Θα σας θεσω το εξης ερωτημα:
Οι καλλιτεχνες ιδιαιτερα οι μουσικοι μπορουν να χαρακτηριστουν ως αφελεις και εγωιστες;Ιδιαιτερα επειδη μετα τη διμιουργεια οικογενειας το μελλον ειναι αβεβαιο,οικονομικα παντα!!Ημηπως ανθρωποι ελευθεροι και γενναιοι;
Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κυνηγήσει το όνειρό του, να παλέψει, να νικήσει ή να πεθάνει πολεμώντας. Έχουμε το δικαίωμα να μπορούμε να αποφασίσουμε για την τύχη μας. Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να σέρνουμε μαζί μας ανθρώπους που "υποτίθεται" πως αγαπάμε σε ένα κυνήγι που, κακά τα ψέμματα, τις περισσότερες φορές μοιάζει με το κυνήγι της χαμένης Ατλαντίδας. Μπορούμε, εν ονόματι της Τέχνης, ή, καλύτερα, μην κοροϊδευόμαστε, των προσωπικών μας απωθημένων, να "εξαναγκάσουμε" τον/την αγαπημένο/η μας ή ακόμα και τα ίδια μας τα παιδιά να μας ακολουθήσουν σε αυτή την οδύσσεια? Κάποιος θα μπορούσε να ανταπαντήσει: "Ο ανθρωπός μου είναι και αυτός ελεύθερος να αποφασίσει αν θα με ακολουθήσει σε κάτι τέτοιο". Η απάντησή μου σε κάτι τέτοιο θα ήταν:"Αυτός μπορεί να θέλει, εσύ ΠΩΣ το αντέχεις?". Εγωισμός και πάλι εγωισμός...
θα συμφωνησω μαζι σου,αλλα αν σκεφτουμε οτι στην ακρη υπαρχει και το κατιτις ετσι ωστε να συντυρισεις και την οικογενεια σου,πιστευω τοτε ολα ανατρεπονται..
Εγώ πιστεύω πως οικογένεια και καριέρα δεν μπορούν να συμβαδίσουν πάντα!
Τώρα είναι πραγματικότητα το ότι σαν καλλιτέχνης δεν μπορείς όταν είσαι στην αρχή να συντηρείς και άλλους είναι δύσκολο . Τώρα όταν καταξιωθείς και έχεις την δυνατότητα ναι ? Εγώ προσωπικά θα κάνω οικογένεια όταν μπορώ να την συντηρήσω όπως θέλω.Επίσης συμφωνώ απόλυτα με τον babisdr!
Παράθεση:
Το μέλος tolaruba στις 29-12-2006 στις 12:14 έγραψε...
θα συμφωνησω μαζι σου,αλλα αν σκεφτουμε οτι στην ακρη υπαρχει και το κατιτις ετσι ωστε να συντυρισεις και την οικογενεια σου,πιστευω τοτε ολα ανατρεπονται..
|
|
Εννοείται, δεν μιλάω για αυτές τις περιπτώσεις, μιλάω γισ τους ανθρώπους που ακόμα προσπαθούν να ανεβούν το Γολγοθά της καλλιτεχνικής καταξίωσης (στην Ελλάδα, αν δεν "γίνεις", αυτό το κατιτίς δεν φτάνει ούτε για "ζήτω")
Ελπίζω να συνεισφέρω κάπως με τα παρακάτω στον προβληματισμό σας. Αν όχι, συγχωρέστε με και προσπεράστε με:
Έχετε γνωρίσει επαγγελματίες μουσικούς?
Σήμερα, η έκφραση της ελευθερίας τους ξεκινάει στο One, Two, Three, Four και τελειώνει αναγκαστικά στα 3:17, γιατί τόσος είναι ο τηλεοπτικός χρόνος για το videoclip ενός hit κλπ κλπ.
Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά το "άνθρωποι ελεύθεροι και γενναίοι" κάπως μου κάθησε...sorry.
Θανάσης (για κάποια μικρά διαστήματα, ημιεπαγγελματίας μουσικός)
Παράθεση:
Το μέλος Athana στις 29-12-2006 στις 14:17 έγραψε...
Ελπίζω να συνεισφέρω κάπως με τα παρακάτω στον προβληματισμό σας. Αν όχι, συγχωρέστε με και προσπεράστε με:
Έχετε γνωρίσει επαγγελματίες μουσικούς?
Σήμερα, η έκφραση της ελευθερίας τους ξεκινάει στο One, Two, Three, Four και τελειώνει αναγκαστικά στα 3:17, γιατί τόσος είναι ο τηλεοπτικός χρόνος για το videoclip ενός hit κλπ κλπ.
Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά το "άνθρωποι ελεύθεροι και γενναίοι" κάπως μου κάθησε...sorry.
