Τώρα θα γίνω λιγουλάκι ρεζίλι αλλά δεν πειράζει , πρώτη φορά θα είναι ;;;
Λοιπόν , ούτε εμένα μου τραγουδούσαν πολύ οι γονείς μου - σχεδόν καθόλου θα έλεγα - μονάχα ο πατέρας μου , όντας λάτρης των ''παλιών καλών καιρών'' , μου έλεγε ''Το πιτσιρικάκι''
(ξέρετε , το γνωστό : ''Ένα πιτσιρίκι είναι ξαπλωμένο , μεσ' στα χορταράκια παραπονεμένο ...'' κτλ , κτλ ) το οποίο μάλιστα, ήταν και το πρώτο τραγούδι που έμαθα να τραγουδάω ως παιδάκι ... Τα υπόλοιπα παιδάκια στα 3 τους χρόνια ήξεραν το ''Βγαίνει η βαρκούλα'' ή το ''Ήταν ένα μικρό καράβι'' ή το ''Που πας καραβάκι'' ή άλλα παρόμοια ''θαλασσινά'' άσματα τέλος πάντων , αλλά εγώ όχι , εγώ έλεγα ''Το πιτσιρικάκι'' και άλλα ''απαγορευμένα '' ...
Από μικρή ήμουν τζαζ , σου λέω παιδί μου ...
Α ! Ξέχασα να πω πως είχα και την αδερφή μου που για καλή μου τύχη ήταν στην χορωδία του σχολείου της με αποτέλεσμα κάθε που είχαν γιορτή στο σχολείο (28/10 , 17/11 , 25/12 , 25/03 κτλ) να προβάρει το ''ρεπερτόριο'' της γιορτής στο κρεβάτι , προσπαθώντας να με κοιμήσει ...
Δηλαδή , με νανούριζε με το ''Ένα το χελιδόνι'' , το ''Λεβέντης εροβόλαγε'' , την ''Άρνηση'' , το ''Είμαστε δυο , είμαστε τρεις'' , την ''Πρώτη Μαϊου'' και άλλα παρόμοια τραγούδια που αναφέρονται στην αδελφική αγάπη
...
Πολύ νορμάλ πράγματα , όπως καταλαβαίνετε
...
