Ο Ελτον Τζον θέλει να παντρευτεί τον εραστή του.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Πέμπτη, 4 Μαρτίου 2004 07:00

Ο ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ τραγουδιστής και συνθέτης Ελτον Τζον σχεδιάζει να παντρευτεί με τον εδώ και πολύ καιρό εραστή του Ντέϊβις Φούρνις (φωτο), αμέσως μόλις η Βρετανία αλλάξει τους νόμους υπέρ των γκέι, γράφει η αμερικανική εφημερίδα «Νιού Γιορκ Ποστ», ύστερα από δηλώσεις του διάσημου τραγουδιστή.

Εν τω μεταξύ, ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης της Καλλιφόρνια Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ έλαβε αποστάσεις από τον Πρόεδρο Μπους, τονίζοντας ότι θα αποδεχτεί τους γάμους ομοφυλόφιλων, εάν αυτό κυρωθεί δια νόμου.

Ο Σβαρτσενέγκερ επέκρινε δηλώσεις του Μπους, ο οποίος ζήτησε μία συνταγματική τροποποίηση που θα απαγορεύει τους γάμους ομοφυλόφιλων.

Παράλληλα στη Νέα Υόρκη, ασκήθηκε δίωξη κατά του δημάρχου της πόλης Νιου Πάλτζ, διότι εξέδωσε ποιστοποιητικά γάμου σε 19 ζευγάρια ομοφυλόφιλων.

Σημειώνεται, ότι οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλλου έχουν αναχθεί σε μείζον πολιτικό ζήτημα, μετά την απόφαση του δημάρχου του Σαν Φραντσίσκο να παντρέψει περισσότερα από 3.300 ζευγάρια από τα μέσα Φεβρουαρίου.

Λαμβάνοντας ως αφορμή το σημερινό δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, όποιος φίλος επιθυμεί, μπορεί να τοποθετηθεί σχετικά με το αν υποστηρίζει ή όχι τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.

Ωραίο θέμα Γιάννη αλλά δύσκολο να αναπτυχθεί μέσα από τις σελίδες ενός μουσικού site. Ωστόσο θα σου πω την άποψή μου και την τοποθέτηση πάνω σε αυτό το φαινόμενο. Λοιπόν, καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε για το αν μιλάμε για γάμο σύμφωνα με τα πρότυπα της εκκλησίας ή για κάτι πιο ‘’σύγχρονο’’. Αν μιλάμε για τον παραδοσιακό γάμο ο οποίος ουσιαστικά είναι η ευλογία του θεού σε μια σύζευξη ενός άντρα και μιας γυναίκας σαφώς και δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα εδώ γιατί απλούστατα δεν έχουμε το δεύτερο φύλλο. Αντιθέτως τώρα αν ο γάμος είναι ένα κοινωνικό καθαρά γεγονός το οποίο ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με την ‘’ευλογία’’ θεού τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και είναι διαφορετικά διότι δεν προσβάλουν άμεσα κάποιον αλλά πράττουν μια αίτηση κοινωνικής αναγνώρισης. Το θέμα λοιπόν είναι το αν δέχεται η εκάστοτε κοινωνία αυτήν τους την ιδιαιτερότητα (εφόσον αποκλείσαμε την ύπαρξη ‘’παραδοσιακού ‘’ γάμου). Προσωπικά Γιάννη , διότι προσωπικές τοποθετήσεις ζήτησες αν κατάλαβα καλά, δεν με ενοχλεί το γεγονός. Βέβαια δεν μου αρέσει κιόλας (δεν θα μου άρεσε π.χ. το παιδί μου να έρθει σε παρόμοια θέση) αλλά καλώς ή κακώς είναι επιλογή ατόμων, ελεύθερων ατόμων με ελεύθερη βούληση σε μια ελεύθερη κοινωνία. Το δικαίωμα καθενός σε μια τέτοια κοινωνία να εκφράζεται ελεύθερα είναι αδιαμφισβήτητο. Απλώς δεν θα πρέπει να υπάρχει σφετερισμός και εκμετάλλευση αυτού του δικαιώματος είτε από άτομα αυτής της ομάδας είτε από οποιαδήποτε άλλης. Τα όρια είναι λεπτά. Ο καθένας τα ορίζει σύμφωνα με τις αξίες που έχει υιοθετήσει – του έχουν μεταδώσει – τα προσωπικά του βιώματα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του. Νομίζω κλείνοντας, ότι ένα κοινωνικό φαινόμενο αυτού του μεγέθους και αυτής της πολυπλοκότητας δεν εξαντλείται – ούτε καν προσεγγίζεται – με τόσο εύκολο τρόπο. Οι διάφορες απόψεις και τοποθετήσεις ανάγονται σε συγκεκριμένα κάθε φορά παραδείγματα και νομίζω ότι έχουν μια δόση μετάλλαξης και εξέλιξης. (σημ. εξέλιξη δεν είναι η πρόοδος). Δηλαδή, μια τοποθέτηση πάνω σε ένα θέμα με ανάλογο αντικείμενο, σαφώς και έχει διάφορες παραμετρους. Μπορεί δηλαδή να δέχεσαι κάποια πράγματα, άλλα να σε αφήνουν αδιάφορο, άλλα να σε ενοχλούν. Όπως και να έχει πάντως, αφού μακρηγόρησα πιστεύω ξεφεύγοντας από το θέμα, οι αποφάσεις όλων μας είναι εκ των πραγμάτων αντικείμενο επικρίσεων και κατακρίσεων . Ο καθένας απλώς, ας αναλογιστεί τις ευθύνες των πράξεών και των αποφάσεών του.

Η κοινωνία μας είναι ελεύθερη, συμφωνώ. Οι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να κάνουν αυτό που - άθελά τους - η φύση τους "χρέωσε". Αγαπιούνται; Ας παντρευτούν. Ίσως τους συμφέρει (επιδόματα, αναγνώριση στο χώρο στον οποίο συναναστρέφονται, αίσθηση ολοκλήρωσης κλπ).

Το θέμα όμως είναι το εξής. Να μην βγαίνει προς τα έξω οτι αυτό το πράγμα είναι φυσιολογικό. Δεν πρέπει το παιδάκι των 4-5 ετών που βλέπει Alter να βλέπει 2 άντρες να φιλιούνται και να ακούει από τον Ευαγγελάτο απλά και ωραία πως "σήμερα παντρεύτηκε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ας δούμε εικόνες από το γάμο του κλπ", λες και δε συμβαίνει τίποτα!

Αυτό θα του δημιουργήσει λανθασμένη εντύπωση για τον κόσμο και την κοινωνία. Πολύ πιθανό - αν το παιδί αρέσκεται να δημιουργεί πρότυπα - να θέλει στο μέλλον να κάνει και αυτό το ίδιο, αν αυτός που παντρεύεται είναι ο αγαπημένος του ηθοποιός ή ποδοσφαιριστής!

