Δε μπορώ ακόμα να αντιληφθώ το πνεύμα της -κλισέ πλέον- φράσης "μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια".
Εκτός από το κράτος, ή τον ιδιώτη, ποιού άλλου μπορεί να είναι ιδιοκτησία ένας οργανισμός; Του Ε.Τ.; Άρα δε μιλάμε για μη κρατικά, αλλά για ΙΔΙΩΤΙΚΑ Πανεπιστήμια. Τα υπόλοιπα τα βλέπω ως επικοινωνιακούς εξωραϊσμούς της έννοιας "ιδιωτικός".
Ένας ιδιώτης, όμως, για ποιό λόγο να ξεκινήσει μία τέτοια επένδυση, εκτός από την επιδίωξη του κέρδους; Για ποιόν θα το κάνει; Για να μορφώσει τις νέες γενιές; Επειδή δεν έχει τί να κάνει τα λεφτά του; Ας είμαστε ρεαλιστές.
Επειδή όλοι έχουμε μεγάλη, ή μικρή εμπειρία στην ιδιωτική "παιδεία", ας σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε. Η ωμή εισαγωγή του οικονομικού κέρδους, ως κύριου κινήτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία, μόνο ανισότητες και δεινά έχει φέρει σήμερα στην ελληνική κοινωνία (φροντιστήρια, ιδιαίτερα κ.λ.π.). Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, όσο και αν έχει διαφθαρεί τις τελευταίες δεκαετίες, έχει καταφέρει να κρατήσει μακριά από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση την κερδοσκοπία (στην ωμή μορφή της, τουλάχιστον). Ας μην ακυρώσουμε λοιπόν αυτήν την κατάκτηση.
Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια,
τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια,
θα έφευγαν τα σύννεφα, φαντάσου,
αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spathasref στις 11-01-2007 13:51 ]