταβέντο έχει μια οργισμένη τάση να λέει πράγματα δυσάρεστα. Είσαι, παραμένεις οργισμένος. Γι’ αυτό και δεν ενέδωσες στην πολιτική;
Δεν είμαι από τους τελευταίους ρομαντικούς αλλά είμαι από τους τελευταίους που θα κλείσουν το στόμα τους. Το ότι δεν υπάρχει σήμερα τραγούδι διαμαρτυρίας ο λόγος είναι το ότι θέλουν τον Έλληνα να είναι αποστασιοποιημένος από τα προβλήματα. Να γίνει πολίτης του καναπέ, της Ρούλας και του Ανδρέα Μικρούτσικου. Και δεν είναι θέμα του τραγουδιού, αλλά και του κινηματογράφου και του θεάτρου και των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Θέλουν δηλαδή ο τόπος μας να βιώνει τη συνομωσία της μετριότητας. Ο ποιητικός λόγος των ανθρώπων που υπογράφουν το Σταβέντο είναι λόγος σημερινός μέσα από τους Θανάση Αβραμίδη, Μιχάλη Κατσαρό, Γιάννη Καλαμίτση, Νίκου Αρμπιλιά, Μιχάλη Γκανά. Θα σταθώ στο στίχο του Καβαλιώτη Νίκου Σαλαβάτη. Ο Νίκος όλα αυτά τα χρόνια παρατηρεί, συγκεντρώνει, μελετάει και αγωνιά για τη νεολαία. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο ευαίσθητοι που φτάνουν στο σημείο να παραιτηθούν ακόμη και από τη ζωή, όπως ο Λιαντίλης που θα έπρεπε να αναφερθεί στον απολογισμό της χρονιάς ως το πιο συγκλονιστικό γεγονός του αιώνα. Είναι ο καθηγητής που πήγε στον Ταΰγετο και χάθηκε. Κι όμως ήταν ένα γεγονός που το αποσιώπησαν στον απολογισμό της χρονιάς. Ασχολήθηκαν με τις πίπες του Κλίντον και άφησαν έξω το Λιαντίλη. Για να δεις πόσο κίτρινος, ηλίθιος και επικίνδυνος είναι ο τύπος σήμερα στην Ελλάδα.
Πουλάς τις παραγωγές αντικαταβολή σε όλη την Ελλάδα. Τι σημαίνει για σένα να έχεις επαφή με το κοινό σου, μ’ αυτόν τον τρόπο;
Δεν πίστευα ότι θα αποδεχόταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι την ανεξάρτητη δημιουργία μου. Η μεγάλη κατάκτηση είναι οι σχέσεις που διατηρούνται μεταξύ τους. Και να φανταστείς ότι οι περισσότεροι μου διασφαλίζουν εκ των προτέρων την ικανοποίηση ότι η παραγωγή μου θα αποσβεστεί και θα προχωρήσει στην επόμενη.
Πώς είναι δυνατόν με ένα τόσο μικρό επικοινωνιακό μπάτζετ να επιτυγχάνεις την επιτυχημένη πορεία των παραγωγών σου. Είναι ένα μυστικό που θα ήθελαν να το μάθουν οι εμπορικοί εγκέφαλοι των πολυεθνικών εταιριών;
Οι δημοσιογράφοι και οι παραγωγοί του ραδιοφώνου ενθουσιάζονται όταν τους στέλνω τη δουλειά μου και την προωθούν χωρίς αντίρρηση, ως ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Οι άνθρωποι που με παίρνουν τηλέφωνο για πρώτη φορά να πάρουν τη δουλειά μου είναι συγκινητικός ο αριθμός τους. Υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν καλές δουλειές, ανεξάρτητες.
Έχεις σελίδα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ;
Εγώ στην πληροφορική είμαι αναλφάβητος. Ανήκω στους εραστές της γραφής και μάλιστα σε πολυτονικό. Κάποιος φίλος προσφέρθηκε να μου ανοίξει σελίδα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, αλλά εγώ δεν την είδα ποτέ.
(σημείωση Webmaster: Ο Θανάσης αναφέρεται για τη σελίδα που έχετε μπροστά σας.)
Κλείνοντας πες μου τις πιο δυνατές συγκινήσεις αυτής της παραγωγής.
Είναι πολλές. Θα σταθώ σε δύο. Στη συμμετοχή της παιδικής χορωδίας του Τυπάλδου που ήταν συγκλονιστική. Στην αρχή τα παιδιά τραγουδούν Δροσίνη και στη συνέχεια λένε τα λόγια του Καλαμίτση με μια δυναμική που δείχνουν ότι μπαίνουν κατευθείαν στο νόημα. Όμως και η συμμετοχή των παιδιών από την κοινότητα απεξάρτησης Στροφή, ήταν κάτι το μοναδικό. Αλίμονο αν αποκλείσουμε από την κοινωνία τα παιδιά αυτά. Όταν πήγα στη Στροφή και συναντήθηκα με τα παιδιά, στην πρώτη γνωριμία ο καθένας μου έλεγε το όνομα του και πόσους μήνες και πόσες μέρες ήταν καθαρός. Αυτό ήταν πιο συγκλονιστικό από τη συμμετοχή τους.
και το λινκ:
http://alex.eled.duth.gr/Htmlfiles/mousiki.htm