Και θα μου πείτε "που είναι οι γονείς, αυτοί θα του πουν το σωστό". Και απαντώ πως δεν έχουν όλα τα παιδάκια την τύχη να έχουν τους γονείς στους στο πλάι τους, όταν βλέπουν TV. Ελάχιστα θα έλεγα. Πολλά επίσης δεν κουβεντιάζουν με τους γονείς τους, με αποτέλεσμα τέτοια ερεθίσματα να τα κρατούν και να τα επεξεργάζονται μέσα τους.



Η διαφωνία μου λοιπόν δεν έγκειται στο ίδιο το γεγονός του γάμου, αλλά στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν σήμερα τα ΜΜΕ, τα οποία - άκριτα και με μόνο στόχο τα νούμερα της AGB - θα διαστρεβλώσουν την έννοια του φυσιολογικού.

Αυτή είναι μια πρώτη σκέψη για το θέμα

Αν θα 'πρεπε με μια κουβέντα να πω τη γνώμη μου, θα έλεγα ναι τους υποστηρίζω αυτούς τους γάμους. Γιατί να καταδικάσεις δύο ανθρώπους που αγαπιούνται σε κοινωνική απομόνωση επειδή έχουν αυτήν την σεξουαλική ιδιαιτερότητα;

Ο Μπους για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι ζει στον μεσαίωνα. Όταν μιλά για θανατικές ποινές, απαγόρεψη γάμων ομοφυλοφίλων (ουσιαστικά δηλαδή απαγόρευση της αναγνώρισης από το κράτος της ομοφυλοφιλίας) αναρωτιέμαι πώς στα κομμάτια στέκεται ακόμα η κυβέρνησή του.
Νομίζουμε ότι έχουμε καταφέρει πολλά, ότι είμαστε πιο σύγχρονοι απ' τους παλιούς και ότι πλέον έχουμε ξεπεράσει τα ταμπού... Στην πραγματικότητα όμως αρκεί ένα φασιστάκι να ξεπεταχτεί για να φέρει τα πάνω κάτω. Και στην περίπτωσή του ο Μπους είναι άξιος συνεχιστής λογικών που θυμίζουν την ιερά εξέταση. Με συνεχείς αναφορές στην άμυνα του κράτους του -λες και κινδυνεύει-, με συνεχείς αναφορές στην θρησκεία και το Θεό που "ευλογεί την Αμερική" και τώρα με κοινωνικές καταπιέσεις. Ε λοιπόν αν αυτός ο άνθρωπος είχε γεννηθεί πριν τον β' παγκόσμιο πόλεμο, μάλλον θα ήταν το καλύτερο φιλαράκι του Χίτλερ.


Υ.Γ. Η προβολή βέβαια της ομοφυλοφιλίας από τα μέσα είναι τελείως διαφορετικό πράγμα και θα συμφωνήσω με τον jorge ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε, αλλά πρόκειται να κάνουμε μια μεγάλη και πολύ ωραία κουβέντα...

Πρώτες σκέψεις κι από μένα, μιας και το θέμα έχει πολύ ζουμί ακόμα.

Μπορεί η ερώτηση να είναι "Θεωρείτε σωστό να παντρεύονται 2 ομοφυλόφιλοι μεταξύ τους;", ωστόσο αυτό είναι το "φινάλε", προηγουμένως πρέπει να απαντηθούν κάποια άλλα ερωτήματα.

- Ο γάμος είναι ανθρώπινη εφεύρεση ως κοινωνική σύμβαση ή θεσμός της Εκκλησίας;
- Η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή γενετικά καθορισμένη a priori, κατά βάση;
- H ομοφυλοφιλία θεωρείται διαστροφή από την επιστήμη;
- Οι ομοφυλόφιλοι έχουν ίσα δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους;
- Πόσο έτοιμοι είμαστε ως κοινωνία να δεχτούμε την διαφορετικότητα στους γύρω μας;
- Τίθεται θέμα "χρηστών ηθών" και ποιος τα καθορίζει αυτά;
- Τίθεται θέμα αισθητικής κι αν ναι, είναι η αισθητική υποκειμενική ή αντικειμενική;
- Τελικά, μας ενοχλούν οι ομοφυλόφιλοι που προκαλούν, ή απλά μας απωθεί η ομοφυλοφιλία στο σύνολο;
- Η γνώμη των ομοφυλόφιλων μετράει ή είναι θέμα καθαρά πλειοψηφίας;

Αυτά για αρχή και βλέπουμε παρακάτω.

Νομίζω ότι ο Γιώργος το έθεσε πολύ πιο συγκεκριμένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να διαφωνήσω με κανέναν από όσους τοποθετήθηκαν εδώ, οπότε απλά την προσωπική μου τοποθέτηση θα παραθέσω... κατ' αρχάς, ως προς τα όσα έθεσε ο Γιώργος:

