Λεωνίδας Κλάδος

Ήμουν βαριά στενοχωρημένη ,μέσα στο νοσοκομείο αν και γιορτές, και παρακολουθούσα θέλοντας και μη τα προγράμματα που παίζονταν στην τηλεόραση του δωματίου της μάνας μου,πολύ βαριεστημένα και με κακή διάθεση. Κάποια στιγμή άλλαξε κάποιος κανάλι και άκουσα πίσω μου μια εκπληκτική εκτέλεση Κρητικού κομματιού. Δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Τέτοια ευαισθησία σε Κρητικό λυράρη είχα χρόνια και χρόνια να συναντήσω...!! Και το λυράρη δεν τον ήξερα καν!!!! Ήταν τελικά ο Λεωνίδας Κλάδος. Ντροπή μου να μην τον έχω μέχρι τώρα εντοπίσει.
Τι μαγεία είναι αυτή; Ο άνθρωπος ζωγραφίζει κυριολεκτικά... Όπως κάνει ο καλύτερος ζωγράφος με τη πινέλο του ή ο καλύτερος λογοτέχνης με την πένα του ..
Κοντολογίς τέτοια χάρη Κρητικής λύρας σπάνια , πολύ σπάνια να βρει κανείς στις μέρες μας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ακούω πολύ Κρητικά κομμάτια . Έχω σιχαθεί τα εμπορευματοποιημένα Κρητικο-σκυλάδικα.
Μπορούμε οι Κρητικοί να βγάζουμε τέτοιους μουσικούς να αναστενάζει η Κρήτη ..;

Επειδή μου κίνησες την περιέργεια έψαξα και βρήκα ένα ενδιαφέρον βιογραφικό του.

Αυτοδίδακτος λυράρης από παιδική ηλικία καλλιέργησε τη γνήσια κρητική μελωδία και την ανύψωσε σε υψηλά επίπεδα.
Γεννήθηκε το 1925 στα Πλατάνια Αμαρίου. Είναι γιός του Δημήτρη Κλάδου κτηνοτρόφου από τα Λειβάδια Μυλοποτάμου γνωστός ως Χωρίστρης. Μητέρα του είναι η Χρυσή Ανδρέα Λίτινα. ΄Έμειναν και έζησαν στα Πλατάνια αποκτώντας 8 παιδιά εκ των οποίων το δεύτερο είναι ο Λεωνίδας.
Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Πλατανίων, αλλά λόγω έλλειψης δασκάλου παρακολούθησε μαθήματα και σε άλλα δημοτικά της γύρω περιοχής μεταξύ αυτών και αυτό του Μοναστηρακίου. Ήταν εξαίρετος μαθητής, λόγω όμως οικονομικών δυσχερειών δεν προχώρησε στα γράμματα. Οι γονείς του τον προέτρεψαν και πήγε να μάθει την τέχνη του τσαγκάρη στο Βυζάρι στου Κούνουπα του Στεφανή, όπου πηγαινοερχόταν για τρία χρόνια.

Σαν παιδί βοηθούσε στην εκκλησία και ήταν δίπλα στον παππού μου από τις Λαμπιώτες παπα-Γιάννη Σιγανό, ο οποίος διέκρινε από πολύ νωρίς τις μουσικές και φωνητικές ικανότητες του Λεωνίδα και τον προώθησε στο ψαλτήρι. Έτσι λοιπόν η εκκλησία υπήρξε ένα από τα πρώτα του βιώματα, όσον αφορά το χώρο της μουσικής...

Η υπόλοιπη βιογραφία εδώ:Λεωνιδας Κλάδος

Ειναι εξαιρετικος λυραρης ο Κλαδος. Ειναι τοσων χρονων ανθρωπος κι ομως το μερακι του δεν σβηνει ποτε. Εχει παιξει και με τον Β. Σκουλα και ειχα την τυχη να τον γνωρισω απο κοντα. Μιλαει για τη μουσικη του με παθος και πεισμα, γενικα ειναι απιστευτος ανθρωπος.
Τετοιους ανθρωπους μακαρι να βγαζει η Κρητη για να συνεχιζουν ττην παραδοση. Τα Κρητικο-σκυλαδικα οπως ειπατε πιο πανω, ειναι οτι χειροτερο για το νησι.Και δυστυχως υπαρχουν πααρα πολλα,σε βαθμο επικινδυνο...ελπιζω να ξυπνησουν εκει κατω οι "Κρητικο-Πατερες" γιατι η μουσικη παει κατα διαολου.

