Πρίν λίγες μέρες κυκλοφόρισε ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Νίκου Ξύδη σε στίχους,μουσική και ενορχήστρωση του ίδιου.
Δυναμικά τραγούδια, με χιούμορ και καταγγελτική διάθεση....
Το Cd περίχει τα παρακάτω κομμάτια
1. Kάθε βράδυ ραντεβού
2. A way of living (Συμμετέχει η Βαλερία Κουρούπη)
3. Tι μαλάκας ήμουν
4. Σε θυμάμαι
5. Paracmount music
6. Mυστήρια μηχανή
7. Aν θα ήμουνα γυναIκα
8. One night stand
9. O,τι φάμε, ο,τι πιούμε
10. Mπουκάλι
11. Tο απόλυτο κενό
ακουσα και εγω την δουλεια του (κατα τυχη γιατι μεχρι τωρα δεν ειχα ακουσει τιποτα για αυτον τον δημιουργο) και μου αρεσε αρκετα...
ομορφες μελωδιες,εξυπνοι στιχοι (ενιοτε και καυστικοι) και καλες ενορχηστρωσεις...
ελπιζω να συνεχισει ετσι γιατι λοιπουν αυτες οι δουλειες απο την ελληνικη δισκογραφια...
Koμμάτια σαν το "Κάθε Βράδυ ραντεβου", το "Μπουκάλι", το "Οne night stand" ή το "Μυστήρια Μηχανή" πρέπει να ακούγονται στο ραδιόφωνο και όχι να μένουν στην αφάνεια....
Μη μιλάς άλλο γι 'αγάπη, η αγάπη είναι αλλού,
στον μπαμπά της, τα λεφτά της,
τρώει τη σκέψη και το νου...
Απ' την αγάπη όσα κι αν πάρεις είναι λίγα,
σου λέω φίλε είναι πεσμένη η μετοχή
Παρ'τα και φύγε άρπαξε την ευκαιρία
Κάνε δικέ μου το μεγάλο ριφιφί...
Μπορεί ο Σαββόπουλος και ο Νταλάρας αλλιώς να τραγούδησαν τον έρωτα, όμως ο Νίκος Ξύδης, στο καινούριο του cd, που μόλις κυκλοφόρησε από τη virus music, μας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή. Κι όχι πως δε συμφωνεί. Απλά, είναι άλλοι οι καιροί...
Φιμωμένος με δύο τσιρότα χιαστί και ποζάροντας στο οπισθόφυλλο του cd με την κιθάρα του να μας στοχεύει, βάλθηκε να εκστομίσει με τους στίχους και τη μουσική του ριπές μελωδικές.
Και τα βάζει με όλους και πάνω απ' όλα με την υποκρισία, την εποχή, τον εαυτό του τον ίδιο.
Οι στίχοι του, αιχμηροί, ουσιώδεις, μοιάζουν με τη σοφία ενός καλού αστείου, αφού με ένα τρόπο εκ πρώτης χιουμοριστικό, κοιτάζουν κατάματα πικρές αλήθειες που μας περιβάλλουν.
«Πατρίδα, κάνε πια στην μπάντα / Τι κι αν δεν πήγα στο στρατό / Εγώ που έγινα τριάντα / Από τα δεκαπέντε πολεμώ»
«Τη ζωή μου ονειρεύτηκα μακριά απ'τη θρησκεία / μακριά από τα έθιμα και την πολυκοσμία»
«Δουλεύω μέσα σε μια βιτρίνα / πουλάω τα όνειρα σας και με δόσεις»
«Μα στα κρυφά, στα σκοτεινά / ξεπουλάμε τη θλιμμένη μας καρδιά» (one night stand) Νούμερα μας κυνηγούν, θάνατοι μας προστατεύουν, καλημέρες - εταίρες ζητάνε το αντίτιμο για να χαριστούν, γυναίκες - φαντάσματα χάνονται μες το πρώτο λεωφορείο για το Βόλο, συμβόλαια δεν υπογράφονται ποτέ στην paracmount music κι ένας ολόκληρος κόσμος παρακμής εμφιαλωμένος σε γυάλινα μπουκάλια, στέκεται καθηλωμένος στις τηλεοπτικές του οθόνες ή σε ραδιοφωνικούς σταθμούς απελπισίας, εξαντλώντας τα τελευταία περιθώρια ελπίδας σε ένα ακόμη ...στοίχημα!