- Ο γάμος είναι σαφώς και κοινωνική "σύμβαση" και θεσμός της εκκλησίας. Όσον αφορά το θρησκευτικό μέρος, με δεδομένους τους κανόνες μιας θρησκευτικής κοινωνίας ή πεποίθησης, θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να νομιμοποιηθεί ο θρησκευτικός ομοφυλόφιλος γάμος, επειδή αντίκειται στις πάγιες θέσεις της εκκλησίας και άρα ουσιαστικά θα αναιρούσε την αξιοπιστία της. Το ζητούμενο όμως φαντάζομαι δεν είναι η ευλογία της εκκλησίας, η οποία ούτως ή άλλως καταδικάζει και την σύναψη καν της ομοφυλόφιλης σχέσης, αλλά το κοινωνικό καθεστώς. Η κοινωνία λοιπόν δεν αποτελεί αυτούσιο οργανισμό με παγιωμένες θέσεις, είναι τόσο μεταβλητή όσο και τα μέλη της. Κοινώς, θα πρέπει να αναθεωρούνται οι θέσεις και οι κανόνες της. Ο ομοφυλόφιλος γάμος δεν αντιτίθεται ούτε αναιρεί (σ)την υπόσταση της κοινωνίας, συνεπώς η κοινωνική/νομική απαγόρευσή του θα ήταν άνευ ουσίας και αιτίας. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν ενοχλούμαι καθόλου από τις επιλογές των άλλων. Όπως δεν μπορεί κανείς να με υποχρεώσει να περάσω τη ζωή μου με κάποιον πχ χιλιομορφωμένο ή πηγμένο στον πλούτο (σαφώς κοινωνικά αναγνωρισμένο και στις δύο περιπτώσεις), όπως δεν μπορεί κανείς να μπει στο κρεββάτι μου για να δει αν κάνω τα δέοντα και αν τα κάνω καλά, έτσι δεν μπορώ και δεν επιθυμώ να κάνω το ίδιο σε κάποιον άλλον. Από την στιγμή λοιπόν που αποδέχομαι το δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία του οποιουδήποτε, θα ήταν υποκριτικο να αρνούμαι την νομιμοποίηση μιας σχέσης την οποία αποδέχομαι (δεν ξέρω αν ακούγονται κινέζικα αυτά που λέω).
Το κατά πόσο η ομοφυλοφιλία είναι γενετικά προκαθορισμένη ή συνειδητή επιλογή, δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Δηλαδή αποδεχόμαστε μόνο τα όσα δεν μπορούμε να αποφύγουμε από τη φύση και απαγορεύουμε το δικαίωμα επιλογής...? (Να μου πειτε, μακάρι να αποδεχόμασταν έστω τα όσα προκαθορίζει η φύση, αλλά πού τέτοιο καλό).
Η έννοια της λέξεως "διαστροφή" είναι σχετική. Διαστροφικά θεωρουνται σε μεγάλο βαθμό και μη ομοφυλικά ερωτοτροπήματα (μην μπούμε σε λεπτομέρειες και μας την πέσει το ραδιοτηλεοπτικό ), παρ' όλα αυτά κανείς δεν μας τα απαγορεύει θεσμικά γιατί κανείς δεν ξέρει την δραστηριότητα που αναπτύσει ο καθένας από εμάς στο κρεββάτι του.
Αισθητική αποδοχή, χρηστά ήθη και αποδοχή της διαφορετικότητας στην κοινωνία για εμένα είναι αυτονόητα και θεωρώ κατάντημα της κοινωνίας το γεγονός ότι δεν διστάζουμε να τοποθετήσουμε κάτω από τέτοιο πρίσμα την ζωή των συνανθρώπων μας (δεν καταφέρομαι εναντίον του Γιώργου που πολύ καλώς το έθιξε, να μην παρεξηγηθώ... για την κοινωνία μιλάμε).
Όσο για αυτό που έθιξε ο jorge (για να ξην μπερδέψουμε τους Γιώργηδες ) συμφωνώ στο ότι δεν θα πρέπει να παρουσιάζεται ως νορμάλ η ομοφυλοφιλία και ως μη νορμάλ το αντρόγυνο (κάτι που έχει δηλώσει με άνεση ο κύριος Βαλλιανάτος). Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να μην αποτελεί θέμα ειδήσεων η ερωτική ζωή του καθενός αλλά να παραμένει προσωπικό ζήτημα, όπως και στην πραγματικότητα είναι. Όσο γίνεται θέμα και παίρνει διαστάσεις τηλεοπτικής χιονοστιβάδας το αν τα αγοράκια πρέπει να πηγαίνουν με κοριτσάκια ή με άλλα αγοράκια και τούμπαλιν, δημιουργούμε θέμα, το οποίο προσλαμβάνεται και επηρρεαζει με διαφορετικό τρόπο και ένταση το κάθε μικρό/έφηβο παιδί που ψάχνει να βρει την ατομικότητά του. Αυτά και σθγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, αλλά το θέμα αυτό έχω την αίσθηση ότι δεν σώζεται όσο και να το συζητάμε τόσες πτυχές και προεκτάσεις που έχει.

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα, μιας και το ζήτημα είναι πολύπλευρο.

- Ο γάμος είναι ανθρώπινη εφεύρεση ως κοινωνική σύμβαση ή θεσμός της Εκκλησίας;

Απ.: Η απάντηση νομίζω είναι απλή, μπορεί να είναι και τα 2 ή ένα από τα 2 -σε καμία περίπτωση όμως κάτι άλλο. Ας εξετάσουμε την δεύτερη περίπτωση. Είναι σαφές ότι η Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει τον γάμο μεταξύ δύο ομοφυλοφίλων. Αυτό είναι γνωστό. Το ερώτημα όμως είναι: γιατί; Ποιος υπαγορεύει αυτήν την απαγόρευση; Υποτίθεται ο ίδιος ο Θεός. Και πώς είναι δυνατόν να το γνωρίζουμε αυτό, αφού δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη ότι ο Θεός θα εναντιωνόταν σε κάτι τέτοιο; Υπάρχουν τα ιερά κείμενα, έρχεται η απάντηση. Μα, επιμένω, τα ιερά κείμενα έχουν συνταχθεί από ανθρώπους, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι είχαν μέσα τους θείο πνεύμα όταν συνέγραφαν αυτά τα κείμενα. Και συνεχίζω λέγοντας ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που διακηρύσσει η εκκλησία είναι το περίφημο: "Ο Θεός είναι Αγάπη". Αν λοιπόν αυτό ισχύει, τότε γιατί να απαγορεύεται η ένωση δύο ατόμων που αγαπιούνται μεταξύ τους; Οι ομοφυλόφιλοι δεν θεωρούνται πλάσματα του Θεού; Γιατί η αγάπη τους να μην έχει ισχύ;

-αφήστε δε ότι δεν υπάρχει και καμία σιγουριά στο αν υπάρχει καν Θεός...αλλά ας μην το πάμε ως εκεί-

Εξετάζοντας τον γάμο ως κοινωνική σύμβαση, τότε καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η κοινωνία δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαγορεύσει σε 2 άτομα να παντρευτούν, από την στιγμή που κάτι τέτοιο δεν θέτει σε κίνδυνο την υπόσταση και την λειτουργία της -δεν υπάρχει κανείς που να βλάπτεται κατά οιονδήποτε τρόπο, άρα κοινωνικά κάτι τέτοιο πρέπει να είναι απολύτως αποδεκτό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές επιλογές και προτιμήσεις από μενα, δηλαδή τα γούστα μας διαφέρουν. Κατά τον ίδιο τρόπο εμένα δε μου αρέσουν τα θαλασσινά, ενώ κάποιος άλλος τρελλαίνεται γι' αυτά. Αυτό δε με κάνει εμένα σωστό και αυτομάτως λάθος τον άλλο. Άρα λοιπόν δεν έχουμε ως κοινωνία το δικαίωμα να απαγορεύσουμε ό,τι δε μας αρέσει επειδή είναι διαφορετικό από μας

- Η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή γενετικά καθορισμένη a priori, κατά βάση;

