Χμμμ ...
Αγαπημένο χριστουγεννιάτικο , ε ;
Η αλήθεια είναι πως τα Χριστούγεννα τα έχω συνδέσει στο νου μου με τον Frank Sinatra αλλά το γιατί δεν το ξέρω ...
Αν και για να είμαι ειλικρινής , τα Χριστούγεννα θέλω να ακούω ακόμη περισσότερο τραγούδια και καλλιτέχνες που ακούω καθ'όλη την διάρκεια του χρόνου ...
Δηλαδή , κλασικά κάθε χρόνο τέτοια εποχή τρώω πολύ βρισίδι από οικείους γιατί ακούω διαρκώς Ιωαννίδη , Χατζιδάκι και Μάλαμα κυρίως ...
(Ξέρω θα σας φαίνεται κουφό , αλλά τι να κάνω , τα Χριστούγεννα θέλω να βρίσκομαι σε διαρκή επαφή με οτιδήποτε έχω αγαπήσει )
Και μια άσχετη ερώτηση :
Γιατί λέμε ''τα'' Χριστούγεννα ; Δηλαδή γιατί χρησιμοποιούμε τον α' πληθυντικό του ουδέτερου ;
"Rudolph, the red nosed raindeer" (Fr. Sinatra + B. Crosby)
"Put a little love in your heart" (Annie Lenox + κάποιος ακόμη που δεν θυμάμαι)
"An old-fashioned Christmas" (Fr. Sinatra)
"We wish you the merriest" (Fr. Sinatra)
Αν προσπαθήσουμε να ετυμολογήσουμε τη λέξη Χριστούγεννα, θα κατανοήσουμε τι ακριβώς γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα. Φωταγωγίες και στολισμοί, ανταλλαγές δώρων, οικογενειακές συγκεντρώσεις κλπ. μπορεί να γίνονται όλο το χρόνο, όμως δεν υπάρχει αυτό το εσωτερικό αίσθημα πληρότητας που νοιώθουμε τα Χριστούγεννα.
Γι’ αυτό, αν και είμαι λάτρης της τζαζ μουσικής και του Σινάτρα και του Νατ Κινγκ Κόουλ και πολλών ακόμη σπουδαίων φωνών που τραγούδησαν Χριστουγεννιάτικα, προσωπικά, οι πρώτες μουσικές που μου έρχονται και με βάζουν στην μαγική ατμόσφαιρα της Θείας αγάπης, είναι οι εκπληκτικοί βυζαντινοί ύμνοι της εορτής.
Χριστός γεννάται, δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε.
Χριστός επί γης, υψώθητε• άσατε τω Κυρίω πάσα η γη,
και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.
Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών,
ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως,
εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο,
σε προσκυνείν τον Ήλιον της δικαιοσύνης,
και σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολήν.
Κύριε δόξα σοι.
Η Παρθένος σήμερον, τον προαιώνιον Λόγον,
εν σπηλαίω έρχεται, αποτεκείν απορρήτως.
Χόρευε, η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον,
μετά Αγγέλων και των ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι,
Παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν.
Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει,
και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει.
Άγγελοι, μετά Ποιμένων δοξολογούσι,
Μάγοι δε, μετά Αστέρος οδοιπορούσι, δι’ ημάς γαρ εγεννήθη,
Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.
Ακόμη, για συναισθηματικούς λόγους, συγκινούμαι ιδιαίτερα όταν ακούω τον Μικρό Τυμπανιστή. Ο συγχωρεμένος ο δάσκαλός μου της κλασσικής κιθάρας, τον είχε διασκευάσει ειδικά για σόλο κιθάρα. Δυστυχώς έχω χάσει τη χειρόγραφη παρτιτούρα του, αλλά όσο θυμάμαι, τον παίζω ακόμη εκείνες τις μέρες.