Αυτός είναι ο κόσμος μας. Ο κόσμος στον οποίο ο Νίκος Ξύδης άλλοτε με στίχους υπερρεαλιστικούς και άλλοτε με αβανγκάρντ αναφορές - όταν ως άλλος john cage φτιάχνει το δικό του «τραγούδι της σιωπής» - προσπαθεί να μιλήσει.
Άραγε, ο Νίκος είναι ροκ; Ο τίτλος πάντως και μόνο «Ραδιο-φονικά», απόλυτα
αυτοσαρκαστικός, ένα μπορεί να εγγυηθεί. Ο δημιουργός του δε θα μας δολοφονήσει!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για τους πραγματικά ανήλικους και τους ειλικρινά ντροπαλούς, δύο τραγούδια του cd ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ! Ως εκ τούτου, φιλοξενούνται στο τέλος με την αναγκαία ...λογοκρισία.
Καλή ακρόαση!
Τα τραγούδια του cd
01. Κάθε βράδυ ραντεβού
02. a way of living (συμμετέχει η Βαλέρια Κουρούπη)
03. Τι μαλάκας ήμουν
04. Σε θυμάμαι
05. paragmount music
06. Μυστήρια μηχανή
07. Αν θα ήμουνα γυναίκα
08. one night stand
09. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε
10. Μπουκάλι
11. Το απόλυτο κενό
12. Τι μαλάκας ήμουν (για ντροπαλούς και ανήλικους)
13. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε (για ντροπαλούς και ανήλικους)[
Όποιος θέλει ας στείλει και δημοσίευση να τη βάλουμε στη Δισκογραφία του Περιοδικού, καιρό περιμέναμε τη στιγμή που τα τραγούδια που μας έδινε ο Νίκος στα καμαρίνια του (το έχω ακόμη) θα γίνονταν δίσκος.
Με μια μυστήρια μηχανή αλώνισα στο χρόνο
Είδα πολλά κι άλλα πολλά πολέμους και γιορτές
Όλου του κόσμου οι σοφοί μου έδειξαν το δρόμο
και μοναχό μου μ’ άφησαν στις δύσκολες στροφές
Με μια μυστήρια μηχανή ταξίδεψα για χρόνια
Πήδαγα από το αύριο στο σήμερα στο χτες
Χόρεψα κάτω απ τη βροχή έπαιξα με τα χιόνια
Κι έθαψα σε έρημο του νου τις ενοχές
Άγγιξα το άγνωστο μες το σκοτάδι
Έκρυψα τη θλίψη μου σ’ ένα πηγάδι
Και σου ζητώ μόνο ένα χάδι
Με μια μυστήρια μηχανή ανάποδα πηγαίνω
Το κτήνος που χω μέσα μου με σπρώχνει στη σκηνή
Μπροστά μου το μικρόφωνο εγώ όμως σωπαίνω
Με μια παράξενη βουή θα αρχίσει η γιορτή
Με μια μυστήρια μηχανή αλώνισα στον πόνο
Είπα πολλά κι άλλα πολλά κατάρες και ευχές
Όλου του κόσμου οι σοφοί μου έδειξαν το δρόμο
Μα μοναχό μου μ’ άφησαν στις δύσκολες στροφές
αυτό το τραγούδι το εχω σκισει να το ακούω..
μπορω να πω πως με εκφραζει πολυ.. και ας μην ειναι η μυστηρια μηχανη μου μια μοτοσυκλετα, αλλα κατι αλλο πιο συμβολικο για μενα....
καλη τυχη να εχεις φιλε.. και να γραφεις παντα ετσι ωραια..