Απ.: Σε συντριπτικό ποσοστό, η ομοφυλία είναι καθορισμένη εκ γενετής. Ο ομοφυλόφιλος δεν επιλέγει να του αρέσουν άτομα του ιδίου φύλου, γιατί απλούστατα δεν τίθεται θέμα επιλογής. Δεν μαθαίνει να ερωτεύεται ομόφυλους, απλά τους ερωτεύεται. Πρόκειται καθαρά για ενστικτώδη επιθυμία, άρα δεν συντρέχει θέμα επιλογής και ταυτόχρονα αποκλείεται οποιαδήποτε περίπτωση αναστροφής της κατάστασης o,τιδήποτε άλλο θα είναι ενάντια στη φύση του -ισοδυναμεί με την αφαίρεση του ενστίκτου της επιβίωσης από έναν άνθρωπο, ο οποίος υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα νιώθει το αίσθημα της πείνας ή της δίψας, παρόλο που έχει να φάει ή να πιει οτιδήποτε για 2 εικοσιτετράωρα. Πολύ "φυσιολογικό", δε συμφωνείτε;

Αναφέρει η Πόπη παραπάνω –και πολύ ορθά- ότι στην τελική δεν έχει σημασία αν είναι επιλογή τους ή όχι, ελεύθεροι άνθρωποι δεν είναι; Ο λόγος που τονίζω τον εκ φύσεως καθορισμό της σεξουαλικότητας είναι για να τον συνδέσω με την Εκκλησία και την κοινωνία. Αν κάποιος γεννηθεί ομοφυλόφιλος, τι πρέπει να κάνει για να τον αποδεχτεί η Εκκλησία; Να γίνει ετεροφυλόφιλος, είναι η απάντηση. Μα αυτό είναι αδύνατον, δεν μπορεί να αλλάξει τα γονίδιά του. Είναι λοιπόν καταδικασμένος σε κοινωνική απομόνωση, στερούμενος την αγάπη, τον έρωτα, το σεξ, την οικογένεια, τομείς που είναι ανοιχτοί στους ετερόφυλους. Άρα η Εκκλησία που κατά τα λοιπά διδάσκει την αγάπη, είναι η ίδια που του την στερεί και τον καταδικάζει σε μια δυστυχισμένη ζωή. Τονίζω, τα άτομα δεν «φταίνε» (σε πολλά εισαγωγικά) για το ότι γεννήθηκαν ομοφυλόφιλοι. Η φύση τους δημιούργησε έτσι –δηλαδή ο Θεός –πάντα σύμφωνα με την Εκκλησία. Ο Θεός θα επιθυμούσε λοιπόν τον κοινωνικό τους αποκλεισμό και την στέρηση της χαράς που προσφέρει η αγάπη, ο έρωτας και η οικογένεια; Φάσκουμε και αντιφάσκουμε, μου φαίνεται.

- H ομοφυλοφιλία θεωρείται διαστροφή από την επιστήμη;

Απ.: Ασφαλώς και όχι! Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη σε αυτό. Διαστροφή είναι η μονομερής απόλαυση της ηδονής με την ταυτόχρονη αδιαφορία ή και με επιδίωξη του πόνου που υφίσταται το άλλο άτομο, είτε με την συγκατάθεσή του (σαδομαζοχισμός) είτε όχι (βιασμός). Στην ομοφυλοφιλία δεν έχουμε τίποτε από τα παραπάνω, ισχύει ότι ακριβώς και για την ετεροφυλοφιλία, πρόκειται για μορφή σεξουαλικότητας.
Θα ρωτήσει κανείς: Μα η ομοφυλοφιλία είναι ασύμβατη με την τεκνοποίηση. Απαντώ: Ας μην είμαστε αφελείς. Με την ίδια λογική, διαστροφή θα θεωρούταν η ερωτική πράξη με αντισυλληπτικά μέτρα, καθώς και το στοματικό ή το πρωκτικό σεξ. Ακόμα και το φιλί δεν είναι μορφή τεκνοποίησης. Άρα λοιπόν, πώς γίνεται να είναι διαστροφή το σεξ μεταξύ ομοφυλοφίλων επειδή αντιβαίνει στην τεκνοποίηση, όταν το σεξ με προφυλακτικό ή ο στοματικός έρωτας μεταξύ ετεροφυλοφίλων είναι εξίσου αντίθετοι με την αναπαραγωγή; Εκτός κι αν διεστραμμένος θεωρείται οποιοσδήποτε κάνει έρωτα χρησιμοποιώντας αντισύλληψη, οπότε αγαπητοί αναγνώστες, αν ισχύει αυτό, είμαστε όλοι μας πολύ άρρωστα μυαλά και χρειαζόμαστε θεραπεία επειγόντως!

Και μιας και ανέφερα τη λέξη «θεραπεία», όχι αγαπητοί μου, η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πάθηση από την ιατρική! Αλλιώς θα είχαμε ειδικούς ιατρούς με ξεχωριστή ειδικότητα (γκεϋολόγους ή λεσβιολόγους –κατά το καρδιολόγους, παθολόγους κλπ.) οι οποίοι θα πάσχιζαν –ματαίως- να βρουν το αντίδοτο στο μικρόβιο (sic) της ομοφυλοφιλίας!

Κατ’ αρχάς, δεν πιστεύω ότι η ομοφυλοφιλία στη συντριπτική της πλειοψηφία, οφείλεται σε γονιδιακούς παράγοντες. Κατά τη γνώμη μου, το υψηλότερο ποσοστό των ομοφυλοφίλων υιοθέτησε αυτή την διαφορετικότητα από μόδα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός, ότι σε συγκεκριμένους καλλιτεχνικούς κύκλους, οι ετεροφυλόφιλοι αποτελούν τη μειονότητα.
Αυτό βέβαια συνέβαινε και παλιότερα. Μην ξεχνάτε ότι κάποτε, ένα ολόκληρο ρεύμα ποιητών και συγγραφέων είχε υιοθετήσει αυτή την ιδιαιτερότητα, από άκρατο θαυμασμό στο πρόσωπο του Oscar Wild.

Οι Πατέρες της ορθοδόξου εκκλησίας μας, κατέταξαν τις ανθρώπινες σαρκικές σχέσεις στις εξής 3 κατηγορίες:
1. Κατά φύση. Οι φυσιολογικές σχέσεις μεταξύ προσώπων του αντιθέτου φύλου.
2. Παρά φύση. Οι σχέσεις μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου.
3. Υπέρ φύση. Η συνειδητή αποχή από την σαρκική επαφή, η οποία υπερβαίνοντας τους φυσικούς νόμους, αποτελεί για ορισμένους μοναχούς κι ασκητές την πλησιέστερη οδό προς την Θέωση.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τις θέσεις του Χριστιανισμού, ούτε αν τα ιερά μας κείμενα είναι έργα ανθρώπινης διανοίας, όπως πιστεύει ο αγαπητός Giorgos ή θεόπνευστα όπως πιστεύω εγώ. Η θρησκεία άλλωστε, είναι κάτι που πρέπει να το προσεγγίζει κανείς με απόλυτη ελευθερία επιλογής και συνειδήσεως κι όχι βιαίως.

