στο περιοδικό CITY..
το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολύ σωστό...
Ακούγοντας να λένε «το καλό τραγούδι περνάει κρίση» κι άλλα παρόμοια, τι σκέφτεσαι;
Σκέφτομαι: τι σημαίνει καλό τραγούδι; Αν εννοούμε το έντεχνο, μάλλον καλά κάνει και περνάει κρίση. Καιρός ήταν. Τα κεφάλια μέσα. Αρκετά καλομάθαμε κάποιοι με την ταμπέλα του έντεχνου, με τη μύτη στον ουρανό, έχοντας το σεβασμό του κόσμου ως διανοούμενοι, μη εμπορικοί, γεμίζοντας όμως παράλληλα τα μαγαζιά για συνεχόμενες σεζόν και βγάζοντας αδιανόητα εμπορικούς και συχνά αδιάφορους δίσκους. Κάποιοι έχουμε, χρόνια τώρα, και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Ζούμε βουτηγμένοι στην έπαρση -μέσα απ’ την έπαρση και την άνεση της επιτυχίας βγαίνουν βέβαια και τα λεγόμενά μου- και στην αίσθηση πως είμαστε καλλιτεχνάρες και η επιτυχία, ο πλούτος, και η αναγνώριση είναι πράγματα αυτονόητα και μας αξίζουν. Θα έρθει η εποχή -είμαστε στην αρχή της- να αποφασίσουμε τι τελικά είμαστε και να πληρώσουμε γι’ αυτό. Και μιλάω βεβαίως για τους πρωτοκλασάτους. Γιατί οι υπόλοιποι, οι «λιγότερο επιτυχημένοι» περνάνε κρίση εδώ και χρόνια. Κάποιοι βγάζουν δύσκολα το ψωμί τους. Κι ακόμη πιο δύσκολα τους δίσκους τους. Αλλά ποιος τους ακούει; Η κρίση μετράει από τη στιγμή που «μεγάλοι» συνθέτες δίνουν τα έργα τους στους γκλαμουράτους της «αντίπερα όχθης» (φριχτή έκφραση) να τα τραγουδήσουν, από τότε που «μεγάλοι» τραγουδιστές γεμίζουν τεράστια μαγαζιά νονών της νύχτας, συνεργαζόμενοι με τους ίδιους γκλαμουράτους της «αντίπερα όχθης» σε ανώδυνα ντουέτα-έκπληξη, από τότε που οι ίδιοι «μεγάλοι» τραγουδιστές ζητάνε τραγούδια από εμπορικούς «συνθέτες»-κατασκευαστές σουξέ, που κάτω από άλλες συνθήκες ούτε θα καταδέχονταν να τους κοιτάξουν. Από τότε που επενδύουμε στο εμπορικότερο μέρος του ο καθένας, και αυτό κυρίως εκδίδουμε προς τα έξω και με όλες αυτές τις υποχωρήσεις- ή μήπως εξαιτίας τους;- εξακολουθούμε να μην πουλάμε . Από τότε που τα «έντεχνα» ραδιόφωνα κλείνουν, ή, ακόμα χειρότερα, κάνουν το πρόγραμμά τους «πιο φρέσκο και νεανικό», εννοώντας πιο ηλίθιο, που οι δισκογραφικές βγάζουν σχεδόν αποκλειστικά δίσκους πρόσκαιρης κατανάλωσης. Τότε ξυπνάνε όλοι. Ή μάλλον μισοξυπνάνε, μουρμουρίζουν «το καλό τραγούδι περνάει κρίση» και γυρίζουν πλευρό.
όλη τη συνέντευξη θα τη βρείτε
εδώ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : XeniaRodo στις 05-02-2007 13:51 ]