Θανάσης (για κάποια μικρά διαστήματα, ημιεπαγγελματίας μουσικός)
|
|
επειδη και μενα μου καθησε ζηταω τη γνωμη σας.
Παράθεση:
Το μέλος Athana στις 29-12-2006 στις 14:17 έγραψε...
Ελπίζω να συνεισφέρω κάπως με τα παρακάτω στον προβληματισμό σας. Αν όχι, συγχωρέστε με και προσπεράστε με:
Έχετε γνωρίσει επαγγελματίες μουσικούς?
Σήμερα, η έκφραση της ελευθερίας τους ξεκινάει στο One, Two, Three, Four και τελειώνει αναγκαστικά στα 3:17, γιατί τόσος είναι ο τηλεοπτικός χρόνος για το videoclip ενός hit κλπ κλπ.
Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά το "άνθρωποι ελεύθεροι και γενναίοι" κάπως μου κάθησε...sorry.
Θανάσης (για κάποια μικρά διαστήματα, ημιεπαγγελματίας μουσικός)
|
|
Κάτι τυγχάνει να γνωρίζω...
Εντάξει, η απάντησή μου κυρίως αναφερόταν σε περιπτώσεις γνωστών, φίλων που γράφουν τραγουδια και, που στην προσπάθεια να "γίνουν", καταστρέφουν τους γύρω τους κι αυτοκαταστρέφονται. Τώρα για όλους εμάς τους υπόλοιπους, δεν νομίζω οτι οι πιθανότητες να καταστραφούμε είναι οι ίδιες μ'αυτούς τους ανθρώπους, μόνο να "καούμε". Και καμένοι όμως ακόμη μπορεί να βγάζουμε τα προς το ζείν
Nομίζω ότι είναι εγωιστικό και δεν γίνεται και αλλιώς. Ότι προσπαθεί ο καθένας το προσπαθεί για τον εαυτό του.
Tώρ άμα θέλει και οικογένεια αλλά ζει το πράμα.
Προτεραιότητες....
Παράθεση:
Το μέλος XeniaRodo στις 29-12-2006 στις 14:38 έγραψε...
Nομίζω ότι είναι εγωιστικό και δεν γίνεται και αλλιώς. Ότι προσπαθεί ο καθένας το προσπαθεί για τον εαυτό του.
Tώρ άμα θέλει και οικογένεια αλλά ζει το πράμα.
Προτεραιότητες....
|
|
σωστα!λογικο ειναι να εχει και μια δοση εγωισμου.Αλλα αν η οικογενεια..προκυψει;Τα σταματας ολα για χαρη της η συνεχιζεις;
Παράθεση:
Το μέλος tolaruba στις 29-12-2006 στις 15:33 έγραψε...
σωστα!λογικο ειναι να εχει και μια δοση εγωισμου.Αλλα αν η οικογενεια..προκυψει;Τα σταματας ολα για χαρη της η συνεχιζεις;
|
|
Στον καθένα μπορεί να συμβεί αυτό. Έχουμε δεί, πιστεύω ανθρώπους, που τα παιδιά τους προέκυψαν και άλλαξαν τρόπο ζωής γιατί τα παιδιά είναι πάνω απ'όλα. Γιατί να ισχύει κάτι διαφορετικό για εμάς? Ναι, το παρατάς, φυσικά, εννοείται, ή τουλάχιστον χαλαρώνεις λίγο βρε παιδί μου, τα παιδάκια τι σου 'φταιξαν. Δεν αναφερόμουν βέβαια μόνο στα παιδιά, αναφερόμουν γενικά στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας και που, στο φινάλε, ούτε αυτοί φταίνε σε κάτι. Εμάς αγάπησαν και όχι τις φιλοδοξίες μας
Παράθεση:
Το μέλος tolaruba στις 29-12-2006 στις 15:33 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος XeniaRodo στις 29-12-2006 στις 14:38 έγραψε...
Nομίζω ότι είναι εγωιστικό και δεν γίνεται και αλλιώς. Ότι προσπαθεί ο καθένας το προσπαθεί για τον εαυτό του.
Tώρ άμα θέλει και οικογένεια αλλά ζει το πράμα.
Προτεραιότητες....
|
|
σωστα!λογικο ειναι να εχει και μια δοση εγωισμου.Αλλα αν η οικογενεια..προκυψει;Τα σταματας ολα για χαρη της η συνεχιζεις;
|
|
Προτεραιότητες. Eπαναλαμβάνω....
Λοιπόν,
Το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι πλέον η μουσική βιομηχανία είναι όπως και όλες οι άλλες βιομηχανίες και μάλλον δεν αφήνει περιθώρια για έκφραση, για δημιουργία ώστε να μιλάμε για πραγματικά ελεύθερους και γενναίους ανθρώπους - καλλιτέχνες.