Βάση λοιπόν αυτής της αρχής, καθένας μας είναι απόλυτα ελεύθερος να επιλέξει τι του ταιριάζει να είναι, ετερο-, ομο- ή αμφι-φυλόφιλος. Κι αυτή η ελευθερία πρέπει να γίνεται αποδεκτή από όλους, χωρίς φαινόμενα ρατσισμού ή ακόμη χειρότερα κοινωνικού αποκλεισμού.

(Βέβαια, στους κύκλους των ομοφυλοφίλων, επιχειρείται ένας τέτοιος κοινωνικός αποκλεισμός σε βάρος των ετεροφυλόφιλων. Ειδικότερα στον επαγγελματικό τομέα, εκεί υπάρχουν...συντεχνίες που θέτουν εκβιαστικά. διλήμματα.)

Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά σαν Γιάννης σέβομαι απόλυτα την ελευθερία του κάθε ανθρώπου, η οποία του εξασφαλίζει τη δυνατότητα να εκφράζει την όποια διαφορετικότητά του.

Μια απορία έχω μόνο. Ο ομοφυλόφιλος δεν μπορεί να είναι χριστιανός, (τουλάχιστον ορθόδοξος), αφού έχει επιλέξει μια διαφορετική συμπεριφορά, η οποία έρχεται σε αντίθεση με βασικές αρχές της πίστης μας. Άρα, δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε ένα μυστήριο, όπου η σχέση του θα πληρωθεί με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Επίσης, δεν μπορεί να τεκνοποιήσει. Άρα, δεν τον ενδιαφέρει η νομική προστασία ή κοινωνική αναγνώριση των παιδιών του, τα οποία θα πρόσφερε ένας πολιτικός γάμος.

Για ποιο λόγο λοιπόν ένας ομοφυλόφιλος να θέλει να παντρευτεί;

Μήπως για να αναγνωριστεί η σχέση του από την πολιτεία; Αν είναι δυνατόν! Μια ολοκληρωμένη σχέση, έχει ανάγκη την αναγνώριση της πολιτείας ή του κράτους για να υπάρξει; Σέβομαι απεριόριστα ζευγάρια τα οποία δεν πιστεύουν στο Θεό, ζουν όμως αγαπημένα και αρμονικά, χωρίς να επιδιώκουν την όποια πολιτειακή αναγνώριση. Η πραγματική αγάπη και η συντροφικότητα, δεν είναι ούτε αποκλειστικό προνόμιο των χριστιανών, ούτε διασφαλίζεται από καμιά νομική κατοχύρωση.

Άρα λοιπόν, κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτές τις επιδιώξεις.

Quote:

Το μέλος yiannisyiannis στις 09-03-2004 στις 16:08 έγραψε: Ο ομοφυλόφιλος δεν μπορεί να είναι χριστιανός, (τουλάχιστον ορθόδοξος), αφού έχει επιλέξει μια διαφορετική συμπεριφορά

Έχει επιλέξει; Είναι θέμα επιλογής τελικά; Και αν είναι θέμα επιλογής, σημαίνει πως κάποια στιγμή στη ζωή μας, όλοι οι άνθρωποι, κληθήκαμε να επιλέξουμε αν μας αρέσουν οι γυναίκες ή οι άντρες;;

Όχι προφανώς, καθώς σχεδόν όλοι μας (για τους άντρες μιλάω), όταν είμασταν 5-6 χρονών κοιτάζαμε τα κοριτσάκια και όχι τα αγοράκια, ναι;
Δε νομίζω κανείς μας να αναρωτήθηκε "ποιός μου αρέσει περισσότερο η Μαρία ή ο Παντελής;"

Το ένστικτο ήταν αυτό που μας οδήγησε, Γιάννη, και όχι κάποια απόφαση που πήραμε στα παιδικά μας χρόνια.

Κατά τη γνώμη μου Γιώργο είναι θέμα επιλογής, εφόσον αναφερόμαστε σε ενήλικες κι όχι παιδιά. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η επιλογή θα είναι σταθερή εφόρου ζωής. Υπάρχουν παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο. Αν τώρα συνδέεις την επιλογή με το DNA, νομίζω ότι ήδη έδωσα το στίγμα μου πάνω σ' αυτό.

Να πω κι εγώ πως συμφωνώ γενικότερα με αυτά που έγραψε o giorgos. Η ομοφυλοφιλία είναι, στο μεγαλύτερο ποσοστό, γενετικώς προκαθορισμένη. Γιάννη μπορεί να είναι θέμα επιλογής, όσο αφορά τους ενηλίκους που ίσως αποφασίζουν να "γίνουν" ομοφυλόφιλοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους, αλλά αυτοί δεν είναι παρά η μειοψηφία. Τονίζοντας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εμφανίσεων της ομοφυλοφιλίας οφείλεται σε γενετικώς προκαθορισμένους παράγοντες, αυτό σημαίνει πως δεν ήταν κανενός επιλογή η συγκεκριμένη απόκλιση από το συνηθισμένο, οπότε ο αποκλεισμός που υφίστανται τα συγκεκριμένα άτομα από την πλευρά της εκκλησίας είναι λανθασμένος και άδικος.

Το μόνο που θα έλεγα θα ήταν ότι ίσως εισαγωγή στα σχολεία του μαθήματος της "σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης & αγωγής" θα μπορούσε να βοηθήσει (πέρα από το ότι είναι επιτακτική η εισαγωγή της και για πολλούς άλλους λόγους) τους εφήβους και νέους να κατανοήσουν το θέμα της "ομοφυλοφιλίας" καλύτερα από το να βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα μέσα από τα όσα προβάλλει η τηλεόραση ανεξέλεγκτα.



