Χάνομαι

kozanitis
19.12.2006, 19:27

Από παιδί μου άρεσαν τα παραμύθια
κι ήταν της μάνας μου η πιο γλυκιά συνήθεια.
Μάγισσες, πρίγκιπες, νεράιδες, βασιλιάδες
κι ο ήρωάς μου που νικούσε εχθρούς χιλιάδες.

Ύστερα πέρασε ο καιρός, τα παραμύθια
κι έμεινα μόνος μες στου κόσμου την αλήθεια
κι ήρθες εσύ μες στη ζωή μου φως που βγαίνει
ζωή μισή, πότε μαζί και πότε ξένοι.

Χάνομαι-χάνομαι
μίκρυναν τα ρούχα μου ή
έτσι αισθάνομαι.
Χάνομαι-χάνομαι
μπαίνω μέσα στ’ όνειρο και
χάνομαι.

Αφήνω πάντα μια γωνιά μες στο μυαλό μου.
Να μπαίνω εκεί στο παραμύθι το δικό μου.
Να ‘σαι βασίλισσα και να ‘μαι ο πρίγκηπάς σου.
Στο παραμύθι μου να είμαι ο ήρωάς σου.

Με αφορμή το πόσο χανόμαστε κάθε μέρα χωρίς να βλέπουμε ότι το τέλος πλησιάζει, αργά αλλά και όλο και πιο κοντά....
Και αν διαφωνείτε δεν πειράζει...
Και αν συμφωνείτε χαίρομαι...
Και αν με αγνοήσετε εγώ σας συγχωρώ...
Περαστικός εγώ, περαστικοί και εσείς...