Το πιο ενδιαφέρον από όλα είναι πως ο Κλάδος πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα του καιρού του που ήθελε οπωσδήποτε τους λυράρηδες και τραγουδιστές, δεν τραγούδησε ποτέ του. Σε μια εποχή που όλοι έκαναν καριέρα τραγουδώντας, εκείνος έμεινε στην ιστορία χωρίς να πει ούτε μια μαντινάδα. Μια όμως και έπεσαι στην αντίληψή μου πως κάποιοι ενδιαφέρονται για την κρητική μουσική, θέλω να σας συστήσω μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις νέων, σχετικά ανθρώπων που γράφουν τη δική τους ιστορία. Κι αν τον Μιχάλη Τσουγκανάκη τον γνωρίζεται πολλοί και εκτός Κρήτης, σας θέτω υπ' όψιν σας δύο ακόμη ονόματα. Δημήτρης Σγουρός από την Κριτζά και Μανολιούδης. Ψάξτε τους και θα ήθελα πολύ την άποψή σας.

Εννοείς την Κριτσά Λασιθίου; Από το ίδιο μέρος και ο επόμενος που αναφέρεις;
Ούτε αυτό που γράφεις για το ότι δεν τραγουδάει ο Κλάδος το ήξερα.
Πριν από δύο ώρες έλεγα στη δασκάλα μου του πιάνου ότι έπαθα πλάκα με τον συγκεκριμένο λυράρη διότι ένιωσα σα να είχα μπροστά μου ένα μεγάλο σολίστα σε ένα όργανο πχ σαν το τσέλο... Ένιωσα σα να έπαιζε ρεσιτάλ, με συνεπήρε σα να είχα ένα διεθνούς φήμης σολίστα μπροστά μου... ένας Κρητιός οργανοπαίκτης. Και το Σκουλά τον σέβομαι αλλά τούτο ήταν ένα κάτι άλλο...

Ναι, εννοώ την Κριτσά Λασιθίου. Ο Δημήτρης Σγουρός είναι δάσκαλος εκεί και νομίζω πως έλκει και την καταγωγή του από το ίδιο χωριό. Ο πρώτος του δίσκος λέγετε «Τα σα εκ των σο» αν το γράφω σωστά αλλά έχει και καινούριες δουλειές. Ενδιαφέρον ακόμα είναι το γεγονός της προσπάθειάς του, να δασώσει την παράδοση της ευρύτερης περιοχής του Μιραμπέλου. Ο Μανολιούδης είναι μάλλον ορεσίβιος, δεν ξέρω από πού. Παρά το γεγονός ότι η φωνή του είναι κάπως «άγρια», έχει μια εκπληκτική ερμηνεία. Η εκδοχή του στον «Ερωτόκριτο» είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω ακούσει. Άλλος ένας πολύ καλός, είναι ο Γιώργος Στιβακτάκης από τα Βορίζια. Συνήθως τραγουδάει μαντινάδες του Καράτζη, ενός εκπληκτικού μαντιναδολόγου.

Υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι Κρητικοί καλλιτέχνες πολλοί περισσότεροι απο τους αχιουρέδες που κυκλοφορούν(δεν χρειάζονται ονόματα..αν και είναι καθαρά υποκειμενικό ποιος είναι καλός και ποιος όχι). Ο Μανολιούδης αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι απο το νομό Ρεθύμνου(τωρα που ακριβως δεν ξέρω)

Τώρα υπάρχει και το άλλο. Εγώ πχ όταν ξεκίνησα να ακούω Κρητικά ξεκίνησα από ένα καθόλου αξιόλογο(για μενα τώρα) καλλιτέχνη, για τις βλακείες που έλεγε με τις μαντινάδες και για το στυλ(κοπέλια τώρα.. ολοκούζουλα ). Μετά είδα ότι υπάρχει διαφορά και έδωσα βάση και δίνω σε πιο σοβαρούς καλλιτέχνες παλιούς και νέους(διότι έχει και πολυ αξιόλογους νέους).
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ας ξεκινήσουν τα παιδιά να ακούνε και στην πορεία πιστεύω ότι θα μπορέσουν να καταλάβουν διαφορές και να κρίνουν!!!! Μεγάλο ρόλο βέβαια σε αυτό παίζει και το οικογενειακό περιβάλλον κατα πόσο έχουν τέτοιου είδους ακούσματα.