[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: christos-reg on 09-03-2004 17:44 ]

Παρότι μου είναι σχεδόν αδύνατο το τελευταίο διάστημα να συμμετέχω, όπως θα ήθελα σε τέτοιες συζητήσεις, λόγω έλλειψης χρόνου, ωστόσο τώρα που βρίσκω ευκαιρία και ελάχιστο χρόνο, πριν πέσω επιτέλους για ύπνο, θα το ' θελα να μπω κι εγώ στην κουβέντα σας...
Και ξεκινώ από μια παρατήρηση. Η αλήθεια είναι ότι η λέξη "γάμος" παραπέμπει τους περισσότερους από εμάς, συνειδητά ή μη, στην εκκλησία και στους "κανόνες" και τις "αξίες" της και σωστά νομίζω κάποιοι εξετάζουν το θέμα αυτό και από τη "θεολογική" του διάσταση. Έχω την εντύπωση όμως ότι δεν είναι αυτό το ουσιώδες στην περίπτωσή μας. Η εκκλησία μπορεί να έχει ένα σωρό κανόνες. Με άλλους μπορεί να συμφωνούμε, με άλλους όχι. Η εκκλησία λειτουργεί με το δικό της "κανονισμό" που σε κανέναν δεν επιβάλλεται, αλλά όποιος θέλει μπορεί να τον αποδεχτεί ή όχι. Και επίσης η εκκλησία δεν είναι Κράτος, ώστε οι αποφάσεις και οι κανόνες της να καθορίζουν είτε έμμεσα είτε άμεσα τη ζωή των ανθρώπων. Η εκκλησία απλώς προτείνει μια ηθική κατεύθυνση. Σύμφωνα με αυτήν δεν επιθυμεί να συναινεί σε γάμους ομοφυλοφίλων αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι κατακριτέο, γιατί εφόσον η εκκλησία δεν είναι Κυβέρνηση, δεν εκλέγεται η ηγεσία της από το λαό, ούτε σκοπό έχει να υπηρετήσει συμφέροντα,να προστατέψει δικαιώματα και να καλύψει βιωτικές και άλλες κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, μπορεί να πρεσβεύει ό,τι επιθυμεί, εφόσον ασφαλώς δεν προσβάλλει ούτε θίγει δικαιώματα ατομικά και κοινωνικά των ανθρώπων. Με το να απαγορεύει τους γόμους ομοφυλοφίλων μπορεί να θεωρηθεί ότι προσβάλλει ατομικά δικαιώματα των ανθρώπων; Ασφαλώς και όχι, καθώς ο γάμος πέραν από τη θρησκευτική του διάσταση έχει μια πολύ σπουδαία κοινωνική και πολιτική διάσταση, επιφέροντας μια σειρά από νομικές συνέπειες, το βάρος των οποίων έχει επωμισθεί η πολιτεία. Όταν λοιπόν η πολιτεία έχει αναλάβει να υπερασπίζεται τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, μέρος των οποίων θα μπορούσε να είναι και η ελευθερία στην επιλογή φύλου στην έγγαμη συμβίωση, γιατί θα πρέπει η εκκλησία να γίνεται ο "αντίπαλος" και το "εμπόδιο" των ομοφυλοφίλων π.χ., η ο οποία απλώς και μόνο προτείνει κατευθύνσεις τρόπου ζωής; Όποιος διαφωνεί με την εκκλησία, ας μην συμμετέχει στα μυστήριά της. Κανείς δεν τον υποχρεώνει να μετέχει και κανείς δε θα έχει συνέπειες αν δεν μετέχει.
Ας δούμε λοιπόν που είναι το θέμα. Το θέμα είναι σε εκείνον που έχει ταχθεί να προστετεύει ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικά και κοινωνικά. Και ποιος άλλος μπορεί να είναι αυτός από την Πολιτεία, τον εκφραστή, το "στόμα", θεωρητικά τουλάχιστον, της πλειοψηφίας του λαού (μιλάμε πάντα για δημοκρατικές κοινωνίες. Γιατί αν περιλάβουμε και τα άλλα καθεστώτα, τότε δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε....).

Το θέμα είναι να καταλάβουμε τι ακριβώς σημαίνει ότι ορισμένα ζευγάρια ομοφυλοφίλων επιθυμούν να συνάψουν γάμο.

Μήπως επιθυμούν να έχουν την ευλογία του Θεού; Δε θα το έλεγα...
Μήπως επιθυμούν να έχουν απλώς και μόνο τις νομικές συνέπειες του γάμου; Δε μου αρκεί. Τα κληρονομικά δικαιώματα που είναι από τα βασικά δικαιώματα π.χ. που απορρέουν από την έγγαμη συμβίωση μπορούν να ρυθμιστούν και με άλλου είδους νομικές πράξεις και το ίδιο ισχύει για όλα σχεδόν τα δικαιώματα που απορρέουν από την έγγαμη συμβίωση. Τι επιθυμούν λοιπόν τελικά;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι ότι επιθυμούν αυτό που ηχεί ως "μαγική λέξη" για τους ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΥΣ: ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ή αλλιώς κοινωνική ένταξη, αποδοχή κ.ο.κ.
Αυτή είναι η ουσία, νομίζω και γι' αυτό υπάρχει όλη αυτή η ιστορία. Και να τους επιτραπεί ο γάμος δε θα αλλάξει τίποτα στις μεταξύ τους σχέσεις, ούτε θα νιώθουν οι ομοφυλόφιλοι ψυχικά καλύτερα απ' ότι πριν το γάμο. Θα μπορούν όμως τουλάχιστον να ΛΕΝΕ και να ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι είναι τμήμα απόλυτα ενσωματωμένο στο σύνολο της κοινωνίας και όχι ένα τμήμα αποκλεισμένο και απομονωμένο από τις δραστηριότητες και τον τρόπο ζωής της υπόλοιπης κοινωνίας.

Αυτή λοιπόν νομίζω ότι είναι η ουσία στο πρόβλημα γενικά.
Τώρα, επι του συγκεκριμένου θέματος. Εγώ το Κράτος π.χ. τι απαντώ τελικά στον ομοφυλόφιλο που, έστω εξ αιτίας π.χ. του κοινωνικού του αποκλεισμού, εξ αιτίας της ανάγκης του να δημιουργήσει σάλο, από μίσος ή εκδίκηση στην κοινωνία (εννοώ π.χ. την περίπτωση να μην ενδιαφέρεται το ζευγάρι πράγματι για το αν θα παντρευτεί ή όχι, αλλά θέλει να ταράξει τα κοινώς κρατούντα με τις ενέργειές του, για να μπει στο "ρουθούνι" της κοινωνίας που το έχει "στα αζήτητα"), από ανάγκη, από αγνή επιθυμία... ή ό,τι άλλο μου ζητά να παντρευτεί; Πώς πρέπει να κρίνω; τι παράγοντες θα σταθμίσω, για να αποφασίσω; Στ' αλήθεια, ως Κράτος ή μάλλον καλύτερα, ως Κυβέρνηση, είναι απίστευτα εύκολο να απαντήσω....Πράττω ότι δε θα έρθει σε σύγκρουση με τα κοινώς κρατούντα στην πλειοψηφία του κόσμου που με στηρίζει ως Κυβέρνηση. Κανένας παραπάνω προβληματισμός. Οπότε, ασ' το, ας μην το δω ως Κράτος.
Ας το δω λοιπόν ως πολίτης ή καλύτερα ως άνθρωπος, έστω ας το δω ως υποτίθεται αδέκαστος δικαστής που επιλαμβάνομαι μιας παρόμοιας προσφυγής ενός ζευγαριού ομοφυλοφίλων που στην προσπάθειά του να συνάψει γάμο, επιχειρηματολογεί για την αντισυνταγματικότητα π.χ. των κανόνων που του το απαγορεύουν. Τι κάνω;
Νομίζω πως στρέφω το βλέμμα μου στα αποτελέσματα της πράξης μου. Τι θα συνεπάγεται η άρνησή μου και τι η έγκρισή μου. Συχνά όμως είναι αδύνατο να δω τα πραγματικά αποτελέσματα των πράξεών μου. Συνήθως βλέπω τους φόβους μου..., το "τι νομίζω ότι μπορεί να συμβεί..." ή καλύτερα "τι φοβάμαι ότι μπορεί να συμβεί..."