Τώρα, υπάρχουν και οικογενειάρχες μουσικοί οι οποίοι τα καταφέρνουν θαυμάσια, οπότε την ισορροπία την βρίσκει ο καθένας με τον εαυτό το και την οικογένειά του. Και η μουσική πέρα από δημιουργία και έκφραση είναι και δουλειά, με ωράρια, απαιτήσεις και αναγκαστικές περιόδους ξεκούρασης. Ο/η σύντροφος ενός μουσικού κάνει και αυτός/τή μια συνειδητή επιλογή.
Αν είσαι σε μια δουλειά (πωλητής λέω πχ) και τα δίνεις όλα, αν θες να κάνεις οκογένεια, θα πρέπει να τα παρατήσεις όλα?
Βοήθησα καθόλου?
Παράθεση:
Το μέλος Athana στις 29-12-2006 στις 16:46 έγραψε...
Λοιπόν,
Το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι πλέον η μουσική βιομηχανία είναι όπως και όλες οι άλλες βιομηχανίες και μάλλον δεν αφήνει περιθώρια για έκφραση, για δημιουργία ώστε να μιλάμε για πραγματικά ελεύθερους και γενναίους ανθρώπους - καλλιτέχνες.
Τώρα, υπάρχουν και οικογενειάρχες μουσικοί οι οποίοι τα καταφέρνουν θαυμάσια, οπότε την ισορροπία την βρίσκει ο καθένας με τον εαυτό το και την οικογένειά του. Και η μουσική πέρα από δημιουργία και έκφραση είναι και δουλειά, με ωράρια, απαιτήσεις και αναγκαστικές περιόδους ξεκούρασης. Ο/η σύντροφος ενός μουσικού κάνει και αυτός/τή μια συνειδητή επιλογή.
Αν είσαι σε μια δουλειά (πωλητής λέω πχ) και τα δίνεις όλα, αν θες να κάνεις οκογένεια, θα πρέπει να τα παρατήσεις όλα?
Βοήθησα καθόλου?
|
|
πολυ βοηθησες!σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.Το τοπικ δε το ανοιξα για τη πλακα μου.Ηταν κατι που με ειχε προβληματισει.Ολες οι αποψεις ειναι σεβαστες.Περα ομως απο τις προταιρεοτητες που πρεπει να βαλεις και σχετικα με το χρονο που πρεπει να περασεις με την οικογενεια σου,ειναι και ενα αλλο θεμα.Το οικονομικο.Οπως αναφερα και στο αρχικο ποστ τα ΄΄καλλιτεχνικα΄΄ επαγγελματα η κερδοφορα μπορει να ειναι η να μην αποδιδουν καρπους.Τοτε τι κανεις;Εκει πηγαινε το τα παρατας;Μιλαω για ανθρωπους που δε κανουν απλα το χομπι τους αλλα περιμενουν να ζησουν απο αυτο.Ειναι ωραιο να κανεις αυτο που γουσταρεις αλλα μετα τι;
Σορρυ που σας πρηζω αλλα μου εχει κατσι ασκημα
Παράθεση:
Το μέλος Athana στις 29-12-2006 στις 16:46 έγραψε...
Ο/η σύντροφος ενός μουσικού κάνει και αυτός/τή μια συνειδητή επιλογή.
|
|
Να, ορίστε, σ'αυτή την πεποίθηση αναφερόμουν! Μήπως η συνειδότητα της επιλογής δεν είναι το θέμα εδώ? Μήπως απλά επειδή μας αγαπάει και δεν θέλει να μας χάσει, αναγκάζεται να υπομείνει τις φιλοδοξίες μας? Εμείς τι κάνουμε εδώ? Απλά λέμε οτι "μεγάλο παιδί είναι, αυτός αποφασίζει" και νίπτουμε τας χείρας μας? Αυτό είναι η αγάπη? Λέω εγώ τώρα...
Koita se ayti ti periptosi ginete mia sizitisi k kapies ipoxorisis.Simfono oti den ine agapa to na katadikazis ton alon me tis filodoxies alla episis den ine agapi na steris to oniro kapioy.Pantos genikotera tora i apotixies k epitixies dinoyn k pernoyn se opoiodipote epagelma.Apla e8ixa t sigekrimeno giati oi <
> ine pio poles
Εγωισμός ή πάθος για την τέχνη; Άλλωτε το ένα άλλωτε το άλλο, άλλες φορές πάλι, και τα δύο. Συνήθως το ένα είναι απόρροια του άλλου...
Τώρα σχετικά με το θέμα της οικογένειας, ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Εγώ προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικότερη την ανατροφή των παιδιών... Τώρα, αν δε τίθεται θέμα οικογένειας, αλλά μπορεί και να στερηθεί κανείς πράγματα(περί οικονομικών μιλάω τώρα) για χάρη της τέχνης, τότε μαγκιά του (τοτε νομίζω πως πρόκειται για πάθος κι όχι για εγωισμό)