Μιχάλη, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά ανέφερα δύο ονόματα που μου ήρθαν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό. Οπωσδήποτε υπάρχουν πολλοί και καλοί νέοι και παλιοί.

Σαφώς υπάρχουν και νέοι καλοί αλλά δεν τους βοηθάει το περιβάλλον , μερικούς δηλαδή δεν τους αφήνουν να δουλέψουν σωστά. Τα ανίψια μου ζουν από τη μουσική , παίζουν κρητικά και όχι μόνο. Κάποτε στο μαγαζί που έπαιζαν πήγα με την οικογένειά μου , στο τέλος τους είπα: Μπράβο παλικάρια, διατηρείτε ένα στιλ παραδοσιακό και σεμνό. Η απάντησή τους ήταν η εξής: Θεία σήμερα το πρόγραμμα ήταν προσαρμοσμένο για σένα!!!!!!!!!! Όταν μας βολεύει παίζουμε αυτά , όταν δεν μας επιτρέπεται παίζουμε και πράγματα που δε θα τα παίζαμε ποτέ σε σένα ...! Νομίζω ότι τα παραπάνω δείχνουν και τη ζήτηση της μουσικής. Θαρρώ ότι η Βαμβουνάκη είναι κείνη που κάπου γράφει: Για να σου συμβεί κάτι καλό πρέπει να είσαι αντάξιός του . Όταν οι ίδιοι οι Κρητικοί δεν έχουν ευαισθησία τότε τέτοιες βλακείες κάθονται και ακούνε που συχνά παίζονται στο νησί εδώ και κει. Μοιάζω υπερβολική; Μακάρι να ήμουν όμως νομίζω ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

για οσους θελουν να το ξερουν ο Λεωνιδας Κλαδος σε ολη του την δισκογραφια τραγουδησε ενα μονο κομματι ο ιδιος. Και το εχουν μονο λιγοι που ξερουν απο κρητικη μουσικοι. Τιτλος του τραγουδιου ''ολος ο κοσμος με μισει'' και ηταν τρομερος και στο τραγουδι αλλα επαθε ζημια στις φωνητικες χορδες και δεν ξανατραγουδησε γιατι χαλασε η χρεια της φωνης του και οπως μου εχει πει ο ιδιος δεν ηθελε να μειωσει την αξια της λυρας του.

Ομολογώ πως αυτή τη λεπτομέρεια δε τη γνώριζα.

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι καλλιτέχνες στην κρητική μουσική, αλλά αυτοί που γνωρίζουν και προτιμούν οι περισσότεροι (δυστυχώς και οι ίδιοι οι κρητικοί) είναι όσοι προβάλλονται από τα μέσα και εμφανίζονται σε μεγάλα μαγαζιά κτλ, οι οποίοι δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει αυτή η παράδοση...
Το άσχημο είναι οτι πολλοί δεν ψάχνουν ή δεν ενδιαφέρονται ή δεν θέλουν να ακούσουν κάτι καλύτερο και πολύ χειρότερα φθάνουν ακόμα και να σνομπάρουν τους παλιούς, μεγάλους καλλιτέχνες, όπως έχω πληροφορηθεί να συμβαίνει.

Πάντως, αν κανείς πραγματικά αγαπήσει τη μουσική αυτή (όπως και οποιαδήπτε άλλη) και ενδιαφερθεί να την ψάξει δεν πιστεύω οτι είναι δυνατόν να μην ανακαλύψει το διαμάντια που έχει:)
Όπως και ο ΜichPach, έτσι κι εγώ, μη έχοντας καταγωγή από το νησί, δεν ήξερα σχεδόν τίποτα εκτός από τα πολύ κλασσικά πράγματα (πχ Ξυλούρης) και ό,τι κυκλοφορούσε στο εμπόριο. Κάπου όμως με τα τελευταία ένιωσα οτι δεν είναι αυτό που εγώ αγάπησα σε αυτή τη μουσική και τις μαντινάδες οπότε το έψαξα παραπάνω και βρήκα και μάλιστα βρήκα πολλά:)

Καμιά φορά λοιπόν χρειάζεται και το προσωπικό κριτήριο του καθενός αλλά επίσης χρειάζεται και η προσπάθεια η ευρύτερη ώστε να μην προβάλλεται μόνο αυτό που πουλάει ή αυτό που είναι ίσως "της μόδας".