Στ' αλήθεια, δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Η πιο θεωρήτικά "όμορφη" απάντηση είναι "οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι", "η έγγαμη συμβίωση είναι δικαίωμα καθενός". Αλλά αν ήταν τόσο απλή η απάντηση, θα είχε ήδη απαντηθεί, χωρίς κόστος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχουν και άλλα εκτός από νομικές συνέπειες και κανόνες στη λειτουργία αυτού του κόσμου, που σχετίζονται με περισσότερο "ηθικής" (και μην παρεξηγήσετε την έννοια της λέξης. Δε λέω "ηθικολογικής". Αναφέρομαι στο "ήθος", δηλαδή σε θέματα συμπεριφοράς και νοοτροπίας) φύσης θέματα. Ακόμα και ανεξάρτητα από ηθικές επιταγές και κανονες των θρησκειών, υπάρχει μια κυρίαρχη ανίληψη και νοοτροπία ριζωμένη σε κάθε κοινωνία, η οποία δεν διαμορφώνεται απαραίτητα μόνο από τις ηθικες κατευθύνσεις των θρησκειών που πρεσβεύουν οι πολίτες της αλλά και από την εσωτερική οργάνωση και την ιστορία της και από τις συγκεκριμένες συνθήκες που διαμορφώνονται σε εκάστοτε περιόδους.
Για παράδειγμα όσο και αν όλοι λίγο ως πολύ τασσόμαστε θεωρητικά τουλάχιστον ενάντια στο ρατσισμό εις βάρος των Αλβανών, όσο και αν η χριστιανική θρησκεία, την οποία πρεσβεύει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν τον εγκρίνει επίσης, ωστόσο η κυρίαρχη τάση της κοινωνίας μας είναι να έχουμε, καλώς ή κακώς, συσσωρευμένη απέχθεια (πραγματικά) για το λαό αυτό. Σε τι οφείλεται αυτή η στάση; Και κυρίως πώς δικαιολογείται να υπάρχει σε τέτοιο ποσοστό ρατσισμός, όταν τόσο η ιστορία όσο και οι κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις των ελλήνων δεν μπορούν να τον δικαιολογήσουν. Νομίζω πως η μόνη απάντηση είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων αυτής της εθνικότητας, που φάνηκε ότι οι περισσότεροι είχαν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό εγκληματική δραστηριότητα. Οι έλληνες δεν είναι γενικότερα ως λαός ρατσιστικός κι όμως κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες έγινε. Θέλω να πω με αυτό, ότι συχνά μια αντιμετώπιση ενός θέματος μπορεί να βρίσκει όλων τα δημοκρατικά μας αισθήματα σύμφωνα, υπό ορισμένες συνθήκες όμως γινόμαστε διστακτικοί στην αποδοχή της. Θα ήθελα να κάνω μια προσωπική παρατήρηση. Οι ομοφυλόφιλοι, πέραν από την ιδιαιτερότητά τους τη σεξουαλική, πιστεύω πως δεν έχουν τίποτε άλλο που να τους διακρίνει από τους υπολοίπους. Η αλήθεια είναι όμως ότι θέλετε από άσχημη και προσβλητική αντιμετώπιση που δέχτηκαν από το περιβάλλον τους, θέλετε από καταπίεση ή ό,τι άλλο, έχουν αναπτύξει αντικοινωνική συμπεριφορά και προκλητική στάση απέναντι στην κοινωνία (για ορισμένους μιλώ πάντα και όχι για το σύνολο). Συνήθως αυτοί οι ίδιοι που προσπαθούν να αποδείξουν ότι την κοινωνία την έχουν γραμμένη και όλα τα θεωρούν κατεστημένα και συμβατικά και αντιτίθενται σε αυτά, ωστόσο αυτοί οι ίδιοι είναι που δείχνουν ότι επιδιώκουν να μετέχουν στα της κοινωνίας (και καλώς, στο βαθμό που πράγματι αυτό θέλουν), φέρνοντας για παράδειγμα θέματα όπως αυτό του γάμου στην επιφάνεια. Προσωπικά, θεωρώ ότι θα μπορούσε τουλάχιστον πολιτικά να επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ τους, γιατί για μένα δεν είναι στο κάτω κάτω και το σημαντικότερο θέμα αυτό που υπάρχει. Πιστεύω όμως ότι ούτε και γι' αυτούς που το ζητούν είναι το σημαντικότερο, αντίθετα είναι απλώς ένας τρόπος να δηλώσουν την παρουσία τους όχι τόσο με σκοπό της κοινωνικοποίησής τους όσο για να δημιουργήσουν αίσθηση και ένταση, με τρόπο που πολλές φορές για μένα τουλάχιστον είναι εκνευριστικά προκλητικός, ιδίως στις μέρες μας, όπου οι νέες γενιές έχουν αποδείξει ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν απόλυτα φυσικά την ιδιαιτερότητα καθενός, σε αντίθεση με τις παλαιότερες γενιές που ακόμα και οι ανάπηροι (πόσο μάλλον οι ομοφυλόφιλοι) ανιμετωπίζονταν ως αξιοθέατο.

Δεν είναι λοιπόν ο γάμος το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να μη χρειάζεται πια αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν ως αποκλεισμένοι Κι αυτό ως ένα βαθμό πρέπει να επιδιωχθεί μέσω της διαλακτικότερης απέναντι στην κοινωνία στάσης των ίδιων αλλά και κυρίως μέσω της δικής μας στάσης απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, όχι από πλευράς τόσο τυπικής νομιμοποίησης (όπως είναι ο γάμος) αλλά ουσιαστικής αποδοχής. Τι σημασία έχει ο γάμος, όταν εξακολουθεί η κοινωνία να τους παρατηρεί ως αξιοθέατα.
Αυτό που είπε ο Χρήστος είναι μια καλή λύση για αρχή. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία έπρεπε από καιρό να λέει τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς ωραιοποιήσεις.
Και επίσης για ένα τέτοιο θέμα καλό θα είναι να ερωτηθούν και ψυχολόγοι, σχετικά με τη θέση ενός παιδιού μέσα σε ένα τέτοιο ζευγάρι, γιατί ασφαλώς ο γάμος θα σημαίνει ότι επιτρέπεται και τεκνοποιία (με όποιον τρόπο τέλος πάντων μπορεί να επιτευχθεί).

"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε




[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 10-03-2004 01:12 ]

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ...

news.in.gr, 12/03/04, από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

Σαν Φρανσίσκο

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια εξέδωσε την Παρασκευή εντολή προς τη δημοτική αρχή του Σαν Φρανσίσκο να σταματήσουν οι γάμοι ομοφυλοφίλων.

Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που μπορεί να επανεξετασθεί το Μάιο ή τον Ιούνιο, εκδόθηκε ακριβώς ένα μήνα μετά το πράσινο φως που έδωσε ο δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, Γκάβιν Νιούσομ, για την τέλεση γάμων ομοφυλοφίλων.

Στο διάστημα αυτό περισσότερα από 4.000 ζευγάρια ομοφυλοφίλων έχουν παντρευτεί, αλλά το θέμα έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Ανώτατο Δικαστήριο έδωσε εντολή να σταματήσουν αυτοί οι γάμοι κάνοντας αναφορά στον οικογενειακό κώδικα της πολιτείας της Καλιφόρνια, που ορίζει το γάμο ως ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας και επεσήμανε στις αρχές του Σαν Φρανσίσκο πως πρέπει «να μην εκδίδονται άδειες γάμου ή πιστοποιητικά που δεν προβλέπονται από αυτή την αναφορά».

Η δικαστική απόφαση έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τους αντιπάλους της πολιτικής που ακολούθησε η δημοτική αρχή στο Σαν Φρανσίσκο και προκάλεσε απογοήτευση στους ομοφυλόφιλους και στους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ανθρώπων.

προσφατα ειχα την ιδια συζητηση με φιλους

συντομα θα πω την αποψη μου λογω ελλειψης χρονου.ναι στους γαμους ομοφυλοφιλων.δεν εχω ιδεα αν ειναι θεμα συνειδητης επιλογης ή ασυνειδητης επιλογης λογω εμπειριων ή γενετικα προκαθορισμενο.η επιστημη δεν εχει δωσει σαφη απαντηση.προφανως οταν λεω γαμο εννοω γαμο,ενωση απεναντι στην πολιτεια.ελαχιστα με αφορα η σταση της εκαστοτε θρησκειας(αραγε πως ζουν οι ομοφυλοφιλοι στις μουσουλμανικες χωρες ή γενικα χωρες θρησκοληπτες?....).ενας γαμος μεταξυ ομοφυλοφιλων γινεται προφανως για τους ιδιους λογους που γινεται μεταξυ ετεροφυλοφιλων.γιατι να μην μπορουν να κατοχυρωθουν νομικα αυτοι οι ανθρωποι και να εχουν την ιδια αντιμετωπιση.πραγματι η κοινωνια μας ομως ,αρα κι εμεις οι ιδιοι,δεν ειμαστε ακομα σε θεση να το δεχτουμε πληρως.
παντως θα ηθελα να ακουσω την αποψη ενος ομοφυλοφιλου πανω στο ζητημα.

ενα αλλο θεμα που προκυπτει ομως ειναι πολυ σοβαρο.προσφατα σε καθημερινη εφημεριδα διαβασα για μια πρωτη στα δικαστικα χρονικα αποφαση δικαστηριου της καλιφορνια να δωσει αδεια σε ζευγαρι ανδρων να υιοθετησουν δυο παιδακια,οπως και εγινε.αυτο κατα τη γνωμη μου ειναι πολυ ασχημο.δημιουργει μια νεα μορφη κοινωνικης διακρισης και πιστευω ανισορροπια στα παιδια μιας τετοιας νεου τυπου μονογονεικης οικογενειας.μπορει να υπαρχουν δυο γονεις αλλα ειναι του ιδιου φυλου.ενα προτυπο απουσιαζει απο το χωρο της οικογενειας.φανταστειτε μια κοινωνια στο αμεσο μελλον ,στην οποια τα παιδακια στο σχολειο θα λενε:απο δω ο μπαμπας μου και απο δω ο μπαμπας μου νουμερο δυο!ή αντιστοιχα μαμα 1 κ 2!!και θα απαντα καποιο αλλο:καλα μαμα ή μπαμπα δεν εχετε στην οικογενεια?πως γεννηθηκες?......δυσκολη σκηνη και μεγαλο σοκ για μια κοινωνια που δεν ξερω κατα ποσο μπορει να ξεπεραστει ποτε.μια τετοια κοινωνια θα μπορει να μεγαλωνει ψυχικα υγιη νεα μελη?αν κρινω απο το χρονο τον οποιο χρειαζομαστε για να αποδεχτουμε ομοφυλοφιλους,φανταστειτε ποσο χρονο θα χρειαστουμε για να αποδεχτουμε μια τετοια νεα κατασταση...

apla lakonika kai orea tha apadiso-symetasxo sti sizitisy: efoson o elton john den tha erthei na me prokalesei brosta stin porta mou den me enoxlei, omos san koinoniko fenomeno einai kapos..vevaia tora emeis kanoume mia sizitisy eks apostaseos, prospathume na kanume gnorimies meso tou internet k giati o kosmos einai polys pia..giafto vlepo mia fily mou meso webcam pou menei sxedon dipla mou genika polla perierga symbenoun simadia ton kairon Babylona!!sn paradeigma k to ti tha mbei se iposeinidita tis kenurgias genias k ton pedion einai anisixitiko ta protypa...ola kylane grigora kai ego me mia apoxy den boro na piaso na epembo sxedon se kanena...nai diavazo kariotaki!!!telika den eimun lakonikos...Zoitsa elpizo na min se tromaksa sto telefteo minima mou ...

Πιστεύω πως το τι θα κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή είναι δικό του δικαίωμα και δεν χρειάζεται να συμμερίζεται κανέναν... Αν το πάμε με βάση τις ιδεολογίες της κάθε θρησκείας τότε παιδιά να νοιώθετε τύψεις που πίνετε αλκόολ και φτάνετε σε σημείο άθλιας κατάστασεις. Να νοιώθετε τύψεις για τις προγαμιαίες σχέσεις κτλ κτλ... Για σκεφτείτε το

Μέτρησα τ' άστρα τ' ουρανού
και λείπει ένα ζευγάρι
χαμήλωσε τα μάτια σου
μην έρθει και στα πάρει!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : edelweiss στις 12-05-2007 16:45 ]