Τώρα για τον Κλάδο δεν νομίζω οτι χρειάζεται να πω εγώ τίποτα παραπάνω από όσα είπαν οι προηγούμενοι.

Τελειώνω εδώ τον σχολιασμό μου γιατί άμα με αφήσω, θα μιλάω μέχρι αύριο.

ΥΓ: πολύ χάρηκα με το θέμα αυτό:)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 23-04-2010 01:21 ]

 

για να πάρουμε κι ένα δείγμα:)

 

-----------------
...αν είσαι όπως δείχνεις, εγώ σκοτώνομαι...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 23-04-2010 01:37 ]

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 23-04-2010 01:39 ]

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mellia στις 23-04-2010 01:39 ]

Σταθμός στην Κρητική μουσική.Ο Λεωνίδας Κλάδος εκτός του ότι έχει αφήσει πολλά μουσικά ακούσματα -άξια μελέτης- στο παρελθόν, συνεχίζει με μεράκι να δημιουργεί έστω κι αν έχει παρετηθεί δισκογραφικά.Αν δεν κάνω λάθος ήταν ο πρώτος που έβαλε καλαματιανό σκοπό στο ρεπερτόριο τις Κρητικής μουσικής. Πολλοί ήταν αυτοί που ζήλευαν και τον ζηλεύουν για την γρηγοράδα στα γυρίσματα του πάνω στις χορδές της λύρας.

'Αξιοι συνοδηπόροι της παράδοσης της Κρήτης μας πολλοί, αγαπημένοι είναι ο Θανάσης Σκορδαλός και ο Κώστας Μουντάκης.Για μένα η παράδοση μας από αυτούς ξεκίνησε ή μάλλον αυτοί ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι την κορύφωσαν και την πήγαν αρκετά πιο πέρα.

Τώρα κάτι Τζουγανάκιδες,Κονταροί,Ζερβάκιδες και Κυριακάκιδες μου κάνουν για "Ρουβάδες" της Κρήτης.Πραγματικά είναι ντροπή.

Υπάρχουν αρκετά καλοί μουσικοί που επειδή δεν κάνουν καραγκιοζιλίκια "χανονται"Αν και καταβάθος πιστεύω πως αυτοί κερδίζουν τελίκα.Αγαπημένοι από αυτούς είναι Μήτσος-Μιχαλης-Βασίλης Σταυρακάκης,Παπαδάκης Γιώργης και ο Μανώλης Κακλής.

Αγαπημένο τραγούδι του Λεωνίδα Κλάδου "Ο δυστυχής"

Όταν κοιμάται ο δυστυχής
κανείς μη τον ξυπνήσει,
γιατί είν' η μόνη του χαρά
τ' όνειρο και θα σβήσει.

Για μιαν αγάπη τη ζωή
άφησα να τη χάσω
και προσπαθώ μα δεν μπορώ
τον πόνο να ξεχάσω.

-----------------
"Χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Arorarea στις 23-04-2010 04:11 ]

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Arorarea στις 23-04-2010 04:13 ]

Ο ΚΛΑΔΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΣΤΙΣ ΜΟΙΡΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΠΑΩ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. 15 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ 85 ΧΡΟΝΩΝ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΤΗΝ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ: ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΛΥΡΑΡΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΩΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΡΕΣΙΤΑΛ; (ΚΑΙ ΛΕΩ ΡΕΣΙΤΑΛ ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΝ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΑΕΣΤΡΟ ΚΑΙ ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ)

Πολύ το χάρηκα αυτό το ποστ, μπράβο σας...γι αυτό ποστάρω αυτά τα υπέροχα βιντεάκια που μέσα θα δείτε κ τον Δ. Σγουρό κ όχι μόνο, να τραγουδάει κ να παίζει υπέροχα...αχ ρε Λασίθι!!

Link